Lanzarote

augustus 2012

Timanfaya-lanzarote-vacaciones getimage4 getimage3

26 Augustus

Wat kan vakantie vieren toch vermoeiend zijn. Na een klein hazenslaapje in de nacht van zaterdag op zondag, gaat om half 2 het wekkertje. We moeten eruit!!! Ons vliegtuig vertrekt op een onmogelijke tijd richting Lanzarote. Een voordeel is: geen files op de A2. Ook bij transavia zijn we meteen aan de beurt bij de drop off balie. En het vliegtuig vertrekt zelfs een paar minuten te vroeg. Het vliegtuig zit bij lange na niet vol. Om 10 over half 9 staan we al op Arrecife airport. De autoverhuur balie is tegenover de bagageband, dus Ton en ik naar de autoverhuur en Wouter en Tim wachten op de koffers. Wat de auto betreft, gaat het hetzelfde als op Sicilie. Avis zegt dat de auto schadevrij is maar wij vinden schade tijdens de controle. Na dit opgelost te hebben, rijden we met de bijna splinternieuwe Volkswagen golf richting Guime. Het is maar een klein stukje. Antonio is het zwembad aan het schoonmaken en het huis wordt ook nog gepoetst. We wachten rustig bij het wembad tot alles klaar is. We zijn nog nooit zo vroeg op de plaats van bestemming geweest en hebben nog de hele dag voor ons.

El Caserio is een huis, gebouwd in de 2e helft van de 18e eeuw. Het is daarom ook in de landelijke steil ingericht.Woonkamertje, woon-eetkeuken, 2 slaapkamers en 1 badkamer ,patio in het midden van het huis voor de was.We hebben ook een heerlijke tuin met een zwembad, waar we gelijk dezelfde middag inplonzen om af te koelen.Het is zeker 30 graden, maar door een frisse bries, voelt het heerlijk aan. Bij het zwembad staan 4 ligbedden met kussens en bij het huis is nog een tuinstel. Er is ook een bbq en de jongens willen er gelijk gebruik van maken, maar dat lijkt me geen goed idee op deze toch al zo vermoeiende dag.

Wel rijden we naar het Centro Commerciale in Playa Honda om boodschappen in te slaan. Daarna ga ik een uurtje op bed liggen, maar de slaap wil niet komen. Ik ben er overheen vrees ik. Dan vanavond maar vroeg naar bed. ’s middags spelen we het meegenomen nieuw gekochte spel: De kolonisten van Catan. Het houdt nog heel wat in, we moeten er nog helemaal inkomen. Halverwege moeten we ermee stoppen, omdat de felle zon ons van het terras wegjaagt. Een mooie gelegenheid om vroeg te gaan eten, maar zodra we even binnen in het huis zitten, valt Ton ter plekke in slaap.

Als hij niet lang daarna toch wakker wordt, vertrekken we naar Puerto del Carmen, het toeristenoord van Lanzarote. Hier stikt het in ieder geval van de restaurantjes, maar ze zijn niet allemaal even gezellig, veel fast food ketens hebben hier ook hun stekkie. We vinden toch iets wat er mee door kan, op een mooi plekje aan zee. De kwaliteit is echter niet geweldig, dus volgende keer zeker een ander adresje.

Bij de 1e aanblik van Lanzarote zeg ik nou niet gelijk:Wow!! Ik wist dat het kaal was en het mooie komt nog de rest van de week. Het is wel overal super netjes,mooie witte huisjes,de wegen lijken allemaal nieuw. We gaan het beleven deze week of het aan onze verwachtingen voldoet.

Thuis gekomen maken we ons spel nog af, wat eindeloos lijkt te duren. Dan kan ik eindelijk naar mijn bedje, heerlijk.

27 Augustus

Als een blok geslapen vannacht tot half 8 vanochtend, eigenlijk nog veel te vroeg, maar in Nederland zou het een uur later zijn. Het is erg fris buiten, maar dat komt wel goed vandaag.

800px-2008-12-19_Lanzarote_ElGolfo getimage2

We rijden de auto van de parkeerplaats af en zien eigenlijk meteen daarna de supermarkt al liggen. Dus morgen lekker lopen. Daarna ontbijten op het terras, heerlijk!! Rond half 11 zijn de plannen gemaakt, we gaan naar Timanfaya National park. Het eiland is niet groot, dus je hoeft nooit al te ver te rijden. Bij de afslag staat al een kleine rij auto’s te wachten. Je moet hier betalen en dat gaat niet al te snel. Als we eenmaal binnen zijn, moeten we weer een eindje rijden tot we bij de parkeerplaats komen. Dit kost ons minstens 3 kwartier.Schijnbaar is de parkeerplaats vol, en ze laten voor elke auto die het park verlaat, pas weer een nieuwe bezoeker binnen. Onderweg is al genoeg te zien, dus af en toe een keer de auto uit om een foto te nemen maakt de file nu wel minder erg. Als we er eindelijk zijn staan er weer mannetjes die elke auto een parkeerplaats toewijzen, sommigen vlak langs de afgrond. Wij gelukkig niet!! Vanaf de parkeerplaats gaat de reis verder met de bus. Ik zie al verschillende bussen af en aan rijden over de zeer smalle steile weggetjes zonder afrastering, oeps!! Maar nu we eenmaal zo ver zijn, gaan we er ook voor. Het is een schitterende tocht, waarbij we jammer genoeg de bus niet uit mogen. Het vulkanische landschap is erg imposant. Allerlei schitterende formaties van stenen en vulkanen in allerlei kleuren:purper, rood, grijs en zwart. De tocht duurt een klein uurtje. Als we terug zijn hebben we wel zin in een drankje en lopen we door de souvenirswinkel. Tim en Wouter vinden alletwee een paar leuke souvenirs. Op de terugweg stoppen we ook nog even bij het bezoekerscentrum. Een soort museum waar je allerlei info krijgt over het ontstaan van vulkanen, tectonische platen etc. Er is ook een vlonder die midden tussen de zwarte lava doorloopt. Rond half 4 zijn we weer terug in Caserio de Guime.

De jongens gaan lekker zwemmen en Ton en ik lezen/puzzelen. Vanavond gaan we dan bbq-en. Wouter en ik rijden naar Playa Honda om vlees, sausjes etc in te slaan.Om 7 uur brandt de bbq en het is wel heel wat meer werk, maar het smaakt veel lekkerder als gisteren in het restaurant. Met een paar flessen sparkling rose erbij hebben we een heerlijk maaltje achter de rug.

28 Augustus

We slapen vandaag allemaal uit tot rond 9 uur. Voor mij een hele prestatie. Na de hele riedel van douchen, broodjes halen, ontbijten gaan we de plannen maken voor vandaag. We proberen een bezienswaardigheid te vinden, die naar het noorden gaat ipv dezelfde richting als gisteren.Het wordt Cueva de los Verdes, een ruim 7km lang grottenstelsel, waar eens de magma doorheen stroomde richting zee, eigenlijk een ondergronds lavakanaal dus. De grot is vernoemd naar de familie Verdes die de grot ontdekte in de 17e eeuw en als schuilplaats gebruikte tegen de piraten. Er is zelfs een concertzaaltje gecreeerd vanwege de goede akoestiek. Een gids leidt ons rond. Het spectaculaire hoogtepunt is een grote ruimte waar je in een enorme diepe ravijn kijkt. je zorgt wel ver van het randje af te staan. Op gegeven moment pakt de gids een steentje en gooit het de diepte in. Dan blijkt hoe we voor de gek gehouden zijn. De enorme diepte blijkt een meertje van 20 cm diep met zo’n glashelder water zodat het echt een heel diep ravijn lijkt, maar in feite zien we de weerspiegeling van het hoge plafond. Als het water weer gladgestreken is, staan we nog een tijdje wenzenloos te staren naar het vreemde fenomeen, het blijft boeien.

Het plan was om het tegenover de grot gelegen Jameos del Aqua ook te bezoeken vandaag, maar we wijzigen de plannen. Een grot op een dag is even genoeg, alhoewel Jameos niet echt een grot is. We rijden door naar het noorden en stoppen ergens bij een wit duinenlandschap met woeste golven, altijd mooi. Ik kan er uren naar kijken. Tim klimt nog even op een paar in de zee stekende rotsblokken.

Hier bezorg ik mijn gezin de lachstuipen. Stoer rol ik mijn broek op zodat ik lekker met mijn voeten door de golven kan lopen. Dan komt er wel een erg grote golf, die tot boven mijn knieen komt en mijn broek alsnog nat maakt. Ik wijk uit naar achteren, helemaal vergeten dat daar allemaal stenen liggen en hup daar ga ik. Met mijn billen val ik midden in de golf. Het resultaat is dat ik nu een kletsnatte broek heb en iedereen me uitlacht. Ik blijf maar een tijdje in de wind en zon staan, maar zo snel droogt het helaas nog niet.

We rijden verder naar het uiterst noordelijk gelegen plaatsje van Lanzarote:Orzola. Hier kun je oversteken naar het eiland Graciosa.Orzola ligt onder een zeer imposante rotswand en is een klein vissersplaatsje. We besluiten hier te eten. Het is een erg gezellig visrestaurantje, alleen er gaat nogal het een en ander mis. Tim wil kippensoep als voorgerecht, dat hebben ze niet. Dan wil hij de croquetten, die hebben ze ook niet. Uiteindelijk besteld hij pure wanhoop Canarische aardappels (terwijl hij totaal geen liefhebber van aardappels is, dus wij staan al versteld.) Als hoofgerecht besteld hij stukken vis. Als het voorgerecht op tafel geserveerd wordt, hebben wij alweer lol. Tim heeft een heel bord vol met aardappels, die hij niet lekker vindt. Bij het hoofdgerecht is hij zo dolblij dat hij er geen aardappels maar patat bij krijgt, dat hij niet meteen ziet, dat hij geen vis heeft, maar een steak, die hij ook niet lekker vindt. Wij hebben alledrie een heerlijk stukje vis. Gelukkig voor Tim, is Ton zo nobel om te ruilen en komt alles nog goed.

Vervolgens willen we nog naar Mirador del Rio,maar dat ligt in de wolken, dus we rijden maar terug naar onze Casa.

Na 1 uurtje komt Tim in zijn loopoutfit naar buiten, waar ik lig te lezen aan het zwembad en vraagt of ik hem een eindje verderop af kan zetten, zodat hij terug kan lopen. De wind is hier namelijk zo sterk dat het bijna niet te doen is om met tegenwind en ook nog eens omhoog af en toe, te rennen. Oké, ik ben de beroerdste niet, dus we stappen in de auto. Tim weet precies waar hij heen wil. Nu zitten wij hier hemelsbreed 4km van de zuidkust af en als ik Tim afzet, zijn we zowat bij de noordkust. Die is dus van plan om heel het eiland van noord naar zuid te gaan doorcrossen met de benenwagen. Ik zit nu weer lekker bij het huis, maar wanneer hij aankomt is nog maar de vraag. Ik vind het wel stoer hoor.

29 Augustus

Tim was na dik een uur alweer terug, het was toch wel een zware tocht geweest vanwege de hoogteverschillen. Dan heeft hij het toch supersnel gedaan want het was wel 15 km.Daarna meteen een frisse duik in het zwembad als cooling down!!

Vandaag gaan we het zuidwesten verkennen. Hoe verder we richting het zuiden komen, hoe mooier de route wordt. We kijken tegen Los Ajaches aan, een ruig kaal gebergte dat mooi is om te aanschouwen. In de verte zien we het eiland Fuerteventura en het kleine eilandje Los Lobos.We nemen de route via Femes, tip van collega Margaret. In Femes hebben we al een mooi uitkijkpunt waar we de auto even parkeren. Wij kijken over de Atlantische oceaan en het dorpje Playa Blanca. Een paar minuten later moeten we alweer stoppen. We zien een grillig gevormd gebergte dat aan de ene kant vuurrood kleurt en aan de andere kant zwart, heel apart.Vervolgens rijden we naar Las Hoyas, vlak hier achter zijn de zoutpannen en een groen meer. Dat geeft een mooi contrast met de blauwe oceaan. We vervolgen de route tot Los Hervideros. Los Hervideros betekent “de kolkenden” .Hier heeft de wilde zee spleten en gaten in de rotsen gekerfd en steile tunnels, bruggetjes gevormd.Witte schuimkoppen stromen er aan alle kanten doorheen. Het is wel een spectaculair stukje. We rijden weer verder tot El Golfo. Hier kun je een kijkje nemen in de resten van een enorme vulkaankrater uit de ijstijd ontstaan door een onderzeese uitbarsting. De krater ligt pal aan de oceaan en de helft van de enorme zwarte wanden zijn in de loop der tijd afgesleten door de beukende branding. In het midden van het gitzwarte strand ligt een klein gifgroen meertje. Dit alles heeft natuurlijk alle ingredienten om leuke plaatjes te schieten in een vreemde kleurencombinatie : zwart strand met gifgroen meer en blauwe oceaan, op de achtergrond die enorme steile kraterwand. We lopen nog even door het kleine dorpje El Golfo en drinken iets op een terrasje aan zee, waar we ook nog eens getuige zijn van een jongenman die de verse visvangst van de dag, klaarmaakt voor consumptie. Een grote hoeveelheid meeuwen houdt hem in de gaten om vooral geen restje vis te missen.

Eenmaal bij ons huis hebben we het allemaal warm en niet alleen Wouter en ik, maar tot onze grote verbazing neemt ook Ton een duik in het zwembad. Ik zwem een paar rondjes om af te koelen, maar vader en zoon vermaken zich prima het komende uur met een pas gekocht balspelletje. Wat een luxe en genot zo’n prive zwembad.

Rond 6 uur rijden we naar Puerto del Carmen om te eten, maar nu in een totaal ander gedeelte als zondag. Nu meer bij de boulevard. Zeer ruime keuze hebben we hier, maar al snel hebben we het ideale restaurantje gevonden: de mexicaan. We hebben de grootste lol want ons tafeltje staat op de boulevard en je wilt niet weten wat we allemaal langs zien komen(leedvermaak noemen ze dat, oke), daar komt nog bij dat de Sangria de lachstuipen, zeker bij mij, extra stimuleert, dus dolle pret. Als toetje nemen we een heerlijke sorbet met amarene kersen. Het is al donker als we weer terug rijden en het uitzicht is prachtig op alle witte verlichte dorpjes.

30 Augustus

Vandaag gaan we weer richting het noorden, maar weer een totaal andere route als 2 dagen geleden.Een van de mooiste routes tot nog toe vinden wij.Via het leuke dorpje Tequise rijden we richting Haria, bekend als het “dal van de duizend palmen”.Haria bewaren we voor later, want het is nu helder, dus eerst maar naar Mirador del Rio. Via een zeer smal maar mooi weggetje komen we aan bij Mirador del Rio, weer een meesterwerkje van kunstenaar Cesar Manrique. Helaas zijn er toch weer wolken en we worden gewaarschuwd voor we betalen dat er geen uitzicht is. Dan gaan we maar niet naar binnen, zonde van het geld. We lopen nu het smalle weggetje af langs de afgrond en hebben toch wel een behoorlijk uitzicht hier, het is niet dicht bewolkt.We zien de zee en het eiland Graciosa in volle glorie liggen. Zo mogelijk nog kaler als Lanzarote en ook hier zie ik vulkanen. Daarna naar Haria dus, het groenste dorpje van Lanzarote denk ik, vanwege de enorme hoeveelheid palmbomen.Hier drinken we een smoothie op het centrale marktpleintje. Vervolgens rijden we via Tequise weer terug en slaan af richting Playa de Famara, een van de langste en winderigste stranden van Lanzarote. Maar wel een spierwit zandstrand.Uiteraard een machtig gezicht, die grote golven. Witte schuimkoppen in de blauwe zee en op de achtergrond weer een enorm steile rotswand. Jammer van het opwaaiende zand. Wouter loopt een eindje de zee in, Tim heeft zijn zwembroek al aan, en ik wil ook weer een poging doen om pootje te baden. Dan krijgen we een waarschuwing voor kwallen. Overal stikt het van de kwallen, dus dat feest gaat niet door. Dan zie ik ook een rode vlag wapperen. Dat betekent :gevaarlijke stroming. Het blijft vandaag bij kijken. We rijden via Soo terug, alwaar we Tim weer af moeten zetten, want die gaat weer trainen. Ton en Wouter zien het nu zelf ook en staan ook verbijsterd dat hij dat hele lang stuk terugrent.

Als Tim weer thuis is, afgekoeld is in het zwembad, spelen we nog een keer het Colonistenspel deel 1. Om 6.30 pm is er een lange eetpauze. We rijden weer naar Puerto del Carmen. Ton heeft alweer zin in pizza, dat had hij gisteren echter ook al, maar toen nam hij toch een mexicaans gerecht. Nu lopen we al vrij snel tegen een echte Italiaan aan. De restaurantjes op de boulevard hebben heerlijke plekjes in de schaduw, geen last van de ondergaande zon in je gezicht. Het eten smaakt ook hier weer voortreffelijk, de bediening is vriendelijk en redelijk snel. Kortom je kunt heel goed eten in Puerto del Carmen en niet alleen toeristenmenu’s.

Op de terugweg wil Wouter een foto maken van de landingsbaan, waar we prachtig zicht op hebben als we op de steile weg naar Guime rijden. We moeten stoppen in de berm en het waait er verschrikkelijk. Ze hebben geluk er landt net een vliegtuig. Hopelijk zijn de foto’s gelukt, ik ben er maar een paar minuten uitgeweest, brrr, je waait helemaal weg hier.

Daarna maken we ons spel af en het is weer tijd om naar bed te gaan.Dag 5 zit er al weer op!!

31 Augustus

Vandaag gaan we toch iets spannends doen. We gaan met de onderzeeer mee. 25 tot 30 meter onder de zeespiegel. Het kost wel een paar centen, maar dan heb je (hopelijk) ook wat. De grote verrassing is dat we het cadeau krijgen van onze kinderen voor onze trouwdag. Ze hadden me geen mooier cadeau kunnen geven. Rond kwart voor 11 vertrekken we naar het haventje van Puerto Calero, want de kaarten moeten voor half 12 gehaald zijn, anders worden ze doorverkocht. Schijnbaar is dit uitstapje erg geliefd. We zijn ruim op tijd en hebben zelfs nog tijd even over een toeristenmarktje te lopen waar ze leuke dingetjes verkopen. Om kwart voor 12 krijgen we eerst een soort veiligheidsinstructie, welke veel lijkt op die in een vliegtuig, daarna vertrekken we met de groep naar de gele onderzeeer.Eerst wordt er op de onderzeeer een foto gemaakt, in ons geval van ons gezin, daarna mag je dan door het ronde luikje het steile trappetje af omlaag klimmen en iedereen krijgt een eigen stoeltje voor een groot raam, waar we nu al visjes langs zien zwemmen. Keigaaf. We worden de haven uitgesleept door een ander bootje. Al zitten we onder het water, we kunnen alles volgen op een tv schermpje. Daarna gaan we dan dieper en dieper tot 30 meter diepte. Het is prachtig, alsof je een natuurfilm zit te kijken op tv. Er komen hele scholen vis langs. En aangezien de vissen erg nieuwsgierig zijn, zwemmen ze continue langs de raampjes. We zien erg mooie vissen in verschillende kleuren en zien roggen over de zeebodem zwemmen, al hoewel dat moeilijk te zien, want zij hebben dezelfde kleur als die bodem. Als ze stilliggen lijkt het een hoopje zand. Dan hebben we een kleine pauze en gaat er een duiker naar buiten om de vissen te voeren. Uit alle hoeken en gaten komen de vissen hier op af, heel mooi om te zien. De duiker zwemt langs alle raampjes. Helaas gaan we daarna alweer richting haven. Onderweg zien we nog wel verschillende scheepswrakken liggen, waar ook vele vissen zich verstopt hebben. Het was ontzettend gaaf. De foto is ook leuk en die koop ik ook. We krijgen ook nog een brevet, beetje kinderachtig, maar ach. We gaan op het terras zitten in Puerto Calero om iets fris te drinken,appeltaart te eten en na te praten over deze unieke ervaring.

In de middag hebben we ons traditionele zwemuurtje, heerlijk even afkoelen, dat was wel nodig. En dan gaan Wouter ik boodschappen doen bij de Hyperdino in Playa Honda voor de bbq. Het smaakt weer heerlijk. Tijdens een lange film die we ’s avonds bekijken, val ik in slaap. Ik zie amperaan iets van die film.

1 September

De laatste dag alweer! We hebben nog een top tien uitstapje gemist, wat we toch wel graag willen bekijken en dat is Los Jameos del Agua. Dus het wordt in ieder geval een tamelijk rustig dagje. Rond 11 uur vertrekken we in noordelijke richting. Tot nog toe hebben we niet getankt, zo kort zijn de afstanden die we hier afleggen. Het is helemaal niet zo druk bij Jameos als de boekjes ons deden geloven. Alleen maar fijn natuurlijk. Jameos del Agua ligt in dezelfde grot als die waar we in het begin van de week geweest zijn. Cueves Verde was min of meer in natuurlijke staat en dit stuk grot is helemaal mooi aangelegd door alweer kunstenaar Cesar Manrique. Het eerste wat we zien als we 4 x 8 euro betaald hebben is een restaurant, lang leve de commercie. Via een trap dalen we af de grot in, waar een glashelder meer is. Overal zijn prachtige tropische planten en cactussen geplant, en het loopt symmetrisch want aan de overkant van het meer zie je een zelfde soort trappen naar boven gaan met weer die tropische beplanting. In het glasheldere meer leeft een uniek soort blind spierwit kreeftje. Het is heel klein dus we moeten in het begin goed kijken voor we het zien. Als we aan de andere kant van het meer de trapjes oplopen zien we dan de symmetrie verder doorloopt. Ook hier is nl een restaurant, beetje overdreven misschien?

Dan gaan we naar buiten en hier is een kunstmatig aangelegd meer met witte wanden en turquoise blauw water. Ook dit is weer prachtig aangelegd met palmbomen, waterval en tropische bloemen. Dan heb je boven nog het museum gedeelte en mooie uitzichtpunten op het meertje. Ook hier weer een bar. In het museum kun je zien hoe vulkanen ontstaan, waar ze zijn, er zijn filmpjes van uitbarstingen etc etc.

Als we alles gezien hebben rijden we naar het eerstvolgende dorp: Arrietta. We willen nog een keer de wilde zee zien. Het is hier schijnbaar een soort sufersparadijs. Aan het strand is er een hoop drukte met watersporters, het dorpje zelf is zo rustig dat we zelfs geen cafeetje kunnen vinden. Dan maar thuis wat drinken in onze Casa.

De rest van de middag houden we weer Siesta, de ene hangt op de bank, de andere nestelt zich in een tuinstoel, Tim ligt bij het zwembad en ik wissel continue tussen al deze plekken, ondertussen alvast even de koffers pakkend voor morgen.

Om 6 uur wordt het weer tijd voor Puerto del Carmen. Eerst de auto volgooien en daarna op zoek naar een leuk restaurantje. Eerst wat wandelen en winkelen langs de boulevard, daarna vinden we een leuk restaurantje aan het strand. Tim en ik eten vis, Ton en Wouter samen Paella, een kan Sangria erbij en het leven is weer goed. Als afscheid van de vakantie nog een grote ijscoupe.En raad eens wat? Het is windstil, dat hebben we deze week nog niet meegemaakt. Al met al hebben we een heerlijke vakantie gehad op Lanzarote.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.