Donderdag 9 maart 2006
Na een voorspoedige vlucht met LTU vanaf Dusseldorf, landen we weer veilig op de luchthaven van Lissabon rond half 4 ’s middags. We hebben gelukkig alleen handbagage en spurten dus meteen naar de verhuurbalie van National om de nieuwe Renault Modus in ontvangst te nemen voor vervoer naar Sintra, onze verblijfplaats de volgende 2 dagen.
Het hotel is snel gevonden met behulp van de nieuwe Tom-Tom, ideaal!! We hebben een leuke kamer met een soort serre: Aan alle kanten ramen met mooi uitzicht over het dorp, de omgeving en zelfs de oceaan is in de verte te zien. In de kleine serre staat een 2-zits bankje en een hocker voor de voetjes en genieten maar van het uitzicht. Sintra is een klein historisch dorpje, op een half uurtje rijden van Lissabon. Het is rijk aan paleizen en doet sprookjesachtig aan. We maken ’s avonds een wandeling en omdat we erge honger hebben, zoeken we meteen een restaurantje, maar die zijn allemaal uitgestorven. Etenstijd is hier pas na 20.00 uur (voor ons 21.00 uur). Dan eten we maar in het hotel. Het smaakt aardig maar niet bijzonder. Reizen maakt toch vermoeiend, dus vroeg naar bed vanavond.
Vrijdag 10 maart
Vanochtend waren we al om 6 uur wakker na een rusteloze nacht met wel 100 kleine hazeslaapjes. Ton sliep wel heerlijk vast, niet eerlijk hoor. Dus vroeg aan het ontbijt vanochtend. Dat is overheerlijk met alles erop en eraan, veel vers fruit in alle soorten. Alleen de koffie is tamelijk sterk hier. Rond half 10 rijden we naar Palacio da Pena, een sprookjeskasteel waar je elke moment verwacht doornroosje tegen te komen.
Het paleis ligt op het topje van een heuvel en is voorzien van allerlei zoete kleurtjes. Via een steile sprookjesachtige tuin, komen we bij de ingang. Wij zijn de eerste bezoekers die dag. Het paleis is van binnen een en al pracht en praal. Elke kamer heeft zijn eigen uniek bewerkt plafond. Bij het kitscherige af, maar je kijkt wel je ogen uit.
Na ons paleisbezoek rijden we naar Cascais. We denken dat Cascais een klein vissersplaatje is, maar niets is minder waar. We belanden in een druk toeristisch stadje waar geen parkeerplaats te krijgen is. We parkeren de auto een eindje buiten de stad en lopen langs de boulevard en eten daar ook een tosti.
We vervolgen onze route richting Praia do Guincho. Hier is de zee heerlijk woest. We gaan natuurlijk even de auto uit om dit natuurgeweld te aanschouwen. Het is een mooie kustweg. De volgende stop is Cabo da Roca, een vuurtoren met weer een superuitzicht op de steile rotswanden en de eindeloze oceaan. Via Colares rijden we terug naar Sintra.
Even een uurtje uitrusten in het hotel en dan brengen we nog een bezoekje aan het Nationaal paleis vlakbij het hotel. Ook het Palacio Nacional is een beauty. Weer een uurtje rondgelopen in 500 jaar oude zalen met hun typisch Portugese inrichting. Helaas mag je hier nergens geen foto’s ,maken binnen en er wordt ook erg goed opgelet.
Daarna nemen we nog een overheerlijk kopje koffie in een zeer geliefde bakkerij/koffieshop in een van de kleine smalle straatjes van Sintra. We kijken onze ogen uit hoe de drukke Portugezen in de geliefde bakkerij om een plaatsje vechten.
Zaterdag 11 maart
Vanochtend na het ontbijt rijden we richting Lissabon. Even de auto inleveren bij de luchthaven en de bus naar het centrum nemen. Met de kaart van Lissabon op schoot volg ik de route zodat we weten waar we ongeveer uit moeten stappen. Dat gaat prima. We vinden het hotel a la minute. De Picollo staat al voor de deur om onze koffers over te nemen en boven neer te zetten. Mooie kamer met balkon en lekker rustig gelegen en toch vlakbij het centrum. Het Tivoli Jardim ligt zowat aan de Avenida de Liberdade, een belangrijke straat tussen 2 pleinen: Marques de Pombal en Praca dos Restauradores. Wij lopen via de Avenida naar Rossio, een van de bekendste pleinen in Lissabon en heel mooi met fonteinen. Vanaf Rossio lopen we de winkelstraat Rua Augusta in. Hier drinken we een kop koffie en eten een typisch Portugees gebakje, geen idee hoe het heet, maar erg lekker.
Als we de Rua Augusta uitlopen,komen we op een van Lissabons mooiste pleinen: Praca do Comercio. Hier wordt natuurlijk weer uitgebreid gefotografeerd en gefilmd. Het plein ligt tevens aan de oever van de Tejo ofwel Taag. Maar hier hebben ze helaas nog geen gebruik van gemaakt, om de stad gezelliger te maken met terrasjes enzo.
We slenteren verder via de oude wijk Alfama. Via de steile smalle straatjes komen we uiteindelijk bij de Castelo de Sao Jorge. Een mooi oud kasteel vanwaar je een schitterend uitzicht over de hele stad hebt en de Tejo. Er heerst ook nog eens een serene rust rond het kasteel. Het is goed vertoeven onder de oude bomen. Op een binnenplaatsje speelt een gitarist stemmige kasteelmuziek. Na een poosje rond het kasteel gehangen te hebben, lopen we terug naar het hotel. Onze eerste 5 uur in Lissabon hebben we al een hoop gezien en een goede indruk gekregen van de mooie stad.
Rond 19.00 uur gaan we weer richting centrum. Ditmaal om een eettentje te zoeken. Na enig rondkijken zien we een supergezellig Italiaans restaurantje dat schijnbaar een goede naam heeft. Binnen een half uur staan de mensen in de rij voor een tafeltje. Na het eten is het donker en zijn de pleinen fraai verlicht. Dat maakt het centrum zeer sfeervol.
Zondag 12 maart
Na een goede nachtrust in het prinsheerlijke bed gaan we het ontbijt uitproberen in ons nieuwe hotel. Dit 2e hotel van de Tivoli keten is ook 4 sterren, maar straalt meer luxe uit, alhoewel het ontbijt niet kan tippen aan dat in Sintra. Rond half 10 lopen we naar de Praca da Figueira om de tram te pakken richting Belem. We stappen uit voor het Mosteiro dos Jeronimos. Een fantastisch mooi gebouw. We hebben geluk vandaag want schijnbaar is alles gratis op zondag. Ook de binnenplaats van het klooster is prachtig. In de kerk mogen we niet rondkijken vanwege de missen vandaag en dat is jammer, want ook die lijkt van achteruit gezien heel fraai. We lopen door het park tegenover het klooster naar de Tejo en bewonderen alweer het volgende pronkstuk: Padrao dos descrobimentos. Het is heerlijk langs de Tejo, de zon straalt. We hebben uitzicht op de Ponte 25 de Abril (lijkt een beetje op de Golden Gate) Er zijn talloze zeilboten en kano’s op de rivier. Het lijkt hoogzomer.
Na een korte koffiestop, lopen we naar de mooie Torre de Belem, vanwaar de ontdekkingsreizigers met hun schepen vertrokken. vOok dit is weer een goed bewaard gebleven monument. Alweer hebben we gratis toegang. We klimmen langs de smalle trappetjes naar de top van de toren. Een mooi uitzicht daarboven. Alles is natuurlijk ook veel mooier omdat het zonnetje uitbundig schijnt. Eenmaal terug in het centrum stel ik een korte rustpauze voor in het hotel, want mijn voeten redden het anders niet meer. Heerlijk even douchen, schoon t-shirt aan en met de benen omhoog relaxen op het koele balkon.
Met de Metro gaan we naar het eindstation Oriente. Als we het station uitwillen moet je je kaartje door een gleuf doen om de poortjes te openen. Dat lukt bij iedereen behalve bij ons. Na 10 x proberen zoeken we een infobalie. Maar tussen de rails en de uitgang is totaal niemand te bekennen. Wat nu? En toch staat er een afbeelding van onze toeristenkaart op het apparaat waar het kaartje inmoet. Ineens krijgt Ton een heldere ingeving. Ons kaartje gewoon op de afbeelding houden. En ja hoor, de deurtjes vliegen open. Wat een opluchting!
Eindelijk richting Parque das Nacoes, het voormalige expo terrein. Het is er enorm druk. Het lijkt wel of heel Lissabon hier zit. De ligging is ook erg mooi. De Tejo is hier ontzettend breed. En dan die nieuwe 17 km lange hypermoderne Vasco da Gama brug. Ja we zitten hier in het moderne Lissabon. Allemaal architectonische hoogstandjes. Maar ook vele winkels in het winkelcentrum en veel terrasjes en restaurantjes, een kabelbaan en het Ocenario, wat ons wel mooi lijkt. Het is zeer de moeite waard. Overal zie je de enorme glazen wanden waardoor je een blik op het oceaanleven kunt werpen. Overal zie je haaien,roggen en talloze andere vissen zwemmen. Verder heb je nog pinquins, otters, koraalrif, kwallen, zeepaardjes etc.
Als we eindelijk weer buiten staan, is het al donker, maar nog steeds heerlijk weer. Een echte zwoele zomeravond in maart. Eenmaal terug op Rossio zoeken we ons Italiaans restaurantje. Iedereen zit buiten op de terrassen te eten, zo lekker is de temperatuur. Wij gaan echter rustig binnen zitten, omdat het buiten vol is en we geen zin hebben om lastig gevallen te worden door de musicerende bedelaars die met dit weer ook uit alle hoeken en gaten lijken te komen.
Maandag 13 maart
Alweer hoogzomer vandaag. Nog een paar uurtjes genieten van Lissabon. We nemen de Elevador da Gloria naar Barrio Alto. Dit is geen echte lift, maar een piepklein trammetje die je van de benedenstad naar de bovenstad brengt. Via Barrio Alto wandelen we naar Chiado, waar we een kopje koffie met gebak nemen in het beroemdste cafe van Portugal: Cafe a Brasileira. Vroeger kwamen de schrijvers, kunstenaars en intellectuelen hier bij elkaar. Het cafe heeft nog een prachtige stijlvolle inrichting.
Vervolgens lopen we via Rua Aurea nog eenmaal naar Praca do Comercio en via Rua dos Dourados en Praca de Figueira, Rossio, Praca dos Restauradores terug naar het hotel. Even de voetjes afspoelen, uitchecken en daarna is het lange wachten begonnen voor de terugreis.
De terugreis is niet zo voorspoedig als de heenreis. Ten eerste staat onze vlucht nergens aangegeven. Bij de LTU balie gevraagd waar we in moeten checken. Bij de incheckbalie nogmaals gevraagd of we goed zijn omdat er Madrid op de monitor staat. Ja hoor dat gaat over een eerdere vlucht volgens de dame. Vervolgens lees ik op de instapkaart dat we om 16.15 in moeten stappen. Dat lijkt me erg laat als je om 16.20 uur vertrekt. De instapkaart nog even goed bekeken en dan zie ik dat het vluchtnummer anders is en de vertrektijd. De lolbroeken bij LTU hebben ons gewoon op een vlucht gezet die eerst naar Madrid gaat en vervolgens pas naar Dusseldorf. Dat kan tegenwoordig allemaal. Daardoor zijn we, met ook nog een half uur vertraging pas om half 11 in Dusseldorf.Dus 2 uur later thuis als gepland.