Lang heb ik er over gedroomd: Eilandhoppen op de Cycladen. En eindelijk was het dan zover. Er was nog bijna een kink in de kabel gekomen, wegens een onverwachte zware operatie van ondergetekende. Maar gelukkig is alles op tijd goed gekomen en mocht ik herstellen van mijn operatie in het prachtige Griekenland.
Mykonos
We begonnen op Mykonos. Na een voorspoedige vlucht landen we rond 10.30 uur plaatselijke tijd op de luchthaven van Mykonos. Een korte busrit brengt ons naar ons mooie hotel.
Hotel Kalypso is luxer als ik verwacht had voor een driesterren hotel. Een mooi zwembad, een yacuzzi, fitsnessruimte, een lekker restaurant en een kamer met zeezicht. Wat wil je nog meer. Na even uitgerust te hebben van de vermoeide reis, gaan we lunchen in het hotel. Je waait wel weg op het terras, maar dat blijkt hier niet abnormaal te zijn, die wind. We besluiten een klein eindje te gaan wandelen om de omgeving te verkennen en belanden al snel in Mykonos-town.
Heel gezellig en puur Grieks, wel erg toeristisch. Smalle straatjes met veel winkeltjes en terrasjes. Alle huisjes wit geschilderd met blauwe luikjes en deuren. Een sfeervolle Venetiaanse haven met peperdure terrasjes. We snuiven een klein beetje van de sfeer op en bewaren de rest voor later. We moeten ons hier per slot van rekening 3 dagen vermaken. De weg terug gaat minder snel als de heenreis. We lopen nu bergje op en soms best wel steil. We zijn ook nog niet gewend aan de warmte. Als we weer bij het hotel zijn gaan we lekker relaxen bij het zwembad. Mijn echtgenoot is binnen no-time in diepe slaap, en ik stuur was sms-jes naar het thuisfront en geniet van de entourage.
’s Avonds eten we weer in ons hotel en dat is zeker niet verkeerd. We liggen er vroeg in vanavond om even bij te tanken. De dag begon vanmorgen namelijk al om 4 uur.
De volgende morgen worden we wakker met een strakblauwe lucht en dan word ik gelijk actief. Het ontbijt is helaas niet buiten en is ook niet super uitgebreid. Dan merk je hoe verwend we al zijn, want er zijn mensen die het geweldig vinden, maar wij hebben wel eens veel beter gehad. We besluiten vandaag de bus te nemen naar Platis Yalos, waar een mooi strand moet zijn. Het is allemaal weer zeer toeristisch. Het kleine strandje is afgeladen vol met strandstoelen en wij besluiten een stuk langs het rotstrand te gaan lopen totdat we een mooier stukje tegenkomen en dat was geen slecht idee van Ton.
We maken een erg mooie wandeling langs de rotsen en komen inderdaad langs verlaten strandjes en langs leuke tavernes, waar we nog een lekkere kop koffie drinken. Tegen 1 uur nemen we de bus terug en ’s middags gaan we weer bij het zwembad liggen na de lunch gebruikt te hebben in het hotel-restaurant wat ons erg goed bevalt. Aan het eind van de middag wandelen we naar Mykonos-stad om de hoofdstad verder te gaan verkennen. Erg gezellig moet ik zeggen, hier kan ik wel zo van genieten, dat typisch Griekse sfeertje. We genieten van de zonsondergang en eten een hapje op een leuk terrasje midden in het centrum met druivenranken boven ons hoofd.
De volgende morgen is het weer strakblauw maar het waait zeer fris. De besluiten weer naar een mooie baai te gaan met de bus, maar ditmaal is de bushalte helemaal aan de andere kant van de hoofdstad, een half uur lopen van het hotel en voordat we bij de bushalte zijn, word ik overvallen door een vreselijke vermoeidheid. Een nasleep van de operatie. Ik ben ineens helemaal op en heb geen energie meer. We nemen een taxi terug naar het hotel en ik ga 1 uurtje op bed liggen om bij te komen. Jammer, maar het is niet anders. ’s middags doen we nog een poging naar een strandje vlakbij het hotel te lopen, maar het waait zo vreselijk hard, dat we vrij snel rechtsomkeers maken. Dan ’s avonds nog maar een keer naar de hoofdstad. Het is echter zo fris dat we binnen gaan eten, wel in een knus restaurantje. Hopelijk gaat de wind morgen liggen.
Paros
De taxi-bus van het hotel brengt ons vanochtend naar de haven. We gaan een eilandje verder kijken, namelijk op Paros. Met een snelle draagvleugelboot zijn we in 50 minuten in de haven van Parikia op Paros. Daar staat alweer een bus klaar om ons naar ons hotel in Naoussa te brengen.
Een gezellig familiehotelletje ditmaal. Iets kleiner als het vorige. De kamer valt een beetje tegen. We hebben 2 piepkleine kamertjes. Het tweepersoons bed is niet breder als 1.20. We hebben wel een mooi uitzicht op ons ook al weer piepkleine balkonnetje. Het valt niet mee de luiken open te zetten, want dan moet je de terrasstoelen optillen.
Het is echter maar voor 4 nachten, dus waar doen we moeilijk over. Wat wel erg leuk is hier, is het ontbijt. Geen buffet maar persoonlijk klaargemaakt, eitje met spek wordt gebakken als je gaat zitten, dus kersvers en het ontbijt is lekker buiten met zeezicht.
We lopen richting Naoussa om het dorpje te verkennen. Een plaatje, gewoonweg. Niet zo toeristisch als Mykonos-town en ook niet zo groot, maar zeker niet minder sfeervol. Een groter haventje als je het dorpje inkomt en later zie je nog een soort binnenhaventje, een juweeltje gewoon. Ik ben alweer helemaal lyrisch, wat heerlijk dat ik hier 4 dagen mag verblijven. We gebruiken een lunch in de haven en ’s middags ga ik even bij het zwembad liggen lezen, terwijl Ton een hengeltje de zee ingooit.
’s avonds eten we een hapje in Naoussa. De hoofdstraat is een en al restaurant, dus keus genoeg.
De volgende morgen nemen we de bus naar de hoofstad Parikia. Daar hadden we ons iets meer van voorgesteld. Erg klein, niet zo veel winkels als ik gedacht had en ook niet zo sfeervol. Wel allemaal erg schoon, maar we hadden het in 2 uur allemaal wel uitgebreid gezien. De bus maar weer teruggenomen en ’s middags weer wat lezen bij het zwembad en ’s avonds weer lekker eten in het sfeervolle straatje. Iedere avond proberen we een ander restaurantje en een ander typisch Grieks recept.
Elke avond krijgen we na het eten een toetje of drankje van het huis. Erg leuke gewoonte hier.
De derde dag op Paros, hebben we een autootje gehuurd om de rest van het eiland te verkennen. We rijden als eerste naar Lefkes, een typisch Grieks bergdorpje, leuk om even door heen te slenteren maar verder weinig te beleven. We rijden naar de kust en stoppen in het vissersdorpje Piso Livadi, hier begint het echter iets of wat te regenen en dan is de uitstraling van zo’n dorpje toch minder als met zonneschijn. We rijden door naar Alyki en als we op een terrasje lunchen en de zon straalt weer, is de sfeer bijna perfect. Het water is hier net zo turqoise als de kleur van mijn achtergrond op deze pagina. Er dobberen over kleine vissersbootjes rond, want een aangenaam uitzicht geeft. We genieten volop.
De volgende stop is Pounda, waar we de auto parkeren en met het pontje oversteken naar Anti-Paros. We komen aan in de gelijknamige stad en we wandelen eerst een stukje langs de kustlijn. De zee is langs de kant erg ondiep en zo helder dat het leuk is om eens even te bekijken wat er eigenlijk allemaal groeit en leeft. We zien mooie visjes zwemmen en als je goed kijkt zie je allerlei krabbetjes lopen en leuke waterplantjes. We hebben vanaf hier weer een mooi uitzicht op Paros. Het kleine stadje is ook best gezellig voor een uurtje of zo. En daarna pakken we gewoon het pontje weer terug en rijden we met ons autootje weer naar de volgende bestemming.
Dat is de vlindervallei, maar die is helaas nog gesloten. We blijven er wel even pauzeren om te genieten van de stilte en de mooie oude bomen en de koelte. Je hoort hier alleen vogeltjes kwetteren. Via een mooie route gaan we richting hotel. Onderweg stoppen we echter nog eenmaal om het mooie uitzicht te fotograferen en te filmen.
’s avonds weer een hapje eten in Naoussa en daarna gaan we nog een glaasje cafe frappe drinken met 4 Tilburgers, die dezelfde hotels gekozen hebben als wij. We liggen er vanavond later in als anders. We slapen nu gescheiden want het bed van 1.20 bleek toch echt te klein voor ons tweeen. Nog 2 nachtjes maar, dus…
De laatste dag op Paros besluiten we een mooie wandeling te gaan maken naar de overkant van de baai. Het is ook echt een mooie wandeling. Aan de overkant, Kolymbithres, zijn grillig gevormde rotsen, een overblijfsel uit de ijstijd of zoiets, mooi om te zien. Er zijn ook enkele kleine strandjes tussen de rotsen en hier gaan we een uurtje liggen onder een boompje. Heerlijk hier.
Rond de klok van een uur zoeken we een restaurantje voor de lunch, dat is hier niet zo moeilijk. Overal in Griekenland zijn ergens wel restaurantjes te bekennen. Ook hier, terwijl je denkt in de middle of nowhere te zijn. Misschien is het hier in het hoogseizoen wel drukker natuurlijk. We genieten van een lekkere lunch en lopen weer terug naar ons hotel. Zowel ’s middags als ’s avonds wandelen we nog even door Naoussa want morgen moeten we het mooie Paros alweer verlaten.
Naxos
Om elf uur komt de bus om ons naar de haven te brengen voor de overtocht naar Naxos. De boottocht is een klein uurtje en dan zijn de alweer in de haven van Naxos. Daar staat alweer een busje klaar om ons naar Hotel Plaza Beach te brengen. Het hotel ligt zeer afgelegen, er is zelfs nog geen verharde weg, maar wel een bushalte voor de deur. Het is een nieuw hotel en schitterend gelegen. Prachtig mooi zeezicht. Een mooie tuin met zwembad, volop ruimte en genoeg ligstoelen met gezellige rieten parasolletjes. We hebben een mooie kamer, maar alweer pal de zon op het terras en aangezien we daar niet zo goed tegen kunnen, vraag ik meteen een kamer in de schaduw. Aan die wens wordt voldaan. We krijgen een heerlijk koele kamer met overdekt terrasje met uitzicht op de bergen en een zijzeezicht. We zijn helemaal tevreden.
We lunchen in het hotel, dat is wel allemaal erg prijzig moet ik zeggen, maar het uitzicht is ook wat waard. Dit gebied is nog duidelijk in ontwikkeling.
’s middags maken we een flinke strandwandeling, erg mooi hier allemaal. We kopen wat drankjes voor de hotelkamer en lopen terug. s avonds eten we in een plaatselijke taverne, lekker buiten met uitzicht op de zonsondergang. Fantastisch gewoon. De volgende 2 dagen hebben we een auto gehuurd om Naxos te verkennen. We besluiten bovenaan in het uiterste noorden te beginnen, een flinke autotocht van ongeveer 2 uur door de bergen. Onderweg genieten we van prachtige vergezichten.
Rond het middaguur zijn we in Apollinia, waar we het beroemde Kouros beeld gaan bekijken dat hier al duizenden jaren ligt. Het was bestemd voor vervoer naar een ander eiland, hoe deden ze dit in die tijd in godsnaam? Het beeld is loodzwaar en 10 meter lang. We lunchen in het vissersplaatsje Apollinia, uiteraard weer in de haven en we zien de vissersbootjes binnenkomen. Dan zakken we langzaam weer af naar het zuiden. De volgende stop is het trappendorp Koronos, waar geen weggetjes zijn, maar alleen maar trapjes.
We doen nog een dorpje aan, marmerdorp Aperanthos. Hier zijn alle straten van marmer. Mooi om te zien. Onderweg moeten we nog stoppen voor een kudde overstekende geiten. Het zijn er honderden en als ze onze auto zien, staan ze netjes stil om ons er door te laten. Wij wachten echter, want we willen de geiten filmen en dan lopen ze maar door. Erg grappig. We zijn nu wel moe en gaan een paar uur uitrusten in het hotel. ’s avonds rijden we naar Naxos stad. Ten eerste om te genieten van de zonsondergang bij de Poort van Naxos, dat is een must volgens de boekjes. En het is werkelijk de moeite waard.
Daarna verkennen we Naxos-stad en eten er natuurlijk ook een hapje. Ook weer een oergezellig stadje met legio restaurantjes. Morgen komen we terug, besluiten we aan het eind van de avond. De volgende morgen genieten we eerst van een heerlijk ontbijt in de hotel-tuin met het prachtige uitzicht. Daarna stappen we weer in ons autootje om nog wat van het eiland te verkennen. als eerste gaan we naar Chalki, de oude hoofdstad van Naxos. Vonden wij eerlijk gezegd tegenvallen. Dus we waren er ook zo weg. Daarna bewonderden we onderweg vlak voor Moni een leuk Byzanthyns kerkje:Panagia Drosiani . Ook Moni hebben we bezocht, een typisch Grieks dorpje waar ook weinig te beleven viel. We hebben er wel lekker geluncht op een groot balkon, waar we als enige zaten, met een mooi uitzicht op de bergen.
Vervolgens hebben we nog een tweede Kouros beeld bekeken in Flerio, dat bij een boer in de tuin gevonden was. Die boer is er maar meteen een terras bij begonnen, om de verdienste wat op te vijzelen. Daarna hadden we er wel weer genoeg van en reden we via toeristische route (er was geen andere) weer terug naar het hotel, waar we ons op een ligstoel lieten vallen met een goed boek en een overheerlijke, maar peperdure cocktail.
Santorini
De volgende dag checken we weer uit en wachten op het busje om ons weer naar de haven te brengen om met de boot naar eiland nummer 4: Santorini te varen. Na een heerlijke boottrip van ongeveer 2 uur varen we spectaculaire caldera van Santorini in. Loodrechte wanden met daarbovenop een lint van witte huisjes. Erg mooi om te zien.
In de haven is het zo rumoerig als ik weet niet wat. Met enige moeite vinden we onze hostess die ons naar de verkeerde bus stuurt. Later wijst ze ons weer naar een taxi. Wij hebben als enige, met nog een Nederlands stel;Ruud en Nel, hetzelfde hotel op Naxos en Santorini. Alletwee dezelfde aparte keus schijnbaar. De taxi scheurt over de wegen. Ik zie bleek van de schrik en al vrij snel zijn we bij ons hotel. We komen aan op het dak van het hotel. Hier bouwen ze namelijk de diepte in.
We hebben een geweldig uitzicht over de Caldera, Oia, en het tegenover gelegen eiland,Thirassia. Hier houden we het wel weer 4 dagen uit hoor. We hebben een grote kamer met keukentje en bank etc. alle luxe. Het enige nadeel is, dat we 180 trapjes op moeten om het hotel te verlaten en dat is erg vermoeiend. Zeker na een aantal keer. De hostess komt om wat informatie te geven en we huren een auto en boeken een excursie met een zeilboot. Daarna maken we een wandeling. Er loopt namelijk een mooi voetpad van de hoofdstad naar Oia, helemaal langs de caldera, met prachtig uitzicht dus. ’s avonds eten we een hapje in het hotel. We zitten er als enige en dat is niet echt leuk. We krijgen wel een heerlijke grill schotel en hebben werkelijk een schitterend uitzicht met zonsondergang. De volgende ochtend ontbijten we ook in het hotel en daarna wordt de auto gebracht. Santorini is een stuk kleiner als Naxos en je zit in korte tijd aan de andere kant van het eiland. We bezoeken als eerste Pyrgos.
Een leuk bergdorpje aan de voet van de berg:Profitis Ilias, met heel veel kerkjes en ezeltjes. Daarna willen we naar Akrotiri, een stad die 1500 jaar voor Christus verlaten is vlak voor de grote vulkaanuitbarsting. Helaas blijkt dat op maandag gesloten te zijn.We zitten nu vlak bij de uiterste zuidpunt van het eiland Faros.
Dan rijden we maar naar het strandplaatsje Kamari om daar langs de kust te lunchen. Daar is dus echt niets aan vind ik, geen sfeer. Ben blij dat wij in de Caldera zitten. We willen nu naar antiek Thira, maar dat blijkt ook gesloten te zijn. Dan rijden we maar naar het hotel. Even bijkomen en tegen de avond rijden we gewoon weer ergens heen
We rijden rond 5 uur naar Oia, de uiterste noordpunt van het eiland, een schilderachtig dorpje, bekend om de mooiste zonsondergangen. Er zijn legio mooie kunstwinkels en ik moet moeite doen om niet nog iets te kopen.(we hebben in Paros al een duur kunststuk gekocht) We eten hier wat. Het is wel opvallend dat er hier geen poezen lopen, maar allemaal honden. Onderweg kun je de rotswanden van dichtbij bekijken en zie je dat ze opgebouwd zijn uit verschillende lagen. Sommige lagen zijn metersdikke as met daartussen zwarte brokstukken. Wat moet het hier tekeer gegaan zijn rond 1500 voor christus. Wat wil je: het hele eiland is toen zowat ontploft. Santorini heeft een heel interessante geschiedenis. Als we terug komen bij het hotel, drinken we nog een borrel bij Ruud en Nel.
De volgende morgen hebben we een wandeling naar de hoofdstad op het programma staan. Het is wel een beetje bewolkt en frisjes, maar we gaan gewoon. Het is dus een hele mooie wamdeling en de hoofdstad,Thira, is een zeer knus maar druk stadje met veel winkeltjes en vooral ook veel juwelieren die erg hun best doen, je naar binnen te lokken. We struinen het hele stadje af en nemen daarna de bus terug. Het plan was vanmiddag op het terras van het uitzicht te gaan genieten, maar dat feest gaat niet door. Het wordt binnen zitten, vanwege de zware bewolking, wind en kou. Erg jammer. ’s avonds trekken we een dikke jas aan en gaan toch weer een eind lopen naar Firostefani om daar wat te gaan eten. Een heerlijk grieks restaurantje hebben we gevonden. De terugweg valt echter zwaar.
Op onze laatse dag gaan we zeilen. Eerst naar de vulkaan, die we ook gaan beklimmen. Best wel zwaar, gelukkig is het nog niet zo warm. Daarna zouden we gaan zwemmen in een warmwaterbron, maar omdat de zee vrij wild is, kan de boot niet aanmeren, dus varen we door naar het eiland Thirassia.
Ook hier is het uitzicht weer fantastisch, maar nu op Santorini zelf. Er zijn legio restaurantjes en we kiezen een gezellige uit. Ook Ruud en Nel zijn weer van de partij en nog 2 Nederlanders die we regelmatig tegenkomen. Je hebt zo best wel wat aanspraak, want op de boot en tijdens rondritjes kom je elke keer medereizigers tegen. Als we weer op het zeilschip zitten, worden de zeilen gehesen en gaan we echt dobberen op de zeilen. Er wordt een romantisch muziekje opgezet en genieten maar.
’s avonds hebben we een soort afscheidsdinertje met Ruud en Nel in een heerlijk restaurantje: The blue note. Een aanrader, wel prijzig maar dan heb je ook wat. En dat was dan het einde van een van mijn mooiste vakanties. Zeker de moeite waard, de Cycladen.
Smokovitis – S’ afti ti geitonia (Theodorakis) – Best of Greece