André Rieu – Valses – 04 – The Third Man, film score Theme [André Rieu – Valses – 04 – The Third Man, film score Theme [Anton Karas]map :: {skin:’black’, animate:false, width:’200′, volume:0.2, autoplay:true, loop:false, showVolumeLevel:true, showTime:true, showRew:true, downloadable:true, downloadablesecurity:false, id3: false}Anton Karas]

Onze stedentrip is weer geboekt!!

Het wordt dit keer de Oostenrijke barok-hoofdstad Wenen.

We vliegen weer met Air Berlin vanaf Dusseldorf in 1,5 uur naar Wenen.

Hier zullen we verblijven in de “Innere stadt” op loopafstand van de meeste bezienswaardigheden.

We hebben gekozen voor: Vienna Art Apartments

Wenen april 2014

6 April.

De reis verloopt zeer voorspoedig. Omdat het zondagochtend is als we vertrekken, is het natuurlijk heerlijk rustig op de weg. Zoals gewoonlijk op Dusseldorf Airport is de wachttijd bij het inchecken 0 minuten. Het kleine vliegtuigje ziet er nieuw uit, mooie taupe-kleurige leren bekleding en maar 76 zitplaatsen en we vertrekken zelfs 10 minuten voor schematijd. We krijgen ook nog een boterhammetje en wat te drinken op de korte vlucht van 1 uur en 10 minuten.
In Wenen hebben we ons zelf verwend met een taxi. De chauffeur staat al klaar met een bordje met onze naam er op. Binnen 20 minuten zijn we in de Neutorgasse alwaar ons appartement is. Helaas regent het wel. Gelukkig staan we onder een afdakje en komt Anna binnen 2 minuten om ons wegwijs te maken en de sleutel te overhandigen. We hebben een dak-appartement, erg groot en hoog, maar wel met schuine wanden. En een klein terrasje, maar daar is het nu niet echt het weer voor.

Om half 5 is het droog en tijd voor onze eerste wandeling. Via de Wipplingerstrasse komen we bij de Judenplatz met in het midden een Holocaust monument voor de vermoorde joden. Iets om weer even bij stil te staan….
Vervolgens passeren we Am Hof, waar 2000 jaar geleden de Romeinen al zetelden, een plein vol met vrolijke marktkraampjes waarin gezellige spulletjes uitgestald liggen en waar allerlei geuren onze neuzen binnendringen van Weense worstjes en andere lekkernijen. En dat terwijl we al honger hebben, maar op straat eten is geen optie. Dus snel verder. Dan zie ik een prachtig gebouw en dat blijkt al het Hofburger paleis te zijn. Ook passeren we de Spaanse stallen en zien de mooie witte hengsten met hun koppen uit de kooien hangen.
Onderweg kijken we meteen uit naar een leuk restaurantje, maar alles is nog leeg. Eten ze hier soms ook zo laat? Geen idee, maar wij hebben honger.
Opeens staan we voor de prachtige Stephansdom. Een enorme kathedraal, de grootste van Oostenrijk. Eventuele bezichtigingen van al die mooie gebouwen bewaren we voor later, dit is om een eerste indruk te krijgen van de stad.
Plotseling staan we voor een cafe-restaurant met aantrekkelijke gerechten op de kaart dus we hoeven niet lang na te denken. We bestellen een goulashsoep (ik weet eigenlijk van te voren al dat dat te hoog gegrepen is en toch ben ik eigenwijs) en een Wiener schnitzel. De soep is overheerlijk, maar een ontzettend grote bak. Dus ik moet hem halverwege laten staan, anders krijg ik mijn schnitzel niet meer weg. Oei, de schnitzel beslaat mijn hele bord, dat is wel heel erg groot. En dan nog een flinke schaal aardappelsalade en een gewone salade. Dat gaat ook niet lukken. Ton krijgt zelfs niet alles op. Maar we hebben lekker gegeten. Opmerkelijk is het wel, dat hier gewoon gerookt wordt binnen, zelfs aan het tafeltje naast ons, wat is dat dan ineens vies!

Dan lopen we via het Donaukanaal naar het appartement. We zien meteen dat er vlakbij een supermarkt is, die vanaf 8 uur open is. Dat komt goed uit.
Dag 1 zit er op, de reisdag waarop we toch ook nog een paar uurtjes van Wenen hebben kunnen proeven.

7 April 2014

Na een zeer goede nachtrust van bijna 9 uur, ontwaken we in alle stilte rond de klok van 7. Het is een oase van stilte hier bijna in het midden van Wenen. Het is mooi weer en rond 8 uur ga ik naar de supermarkt voor de broodjes. Het is een soort Aldi met heel het assortiment in dozen uitgestald en schijnbaar beginnen op maandagochtend de nieuwe aanbiedingen want het is al superdruk.
Het ontbijt klaar maken is een beetje behelpen in het piepkleine keukenhoekje. Koffie in zo’n percolator is uitermate smerig, dus heb ik ook maar een pot poederkoffie gekocht bij gebrek aan iets beters. Op de foto stond toch echt een koffiezetapparaat!!!
Rond half 10 zijn we klaar om te vertrekken. Ik heb alleen een vestje aan over mijn shirtje, maar zelfs dat gaat al heel snel in de rugzak. We lopen via de ringbaan naar het Burgtheater en het Rathaus. Alletwee erg mooie gebouwen. Dan komen we in de Volksgarten, een aangenaam park met verschillende vijvers en fonteinen en een Griekse tempel, maar die ziet er akelig nieuw uit. Overal ruiken we de bloeiende seringen. Van hieraf hebben we ook uitzicht op het Parlement, dat er uitziet als een Griekse tempel. Zijn we wel in Oostenrijk?

De Volksgarten gaat over in de Heldenplatz. Je voelt de oude glorie hier nog, tenminste als je niet de pech hebt zoals wij, dat ze een of ander evenemententerrein aan het opbouwen zijn, precies in ons uitzicht. Het zal weer niet eens waar wezen. Gelukkig is er meer te zien. Tussen de tenten door kan ik nog net een fotootje maken van aartshertog Karl. We komen op een prachtige binnenplaats van Paleis Hofburg. Van hieruit hebben we toegang tot de schatkamer, volgende de anwb gids een hoogtepunt dus we kopen tickets en bewonderen het volgende uur de prachtigste kroonjuwelen en sierraden, een Bourgondische schat en nog veel meer. Zeer kostbare kunstwerkjes in ieder geval en afkomstig uit diverse landen. Eenmaal buiten komen we op de Michaelerplatz en we zien een Starbucks met buitenterras. Oke, tijd voor koffie! Dat smaakt wel na uren slenteren en die bocht van vanochtend. We vervolgen onze route langs de Albertina, weer een paleis pal naast Hofburg, het houdt maar niet op. Er tegenover ligt de enorme staatsopera. Je wordt hier ook aan diverse kanten aangeklampt door studenten die je kaartjes proberen te verkopen voor de opera. Achter Hofburg ligt de Burggarten en het wordt inmiddels weer tijd voor een bankje, zeker omdat het zo’n zalig weer is. Een man zet zijn mountainbike tegen het bankje naast ons, ik let niet zo goed op hem. Even later zie ik iemand spelend op een mondharmonica door het park lopen. Zeker weer iemand die geld wil, denk ik. Maar dan komt hij op de fiets af en rijdt er mee weg. Ik denk dat hij de eigenaar is, maar even later vraagt er iemand aan ons waar zijn fiets is. Die is er met de mondharmonicaspeler vandoor zeg ik. Dus ook hier…opletten.
We kopen een ijsje en eten het op tussen twee prachtige tweeling gebouwen, de Maria Theresienplatz. In de twee identieke gebouwen zijn nu musea gevestigd. Aan de overkant is een enorm gebouw, het museumkwartier, ook hier zijn diverse musea gevestigd.
We willen nu met de metro even terug naar het appartement en besluiten een Wien Card te kopen, die 3 dagen geldig is, maar waar kunnen we dat doen. Uiteindelijk vinden we een info balie en vanaf nu hebben we de rest van de week vrij vervoer en korting op allerlei entreekaartjes etc. Het metrostation is gelukkig op steenworp afstand van het appartement.

Na 2 uurtjes rust hebben we weer genoeg energie opgedaan. We wandelen weer fris en fruitig richting metro en 2 haltes verder zien we hem al. De prater, een bijna antiek reuzenrad, maar wel leuk. De bakjes lijken wel kleine pipowagentjes. Het stamt ook al uit 1897 en toen was het de bedoeling dat het na een jaar afgebroken zou worden. Er zijn zelfs al enkele wagonnetjes ingericht als mini restaurant en je kunt er een candlelight dinner nuttigen terwijl je langzaam rond blijft draaien. Ik wil natuurlijk ook wel een rondje maken. Natuurlijk worden we ook hier uitgemolken met 9 euro voor een kaartje voor een ritje van een kwartier, maar het is wel leuk. Wat ik niet wist, is dat er een enorme kermis om het reuzenrad heen gebouwd is. Dus na ons ritje lopen we ineens over de kermis. En die is nog groot ook,maar liefst 250 attracties en vele eet en drinkgelegenheden. Ook wij nuttigen een hapje daar. Ton heeft een lekker stuk vlees maar er zit een grote aardappelbal bij, volgens mij een knoedel, waar kraak nog smaak aan is. Gelukkig hebben ze mij weer goed bedacht met frietjes, dus Ton kan mee eten. Ik denk dit keer bescheiden te doen en bestel een cordon blue, maar ook die blijkt weer net zo groot te zijn als mijn bord en weer kan ik hem niet op. Als we uitgegeten zijn is het donker en alles is kleurrijk verlicht. Dat is wel erg mooi. We nemen de metro weer terug en als we aankomen bij ons metrostation nemen we de verkeerde uitgang. We lopen een stukje maar herkennen niets, dus toch maar even de kaart erbij. Wat blijkt nu, we zitten aan de andere kant van het donaukanaal. Waarschijnlijk loopt de metro onder het kanaal en als je de verkeerde afslag neemt naar buiten, kom je aan de overkant. Dus maar weer snel terug. Om 9 uur komen we redelijk opgebrand aan bij het appartement.

8 April Schonbrunn

We zijn vanochtend al vroeg uitgeslapen. Om kwart voor 7 al. Maar dat heb je ervan als je de avond ervoor al om 22 uur uitgeteld bent.
Om 8 uur ben ik al terug van de nieuw gevonden bakker. Die broodjes smaken stukken beter als die van de supermarkt.
Om 9 uur vertrekken we al richting metro en om half 10 zijn we al bij Schonbrunn, het beroemde buitenverblijf van Sissi en Franz Jozeph.

Een enorm geel paleis met grote tuinen er omheen. Volgens Ton kunnen we beter eerst de tuinen doen, nu de zon er nog niet op staat. De tuinen zijn helemaal symmetrisch aangelegd en keurig onderhouden. In de verte, in het verlengde van het paleis, op een heuvel is een terras gebouwd vanwaar je uitzicht hebt over de tuinen en het paleis. Niet zomaar een simpel terras, welnee, wel in dezelfde stijl als het paleis gebouwd met bogen en ornamenten. Wil je vanuit hier het uitzicht bekijken, dan moet je weer een ticket kopen, evenals voor de dierentuin, het palmenhuis etc. We zien dat uitzicht ook prima vanaf het grasveld voor het uitkijkpunt en besparen ons de behoorlijk klim naar de Gloriette, zoals het terras heet. Er is ook een prachtige fontein te bewonderen. We zien maar een klein stukje tuin, want die is zo enorm groot en verder niet super spectaculair, wel een oase van rust. Dan gaan we het paleis in voor de rondgang. De hebben gekozen voor de Grand Tour. Je kunt kiezen uit 4 tours en deze duurt een uur en volgens ons krijg je dan een hele goede indruk. Via de audiotour krijg je per kamer heel veel informatie binnen. Het is leuk om te zien waar Franz Joseph uit de beroemde Sissi films, achter zijn bureau zat te werken en om zelfs het bed te zien waar hij gestorven is. Waar Sissi haar enorme bos enkellang haar zat te kammen. Alle pracht en praal te bewonderen van de keizers die het paleis bewoond hebben. Een schitterende feestzaal, waar ik ze zie walsen als ik mijn ogen sluit. De kamer waar Mozart als 6 jarig ventje al een concert gaf. Uniek toch?
Na een uur staan we afgebrand buiten. Het was prachtig maar dodelijk vermoeiend om 40 kamers door te slenteren. We gaan het park weer in en zoeken een bankje om wat te drinken en even uit te rusten. Het is inmiddels zomers warm en de zon schijnt volop. De eekhoorntjes klimmen om ons heen van boom tot boom.
Vanwege onze vermoeidheid, besluiten we even naar het appartement te gaan om te lunchen en wat uit te rusten. We zijn ook geen 18 meer!

Rond de klok van 4 willen we de metro nemen richting Stephansdom, maar waarom eigenlijk niet de tram, bedenk ik als we er een zien stoppen. We springen er in. Is dit wel de goede zegt Ton. Ik zeg : hij gaat de goede kant op en anders stappen we wel uit. Hij gaat inderdaad 50 meter de goede kant op, draait dan een rondje en we staan weer op ons startpunt. Deze tram gaat niet verder wordt er omgeroepen. Dan maar naar buiten en we nemen de volgende. Op Schwedenplatz stappen we uit en het valt meteen op dat het enorm druk is. Er zitten diverse aanlokkelijke italiaanse ijscafe’s en die zitten allemaal mudvol. Dus dat slaan we maar over. We lopen naar de Stephansdom en bekijken die van binnen. Hij haalt het van binnen niet met al die mooie kerken in Rome. Ik ben niet onder de indruk. De buitenkant is wel imposant hoor. We lopen verder en komen op de Graben. Een straat die al werd aangelegd in 1220 door hertog Leopold de 6e nadat hij de gracht die eronder liep had laten dempen. Vandaar de naam. Graben betekent niets meer dan Greppel. In het midden staat de pestzuil, een prachtige zuil die keizerz Leopold de 1e liet plaatsen uit dankbaarheid dat de pestepidemie ten einde was, die 100000 slachtoffers eisten.

We drinken koffie bij Starbucks en blijven er lekker een hele tijd zitten, mensen kijken. Naast ons zit een groepje chinezen met wel 8 tassen van de duurste merken zoals o.a. Louis Vuitton. Alles wordt even uitgepakt en ik schat dat ze voor een duizend of 6 gekocht hebben. Niet te filmen gewoon. Aan de andere kant naast ons zit een zwerfster die gewoon even een sigaretje komt roken op het terras en geen koffie kan betalen waarschijnlijk. Wat een contrast. We lopen achter de kerk door langs wat straatjes die we nog niet gehad hebben richting Donaukanaal. Daar zien we een gezellige Italiaan en wat mij betreft is de keuze al gemaakt en het is een goede keuze blijkt later. De minestrone soep is heerlijk en de risotto van Ton en de Lasagne van mij vallen ook goed in de smaak.
We hebben weer genoeg energie om terug te lopen en als we net binnen zijn begint de verwachte regen te vallen. Wij zitten lekker op tijd droog binnen.

9 April 2014

Vandaag is het zeker 7 graden koeler als gisteren en er staat een straf windje. Gelukkig is het wel droog en dat is het belangrijkste. We gaan als eerste naar Paleis Belvedere. Dit bestaat eigenlijk uit 2 paleizen: het bovenste en tevens mooiste paleis, wat wij qua aanzicht mooier vinden als Schonbrunn. Aan de ene kant een grote vijver voor het paleis en aan de andere kant een prachtig symmetrische tuin met uitzicht op de onderste paleis en het centrum van Wenen. Het is erg mooi. We blijven wel in de tuinen, want nog een keer zo’n paleis van binnen, hoeft voor ons niet.
Vanaf het terras van het bovenste paleis, zien we ook een mooie kerk. Als we de tuinen van de Belvedere uitgebreid bewonderd hebben, pikken we die Russische kerk ook maar even mee. Heel apart om dit te zien midden in Wenen, met die gouden uien-koepels.
Het blijkt dat we boven een treinstation zitten, dus we dalen af naar het perron en stappen weer in de trein naar het centrum. Vanochtend al de metro en de tram gehad, nu de trein, ideaal die Wien card. In Wien mitte stappen we uit en we lopen naar het Hundertwasserhaus. Hundertwasser was zo’n beetje de Oostenrijkse Gaudi. Hij bouwde dit bizarre kleurrijke gebouw met vensters van allerlei afmetingen pas in 1983. Het werd al snel een toeristische trekpleister, waar ook wij een ommetje voor maken. Wel leuk om te zien hoor.

Als we toch in Wenen zijn, moeten we natuurlijk ook de schone blauwe Donau bewonderen. Door de stad stroomt het Donau-kanaal, een flauwe aftakking, maar de echte rivier hebben we nog niet aanschouwd. Dus op met de metro lijn U1 naar de Donau. Nou ik kan je zeggen, hij is niet blauw en ook niet schon. Hier niet in ieder geval. Dus we zijn zo weer weg.
Op naar de Naschmarkt. Op Karslplatz moeten we de metro verlaten en daar zien we een hele mooie kerk: de Karlskirche. Dus we maken een ommetje richting kerk. We worden opgefrist door enkele buitjes. Daar zitten we niet op te wachten:(. De Karlskirche is ook al gebouwd als dank omdat de pestepidemie voorbij was, door Keizer Karel de 6e, een mooie barokdom. Tussen de buitjes door lopen we naar de Naschmarkt, een straat vol kleine marktkraampjes waar van alles verkocht wordt, en waar ook een heleboel kleine restaurantjes zitten. De Naschmarkt wordt omringd door prachtige jugendstilgebouwen.
Na de Naschmarkt kun je me bijna opvegen. Mijn benen willen echt niet meer. Op naar het appartement, lekker even met de beentjes omhoog en daarna lekker eten.

Rond half 7 wandelen we naar het centrum, ja onze voeten doen het op een of andere manier weer. We eten weer bij de italiaans van gisteren en Ton begaat een vergissing. Hij wil een bepaalde pizza, maar ze hebben ook een gerecht met dezelfde naam bij de vleesgerechten staan, wel twee keer zo duur. Ton wil de pizza en noemt de naam,maar zegt er niet bij dat hij de pizza wil. De man vraagt nota bene nog of hij het medium wil en Ton zegt ja. Ik zeg: jij krijgt helemaal geen pizza maar dat dure gerecht. Ik heb nog nooit gehoord dat ze bij een pizza vragen of hem medium wilt. En ja hoor, ton krijgt het vleesgerecht. Gelukkig vindt hij het ook heel lekker. Ik heb een heerlijke tagliatelle en samen hebben we een salade erbij. Het smaakt heel goed. Daarna wandelen we weer verder naar de Stephansdom. We willen Wenen wel eens bij avond zien. De verlichting van al die mooie gebouwen laat te wensen over. Kan stukken beter hoor. Maar het tweede deel van onze wandeling wordt het weer goedgemaakt. Het Rathaus is sprookjesachtig verlicht en de Domhof ook. Al met al hebben we weer een hele ronde door het centrum gemaakt.

10 april 2014

We hebben nog genoeg tijd om ’s ochtends nog een ommetje te maken. Het is erg fris en waait hard. We hebben het getroffen met het weer met onze zomerse dagen.
Om half 12 staat de taxi voor de deur. Beetje te vroeg maar we moeten het appartement uit, dus dat wordt nog een flinke zit op de luchthaven.

Als we beneden staan te wachten, komt de taxi alsmaar niet. Om 11.35uur bel ik maar op, ze kijken het na en schijnbaar hebben ze 12 uur opgeschreven. Geen probleem we hebben toch tijd genoeg. Om 12.15 uur zijn we ingecheckt en wel op de airport. Ook hier is de wachttijd 0,0 minuten. Heerlijk.