Verrassings weekendje met onze apotheek

Het begon allemaal maanden geleden toen we heel trots waren dat we als apotheek gecertificeerd werden

Ook Petra, onze baas, was erg blij hiermee en vond dit wel een weekendje weg waard. We mochten allemaal een briefje invullen en kiezen uit verschillende mogelijkheden. De meesten kozen voor een weekendje in een leuke stad ergens in Europa. Petra schakelde een reisbureau in en begon de mogelijkheden te bekijken. Er ontstond een idee om er een verrassingsweekendje van te maken, dus de bestemming zou voor ons geheim blijven. Sommigen onder ons hadden zoiets van: nou, we zien het wel op 5 oktober waar we heen gaan. Maar anderen (waaronder ik) spitsen hun oren bij elke aanwijzing.
Sommigen keken op teletekst welke vliegtuigen er vrijdagavond tussen 8 en half 9 vertrokken.

Toen kwam het programma met op de eerste pagina een fotootje. (Overigens een fantastisch programma) Ook dat werd onderzocht. Het vermoeden dat we naar Malta gingen begon te groeien, maar er was ook nog heel wat twijfel.

We kregen ook een lijst met beauty-behandelingen en de prijs. Als je op die lijst een beetje doorlinkte kwam je ook op allerlei hotels in Malta, dus voor een paar van ons was het al vrij duidelijk. Maar er waren ook nog dames die dachten dat het Rome, Venetië of een andere Italiaanse bestemming zou worden. Op de werkbespreking vlak voor het uitje, vertelde Petra dat het op onze tropische bestemming nog steeds 28 graden was, dus we kwamen tot de conclusie dat Italië afviel, want daar was het heel wat minder warm.

De thuisblijvers werden verrast met een overlevingspakket waar uiteraard zakdoekjes inzaten voor degenen die eventueel een traantje weg moesten pinken als zijn of haar wederhelft voor een weekend het honk ging verlaten. Ook aan het vermaak van de achterblijvers was gedacht door middel van een stok speelkaarten. Een fles wijn en een zak zoutjes zorgen ervoor dat de achterblijvers niet verhongeren.
Erg goed bedacht en heel attent van Petra.

Eindelijk werd het dan 5 Oktober. Allemaal opgewonden vrouwen en een man stonden om 4 uur klaar om de bus in te gaan richting vliegveld Brussel.

Ondanks onze A4-tjes met de vraag om 5 oktober na 16.00 uur te vermijden, staat het natuurlijk vol met patiënten. Gelukkig is er aan personeel geen gebrek, dus hebben we in no-time alle wachtenden patiënten weggewerkt. Een collega-apotheker komt de honneurs waarnemen met een assistente.

En wij kunnen de luxe bus in. Lekker weggezakt in het zachte leer zullen we uitgerust in Brussel aankomen. Onderweg haalt Petra dan eindelijk de enveloppen tevoorschijn met de bestemming waar al veel over gespeculeerd was. Het wordt Malta. Nou ik had al een sterk vermoeden, maar je weet het natuurlijk nooit, want onze apothekers hebben er alles aan gedaan om ons een rad voor ogen te draaien. Ze hebben zelfs een medewerker van de groothandel ingeschakeld om zogenaamd de bestemming te verraden. Ze had Truus aan de telefoon gehad en ‘per ongeluk’ verraden dat we naar Toscane gingen. Truus had zeer verbouwereerd gereageerd en ook teleurgesteld. Zij wilde dat de bestemming een verrassing bleef. Dus Truus krijgt in de bus toch nog een nieuwtje te verwerken wat betreft onze locatie.

We krijgen een mapje met een reisgids van Malta en allerlei andere leuke boekjes, dus aan ons had je geen kind meer. We gaan lezen en uitpluizen welke plekjes we allemaal gaan bezoeken komend weekend. De reis naar Brussel verloopt zeer voorspoedig en ook het inchecken is supersnel gebeurd. Er is zelfs nog tijd om even wat winkeltjes te bekijken, maar om 19.45 uur moeten we dan toch echt aan boord.
Voor sommigen van ons is het extra spannend omdat zij nog nooit of maar een enkele keer gevlogen hebben. Ook de vlucht verloopt zonder verdere problemen en rond 23.00 uur landen we op Malta-airport. De temperatuur is zomers zo laat in de avond nog.

Al onze kleine koffertjes komen als eerste van de bagageband, zodat we de luchthaven snel kunnen verlaten. In een razend tempo scheurt de chauffeur door het drukke verkeer, zodat we lekker snel in ons hotel zijn.

Het Corinthia San Gorg is een schitterend hotel!! En wat een luxe!! We hoeven niet eens onze koffertjes uit de bus te halen. Alles wordt geregeld. Binnen in de lounge staan heerlijke welkomstdrankjes klaar en als we dat op hebben kunnen we naar onze kamers op de 3e verdieping. Ook de kamer is luxe ingericht, met een ruim balkon, waar we nog even genieten van het uitzicht. Dan is het tijd om naar bed te gaan, want morgen is het weer vroeg dag.

6 Oktober

Ondanks dat het bedje heerlijk ligt, hebben de meeste van ons toch een onrustige nacht, maar dat mag de pret zeker niet drukken. Om half 8 zitten de eersten al aan het luxueuze ontbijt en natuurlijk lekker buiten op het terras. Dat is genieten geblazen. Na het ontbijt verkennen we het hotelterrein en wordt er druk gefotografeerd. Om 9 uur staat het minibusje weer voor het hotel om ons op te pikken. We rijden naar de hoofdstad Valletta.

Er staat als eerste een bezoekje gepland aan de Upper Barracca Gardens, een intiem parkje met vele bougainvillea’s en bronzen en stenen sculpturen. Het balkon waar het park op uitkomt, biedt een prachtig uitzicht over de Grand Harbour. De tuinen werden aangelegd in 1661 door de Italiaanse ridders. We lopen verder naar de St. Johns Co-Cathedral, een van de meest glorieuze architectonische creaties van Malta. Binnen zien we een en al pracht en praal. Joanna, onze Nederlands sprekende gids leidt ons weer rond en vertelt ons wat over de historie van de kerk. Er hangt een schitterend meesterwerk van Caravaggio, genaamd: de onthoofding van Johannes de Doper.

Dan wordt het de hoogste tijd voor een lekker kopje koffie. We vinden al een snel een geschikt terrasje met voldoende plaatsen voor onze groep en genieten van een cappuccino, kopje thee of wat dan ook. Na de koffie splitsen we ons op in kleine groepjes en hebben we een uurtje vrij. Ik loop met Saskia, Wendy, Caroline en José via de Republic street naar het busstation. Want natuurlijk moeten de leuke gele oude bussen ook op de foto. Daarna winkelen we wat, we lopen ook nog over de markt en voor je het weet is het uurtje weer om en verzamelen we ons weer om te gaan lunchen in Trattoria da Pippo, een piepklein maar zeer sfeervol restaurantje waar we genieten van een overheerlijke 3 gangen lunch. Als we ons buikjes volgegeten hebben, staat het busje al weer bijna klaar om ons terug naar ons hotel te brengen.

Dan hebben we enkele uurtjes vrij. Er zijn mensen die gaan zonnen of zwemmen of lekker luieren. Anderen gaan wat shoppen om souveniertjes te kopen voor de achtergebleven bloedjes van kinderen of de hulpeloze eenzame mannen. Ikzelf ga met Thomas, Nanette en Margaret een wandelingetje maken. We komen langs het plaatselijke kunstmatig aangelegd strandje en zien daar een leuke Beach Club.

Het wordt weer eens tijd voor een versnapering. We laten ons verleiden en bestellen een overheerlijke cocktail. Margaret en Nanette gaan voor een Cocobanana en Thomas en ik kiezen een Tropical Delight. Dat is genieten.

Daarna winkelen we nog even, alhoewel ik niet al te stabiel meer op mijn benen sta. Als we terug zijn bij het hotel zoeken we de rest van de groep op die bij het zwembad aan het relaxen zijn.

Om half zes gaan we richting hotelkamer om ons op te frissen en om te kleden voor het diner. Om 19.00 uur staat ons alweer een verrassing te wachten. Er staan 4 prachtige oldtimers voor het hotel, speciaal voor ons. Wat geweldig zeg!

De fototoestelletjes komen weer massaal te voorschijn.
In de luxueuze auto’s rijden we naar Mdina een eeuwenoud vestingstadje dat een zeer rijke historie heeft, maar ook nog schitterend gelegen is. Voor de poort het stadje worden we opgewacht door fakkeldragers in klederdracht. Zij begeleiden ons tijdens onze rondleiding.

Ik waan me in de middeleeuwen en voel me als een jonkvrouwe. Het is ongelooflijk mooi binnen de stadmuren. Is dit een droom? Joanna vertelt ons alweer het een en ander over de 3000 jaar oude geschiedenis. Midden in het stadje staat opeens een dame met een dienblad vol drankjes, speciaal voor ons.

Dan gaan we naar het volgende sfeervolle restaurantje, hoe kan het ook anders: Restaurant Mdina. Alweer worden we verrast met een heerlijk 3 gangendiner.

Maar nu verrassen wij Petra ook een keertje. Truus houdt een mooie toespraak die recht uit haar hart komt en omdat we het zo fantastisch vinden dat we dit weekend kregen, bieden we Petra een weekend Amsterdam aan, uiteraard voor 2 personen. Ze vind het een leuke verrassing want Amsterdam stond al een tijdje op haar verlanglijstje. Dat hadden wij natuurlijk ook allang gecheckt bij dochter Frederieke. Na het diner staat ons busje weer klaar om ons terug te brengen naar St.Julians. Omdat het vrijwel zeker onze laatste zwoele zomeravond is dit jaar, gaan we nog een afzakkertje nemen op het terras.

Daarna is iedereen doodmoe. Wat zullen we slapen vannacht.

7 Oktober

Nou, ik heb in ieder geval een stuk beter geslapen als gisteren, alhoewel we midden in de nacht opgeschrikt worden door enorme knallen. Margaret en ik zijn gelijk klaarwakker en gaan toch even op het balkon kijken wat er te zien is. Ergens wordt schijnbaar behoorlijk knallerig vuurwerk afgestoken. Vlug duiken we weer ons bedje in en slapen verder.

Om 7 uur word ik wakker van het alarm van Margaret’s mobiele telefoon. We genieten van ons laatste lekkere ontbijtje. Daarna worden de koffertjes gepakt en in het busje geladen, maar we gaan nog niet naar huis hoor! Nee,nee. We bezoeken de Three Cities. Eerst bezoeken we het een prachtig uitzichtpunt: Gardjola van Senglea genaamd. Daarna krijgen we rondleiding door de smalle straatjes van Vittoriosa.

Vervolgens komen we aan bij de kade waar 2 schattige gondeltjes klaarliggen voor een rondvaart door de haven. Ik kijk mijn ogen uit tijdens de rondvaart. Wat prachtig allemaal zeg. Het kan me niet lang genoeg duren. Het weer is natuurlijk ook perfect. Na de rondvaart bezoeken we Marsaxlokk, alweer een authentiek plaatsje met een leuke haven. Hier liggen de vrolijk gekleurde vissersbootjes die ik herken van alle plaatjes over Malta.

We hebben weer een uurtje vrij en ik ga met Margaret, Marieke, Thomas en Nanette een terrasje pakken.
Natuurlijk worden ook hier weer de nodige foto’s gemaakt en dan vertrekt het busje naar Marsakala waar we gaan lunchen in een visrestaurant. Het is alweer smullen geblazen. Na de lunch maken we nog wat groepsfoto’s en dan moeten we toch echt afscheid nemen van Malta, want het is tijd om naar de luchthaven te gaan. We verzinnen nog allerlei smoezen om niet terug te hoeven, maar helaas, het wil niet lukken.

De vlucht verloopt alweer voorspoedig en rond 19.15 uur zijn we weer in Brussel waar een zo mogelijk nog luxere bus van maar liefst 6 weken oud klaar staat om ons veilig naar Eindhoven te brengen. Dit was het einde van een fantastisch verwen weekend. We hebben allemaal ontiegelijk genoten.

Dank je wel, Petra