Fietsen langs de Neckar

april 2018

Omdat onze fietsvakantie aan de Moezel superleuk was, besluiten we volgend jaar weer zo’n voorjaarsvakantie te boeken.

Dit keer gaan we langs de Neckar fietsen. Ik kies twee mooie plaatsjes om te verblijven en van daaruit kunnen we hopelijk mooie fietstochten maken langs de rivier. Hopelijk boffen we met het weer, anders moeten we alternatieve uitstapjes gaan bedenken.

de eerste 3 dagen verblijven we in Heidelberg. In een leuk appartement langs de Neckar radweg

 

 

 

 

 

 

 

Daarna rijden we naar Tübingen, waar we ook weer 3 dagen blijven in een nieuw appartement

 

2 April Heidelberg

Na 4 uurtjes rijden, zijn we dan in het historische Heidelberg beland. Ons appartement bevindt zich aan de Neckar, ongeveer 1,5 km van het centrum af.
De Neckar is minder druk bevaren, maar doet qua breedte zeker niet onder aan de Moezel. We worden rondgeleid door een supermooi, luxe en groot appartement voor ons tweetjes. Na een beetje heen en weer gesteggel tussen de eigenaren, hoeven we de fietsen geen grote trap op te sjouwen, maar mogen ze in hun privé garage. Mevrouw was wat toegeeflijker gelukkig, maar als het aan de man des huizes lag, waren ze gewoon op de auto aan de straat gebleven. Minpuntje voor hem. Maar goed, het appartement met groot terras bevalt meteen uitermate goed,brandschoon naar Duitse normen.
We installeren ons en besluiten dan naar het stadje te lopen. Eerst gaan we via de brug 1 naar de overkant van de rivier om mooi zicht te hebben op Heidelberg. Dat klopt helemaal maar de zon staat verkeerd. Dus dat moeten we een keer in de ochtend doen. Het loopt wel lekker zo langs de rivier. Via de Alte Brücke lopen we het centrum in. Daar merk je al snel dat dit een geliefd stadje is. Het is erg druk. Het is natuurlijk wel 2e paasdag. Op het mooie marktplein zijn alle terrasstoelen bezet. En in de hoofdstraat wordt druk geflaneerd. Er lopen opvallend veel Aziaten rond.Er ligt ook een prachtig kasteel boven het stadje. Dat komt later wel. Na een terrasje voor een glaasje fris en nogmaals een eind lopen, besluiten we te gaan eten zodat we vanavond niet weer terug hoeven. We vinden in een rustig zijstraatje een leuk restaurantje in oude stijl ingericht en de menukaart bevalt ons ook: lekker Duits. Ik ga voor de Cordon Blue en Ton voor een echte Wiener Schnitzel. Natuurlijk, als je de Duitsers kent, is het veel te veel. Het smaakt lekker, maar we moeten zowat de helft laten staan. Dan nog een kilometertje of 2 terug naar het appartement en dag 1 zit er alweer op. Heidelberg is in ieder geval gezellig, levendig en mooi.

3 April Heidelberg- Hirschhorn

We liggen er bijtijds in. Waarom zijn we altijd zo moe die eerste dag? Geen idee, maar om half 11 zijn we uitgeteld.
De volgende ochtend schijnt het zonnetje gelukkig. Ik pak mijn fiets en ga op zoek naar een bakker. Klinkt eenvoudig, maar je fiets pakken is hier al een behoorlijke operatie. Dit huis ligt al 25 treden boven straatniveau. Dus als ik eindelijk beneden voor de zware garagedeur sta, blijkt dat ik mijn fietssleutel vergeten ben. Weer 50 treden op en af. En die garagedeur is ook een uitdaging voor mij, (zo zwaar en handbediend) maar uiteindelijk fiets ik dan richting Altstadt. Ik neem dezelfde route als we gisteren gelopen hebben, want wat foto’s met de zon achter me, lijkt me wel mooi. Aan de overkant van de rivier, kom ik erachter dat de zon helemaal niet achter me staat, maar alweer aan de overkant. Nu links en dan draait hij straks naar rechts, maar hij komt dus niet in mijn rug hier in dit plaatsje. Het licht is toch wel mooier, dus ik stop toch wel een paar keer om een plaatje te schieten. Via de Alte Brücke rijd ik de stad in op zoek naar een warme bakker. Ik kom nog wel een paar mooie pleintjes tegen, maar geen bakker. Uiteindelijk vraag ik het maar aan iemand.
Na het ontbijt en de koffie, stappen we dan op de fiets. De eigenaar heeft in het kort uitgelegd waar we de brug over moeten en waar we weer terug moeten. We hebben het geen van tweeën goed onthoudenen dit geeft de nodige verwarring en resulteert in elkaar twee keer bijna “kwijtraken”. Uiteindelijk komen we op een mooie fietsroute langs de rivier en daar was het om te doen. Het lijkt allemaal erg op de moezel vorig jaar. We passeren een paar mooie dorpjes met de nodige kasteeltjes en we eindigen in een pareltje aan de Neckar: Hirschhorn. Hier wordt het tijd voor koffie en een lekkernij erbij. Op de terugweg blijven we gewoon aan één kant van de rivier en ook dat gaat prima, dus waarom die eigenaar ons via al die bruggen stuurde mag Joost weten. De eerste 52 kilometer zitten erop.
We besluiten aan het eind van de middag om ook nog even het burgslot te bezoeken. In mijn gedachte gingen we met de moderne Bergbahn naar boven om daar wat rond te slenteren. Maar halverwege onze wandeling naar de stad, ziet Ton een brug over het spoor dat naar een bergweggetje leidt. Oké!!! Dat doen we toch even dan. Onderweg moet ik regelmatig stoppen vanwege hartverzakkingen, maar ik kom zowaar boven. Tot onze grote verbazing komen we ook nog eens veel te hoog uit en moeten we nog een stuk afdalen naar de mooie burcht. Het uitzicht over het stadje is hier natuurlijk ook mooi. Na een dag van blauwe luchten, is het nu echter flink grijs aan het worden. Dus weer geen mooi contrasterende plaatjes. En tot overmaat van ramp ben ik ook nog eens mijn fototoestel vergeten, dom dom en lang leve de smartphone.
We lopen ook weer via schattige steile smalle straatjes naar de Altstad en ik heb al een restaurant uitgezocht op tripadvisor. Helaas is die gesloten wegens verbouwing maar ik zou ik niet zijn als ik niet meteen een alternatief gezocht zou hebben, dus het wordt : zum roten ochsen. Zelfde sfeer als gisteren. Heerlijk eten en we worstelen ons met onze volle buiken naar ons appartement. De laatste paar honderd meter zijn zwaar.

4 april Philosophenweg

Het weer is vandaag nogal onbestendig, dus we besluiten te gaan wandelen. Weer een heftige route, voor mij althans. Deze route is echt een must als je in Heidelberg bent. Heidelberg was vroeger de uitvalplaats van vele geleerden zoals Mark Twain en Goethe. Vanaf de philosophenweg overpeinsden zij hun gedachten en misschien kwamen ze hier ook wel op goede ideeën. Vandaar de naam in ieder geval.
Gewapend met paraplu en een zweterige regenjas lopen we weer richting centrum. Ton zou Ton niet zijn als hij niet iets vergeten was: zijn hooikoortsmedicatie dit keer. Dus bij de eerste apotheek halen we wat tabletten en neusspray. Daarna gaan we via de oude stadsbrug naar de toegang van de route. De route is niet echt lang, maar de klim vind ik wel heftig. Nu ben ik gewoon een slechte klimmer. Eenmaal boven en op adem gekomen, heb je wel het mooiste uitzicht over Heidelberg en de Neckar. Dan ben je weer blij dat je de uitdaging toch aangegaan bent. Onderweg gaat de paraplu in en uit. Kleine buitjes worden afgewisseld door felle zonnestralen.
De terugweg is opletten geblazen via het steile schlangenpad met door de regen glad geworden kinderkopjes.
Bij de conditorei waar ik s morgens brood haal, zoeken we iets lekkers uit en samen met een groot glas fris, komt ons glucose tekort weer op peil, zodat we de laatste 1,5 km ook nog kunnen overbruggen.

Vroeg in de middag vertrekken we voor een fietstocht. Ton wil nog ergens droneopnamen maken, dus we fietsen richting Neckarsteinach. Hier liggen namelijk 4 burchten rondom een klein dorpje. Dat is natuurlijk leuk voor een opname. Ik maak nog een foto van de grote burcht met een strakblauwe achtergrond. Dan besluiten we de rivier over te steken en vanaf de overzijde opnames te maken. Hiervoor moeten we eerst naar een brug fietsen aan het einde van de dorp en dan weer een stukje terug. Kost misschien 10 minuutjes. Als Ton dan eindelijk de drone oplaat is de lucht van blauw in grijs verandert en het begint te waaien en te druppelen.Hij neemt geen risico en haalt hem binnen en we fietsen richting appartement. Helaas gaat het steeds harder regenen en van schuilplaats naar schuilplaats fietsen we door. Telkens als het ietsje minder is, komen we weer wat verder. De laatste stop is bij een soort frietkot en als we onder de overkapping duiken, zien we dat het meer een tent is waar de plaatselijke zuiplappen vertier zoeken. De keuken is ook gesloten, dus ik weet niet hoe snel ik weer weg moet komen. Dan beslissen we gewoon stug de regen te trotseren en rijden we in hoog tempo naar het appartement en komen daar door at en koud aan. Dit hoort ook bij een fietsvakantie, maar leuk is het allerminst.

Om 6 uur lopen we voor de laatste keer naar Heidelberg. Het weer is inmiddels weer opgeklaard. We eten in het Heidelberger Brauhaus. Duurder en niet zo lekker als gisteren en ook een minder gezellig restaurant. Schijnbaar vindt niet iedereen dat, want het zit mudvol en we kunnen alleen nog een tafel krijgen als we binnen 1,5 uur weg zijn.
Iets typisch voor Heidelberg is dat veel tafels in restaurants bekrast zijn met allerlei teksten,namen etc. Later werd dit verboden. De tafels werden echter behouden en gelakt zodat alle teksten nog zichtbaar zijn. Ze zijn er zuinig op en beschouwen het als een stukje cultuurerfgoed.

5 april Heidelberg-Tubingen

Na een vroeg ontbijtje nemen we afscheid van onze gastvrouw, die we overigens niet meer gezien hebben sinds onze aankomst, en rijden we richting Tübingen. Ik heb al een leuke tussenstop uitgezocht nl. Besigheim( off all places).Ja ik had er ook nog nooit van gehoord, maar het blijkt een echte Duitse beauty te zijn. Aangezien het al weer rond de klok van 12 is, duiken we cafe Hirsch in voor een middagmaal. Een beker heerlijke chococino en daarna een kop eigengemaakte goulashsoep als lunch. Het smaakt heerlijk. Het plan is om daarna nog een stukje langs de Neckar te gaan fietsen, maar het weer is ook vandaag twijfelachtig. We hebben geen zin in weer een nat pak en besluiten rechtstreeks naar Tübingen te rijden en dat is maar goed ook, want onderweg valt het er weer flink uit. En we hebben ook te maken met files dit keer, gelukkig niet al te erg.
Rond 2 uur staan we voor ons nieuwe onderkomen. We hebben instructies gekregen en een code van een sleutelkastje. Dit varkentje hebben we al eerder gewassen en zonder problemen staan we al snel in alweer een super de luxe en splinternieuw appartement. (Mijn ellenlange zoekacties naar mooie onderkomens werpt wel vruchten af)De heer des huizes heeft zelf een stucadoorsbedrijf in hetzelfde gebouw dus alles is subliem en zeer smaakvol afgewerkt en ingericht ook nog eens. Een gezellig overdekt balkonetje erbij.
Even later belt de eigenaar aan om de rest van zijn geld te innen en ons te wijzen waar we de fietsen kunnen stallen. Super.
We wachten tot het weer wat opklaart en dan lopen we naar het stadje. Dat is ook een grote verrassing. Natuurlijk heb ik het gekozen omdat het bekend stond als mooi stadje, maar dit is gewoon nog veel lieflijker als Heidelberg. Echt een snoepje. We slenteren door de mooie straatjes tussen de prachtige vakwerkhuizen en komen uiteindelijk bij de Neckar uit. Ook die is hier veel smaller en mooi begroeid met treurwilgen en bloesemstruiken. En eindelijk weer mooie foto’s want de lucht is weer blauw. Yes!! Als we weer in de stad terug zijn, zoeken we een restaurantje en we belanden bij de Tübinger Würstkuche. Heel gezellig weer en ook weer zeer goed bezet. Redelijke prijzen en we eten alletwee zeer goed.
Daarna nog een kleine wandeling naar onze tijdelijke woning en morgen hopelijk weer een mooie fietstocht.

Vrijdag 6 april fietsen

De bakker naast de deur is natuurlijk ideaal, 2 stappen zetten en je hebt vers brood 7 dagen per week.
Het is hartstikke zonnig vandaag, maar ook erg fris.
We vertrekken wat later vanwege de kou.
Op de fiets valt het best wel mee, mits je goed aangekleed bent.
We fietsen een mooie route van 50 km. Het nadeel van langs een rivier fietsen is, dat je dezelfde weg terugmoet. Soms kan dat ook via de andere zijde, maar hier niet. Het was al een wonder dat we telkens de route terugvonden. Want het begint bijna al meteen met een wegversperring. Dan maar naar de andere kant van de rivier. Ja dan moet je wel die e-bikes van 26 kg per stuk even een trapje op zien te krijgen. Eraf gaat al een stuk makkelijker. Gelukkig vinden we de route aan de andere kant vrij snel. Een paar kilometer verder is het weer raak, weer een weg afgesloten. Na wat gepuzzel vinden we ook hier een oplossing voor. Want je denkt toch niet dat ze je omleiden met een paar wegwijzer bordjes. Nee het gaat hier op de “zoek het zelf maar uit hoe je er dan komt” methode. Onderweg krijgen we ook zin in koffie en iets te eten. De terrasjes zijn spaarzaam en die er zijn, zijn gesloten. Dit resulteert in 50 km fietsen zonder wc, drinken of eten. Weer zijn we heel blij met die bakker naast ons. De route was wel mooi, maar slecht aangegeven. Ik heb 2 bordjes Neckarradweg gezien in al die dagen fietsen. Dat is in Nederland beter geregeld. Wat ook jammer is, dat je de rivier soms hele stukken niet ziet. Dat hadden we aan de moezel ook niet. Eens kijken hoe het morgen is als we de andere kant opgaan.

Aan het eind van de middag nog een rondje Tübingen. We lopen door het park. Tübingen is een echte studentenstad, evenals Heidelberg trouwens, maar hier is het meer merkbaar. Wij zitten in een straat waar vele studentenactiviteiten en faculteiten zijn. Je het er absoluut geen last van, het is alleen maar gezellig en levendig, volle terrasjes en zo dus ook in het park. Op de ligweiden is het druk bezet met zonaanbidders.
Boven in de stad ligt ook nog een mooi slot waar we ook wat rond gaan lopen en de uitzichten bewonderen. Daarna zoeken we de Tübinger würstkuche weer op. Het is weer druk en het eten smaakt weer goed. Morgen de laatste fietsdag alweer. De vooruitzichten zijn in ieder geval goed, 22 graden.

7 april alweer een fietsdag

Nog mooier weer als gisteren. ‘s Morgens even een paar laatste boodschapjes halen en we zijn weer klaar voor de start. De zuidkant op dit keer. Eerst even door het centrum naar de juiste route, ditmaal is alles wel goed aangegeven en binnen no time rijden we aan de rand van de stad langs de rivier, een hele andere rivier weer als in Heidelberg, meer een snelstromende brede ondiepe beek. Veel mooier vinden wij. We fietsen door het plaatsje Hirschau (wat hebben we toch met Hirsch deze vakantie). Helaas is de Neckar verdwenen tot Rottenburg. Rottenburg is een heel gezellig plaatsje en wat we gisteren aan terrasjes tekort kwamen, halen we hier weer in. Eerst maar een een lekkere cappuccino. Er is nog net een tafeltje vrij tussen de zeer rumoerige Duitsers. Er wordt heel druk en luid gebabbeld, maar gezellig hoor.
Ik zie allemaal leuke winkeltjes in Rottenburg en zou hier best even willen shoppen, maar als Ton ergens de schurft aan heeft…. goed we rijden dus verder en komen op een hele mooie route langs de mooie Neckar. Onderweg hebben we een stop voor een drone opname en aangezien dat voor mij wortelschieten betekend, belooft Ton mij een shop-uurtje op de terugweg. We houden onze accu onderweg goed in de gaten en ongeveer halverwege zijn we net bij een leuk restaurantje in Suelz. Dat komt goed uit want het is alweer half 2 en we beginnen honger te krijgen. De Johannesbeertorte smaakt goed.
Ton durft het aan nog wat verder te gaan, zijn accu is net wat slechter als de mijne. Maar het fietspad stopt plotsklaps en langs de reguliere weg fietsen is niet prettig met de Duitse autobestuurders die langs je scheuren. Dan voel ik me erg onveilig.
Dus toch maar terug.
In Rottenburg krijg ik dan mijn winkeluurtje terwijl Ton nu op een bankje plaats mag nemen. Het leuke bloesje dat ik op de heenweg had gezien is ineens onvindbaar dus ik ben best snel terug. We nemen nog een ijsje en fietsen terug naar het appartement. We fietsen inmiddels in een t-shirtje, zo warm is het geworden.

We eten dit keer niet in het centrum maar bij tripadvisors nr 1 van Tübingen, een Italiaan, Lustnauer Muhle, in stadsdeel……juist ja: Lustnau. Op de fiets gaan we er heen en ook nog eens op de bonnefooi. De man kijkt zeer bedenkelijk als we om een tafel voor twee vragen, maar hij weet iets te regelen, weliswaar vlakbij de pizza oven, maar dat vind ik wel leuk om eens te kijken hoe ze dat allemaal doen. En de warmte valt reuze mee.
Het eten is overheerlijk en spotgoedkoop. Hier waren we zeker nog een keer teruggegaan, mits we morgen niet naar huis hoefden.
Daarna fietsen we nog naar Bebenhausen. Bebenhausen is een piepklein plaatsje 5 km van Tübingen met een mooie abdij en een slot erbij. Dit alles doet idyllisch aan, maar natuurlijk is het al veel te laat, alles is gesloten en de zon gaat bijna onder als wij aankomen, jammer, hadden we toch eerder moeten doen.
Dan is er weer een einde gekomen aan onze leuke fietsvakantie. Het weer viel ons reuze mee, dat we een keer drijfnat geregend zijn, ben je snel vergeten na 2 zomerse dagen.

2 gedachten over “Fietsen langs de Neckar

  1. Marianne

    Ine,
    Alles gelezen en gezien(foto’s).Was toch weer
    anders dan langs de Moezel,meer zoeken denk ik.
    Niettemin een leuke nieuwe ervaring!
    Marianne

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Ja klopt, meer zoeken ja. Wel leukere plaatsjes om te verblijven.
      Natuur vond ik ook mooier langs Moezel

      Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.