6-6-09

We rijden om 8 uur in krap 2 uur naar Airport Koln-Bonn. Vervolgens kost het ons nog een kwartier om de parkeergarage te vinden en wat nog moeilijker is: een parkeerplaats. Uiteindelijk hebben we plaats op de 7e verdieping. Dan nog een flink stuk lopen naar de juiste Terminal. We hoeven niet meer in te checken en lopen meteen naar de bagage drop-off balie. Nou daar staan flinke rijen en er is maar een balie bemand, dus dat kost ons weer een half uur. Al met al hebben we nog maar weinig tijd om een beker broodnodige koffie naar binnen te werken, want we moeten al bijna boarden. Volgens de boarding pas om 12 uur, maar het wordt uiteindelijk half 1. Het vliegtuig maakt een vreselijk geluid tijdens het opstijgen en ook nog een hele tijd erna, daar word je niet gerust van, maar uiteindelijk zwakt het enge geluid steeds verder af. Het is erg bewolkt onderweg en dus ook vrij turbulent. Om half 3 landen we dan in Bastia. Ook hier hangt bewolking, dat was niet beloofd!!! Het is wel zwaar benauwd, effe wennen hoor. Als allereerste komen zowaar onze koffers van de band af, dus we spoeden ons naar Alamo cars voor de auto, daar zijn we net op tijd voor de grote meute. We hebben een beige Citroen C3 en met Ton zijn fantastische navigatiesysteem op de mobiele telefoon is het Hotel Castel Brando binnen een half uur gevonden. Een prettig hotel, in een stijlvolle oude villa van een paar honderd jaar oud, op een smaakvolle manier gerenoveerd. Een heerlijke schaduwrijke tuin volop palmbomen en mooie bloemen waar we morgenochtend hopelijk kunnen ontbijten. We hebben een soort suite, een klein woonkamertje met een lekkere bank en een aparte ruime slaapkamer, helaas geen balkon. Ton kan niet eens door de deurtjes zo laag zijn, echt een oud gebouw. Het dorpje Erbalunga ziet er op het eerste gezicht ook geweldig uit.

Zo, we hebben het authentieke dorpje verkend en het is zeer fotogeniek en erg Frans, heel gezellig ook. Legio restaurantjes op de knusse dorpspleintjes, maar toch hebben we gekozen voor een restaurant dat pal aan zee lag, iets buiten het dorp. De zee trekt toch altijd als uitzicht bij ons, maar we gaan direct wel gezellig koffiedrinken op het dorpsplein, als we tenminste niet eerder in slaap vallen.

We hebben nog koffie gedronken op het dorpspleintje rond half 10. De meeste mensen zaten nog te eten, het was er in ieder geval gezellig druk. Rond half 11 lig ik in mijn bedje.

7-6-09

Ik heb niet bijzonder diep geslapen vannacht, maar de zon schijnt en we zien het uitzicht nu pas goed en dan vergeet je je slaap wel. We wandelen nog voor het ontbijt het dorpje in om wat te filmen, nu de zon goed schijnt. Alles ziet er dan echt veel vrolijker uit. Om 9 uur gaan we gezellig ontbijten in de schaduwrijke tuin onder de palmen. Daarna gaan we nog even in een zitje bij het zwembad genieten van het uitzicht. Het is de bedoeling dat we vandaag een rondje Cap Corse gaan maken.Dat rondje is wel 120 km en gezien het feit dat je hier gemiddeld maar 30 km per uur opschiet, hebben we aardig wat voor de boeg.Want onderweg willen we natuurlijk ook een aantal plaatsjes bezichtigen. We zien het wel.Cap Corse is overigens een smalle uitloper ten noorden van Corsica, een kaap dus, die maar een km of 13 breed is en ongeveer 40 km lang schat ik.

Volgens de reisgids is het een van de mooiste kustwegen ter wereld. Nou kan ik daar niet over oordelen, maar ik kan alleen maar zeggen dat het een magnifique route was en we hebben enorm genoten en zijn na de 1e dag al helemaal gevallen voor Corsica. Onderweg zijn we talloze keren gestopt om uitzichten te bewonderen en prachtige dorpjes te bekijken zoals:

Portociollo, het havenplaatsje Macinaggio aan de noord-oostkust, Centuri-port, een zeer charmant havenplaatsje bijna in uiterste noordwesten van Corsica gelegen bekend om de visserij op langoesten die ook veelvuldig op het menu staan in de restaurantjes, Nonza met zijn schitterende ligging op een steile helling boven de zee en waar je uitzicht hebt op het grote strand met grijs-zwart zand wat zo mooi contrasteert met de azuurblauwe zee. Uiteindelijk belanden we via de Col de Teghime in Bastia, waar we ons avondeten nuttigen op het mooie Place St Nicolas. Place St Nicolas is een enorm plein met langs de randen grote bomen, waaronder de talloze terrasjes. Je hebt ook uitzicht op de ferries die aan en af meren, wat een gevaartes. Verder heeft Bastia een mooie oude haven, schilderachtig gelegen met zowat in het midden de barokke kerk St Jean Baptiste, verder Terra Vecchia de oude stad met zijn smalle straatjes waar je zo lekker doorheen kunt slenteren en Terra Nova , de citadel uit de 16e eeuw.

Het was een lange, maar ontzettend mooie dag en we hebben nu nog maar een fractie van het eiland gezien. ’s avonds maken we nog een soort van afscheidswandelingetje door Erbalunga, want morgen gaan we op naar Calvi.

8-6-09

Vannacht heerlijk en diep geslapen eindelijk, wel vroeg wakker om 7.15 uur, met als gevolg dat we om kwart voor 8 alweer een keertje door Erbalunga lopen, nu echt voor de laatste keer. Om 8.15 op ons gemakje een lekker ontbijtje nuttigen en om 9.45 checken we uit en gaan we op weg naar onze nieuwe bestemming: Calvi. Via dezelfde Col als gisteren steken we over alleen nu in tegengestelde richting, namelijk van oost naar west. Het eerste plaatsje wat we bezoeken is Saint Florent, een mondaine badplaats, zeer toeristisch, maar zeker niet onaardig om een bezoekje te brengen.We drinken er koffie en wandelen naar de Citadel, dan wordt het weer tijd om onze mooie route te vervolgen. We rijden nu door een heel bizar landschap waar we minstens 2 keer stoppen om foto’s te maken. Ruige rotsformaties vormen het landschap, erg mooi. Het 2e plaatsje wat we bezoeken is Ile Rousse oftewel Isula Rossa. Dit plaatsje vinden we verrassend mooi. Alweer zo’n mooi groot dorpsplein met palmen en oude knotwilgen en een mooie kerk, 2 smalle winkelstraatjes met terrasjes die evenwijdig aan elkaar naar de kust lopen.Vlak voor de kust ligt dan het eiland Pietra, een rotsachtig eiland, van rose gekleurd graniet.Hier komt de naam L’ll Rousse ook vandaan. Ile Rousse heeft ook een mooi zandstrand waar we ook nog een wandelingetje langs maken. Dan wordt het tijd om naar onze eindbestemming Calvi te rijden. De 1e indruk van Calvi: geweldig. We zitten pal in het centrum in Hotel Saint Christophe en kijken uit op de schitterende oude Citadel van 700 jaar oud. Onze kamer is piepklein, we kunnen amperaan de koffers kwijt, maar we hebben wel een heus buitenterrasje aan het zwembad en lekkere tuinstoelen en dan dat mooie uitzicht op die oude Citadel. En nog een ding is erg vervelend hier, volgens mij kennen ze op Corsica geen liften. In Hotel Castel Brando moesten we al met koffer en weekendtas 6 trappen op en af (3 etages) en hier nog erger, maar liefst 4 etages, weer geen lift in een redelijk groot hotel. Ik verheug me al op morgenvroeg. Ook de parkeerplaats was piepklein en hoe Ton hem in dat ene plaatsje heeft gekregen wat nog over was, is mij een raadsel, ik zou het niet durven en niet kunnen, knap hoor.

Rond half 7 lopen we Calvi in. Eerst bezoeken we de oude Citadel, dat is weer klimmen geblazen. De Citadel is zelfs nog gewoon bewoond, de mensen kunnen hun huis per auto amperaan bereiken, maar wel een uniek plekje om binnen de oude stadsmuren te wonen. Dan slenteren we door de smalle winkelstraat van Calvi. Een knus centrum, via de waterkant lopen we terug. In de haven liggen de duurste jachten net zoals in Ile Rousse en Saint Florent niet te vergeten. We hebben wel heel mooi uitzicht hier op de Citadel, de camera’s komen weer voor de dag. We hebben na de late lunch van vanmiddag in Ile Rousse helemaal geen zin meer om te eten en kopen wat drankjes en zoutjes in de supermarkt en eten dat lekker op ons eigen terrasje op.

9-6-09

Hotel Saint Christophe verraste ons vanochtend met een luxe uitgebreid ontbijt buiten op het balkon van het restaurant, inbegrepen bij de kamer. In Erbalunga moesten we maar liefst 13 euro pp voor het ontbijt afrekenen en de kamer was ook nog een stukje duurder. Na het uitchecken stuiten we op een probleem, ze hebben ons autootje helemaal klem gezet. Gelukkig heeft de receptioniste alle autosleutels en komt er iemand om wat auto’s weg te zetten, daarna moet Ton nog via de smalle oprit achteruit de weg oprijden, ik zou al met een rood hoofd zitten zweten achter het stuur, maar hij blijft altijd rustig gelukkig. Na 2 km moeten we al onze 1e stop maken vanwege het fraaie uitzicht op La Pointe de Revelatta, een soort ruig granieten schiereiland. Ook op de verdere route vallen we van het ene adembenemende uitzicht in het andere. Het eerste stuk van de route is wel een erge smalle, niet al te beste en ook nog vrij drukke weg, wat betekent dat we elke keer zo ver mogelijk naar rechts uit moeten wijken alwaar zich de duizelingwekkende afgrond zich bevindt en ik zit dus met samengeknepen tenen naast Ton. Onze eerste grote pauze is bij het riviertje Fangu. Een brok ongerepte natuur en het wordt een flinke klimpartij via de gigantische rotsblokken om bij het riviertje te komen, maar dan is het ook genieten geblazen. Ton gaat lekker even met zijn voeten in het koude water. We zien zelfs bergtoppen met nog wat sneeuwresten erop. Om half 3 komen we na een schitterende route aan bij Hotel Capo d’Orto in het plaatsje Porto. We hebben nu weer een zeer ruime kamer met groot balkon, uitzicht op de steile pieken van de 1294 meter hoge Capu dórtu. Porto is een gezellig klein vakantieplaatsje aan een rotsachtige baai, er stroomt ook een idyllisch riviertje door het dorp, waarlangs het goed toeven is in de hitte onder de oude eucalyptusbomen. De baai van Porto is door de Unesco zelfs als werelderfgoed uitgeroepen. Zowel de flora als fauna worden hier goed beschermd. Kortom we vermaken ons hier wel de rest van de middag en de avond.

Porto bestaat het het kleine dorpje Porto en het Marina de Porto wat 1 km of wat verder aan zee ligt. Tussen Marina de Porto en het strand stroomt het riviertje en de omgeving rond het riviertje is bosachtig met oude eucalyptusbomen die zorgen voor verkoeling tijdens de hete zomers. We wandeling naar Marine de Porto om wat te drinken en te eten. Het is een klein lief dorpje, alles lijkt hier wel nieuw, maar dan in oude stijl gebouwd. We eten in een creperie. Ton kiest voor een hartige pannenkoek en ik neem een zoete. Na het eten moeten we weer snel terug want we besluiten toch nog naar de Calanches de Piana te rijden voor de zonsondergang en we hebben er geen spijt van. Prachtige rotsformaties in allerlei bizarre vormen sieren het landschap. Je kijkt echt je ogen uit. Helaas zit de zon achter een laag sluierbewolking en daardoor kleurt het graniet niet meer dan roze op, terwijl het met volle zon schijnbaar dieprood kleurt. Je kunt helaas niet alles hebben, maar desalniettemin is het schitterend hier. Als we in het hotel op ons balkonnetje zitten krijgen we toch nog een toetje. De bergen waar we op uitkijken zijn nl van hetzelfde gesteente en de zon laat zich nog even 10 minuten zien voor hij in de zee zakt. Ik zie ineens dat de bergen voor me vuurrood opkleuren. Vlug mijn fototoestel pakken en kiekjes maken. Voor we het weten is het schouwspel weer voorbij. Het was fantastisch.

9-6-09

Het ontbijt in Capo dórto viel niet echt tegen, het was ook niet super uitgebreid zoals in Calvi, maar genoeg om de honger te stillen. We genieten nog even van het uitzicht tegen de bergwand op het balkonnetje en om 10 uur pakken we onze koffers en checken we uit. We gaan de bergen in vandaag, richting Corte. In het begin rijden de nog door de rode granietbergen, later kleuren de rotswanden, grijs/groen. De omgeving is zeer bosrijk, lijkt erg op de alpen. Onderweg komen we voor het eerst dan wilde zwijnen en wilde varkens tegen, hele kuddes af en toe. Heel bizar, voor ons die gewend zijn ze alleen in de kinderboerderij of wildpark te zien. De weg is qua natuur erg afwisselend en we maken uiteraard weer diverse stops op de mooie plekjes, langs wildstromende beekjes, op de Col de Vergio(1484m), eigenlijk zijn alle plekjes wel mooi. Rond half 3 arriveren we in hotel Dominique Colonna, gelegen in de prachtige Restonica vallei ong.2 km van Corte. Een schattig hotelletje helemaal begroeid met klimop, er is ook een brasserie bij waar we eventueel kunnen eten. Ik sla een klein kreetje als ik de gordijnen open, altijd een verrassing, en deze vakantie al een aantal keren een aangename en nu dus ook. Een heerlijk ruim balkon in de schaduw met uitzicht op een wildstromende rivier de Restonica genaamd. We hebben alletwee al spijt dat we Ajaccio niet overgeslagen hebben en hier niet langer gebleven zijn, maar annuleren kan niet meer.

We lunchen bij een hotelletje een paar honderd meter verderop in de vallei, want ons hotel heeft geen kleine kaart. Ook hier natuurlijk een terras aan de rivier en heerlijke sandwiches met charcuterie de Corse, het smaakt overheerlijk. Daarna gaan we een paar uurtjes relaxen op ons balkonnetje met een goed boek. ’s avonds rijden we naar Corte en parkeren de auto aan de rand van het dorp. Corte is een universiteitsstad, telt 6500 inwoners en de universiteit heeft 4000 studenten. Het is een oude, beetje vervallen stad. Dit oogt overdag erg armoedig, maar gek genoeg is dat ’s avonds ineens sfeervol, al die afgebladderde pandjes en verveloze luikjes. We eten in een heel gezellig en druk restaurantje dat Ton bij toeval ontdekt, beetje verstopt onder de muren van de Citadel. Het is heel lekker en met volle buikjes keren we weer terug naar ons balkonnetje. Wat zullen we vannacht slapen bij het geruis van de snel stromende beek!

11-06-09

Vanochtend ontbijten we lekker aan een tafeltje aan de rivier. Een goed ontbijt vandaag. Daarna vertoeven we nog enkele uurtjes op het balkon en om half 11 rijden we aan richting Ajaccio. We rijden over de Col de la Vizzavone en de Monte dÓro ligt aan onze rechterhand, op de machtige berg van 2389 meter ligt nog een restantje sneeuw wat met deze hitte wel spoedig verdwenen zal zijn. Ons doel is de Cascades des Anglais, maar schijnbaar rijden we die rakelings voorbij, ik heb echt geen bordje gezien, want op gegeven moment belanden we in Bocognano en dat is al een stuk voorbij de watervallen. Nou dan maar naar andere watervallen. Eerst drinken we koffie in Bocognano en slaan we bij de plaatselijke boulancherie picknickspullen in: 2 stukken appelkruimelvlaai, blikjes fris, een baquette en 1,5 ons heerlijke Corsicaanse ham. Het Cafeetje waar we koffie drinken biedt ons uitzicht op wel 5 pieken van kale bergtoppen, prachtig gewoon. Het is weer genieten. De waterval die we nu gaan bezoeken is de Cascade du Voile de la Mariee. We moeten hier wel 20 minuten flink voor klimmen, een steil paadje op met onze picknickspullen. Eenmaal boven is de waterval ook schitterend, het water klettert hier 150 meter naar beneden. Helaas is picknicken hier niet mogelijk, tenzij we halsbrekende toeren uit gaan halen, maar dat hebben we er niet voor over. Dus sjouwen we met onze picknickspullen maar weer naar beneden en vinden aan de voet van de waterval een lekker plekje, helaas zien we de waterval niet meer tussen de rotsblokken en bomen.

Dan gaan we verder richting Ajaccio. Als we bijna in het centrum van de drukke stad rijden, zwijgt onze broodnodige navigatie als een graf. Gelukkig zie ik aan de rechterkant opeens hotel Castel Vecchio liggen,we slaan af, maar Ton rijdt de verdekt opgesteld gelegen inrit voorbij, nou maar weer een rondje Ajaccio dan. Als we uiteindelijke de 10% helling naar de piepkleine parkeerplaats van het hotel oprijden, kunnen we alleen maar bidden dat er plaats en hij niet in zijn achteruit terugmoet de steile helling af. We hebben enorm veel geluk, er is nog een moeilijk plaatsje in een hoekje. Hoe we er morgen weer uitkomen, zien we dan wel weer zegt Ton. Het uitstapje aan het einde van de dag naar Pointe de la Parata schrappen we gelijk, want die auto blijft hier staan tot morgen. We gaan niet het risico nemen dat er geen plaats meer is want de rest van Ajaccio is ook werkelijk overvol met auto’s heb ik al gezien tijdens onze extra ronde. Onze kamer ligt op de 7e verdieping en heeft een balkon met alweer prachtig uitzicht over de baai en haven van Ajaccio. Pluimpje voor mezelf, het heeft wat uurtjes zoeken gekost, maar de hotels zijn tot nog toe allemaal subliem gelegen en heel erg naar onze zin..

Om half 6 lopen we de stad in. Eerste indruk: drukke stad met overal auto’s auto’s auto’s. We lopen de Cours Napoleon helemaal af en slaan op het eind linksaf richting Citadel. Dat blijkt militair terrein te zijn. We lopen inmiddels al wel een uur, het is half 7 en ik krijg honger. Vlakbij de Citadel richting haven zijn genoeg restaurantjes. In ons beste frans zeggen we dat we willen eten. Even later komt de ober terug met 2 potjes thee, haha. Nou ja, ook goed voor de dorst. Ik probeer het nog eens en hij zegt dat we te vroeg zijn, eten kan pas vanaf 7 uur. Dan wachten we wel, we zitten hier goed met die 2 potjes thee. Om half 8 hebben we eindelijk onze tonijnpizza, die volgens mij nog droger is als die van Iglo en ook dunner belegd . Als we alles op hebben moet ik 3 keer om de rekening vragen, voor hij eindelijk komt. Daar komt ook nog eens bij dat alles zo op je tafel gezet wordt zonder boe of bah. Ze zijn ze chagrijnig hier en ik geef geen rooie cent fooi. We lopen een keer om de haven heen en door de oude stad terug. Ajaccio kan ons niet echt bekoren, alhoewel het aan een mooie baai ligt, is het deze vakantie de 1e keer dat ik mijn fototoestel niet constant in de aanslag heb. Dan is het weer fijn dat je maar een nachtje blijft.

12-06-09

De zon schijnt fel op ons balkon vanochtend als we wakker worden. Het is er niet uit te houden. We gaan maar vroeg ontbijten. Voor de 1e keer zitten er een aantal Nederlanders in het hotel. Bij het ontbijt krijgen we een mandje brood met voor ieder een afgepaste hoeveelheid. Het is wel genoeg hoor, daar niet van. Dit is zeker om de voorkomen dat mensen broodjes meenemen voor de lunch zoals Duitsers van de week deden in Porto. Die hadden 2 lege trommels op hun tafel staan en ik zag telkens wat luxe broodjes in die trommels verdwijnen. Zeer asociaal vind ik dat. Haal bij de bakker wat broodjes voor een paar euro.

Na het ontbijt doet Ton nog een poging op het balkon te gaan zitten, maar ik houd me schuil achter de gordijnen. We vertrekken dus vroeg vandaag. Het duurt een tijdje voor we het drukke Ajaccio uit zijn. Een van de weinige stukjes snelweg, maar dat duurt niet lang, pakweg 5km. We rijden tot aan het plaatsje Petreto-Bicchisano. We moeten nodig tanken voor we de berg op gaan en ook dan is Garmin, de navigatie,een goede vriend, hij wijst ons meteen naar de 1e de beste tank.We kopen onze lunch bij de plaatselijke supermarkt, waar het tergend langzaam gaat. Dan nog even langs de boulancherie voor een baquette en iets lekkers en we zijn er weer klaar voor. Klaar voor les Cretes du Col de Tana uit de natuurgids. Een mooie route tussen een doolhof van vreemde rotsformaties. Na de Calanche de Piana een kleine tegenvaller. Ze zijn prachtig hoor, maar we hadden een veel langere route verwacht. We arriveren in Aullene en drinken hier koffie. Onderweg en op de terrasjes komen we veel fietsers tegen, knap hoor. Dan rijden we via een toeristische route naar Propriano, ons laatste overnachtingadres van de rondreis. Op het eerste gezicht een aardig plaatsje. hotel Bellevue is het goedkoopste hotel en dat is te merken ook. Als je niet van luxe houdt, de lokatie is excellent, midden in het centrum aan de haven. Maar verder is het een oude zooi en weer 8 trappen op. We laten de laatste dagen de grote koffer in de auto en nemen alleen de weekendtas mee, dat scheelt een hoop gesjouw, en maar hopen dat die koffer er de volgende dag nog in zit. Verder is het een kleine armoedige kamer met gerafelde handdoeken, maar……wel een balkon met uitzicht op de haven, dat is een groot pre en ach voor 1 nachtje. Als de mini-villa morgen maar niet tegenvalt.

Propriano bestaat in feite uit niet veel meer dan 1 lange straat, minstens 1,5 km lang, met aan de ene kant allemaal winkels en aan de andere kant bij de haven vooral restaurantjes, waaronder ook ons hotel-restaurant. We eten aan het eind van de haven op een knus binnenplaatsje. We eten vanavond erg lekker, Ton heeft als voorafje een Salade Nicoise en ik een Assiette de crudite’s, als hoofdgerecht hebben we alletwee Spaghetti Carbonara de specialiteit van het huis. Het rauwe ei, wat hierbij geserveerd wordt laten we alletwee maar staan, we hebben geen zin in een salmonella-vergifitiging.

13-6-2009

Vannacht niet zo goed geslapen in het smalle doorgezakte bedje, maar dat halen we wel weer in. We ontbijten buiten, maar de zon is om half 9 al meedogenloos aan het schijnen en er is geen schaduw, dus lang zitten we niet. Op ons balkon is het daarentegen zeker 15 graden koeler, je moet bijna 1 vest aan, het verschil tussen zon en schaduw is hier erg groot. Om 10 uur checken we uit en rijden we naar het historische Sartene, een prachtig plaatsje en dat is te merken ook, aan de drukte. Na een rondje door het dorp gelopen te hebben, zoeken we een koel terras voor koffie.

We rijden verder zuidwaarts en de volgende stop is Rocher du Lion, een rots die op een leeuw moet lijken. We zien het pas als we na een uur wegrijden, want eerst gebruiken we hier ook weer de lunch. We schuiven vandaag van het ene terrasje naar het andere. Het is te heet voor andere activiteiten. De sandwiches met Coppa ham is lekker, maar peperduur. Om half 3 arriveren we bij U Cantu di i Cardellini en worden we vriendelijk ontvangen door Thierry en Valerie Deschamps. Ze begeleiden ons naar de mini-villa, maar zo mini is die echt niet. Zeer groot zelfs, een grote huiskamer, 2 slaapkamers, badkamer, aparte wc en zeer ruim terras met bbq, apart afgeschermd terrasje voor de was, wasmachine, afwasmachine,zelfs een vriezer. Dat komt wel goed volgende week. In de koelkast is alvast een fles sinaasappelsap en 1 fles water gezet, zodat we ons na de bagage uitgepakt te hebben, eerst maar eens op het terras nestelen voor 1 fris glas sinaasappelsap. We hebben uitzicht op de baai van Porto Vecchio in de verte. Er is ook een verwarmd zwembadje bij met een temperatuur van 28 graden.

Om half 4 rijden we naar de Casino, supermarche in Porto Vecchio om van alles in te slaan voor de komende dagen en oa eten voor vanavond, zodat ik weer een keer lekker zelf ga koken, want we hebben nog geen zin om naar Porto Vecchio te rijden. Als we terug zijn, zie ik dat het zwembad helemaal leeg is en we doen meteen de zwemkleren aan en duiken in het lauwe water, zalig!!

Daarna dat koken is weer niet echt vakantie natuurlijk, maar de zalm smaakt heerlijk. Na het eten kunnen we even echt niet op het balkon want de zon schijnt nu onder de zonwering door en het is sidderend warm. Als hij eindelijk achter de bergen verdwenen is, wordt het weer heerlijk buiten, alleen dan komen er ook mugjes jammer genoeg.

14-6-09

Heerlijk geslapen vannacht in het ruime bed en pas om 8.15 uur wakker, de 1e keer deze vakantie dat we na 8 uur wakker worden. Het is in de ochtend heerlijk op ons terras. ’s middags rijden we naar het mooie strand van Palombaggia en vinden gelukkig nog een plekje in de schaduw, een van de weinige. Het is ook weer heerlijk om in de zee te zwemmen, koeler dan het zwembad, maar erg lekker met deze hitte.Bij het huisje gekomen nemen we ook nog een duik in het zwembadje daar. Zo, al 3 keer gezwommen in 1 dag.

’s avonds rijden we naar Porto Vecchio,ook weer een vestingstadje. waar het oude stadje binnen de stadsmuren ligt. Het is wel een leuk stadje, we zullen hier deze week nog wel een keer komen. We vinden een restaurantje met uitzicht op de haven. Het eten is op Corsica veel duurder dan in Griekenland en echt niet altijd beter. Vandaag hebben we bijvoorbeeld ieder als voorafje een salade, die kost 10 euro per persoon, in Griekenland eten we met zijn 2en een schaal salade op voor 6 euro. We moeten dan ook 2 keer zoveel afrekenen als in Griekenland na het eten.

Als we thuis komen, is de zon net achter de bergen verdwenen, dus het is weer veilig op het terras. We bewonderen de sterrenhemel als het donker is. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien als hier, niet te geloven. Het is gewoon in 3D sterren kijken, schitterend.

15-6-09

Vanochtend ben ik weer vroeg wakker. Na het douchen rijd ik naar de Supermarche om vers brood te halen en eten voor vanavond. Als ik alweer terug ben, slaapt Ton nog steeds, dus ik maak alvast het ontbijt zover klaar.

In het begin van de middag vertrekken we richting LÓspedale, de bergen in boven Porto-Vecchio alwaar een mooi meer moet zijn en waar het vooral koeler is als hier. Het meer is echt prachtig, alhoewel het niet natuurlijk is, merk je daar niets van. De natuur is hier overal mooi, gekenmerkt door dichte bossen en enorme rotsblokken overal. We zitten 1 uurtje bij het meer, maar dan begint echt alles zeer te doen, want zacht ligt het niet op de harde ondergrond. Overal lopen ook koeien rond, vlakbij ons plekje komt er ineens ook een koe uit het water. Ik schrik me rot, maar die koe nog harder, en die gaat er in een rotvaart vandoor, daarna hoor ik hem flink loeien. Even stoom afblazen van de schrik denk ik. Een eindje voorbij het meer zijn 2 boshutjes waar ze frisse drankjes verkopen, ook een mooi uitzichts punt en het begin van een wandeling naar de waterval, die we nu niet gaan maken. We nemen wel foto’s van het uitzicht.

We rijden nog een klein stukje verder, maar Ton is het beu en om 5 uur zijn we weer in het warme huisje helaas. Ik was graag nog een stukje verder gegaan.

16-06-09

Vanochtend werd ik pas om 8.50 uur wakker, helemaal lekgeprikt door de muggen. Zeker 25 muggenbulten tel ik en Ton is helemaal ongeschonden de nacht doorgekomen, ongelooflijk. ’s avonds na zonsondergang als het zalig is buiten, begint het al. Na een half uur vlucht ik naar binnen, omdat ik belaagd word. Helaas komen die muggen op een of andere manier mee en nu hebben ze zelfs de slaapkamer gevonden.

We ontbijt pas om 10.30 uur, want ik moet eerst nog naar de supermarche voor brood etc. Om half 1 gaan we richting Solenzara om de Col de Bavella te gaan beklimmen, met de auto uiteraard!! Onderweg komen we langs een mooi strandje en we besluiten eerst een kijkje te gaan nemen. Het strandje, Pinarello genaamd aan de gelijknamige golf, waant je in de tropen. Het water is gewoon lauw en heerlijk fijn wit zand, langzaam aflopend zeewater. Onverwachts zitten we hier een paar uur en ook lekker zwemmen natuurlijk. Om 3 uur besluiten we alsnog richting Bavella te gaan. Bij Solenzara slaan we linksaf de bergen in. Eerst komen we langs allerlei leuke zwemplaatsen in de rivier Solenzara, een soort meertjes die in de rivier gevormd worden. Heerlijke koele plekjes. Dan rijden verder en rijden we de mooiste pas van het eiland en dat is niet gelogen. Adembenemend gewoon. Helaas stond de zon wel verkeerd voor ons, zodat het moeilijk werd mooie foto’s te maken qua belichting, maar ik zou hem zo nog een keer willen rijden. Maar eens kijken of het er nog van komt deze vakantie. We zijn pas om 19.00 uur thuis.

17-06-09

Vandaag wil ik dan eindelijk Bonifacio gaan bekijken. Het zou eigenlijk beter geweest zijn bij wat koeler weer, maar waarschijnlijk krijgen we dat toch niet meer en ik moet het zeker zien. We rijden er in een half uur heen, daarna rijden we 2 rondjes rond alle parkeerplaatsen, alles is bezet. uiteindelijk gaan we maar ergens in de rij staan. Als we eindelijk op de parkeerplaats zijn, valt het nog niet mee om een parkeerplaats te vinden, want sommige mensen moeten zonodig dubbel parkeren, dus na nog een paar rondjes parkeerplaats hebben we de C3 eindelijk in een smal plaatsje gemanoevreerd. Dan zijn we nog maar in de benedenstad. Een steile trap in de felle zon gelegen voert omhoog richting Citadel. Boven aan die trap zijn we al helemaal bekaf en bezweet. Maar daar begint echt pas de wandeling van de natuurreisgids, dus we slaan linksaf naar boven. Boven hebben we inderdaad prachtig uitzicht op de Citadel en op de krijtrotsen.

Als we weer beneden zijn puffen we even uit onder een boom.Eigenlijk moeten we voor de route ook nog naar beneden, maar het is echt te heet en alles ligt in de felle zon. Dan begint de klim omhoog naar de Citadel, eenmaal binnen de Citadel zijn er genoeg koele straatjes. Het is een prachtig stadje en vooral de ligging is uniek. Jammer dat er aan de overkant geen weg loopt zodat je het van een afstandje kunt bekijken. Er is wel een voetgangerspad, maar daarvoor is het veel te heet.

Beneden in de haven gaan we nog even op een bankje zitten onder de bomen en zien de bootjes af en aan varen, propvol toeristen.

We gaan een lekker strandje opzoeken. Het wordt dit keer Punta di Rondinara, een strand in een ronde vorm, zoals de naam al zegt. Het weggetje er naar toe is zeer slecht, vol gaten, lang en steil. Als we het strandje van bovenaf zien liggen, is het een plaatje. Beneden aangekomen is er een betaalde parkeerplaats. We lopen naar het strand en beneden is het lang niet zo mooi, als van bovenaf en ook lang niet zo mooi als Pinarellu waar we gisteren waren.De ronde vorm is ineens niet echt meer goed te zien. Het water is wel net zo mooi helder en blauw van kleur en daar gaat het nu om. Een verfrissing in de zee. Het water is hier zalig, daar kom je echt van bij. Er staat ook een lekker briesje, ik heb het op gegeven moment zelfs koud. Als we terug naar de auto lopen na een paar uur, krijg ik weer een klap in mijn gezicht van de hitte.

’s avonds na het eten duiken we nog een keer in het zwembadje hier en dat doet echt wonderen. Voortaan maar eens elke avond doen voor zonsondergang, blijf je echt lekker fris van.

18-06-09

Vandaag hebben we voor de 2e keer de Col de Bavella gereden, omdat we het alle twee zo’n prachtige route vonden, hebben we hem nu vanaf de andere kant gereden. Het was weer schitterend. Je kijkt echt je ogen uit. We maken wel veel foto’s maar die laten maar een fractie van alle pracht hier zien.En de halve tijd staat de zon verkeerd. In Zonza, een bergdorpje op ongeveer de helft van de route gebruiken we een uitgebreide lunch. We kunnen het 1e deel op ons dooie gemakje bekijken want er zijn nauwelijks auto’s. Ton hoeft maar 1 keer een auto te laten passeren. Het 2e deel is een stuk drukker, die siesta is kennelijk voorbij. Als we van de D268 afkomen is het al half 5. We rijden weer naar het mooie strandje van 2 dagen geleden bij Pinarello. Het water is nu nog warmer. Je kunt hier ook zeker 100 meter de zee inlopen, dan sta je nog maar tot over je knien in het water. De temperatuur ligt zeker om en nabij de 30 gr in het ondiepe gedeelte uiteraard. We vergelijken het water met het zwembadje in ons parkje dat 29 graden is.

Naast ons zit een hele familie met 2 zeer dikke mannen, waarvan een ook nog in een soort string, 2 dames topless terwijl de ene behoorlijk volslank en ook nog tegen de 70 loopt en 2 kinderen. Op gegeven moment gaan ze alles inpakken: grote tassen, koelbox etc en tot onze grote verbazing lopen ze met hun hele hebben en houden het water in. Ahhh. ze moeten natuurlijk naar een van die bootjes die ergens in de golven dobberen en ja hoor, dat blijkt zo te zijn. De tassen en koelboxen worden naar de schouders verplaatst als ze in dieper water komen, maar kennelijk heeft het bootje zich verplaatst naar diepere wateren en daar staan ze dan, midden in de zee compleet met koelboxen, tassen etc. Wat een leedvermaak hebben wij, gemeen he. Mijnheer string besluit naar zijn jachtje te zwemmen en de boot te verplaatsen, maar uiteindelijk krijgen ze hulp van een waterscooter. Leuk vermaak op zo’n strand.

19-06-09

Vandaag de laatste volle dag op het mooie Corsica. We hebben eigenlijk maar een beetje gelummeld buiten op het terras tot een uur of 1. Daarna hebben we wat gewinkeld in Porto Vecchio en zijn we doorgereden naar Pinarella. Het is zo raar, overal is het bloedheet en als we op dat strandje zitten onder een boom krijg je bijna kippenvel van het zeebriesje. We gaan toch maar in het lauwe water, heerlijk gewoon. Maar als je eruit komt heb je het gewoon koud. Loop je dan weer naar de auto dan is het weer windstil en de hitte slaat meteen weer genadeloos toe.

’s avonds maken we nog een laatste wandeling langs het strand van Palombaggia, heerlijk. Wel pas om half 8 ’s avonds hoor. Jammer dat we dit moois allemaal weer moeten missen vanaf morgen.

01 Salvatore Adamo – C’est Ma Vie

map :: {skin:’black’, width:’200′, volume:0.2, autoplay:true, showVolumeLevel:true, showTime:true, showRew:true, downloadable:false}