Umbrie en de Toscaanse kust

juni 2014

01 – La Solitudine (Nuova Versione)

 

 

6-6-2014 Lucca

Na een voorspoedige vlucht zonder vertragingen landen we rond half 2 op Galileo Airport in Pisa. Even nog wat verwarring, want waar moeten we de auto halen? Het voucher zegt in de terminal, maar de borden wijzen naar buiten. Onze twijfel heeft tot gevolg dat we achteraan in de rij staan, maar er komt snel versterking bij de Hertz balie, dus het wachten valt achteraf mee. We hebben een fiat 500, maar dan een grote uitvoering, de 500L, een behoorlijk grote wagen om mee te manoeuvreren in de smalle steegjes van de dorpen.
Een half uurtje later arriveren bij de B&B Lucca Porta Sant’Anna Het is er stilletjes en met de via de mail ontvangen code, openen we de voordeur. In de hal staat een grote witte envelop met mijn naam er op. Hier zit informatie in en de sleutel van onze kamer of moet ik zeggen kamers? Want we hebben 2 aaneengesloten kamers, knus en nostalgisch ingericht met bloemetjes behang.
De eigenaar komt even later om ons in te schrijven.
Het is bloedje heet, we moeten wennen aan de hitte en Ton duikt meteen onder de douche.

Als Ton weer fris is, lopen we het historische centrum van Lucca in. Het oude Lucca is helemaal ommuurt en je hebt diverse toegangspoorten om binnen te komen. Op de muur kun je fietsen en wandelen rond het stadje. De binnenstad is bijna autovrij. Het eerste wat we doen is op een terras genieten van een lekkere Italiaanse cappuccino.Daarna lopen we weer wat af over de gezellig piazza’s en de smalle straatjes, zien de prachtige San Michele on Foro kerk met boven op de gevel een kolossaal beeld van de aartsengel Gabriel die de draak dood.
Op een of andere manier raken we wel telkens het spoor bijster. We zoeken naar de Piazza dell’Anfiteatro, maar dan blijken we ineens aan de andere kant van het stadje te zijn. Normaal kan ik me goed oriënteren, maar hier niet. Uiteindelijk vinden we het plein dan toch, ook een erg fotogeniek plein, zoals de naam al zegt, in een rondje gebouwd.

Dan krijgen we honger en gaan op zoek naar een leuk restaurantje. We zien er 2 naast elkaar op weer een prachtig plein. We kiezen voor de verkeerde omdat ik medelijden heb met de jongen, die weinig klandizie heeft t.o.v. zijn buurman. Schijnbaar was dat niet voor niets, want de pizza is allesbehalve Italiaans, slappe natte bodem. We hoeven dan ook geen toetje en geen koffie na. Onderweg naar onze b&b blijkt dat Ton zijn sandaal al compleet naar de filistijnen gelopen heeft, de zool is helemaal gebroken en er is zelfs al een stuk verdwenen. Dat wordt de hele vakantie op dichte schoenen lopen of nieuwe kopen, maar dat zal niet meevallen met zijn grote en brede maat in Italië.

We genieten op ons terras nog even van de zomerse avond tot de muggen ons naar binnen jagen.

 

testata

 

7 juni 2014  San Gimignano

Het ontbijt in Porto Santa Anna is misschien naar Italiaanse begrippen een stevig ontbijt maar wij vinden het niet bijzonder. Laat ik het zo zeggen, we hebben wel eens een beter ontbijt gehad. Verder niets te klagen over de keurig nette en ruime kamers op loopafstand van Lucca centrum.

We bekijken de route naar Umbrie en zoeken een leuke tussendoor stop omdat we anders te vroeg aankomen. Ons oog valt al snel op San Gimignano waarvoor we maar 15 km van de route af hoeven. Wat een enorm goede keus, zonder dat we ons ervan bewust waren. We komen in een van de mooiste middeleeuwse stadjes die ik ooit gezien heb.  We beginnen weer met een terrasje met een heerlijke cappuccino. Vanaf dat terras kijk ik de hoofdstraat in en ik popel al om het knusse plaatsje te gaan verkennen. Helemaal mijn soort stadje.

We lopen de hoofdstraat af en komen op de Piazza del Duomo. Wat een plaatje. Oorspronkelijk waren er in San Gimignano  72 torentjes, gebouwd in de tijd van de bloedige familievetes. Nu zijn er nog 14 over. Piazza del Cisterna, ook al zo mooi. We komen op een binnenplaatsje met een eeuwenoude waterput en mooie fresco schilderingen. Dan wordt het tijd om onder een koel afdakje onze eerste italiaanse ijsco ter verorberen. Dat smaakt wel met dat hete weer.

We verkennen nog een stukje stad en eten ergens een broodje Prosciutto. Dan wordt het tijd om verder te rijden naar Passisgnano sul trasimeno. Het tochtje duurt nog een kleine 2 uur. De laatste paar honderd meter zijn niet fijn. We moeten het huis bereiken via een smal kiezelpad dat behoorlijk steil is en flink wat haarspeldbochten heeft. Ton is niet blij en weet zeker dat we verkeerd zitten, maar nee hoor, dan is daar dan Antico Casale Tiravento. Een schitterend huis gelegen in het Umbrische platteland met uitzicht over het meer. Het huis is opgedeeld in verschillende appartementen. Een ervan is dus voor ons. Het is ruim,smaakvol ingericht en van alle gemakken voorzien, helaas is het meer vanaf het ruime terras alleen te zien als we over de rand gaan hangen. Vanaf alle ramen binnen hebben we schitterend zicht op het mooie meer.

De beloofde airco doet ook niet veel en ik meld dit bij de eigenaar. Hij moet nog iets activeren. Hopelijk doet hij dit snel met de hele week 30 graden voor de boeg. Wel worden we verwend met andere lekkernijen zoals een fles witte wijn, koffie,water,melk, 2 flesjes bier,beschuit en jam. Zo word je niet overal ontvangen!!

De eigenaar spreekt ons later aan en legt haarfijn uit hoe de airco geactiveerd moet worden, dus dat probleem is ook opgelost.

Naar het dorp lopen lijkt me met deze hitte onbegonnen werk, dus we nemen de auto. Bij de eerste de beste supermarkt slaan we veel drinken in, dat kun je niet genoeg hebben met dit weer. We rijden verder het centrum in van Passignano en het is verrassend gezellig. Het meer is prachtig en we lopen wat langs de boulevard. Er vaart een pontje naar het eilandje midden in het meer: Isola Maggiore. Misschien ook een leuk uitstapje voor ons. Het plaatsje is levendig en er zijn aardig wat restaurantjes. We hebben allebei geen echte honger, dus eten we een heerlijk warm broodje tonijn met pomodores. Dat smaakt heel wat beter als die pizza van gisteren. We hebben al één goed adresje.

Het grindpad valt op de terugweg ook reuze mee, vooral omdat we nu weten wat ons te wachten staat.

Lake-Trasimeno

 

8 juni  Tussen 2 meren

Om half 9 komt Antonella het terras op met allerlei lekkernijen voor het ontbijt. Diverse soorten vers brood, verschillende soorten vleeswaren, waaronder heerlijke rauwe ham, kaas, jam, yoghurt, versgeperst sinaasappelsap, cake, koekjes. Kortom we worden volop verwend.

Tussen 2 meren, zo heet de route van de anwb die wij vandaag gaan pogen te rijden. Hiervoor moeten we eerst naar Castiglione del Lago rijden aan de overkant van het meer. Daar begint de route.

Castiglione ziet er op een afstand ook leuk uit, dat moeten we onthouden. We rijden door het lieflijke platteland naar Panicale. Een klein schattig hooggelegen plaatsje. Het leuke van deze route is, dat we over rustige wegen rijden en de stadjes zijn ook nog niet ontdekt door de grote massa. We verkennen Panicale. Ook hier is de middeleeuwse sfeer goed bewaard gebleven. We slenteren op ons gemak door de straatjes en drinken cappuccino op het dorpspleintje waar het sociale leven zich afspeelt. Het volgende plaatsje is Monteleone dÓrvieto, ook weer erg mooi, maar je zou bijna denken dat er geen mens woont. We zien misschien 2 mensen op straat in het hele dorpje. Het is dat we af en toe wat Italiaans gekwetter uit de openstaande raampjes horen.  Aan het einde van het dorpje is een uitzichtspunt over de Valdichiana, zoals deze streek heet. We gaan de auto weer in en rijden door het groene heuvellandschap naar de volgende stop Citta della Pieva, ook weer schilderachtig. We vinden dat we  nu wel weer even genoeg stadjes gezien hebben voor vandaag , maar willen nog wel even naar het 2e meer: Lago di Chiusi. Helaas zien we geen afslag meer, dus rond 3 uur zijn we weer bij het appartement.

Het is nu heerlijk op het terras, geen directe zon meer en een lekker windje.

Om half 6 krijgen we toch wel honger, we hebben sinds het royale ontbijt geen moment meer honger gehad. Op een ijsje in Citta della Pieva na, hebben we sinds half 9 niet meer gegeten dus. Het is druk in Passignano, zondag he!! We lopen eerst de boulevard af en gaan dan bij hetzelfde restaurantje zitten als gisteren. Vandaag eten we Lasagne Vendura en een salade. Het smaakt voortreffelijk. Na het eten nog een cappuccino en we wandelen weer voldaan de boulevard af naar de parking.

Als we aankomen bij het appartement, maken we een praatje met Antonella en echtgenoot. Ze stelt meteen voor om morgen een soort barbecue te houden en dat lijkt ons wel leuk. Het wordt een zeer gemengd gezelschap. Antonella en haar man zijn Italiaans, wij Nederlands, dan nog een Duits echtpaar, waarvan de vrouw van origine chinees is en als klap op de vuurpijl een Frans echtpaar, die geen woord Engels, Duits of wat dan ook spreken. Ik ben zeer benieuwd. We maken al kennis met het Duits/Chinese stelletje en die lijken wel aardig.

Antonella heeft ook een paard op het terrein staan, die elk moment kan bevallen. Lijkt me leuk om het kleine veulentje nog te zien voor we aan het eind van de week vertrekken.

9 juni Assisi

Assisi heeft altijd al een magische aantrekkingskracht op mij gehad, ik wilde dat altijd al een keer met eigen ogen zien en vandaag gaat het gebeuren. Wij houden van stadjes met een flinke geschiedenis. De 13e eeuwse heiligen Clara en Fransiscus van Assisi hebben ervoor gezorgd dat Assisi tot de dag van vandaag een beroemd bedevaartsoord is. Maar de geschiedenis gaat nog veel verder terug. Op de Piazza del Comune staat de romeinse Tempio di Minerva, voorzien van prachtige Corinthische zuilen uit de 1e eeuw voor Christus. Het stadje ligt strategisch op een heuvel en biedt een imposant uitzicht over de omgeving. Ook wij hebben als we aan komen rijden een mooi uitzicht op het stadje en dat wordt vastgelegd.

Het parkeren is goed geregeld hier, een parkeergarage waar de auto lekker koel staat, en van daaruit met diverse roltrappen zodat je het trappenlopen je bespaard blijft. Het kleine stadje is rijk aan kerken. De belangrijkste attractie van het dorp is de enorme Sint Fransiscus kerk aan de rand van het stadje ligt.

We moeten een flink eindje wandelen om die kerk te mogen bekijken. Het unieke aan de kerk is, dat het bestaat uit een bovenkerk en een benedenkerk: Chiesa Inferiore en Superiore.  De donkere benedenkerk maakt nog de meeste indruk op ons. Op diverse plaatsen in de enorme kerken worden missen gehouden en het gezang van de psalmen schalmt door de kerk.

Al dit moois was bijna verloren gegaan na een aardbeving in 1997, gelukkig konden de beschadigde gedeelten de afgelopen jaren goed hersteld worden.

Oke, Assisi is eigenlijk wel een must bij een vakantie in Umbrië.

Na ons kerkbezoek is het tijd voor de lunch en iets fris, heel veel fris. Gelukkig begrijpt de serveerster van het restaurantje dat zonder dat we erom hoeven te vragen, want we krijgen alletwee een halve liter cola. En dat glas is zonder blikken of blozen in  een paar minuten leeg. Dat geeft wel weer energie. We bekijken de rest van het mooie stadje ook nog natuurlijk. Daarna naar huis, douchen en relaxen.

Om 7 uur dan de bbq. We hebben alleen worstjes zei Antonella gisteren nog. Vandaag werden we getrakteerd op een compleet diner.

Als voorafje een wrap gevuld met kaas en stokbrood met heerlijke italiaanse ham en een glaasje prosecco, daarna de worstjes, spareribs, pastasalade, aardappelsalade en als toetje een chocladetaart met peren, daarna nog koffie. En dat allemaal van het huis. Het gezelschap bestond uit 11 personen. Het bonte gezelschap waar ik gisteren al over schreef, aangevuld met de zoon des huizes en de ouders van Antonella. Het was erg gezellig en we hebben veel over elkaars culturen geleerd, die bij nader inzien niet veel van elkaar schelen.

Om 10 uur zijn we weer in het appartement.

10 juni Gubbio

Aangezien het ’s morgens al te heet is op het balkon, hebben we er een gewoonte van gemaakt om na het ontbijt 1 uurtje onder de olijfbomen te gaan zitten. Daar heb je onmiddellijk geen last meer van de warmte. Natuurlijke schaduw en een lekker windje. Uiteraard willen we daar niet de hele dag zitten, maar ook weer wat bekijken.

Gubbio is vandaag het doel. Gubbio ligt tegen de bergwand van de Monte Ingino en is op 3 boven elkaar liggende terrassen gebouwd. De weg ernaar toe is al erg mooi. De bergen zijn hier aanmerkelijk hoger en worden geel gekleurd door de brem die uitbundig in bloei staat. Gubbio is een van de best bewaard gebleven dorpen. Vanaf een afstand zie je het dorp al liggen. We hebben geluk met een parkeerplaats onder dikke bomen niet al te ver lopen van het centrum. Het eerste plein wordt al verpest door de markt. De dorpsstraat loopt steil omhoog en ik voorzie al hele klimpartijen. Maar ook hier worden we verrast met koele liften van het ene terras naar het andere. Het middelste vinden wij het mooiste. Als we uit de lift stappen komen met op de prachtige Piazza della Signora en kijken meteen uit op een soort groot kasteel: Palazzo dei Consoli. Dit imposante paleis was in de 14e eeuw een raadhuis en is nu een museum. Wij willen het wel eens van binnen zien en kopen kaartjes. Beroemd in dat museum zijn de : Tavole Eugubine. 7 bronzen platen zijn hier gevonden in de 14e eeuw en stammen uit de 1e tot 3e eeuw voor Christus, uniek dus. In de bovenzaal hangen mooie schilderijen van Toscaanse meesters. Om het palazzo van binnen te kunnen bekijken is al erg leuk en heerlijk koel, een bijkomend voordeel. Er zijn wel heel veel trappen hier en geen 14 treetjes zoals bij ons, maar vaak wel het dubbele. Dus beweging krijgen we weer voldoende.

Daarna gaan we met de lift nog een verdieping hoger. Daar zijn de Dom en de Palazzo Ducale. In de laatste is weer een museum gevestigd. Dat slaan we even over. We kijken nog wel  in de dom en gaan dan weer naar de benedenstad. Het opmerkelijk hier is dat alle 13 en 14e eeuwse huizen, een dodendeur hebben (porta del morto)Volgens een oud bijgeloof mocht de dode nooit door de voordeur naar buiten gedragen worden. Nu zijn deze deuren vaak dichtgemetseld. Weer een stukje geschiedenis bijgeleerd vandaag. Ook Fransiscus van Assisi schijnt hier een tijdje gewoond te hebben en het verhaal gaat dat hij een wolf getemd heeft. Dit zie je vaak terug op schilderijen en standbeelden in het dorp.

We lunchen in Gubbio. Prosciutto met meloen als voorafje en daarna tagliatelli met ragout, maar dat komt uit een bakje. Het wordt gewoon in een kartonnen bakje op een bord geserveerd, lachertje. Het smaakt best, maar niet chique.

We willen via een andere toeristische route naar huis, maar tom tom kent de route niet en werkt niet mee, de bordjes geven de plaatsjes ook niet goed aan, dus uiteindelijk belanden we toch op de snelweg.

Er is hier vannacht een veulentje geboren, een merrie, en vanavond mogen we op kraamvisite. Er is ons ook gevraagd mee te denken over haar naam, want de moeder is van Nederlandse afkomst, dus ze willen een Hollandse naam.

 

11 juni Cortona en Lago di Trasimeno

Vanochtend kunnen we dan eindelijk het nieuwe veulentje zien, wat een lieverdje. Aandoenlijk om moeder en dochter zo in de wei te zien staan. De Merrie is erg bezorgd voor haar kleintje.
Daarna weer een uurtje lezen onder de bomen. Mijn enkels zijn sinds gisteren erg opgezet en voor de rest worden mijn onderbenen ontsierd door een flink aantal grote bulten die ontiegelijk jeuken, dit ondanks de nestosyl.
We besluiten vandaag niet al te ver te rijden en de 1e rit gaat naar Cortona, een kilometer of 20 hiervandaan. De Amerikaanse Francis Mayes kocht hier in de jaren 90 een huis dat gerenoveerd moest worden en schreef er een boek over. Het werd een bestseller en is zelfs verfilmd. Sindsdien is het toerisme in Cortona behoorlijk gestegen, vooral Amerikanen. Ook de huizenprijzen zijn meegestegen. Tevens is er de beroemde film: La vita è bella opgenomen.
Het is weer een mooi stadje, maar we puffen weer wat af. Terrasje in de schaduw voor koffie, bankje onder de bomen om bij te komen, de kerk doet het ook altijd goed, daar is het altijd superkoel. Dan rijden de naar Castiglione del lago, het plaatsje waar we zondag zijn begonnen met onze autoroute. Door een verkeerde afslag komen we niet boven in het stadje uit, maar onder bij het meer en we vinden het wel prima zo. Het water is helemaal strak, amperaan een zuchtje wind. Dat wordt weer een terrasje en genieten van de frisdrank, het broodje en het meer. Daarna nog een korte wandeling. Ton stelt nog voor het stadje in te gaan maar bij mij is de fut eruit. De thermometer wijst 35 graden aan. Via de andere kant van het meer rijden we terug naar Passignano. Boodschappen doen, tanken en naar huis.

’s avonds eten we vlakbij het appartement in een pizzeria. Het smaakt prima, alleen erg veel, dus ik laat de helft van de risotto staan. Op de terugweg over het enge grintpad, denk ik: je zult hier maar een tegenligger tegenkomen. Zoiets moet je niet denken, want een paar meter verder staat er een auto met trailer waarop een motor staat midden op het pad stil. Ton vraagt of ik even wil gaan kijken. Er is niemand te bekennen in de auto. Wat krijgen we nou?
Het is een belgische auto. Wat nu? We kunnen er niet langs en het is de enige toegangsweg. Even later zien we een man en een vrouw en de zoon van Antonella naar beneden komen. En een auto, jeetje nog een auto.

Wat blijkt nu, de auto met trailer kan de steile bocht niet nemen en heeft zich vastgereden. De andere auto is van Antonella en zei moet de trailer omhoog trekken. Eerst moet de trailer, die op een steile helling staat losgekoppeld worden. Ik ben doodsbang dat hij dan met motor en al de helling af gaat rijden richting onze auto. Maar ze blokkeren hem goed met grote stenen. Dan moet de belg een eind voorruit rijden. Antonella moet achteruit de berg af om de trailer weer met haar auto naar boven te trekken, snap je het nog? En wij erachteraan met de zoon die ook al bekaf is van het gesjouw. Nou je maakt wat mee hier.

12 juni Perugia

De klimaatbeheersing is vannacht weer afgeslagen en werkt voor geen meter. De monteur komt volgende week pas. Harstikke leuk, maar wij zitten nu in een warm appartement, terwijl we voor die airco ook betaald hebben. We willen liever niet moeilijk doen, maar toch.

Vandaag gaan we naar Perugia. Daar zitten we hooguit zo’n 25 km van af. Ik heb van Fien al informatie gekregen wat het parkeren betreft, maar Antonella heeft andere inzichten. Het is heel makkelijk. Neem de afslag: Madonna Alto en volg de borden naar porta nova. Dat is de naam van een hele grote gratis parkeerplaats, 1 km vanaf de snelweg. Daar is heel veel ruimte. Je loopt vervolgens naar een klein stationnetje en daar staat dan een automaat, in het italiaans.(later blijkt dat er boven ook kaartjesautomaten zijn) De zon schijnt er pal op, zodat de tekst ook nog eens bijna onleesbaar is. Je kunt de keuze maken uit 4 soorten kaarten en het enige wat wij herkennen is iets van: toeristenkaart voor 24 uur. Dat nemen we dan maar. We weten niet wat de rest betekend. Er loopt dus een baantje met allemaal kleine wagonnetjes, elke 2 minuten komt er wel een langs, helemaal automatisch bediend. Dit systeem is pas in 2008 geintroduceerd, erg handig. Je stapt in en op de eindhalte stap je uit, tussendoor zijn er 5 stationnetjes. En dan ben je bijna in het centrum. Nog maar 3 lange roltrappen en we staan in Perugia.
We komen in de Corso Vannucci en die brengt ons naar het centrale plein genaamd de Piazza IV Novembre. Hier staan de Kathedraal en de Palazzo dei Priori tegenover elkaar. In het midden een schitterende fontein: Fontana Maggiore. Overigens ook een geweldig plein. Het wordt tijd voor de dagelijkse cappuccino. We denken dat we hier de hoofdprijs gaan betalen maar dat valt reuze mee. 5 euro voor 2 kopjes van de lekkerste cappuccino van deze vakantie. We lopen door allerlei poortjes en boogjes, heel fotogeniek, om uiteindelijk in de Giardino Carducci te belanden. Vanaf dit kleine park kijk je kilometers ver weg over het Umbrische landschap. Daarna zoeken we een restaurantje, we eten dit keer in de middag warm. We vinden een restaurant met een groot terras op straat en een paar tafeltjes in een koel steegje. We kiezen voor het koele steegje, want koel is een magisch woord deze dagen. Ton besteld pizza en ik een kipsandwich met frietjes. Samen nemen we er een salade bij. Zelfs als het wat langer duurt, vinden we dat niet erg,laat ons maar even afkoelen in dat steegje.
Daarna bekijken we nog een stukje stad, maar de highlights hebben we nu echt wel gehad op de musea na, maar ik kan er de puf niet voor vinden. Ik ben ineens doodmoe, gesloopt door de hitte. De thermometer staat op 37 graden in de auto.
Thuis blijkt het huis ineens koel te zijn, de airco doet het!! Ik plof op de bank en val bijna meteen in slaap. Dat had ik even nodig.
Om 7 uur is het dan eindelijk zover, zelfs voor de weergoden in Umbrie wordt dit teveel. De lucht kleurt donker grijs, het meer dus ook, en het begint heerlijk verfrissend te waaien. Het dondert, het bliksemt, maar regen komt er niet, maakt helemaal niet, het is eindelijk flink AFGEKOELD. We genieten ervan en komen weer helemaal bij.

Vrijdag de 13e. Orvieto

Vandaag alweer de laatste dag in het mooie Umbrie. Het is goed te merken dat het wat afgekoeld is, dan bedoel ik van 37 naar 32 graden, dus nog warmte genoeg. De dag begint zoals gewoonlijk met een lees/internet/puzzel uurtje op het terras, na ons heerlijke ontbijtje verzorgd door Antonella. Dat zullen we na morgen moeten gaan missen, want volgende week moeten we ons eigen ontbijtje verzorgen.
Oh ja, ton zit heerlijk in zijn stoel te lezen en vliegt ineens op. Hij denkt dat er een hagedis op zijn schouder zit. Het blijkt een mooi piepklein vogeltje te zijn, zo te zien net uit het nest. Ton raapt het op en we proberen het water te geven. Hij drinkt niets. Ton loopt ermee naar Antonella en komt niet terug dus ik ga maar eens een kijkje nemen. Inmiddels is het vogeltje in een mandje van het chinese vrouwtje beland en wordt aan alle kanten verzorgd met rijst,water,cornflakes,appel. Maar het vogeltje weigert alles. Tot Antonella een goed idee heeft. Water op je vinger en voor haar bekje houden en hij begint zomaar te sabbelen. We herhalen dit heel vaak en er begint al meer leven in het beestje te komen. Tot hij op gegeven moment, zonder ons te bedanken 🙁 spontaan wegvliegt. Weer een goede daad verricht vandaag.

Ik ga eens even bedenken uit welk van alle mooie stadjes die we nog niet gezien hebben, we een keuze gaan maken. Het wordt Orvieto. De rit is ongeveer net zo lang als van Eindhoven naar Amsterdam, alleen het is geen A2 waarover we rijden. Maar een prachtig gevarieerd landschap waar je hier en daar boven op een heuvel een historisch dorp ziet liggen, oprijlanen met de bekende rijen cypressen, de gele brem. Kortom die 100 km vliegen voorbij. Orvieto is gebouwd op een tufstenen heuvel en je ziet het van veraf al liggen.
Het is een kunst om uit te zoeken hoe alles hier werkt en regelmatig gaat dat mis. Ik had gelezen dat je kon parkeren bij de Funiculare en dan kon je met die funiculare naar de stad. Zo gezegd zo gedaan. We zien een parkeerplaats en een funiculare, dus dat moet goed zijn. We kopen kaartjes en stappen in. Wel vreemd, dat ding gaat naar beneden, voor ons gevoel ligt de stad toch echt boven. Op de valreep voor vertrek, vraag ik het iemand, en die zegt: no no, get out quickly. Dus we springen er uit voor de deuren sluiten. Wat nu? We staan achter de poortjes en kunnen niet meer terug. “Wacht maar tot er een nieuwe komt”zegt de man, “dan kun je door de wagon heen naar de uitgang” . Dat doen we dan maar, maar hoe komen we dan in het centrum? Ik vraag het een meisje en die zegt: met de bus en gelukkig is hetzelfde kaartje wat we net gekocht hebben ook geldig voor de bus. Wat een gepuzzel af en toe toch!!
Maar dan staan we dan toch ineens in het centrum van Orvieto,en kijken we tegen de mooiste voorgevel van een kathedraal aan die we ooit gezien hebben. Hier zijn een aantal zeer goede kunstenaars flink wat jaren aan bezig geweest. We willen nu ook wel even binnen kijken, dat is niet voor niets zoals in Assisi. Als we de kerk ingaan zien we meteen dat we geen geld moeten spenderen aan kaartjes. Er is niets te zien, een grote lege ruimte, dat valt dan weer tegen. Dus we maken rechtsomkeert. Later blijkt dat de kapel ergens achter in de kerk wel heel mooi was, pech gehad.
Orvieta is zelfs twee jaar pauselijke residentie geweest nadat Rome geplunderd was door Karel de V. Rechts van de Duomo staat het Palazzo Soliano en dat was het pauselijk verblijf van paus Clemens VII. We lopen door het stadje met zijn schilderachtige straatjes, overal ruik je de jasmijn die in bloei staat. We zien de Tore del Moro, een 42 meter hoge toren, die je kan beklimmen. Daarna lopen we via de Corso Cavour (de hoofdstraat) naar de Piazza della Republica, ook een prachtig plein waar oa een Romaanse kerk staat met een aparte 12hoekige kerktoren. Natuurlijk drinken we onderweg ook nog onze dagelijkse cappuccino, die ook hier weer super smaakt. Nergens is de koffie zo lekker als in Italie. Ook de piazza del Popolo is de moeite van het bekijken waard met het uit tufsteen opgetrokken Palazzo del Popolo. Schijnbaar is er ook nog een hele aparte waterput, maar die hebben we helaas niet kunnen vinden.
Om half 3 wordt het echt tijd voor de lunch. Die valt niet mee. Ik vind al niets lekkers op de menukaart, wel keus uit 100 pizza’s maar daar heb ik even geen zin in. Dus ik pak maar een panini. Ton besteld kipfilet. Samen willen we er frietjes en salade bij. De frietjes hebben ze niet meer, wel gebakken aardappels. Dat is ook goed. Even later komen ze zeggen dat ze die ook nog maar voor een persoon hebben. Nou dan delen we wel. De sla is erg saai, alleen maar sla, niet leuk opgemaakt met tomaatjes en olijfjes of zo. Bij ton’s kipfilet zit ook helemaal niets bij, alleen een lap filet. Schijnt hier normaal te zijn overigens.
Dan begint het een beetje te regenen. Na de kleine bui besluiten we te lopen naar de auto. Dat is prima te doen, zo bergafwaarts.
Onderweg zien we dat de lucht zowat zwart is boven het meer. Het blijkt enorm geregend te hebben hier.

Vanavond speelt Nederland de eerste wedstrijd voor het wk in Brazilie. Helaas geen Nederlanders hier, dus dat wordt samen kijken in ons appartement.

 

 

 

imagesZ4V43OFU

 

 

14 juni dag Umbrië – hallo Toscane
Met weemoed in ons hart nemen we afscheid van Antonella en familie. Misschien tot de volgende keer. Het was heerlijk om daar te verblijven.
We hebben een flinke rit voor de boeg van ruim 2,5 uur. Onderweg lijkt het me leuk om ergens te stoppen. Ik bestudeer de kaart en kom thermale baden tegen, therme petriolo. Dat ziet er wel leuk uit en is ongeveer precies in het midden.
Het ligt ongeveer 5 km van de snelweg in een bosrijke omgeving. Op gegeven moment zien we overal auto’s geparkeerd staan, dus we zullen er wel zijn. Er dringt ook vrijwel meteen een vreselijke geur de auto binnen, sterke zwavel. We zien ergens een miezerige poel waar inderdaad mensen in aan het baden zijn. Wij hebben aan de stank alleen al genoeg, dus draaien die auto en terug naar de weg. Gelukkig zijn we vrijwel meteen erna een leuk restaurantje met groot terras. Hele aardige mensen heten ons meteen bij binnenkomst welkom. We bestellen een soort abrikozengebak met cappuccino. Voor de cappuccino betalen we de ongelooflijke prijs van 1 euro en ook het gebak kost bijna niets. We eten het lekker buiten op en rijden daarna weer verder.
We bereiken San Vincenzo veel te vroeg en besluiten eerst boodschappen te doen. Het is hier ook nog steeds behoorlijk heet . We eten een ijsje maar vinden geen supermarkt. Het plaatsje is best groot met veel restaurants en winkeltjes, maar niet echt knus. Op de terugweg komen we een centro commercial tegen en daar is de ons inmiddels bekende COOP. Daar doen we boodschappen en dan trachten we Agriturismo San Giorgio te vinden. Dat valt weer niet mee. We missen een klein zijweggetje en daar ligt het natuurlijk aan. De vrouw en man des huizes spreken geen woord over de grens en roepen in paniek de dochter. Diana spreekt goed Duits, maar of ze nou echt wel spoort…..ik heb mijn twijfels. Ze legt ons alles wel twee keer uit, zelfs het koffiezetapparaat. Of niet al die dingen hetzelfde werken! Maar ze is verder wel lief. Na een eindeloze uitleg en rondleiding van een uur, kan ik eindelijk mijn spullen uit gaan pakken. Ik ben helemaal bezweet en neem een duik in het heerlijke zwembad. Ton gaat, na aanhouden van mij,ook overstag en we frissen er enorm van op.
Daarna is het alweer zo’n beetje etenstijd. We rijden voor de 2e keer naar het dorp en het is nu hartstikke druk. Ton heeft er eigenlijk al genoeg van, er is geen parkeerplaats te vinden. Dan maar ietsje verder lopen. We eten overheerlijke lasagne bij een adresje van Diana, een goede tip dit keer.
Daarna wil Ton nog over het strand lopen maar ik zie de lucht steeds zwarter worden en wil voor het onweer beslist veilig thuis zijn. Nu zit ik veilig op ons overdekte balkon te genieten van de bliksemschichten boven de zee. Hier ben ik weer een held.
Volgens mij gaat het hier wel bevallen, alleen het weer gaat veranderen. We wachten af.

 

15 juni 2014 2500 jaar terug in de tijd met de Etrusken

Vanaf vandaag ontbijten we weer lekker buiten. Dat was in Trasimeno niet mogelijk vanwege de felle zon ’s morgens vroeg. Nu hebben we schaduw, overdekt terras en er is ook geen zon. Het is zelfs redelijk bewolkt.
We besluiten om maar eens te beginnen met boodschappen doen bij de COOP, want we missen het een en ander. Schijnbaar zijn we niet de enige, want het is me toch druk in de supermarkt, het lijkt wel of het hele dorp uitgelopen is.
Daarna is het de bedoeling om naar de kust te gaan, strandwandeling of iets dergelijks. We kunnen echter de kust, waar de nota bene vanaf ons balkon op kijken, niet vinden.
We weten welke kant we op moeten, maar er is geen zijweg of hij loopt dood.
Dan maar naar Populonia. Vlak voor het stadje ligt het Parco Archelogico di Baratti e Populonia. Hier werd aan het begin van de 20ste eeuw een Etruskische dodenstad blootgelegd met prachtige graftomben. Dat lijkt ons wel wat om mee te beginnen. Er staat een man of 8 in de rij voor tickets, dus dat kan nooit lang duren. Dat had je gedacht!!!! Ik word niet snel kwaad, maar nu ben ik echt ziedend, zo tergend langzaam als dat gaat. Iedere ticketkoper krijgt dezelfde uitgebreide uitleg van minstens 10 minuten. Steeds hetzelfde praatje. Tussendoor moeten er nog mensen geholpen worden die iets in de winkel kopen, dan gaat de telefoon weer en wordt er een uitgebreid gesprek gevoerd. Na 1 uur wachten waar bij mij de woede naar een kookpunt stijgt, zijn we eindelijk aan de beurt.
Het is dat Ton zijn geduld bewaard, maar ik was allang terug gegaan,kan dat niet efficiënter? Maar we zijn dan eindelijk binnen en hobbelen gelijk achter een gids aan een graftombe in. Het is erg indrukwekkend, dat we hier ineens 2500 jaar terug in de tijd gaan. En dat die tombes gewoon 2000 jaar verborgen zijn geweest onder de heuvels. Na de graftombe gaan we onze eigen gang. De temperatuur is heerlijk, maar de lucht wordt steeds dreigender. Toch houden we het gek genoeg droog. We hebben tickets gekocht voor 2 sites. De tweede is boven op de berg in het kleine plaatsje Populonia. Een prachtige middeleeuwse burcht is het eerste wat we van het stadje zien. Veel meer is er ook niet, een straatje maar liefst met wat winkeltjes en restaurantjes. We nemen plaats op een heerlijk tuinterras onder de dikke bomen en eten een panini.
Daarna gaan we voor deel 2 van onze Etrusken tour. De route gaat door een bosrijke omgeving met hier en daar een mooie uitzichtpunt over de kust, deze keer geen blauwe luchten maar donkergrijze, ook mooi, tenminste als ze niet de hele week blijven hangen.
Dit parkje vind ik eigenlijk nog veel indrukwekkender als het eerste. Een oude weg, nog zeer goed intact gezien de ouderdom. Oude tempels, een akropolis, een oude molen en een heerlijke wandelroute.
We rijden nu rechtstreeks langs de kust terug naar San Vincenzo en zien meteen waar we uitkomen, om de volgende keer meteen de goede weg te nemen.

Om half 5 begint het dan te regenen. We moeten in de regen op zoek naar een restaurant en komen zo bij hetzelfde uit als gisteren. Het beviel daar goed en zoeken met dit weer is niet fijn. Het smaakt weer prima, toch maar pizza dit keer.

16 juni Volterra

Vanochtend nog steeds bewolkt met af en toe wat blauw er tussendoor. Er gaat wel veel regen vallen zegt weeronline, ze voorspellen 24 mm, maar de weersverwachting hier veranderd per uur. We nemen toch maar het zekere voor het onzekere en kiezen voor Volterra als dagtocht. Daar ziet het weer er een stuk beter uit. Het is ongeveer 1.15 uur rijden, het eerste stuk via de grote weg en na 26 km gaan we landinwaarts en de natuur is hier aanmerkelijk mooier als aan zee. Van ver af zien we Volterra al liggen op de top van een heuvel. Voor het parkeren moeten we verplicht voor de hele dag betalen, als je er voor 2 uur geld ingooit, komt er geen kaartje uit. 6 euro armer trotseren we de ellenlange trappen naar het centrum. Nee, geen roltrappen hier, maar trimmen.

Eenmaal boven staan we al snel voor de stadspoort. Ik ben bijna op slag verliefd op Volterra. Die komt hoog in de top 3. Er hangt gewoon meteen een aangename sfeer. De winkeltjes zijn allemaal prachtig in oude stijl ingericht, zeer sfeervolle restaurantjes en natuurlijk is de middeleeuwse sfeer het hoogtepunt, vooral op de Piazza dei Priori. Beslist een van de fraaiste pleinen van alle stadjes die we bezocht hebben.

We hebben zin in koffie en zien ergens een Illy uithangbordje, nou die naam staat meestal voor goede koffie, dus we zoeken een tafeltje. Binnen zien we achter de vitrine de heerlijkste koeken. We kunnen de verleiding niet weerstaan en kiezen een roombroodje. Als ik af moet rekenen denk ik dat er een fout gemaakt is, dit bestaat gewoon niet!! 4,20 euro voor 2 cappuccino en 2 roombroodjes, het klopt echt. Dit zijn ook middeleeuwse prijzen en dat voor zo’n toeristisch plaatsje. We maken een uitgebreide wandeling door de stad, bekijken de leuke winkeltjes van binnen. Het weer is prima hier, heel wat aangenamer om zo een stadje te bekijken in vergelijking met vorige week. We willen ook weer warm eten voor we huiswaarts gaan, hoeven we vanavond niet weer op pad. En de restaurants zijn ook zo uitnodigend. We nemen bruschetta met pomodori’s vooraf en als hoofdgerecht spaghetti. Het smaakt voortreffelijk, is heel gezellig, aardig personeel en is ook weer erg goedkoop. Wat wil je nog meer.

Dan wordt ook hier de lucht angstaanjagend donker en ik zeg tegen Ton dat we maar snel naar de auto moeten. Het vreemde hier is, dat die donkere luchten niet altijd regen geven, dat hebben we nu al een paar keer gemerkt. Vlak voor we in San Vincenzo aankomen, valt er een klein buitje, maar dat staat niet in verhouding met onze verwachting.

We gaan nog even naar de supermercati voor vers brood en een klein half uurtje laten zitten we weer op ons balkon. De vakantie vordert behoorlijk nu.

Nu ben ik aan het genieten van een mooie zonsondergang vanaf ons balkon. De hemel kleurt helemaal roze, prachtig

17 juni Punta Ala en Castiglione della Pescaia

Het eerste wat we vanochtend doen na het wassen en aankleden is vers brood halen. Brood van de dag ervoor is gewoon niet eetbaar meer hier. Het is ook nog eens strakblauw en we zien de zee voor het eerst niet grijs maar diepblauw. Dat ziet er heel wat vrolijker uit.

Koffiezetten is ook niet makkelijk, want zo verwend als we waren in Umbrie met een nespresso apparaat en daarnaast een normaal koffiezetapparaat, zo eenvoudig is het hier. Ik had nog gemaild of er een koffiezetapparaat was. Ja dat was er. We komen aan en er is alleen zo’n gek italiaans ding. Ik vraag er natuurlijk meteen naar en er wordt ook meteen actie ondernomen. Maar het plastic geval oogt goedkoop en dat is het ook. Ik zet de koffie aan en ga buiten zitten. Dan blijkt het ding helemaal te overstromen, vieze boel op de aanrecht. De koffie loopt het filter in, maar niet van daaruit door naar de pot. Ton vindt een oplossing, we steken er een vork tussen, zodat het palletje dat het doorstromen bevorderd geactiveerd wordt. Elke ochtend mag Ton nu met de vork aan de slag, voor we aan de koffie kunnen. Leuke bezigheid toch?

Wat ook al vreemd is, is de slagboom waar de auto’s achter geparkeerd worden. Hoezo slagboom in the middle of nowhere? Dat betekent dat ik telkens de slagboom moet openen met een sleutelhanger als we aankomen en wegrijden, want het is ook zo geplaatst dat je er vanuit de auto onmogelijk bijkunt. Vreemd!

Verder bevalt het hier prima hoor. Grote keuken met vaaswasser en grote koelkast,zeer groot balkon,heerlijk zwembad, mooi uitzicht. Diana is simpel maar heel erg lief.

Vandaag weer mooi weer dus. Het lijkt me leuk een route langs de kust te rijden en eventueel een strandwandeling. Punta Ala is de eerste stop, eerst een stukje snelweg, dan richting Follonica en vervolgens de natuur in. Het landschap is hier een beetje bergachtig, heel groen. Op een of andere manier heb ik de indruk dat Punta Ala een mooi uitkijkpunt is omdat het op de punt van een baai ligt. Ik denk ook dat het daarom hoog ligt. Hoe ik op die gedachte gekomen ben weet ik niet, maar het is dus niet zo. Het ligt inderdaad in een puntje, maar blijkt gewoon een kakkerig dorp te zijn. Ten eerste is alles super beveiligd met camera’s. Overal betaalde parkeerplaatsen terwijl er geen hond is. Een slagboom om de haven in te komen. Het is een luxe jachthaven waar allemaal peperdure schepen liggen. Aan de haven staat een hele rij nieuwe flats/vakantiewoningen met eronder een heus winkelcentrum. Er ligt wel een mooie rots in de baai, maar voor de rest zijn wij niet gecharmeerd van het steriele gebeuren hier. Dus we rijden verder naar castiglione della pescaia. Een historisch vissersdorp. Inderdaad een schattig dorpje. We moeten weer heel veel klimmen in de hitte, maar het is de moeite waard, een prachtig dorp weer. En helemaal boven beland, hebben we ook een mooi overzicht over de zee,de Fiume Bruna ( een kanaaltje dat in de zee uitmondt) en we zien ook nog een soort rijstvelden, ja echt waar. Die hebben we al meerdere keren gezien, grote stukken land die helemaal onder water staan en niet door de regen. Misschien voor de risotto.

We eten weer in het dorp, pas rond half 3 , een heerlijk gegrilde hamburger met frietjes en salade.

Thuis wil ik een wasje draaien, maar dat mag niet zomaar zoals bij Antonella. We moeten eerst Diana erbij halen. De eerste was is gratis, maar de tweede kost 3 euro. Ze legt weer twee keer uit dat de wasmachine nog niet klaar is, zolang het lampje rood is. Ik heb nog een mooi oudhollands blik stroopwafels voor Diana meegenomen. Dat vindt ze heel erg leuk en ze wordt er een beetje verlegen van.

Ik kreeg ook nog leuk nieuws uit Umbrie van Antonella. Het veulen heet: Futura Ine. Wat vinden jullie daarvan? Ik ben zeer vereerd natuurlijk.

Net nog even gewandeld en kennis gemaakt met een Nederlands stelletje hier met een lief klein meisje. Die heeft Ton verteld op welke zender de voetbal uitgezonden wordt, Ton weer helemaal gelukkig.

18 juni Stranddag

 

Vandaag hebben we niet veel beleefd. Ton heeft even genoeg van de stadjes en dat snap ik, dus we gaan naar het strand. Het strand is hier kilometers lang, je kunt parkeren langs de weg, daarna moet je door een stukje bos heen wandelen en dan hoor je de golven al ruizen voor je door het laatste stukje bos heen bent. Mooi mooi die zee, maar nergens beschutting hier. We zoeken een plekje onder een struik en kijken even rond hoe mooi het hier is. Links zien we de bergen en Populinia liggen. Dan gaan we een eind langs het strand lopen, het is fijn zand, maar toch loopt het best zwaar. Daarna gaan we nog even op onze badlakens zitten om de boel eens af te kijken. Schattig die spelende kinderen. Een klein dik jongetje rent meteen richting zee als hij aan komt met zijn moeder, niet ouder dan 3 jaar. Maar zodra hij een voetje in de zee heeft gezet en er een golf komt rent hij vlug terug. Zo keer op keer, een genot om naar te kijken.

Na 1,5 uur moeten we echt gaan, wil ik niet levend verbranden hier.

We rijden naar de golf van Baratti door en constateren dat we hier hadden moeten gaan zitten, allemaal mooie pijnbomen hier. Daar hadden we het iets langer uitgehouden.

Nu drinken we cappuccino hier. Ook heel mooi hier, met allemaal bootjes in het water.

Daarna gaan we richting balkon. Dat scheelt misschien wel 10 graden, ik vind het zelfs fris op het balkon.

We moeten om 18 uur constateren dat Rai Uno sport niet eens de  wedstrijd Nederland-Australie uitzendt, waardeloos!!!!Alle wedstrijden worden uitgezonden behalve deze belangrijke voor ons.

Dat wordt op een piepkleine tablet kijken, met telkens een onderbreking van reclame,zeer irritant. Af en toe horen we gejuich van de nederlandse onderburen, die via de radio alles net iets eerder horen, als dat wij zien.

Ondertussen komt Diana ons uitnodigen voor een gezamelijke bbq vrijdagavond. Leuk, schijnt hier de gewoonte zijn zou je bijna gaan denken.

Ik krijg ook nog een mail van Antonella: als je op de site van bookings.nl , Antico Casale Tiravente intypt, zie je bovenaan foto’s. Daar staan foto’s bij van Future Ine.

Antico Casale Tiravento

Na de wedstrijd lopen we nog even door San Vincenzo. Het is nog heerlijk zacht buiten. We eten een ijsco. We hebben vandaag niet eens warm gegeten, daarom hebben we wel een ijsco verdiend vind ik.

19 juni Massa Marittima

Vandaag gaan we toch maar weer op pad. Het plaatsje Massa Marittima wordt van diverse kanten aangeraden door vrienden en familie die er geweest zijn. Het lijkt niet zo ver, maar we willen niet over de snelweg, dan vallen die afstanden toch behoorlijk tegen. Daar komt bij dat tomtom ons telkens weer naar de snelweg wil hebben, dus die wordt het zwijgen opgelegd en ik ga weer ouderwets kaartlezen.

Via de prachtig groene natuur, komen we dan uiteindelijk uit bij onze bestemming. Het is weer een hele klim om van de parkeerplaats in het historische centrum te komen en mijn benen werken vandaag niet mee. Inderdaad, een heel mooi plaatsje en zeker ook weer de moeite waard. Hier laat ik het bij, want de geschiedenis kennen jullie inmiddels wel achter deze plaatsjes.

We drinken koffie onder een historisch afdak, waar de tv aanstaat op: nederland- australie. Ton kan nog even nagenieten van alle goals die langskomen.

Het is nog vroeg dus we besluiten er nog een klein dorpje achter aan te plakken. Lijkt helemaal niet ver op de kaart, maar was het dus wel. Niet erg hoor, we rijden nu grotendeels op de top van een berg helemaal in het groen en we komen uiteindelijk aan in: Castagneto Carducci, wat een prachtige naam. Het eerste was opvalt is dat er veel Hollanders lopen, ook met plastic armbandjes om. (All inclusive?) We duiken op het eerste het beste gezellige terras met tafeltjes die een prachtig uitzich bieder over het toscaanse landschap. Later hebben we spijt, want het waait hard en fris hier. We bestellen het dagmenu, bestaande uit Bruschetta con pomodore en spaghetti carbonara. Het smaakt lekker, maar we weten niet hoe snel we weg moeten komen vanwege de kou hier. Nu het dorpje nog verkennen. Dat kan ik niet meer geven als een: aardig.

We zitten nu dicht bij huis en om half 5 zitten we weer op het balkon, waar we ook al wegwaaien.

We maken nog een wandeling maar dat valt ook niet mee. Het is of steil omhoog of omlaag. Ik kies voor steil omhoog, hebben we dat maar alvast gehad.

 

20 juni San Miniato

Toen we aan het begin van onze vakantie San Gimignano bezochten, had Ton het telkens over San Miniato. Maar dat is toch echt een ander stadje. Dat zag hij zelf ook wel in, zeker toen hij niets herkende. Hij had wel een goede herinnering aan San Miniato dus waarom ook niet daar naar toe?

We gaan via de snelweg, want binnendoor gaat veel te veel tijd kosten. Na 1.15 uur staan we dan in het niet door toeristen overspoelde San Miniato. Ik vind het een prachtig nog authentiek Italiaans plaatsje met leuke echte dorpswinkeltjes. Er is ook wel wat te zien hoor. Het plaatsje is oud, in de 8e eeuw ontstaan ter ere van de martelaar Miniato. Het ligt aan de Via Francigena. Dat is zeg maar de snelweg van de middeleeuwen tussen West-Europa en Rome. In de oorlog is het voor een groot deel verwoest. Maar er staan nog genoeg mooie kerken en torens, wellicht herbouwd naar de oorlog. Een grote uitkijktoren die je kunt beklimmen, maar wij hebben al genoeg geklommen, alleen maar om er te komen en beneden aan de toren is het uitzicht ook al mooi. Een prachtig Palazzo met schitterende fresco’s op de voorgevel.  We drinken in een klein dorpscafeetje, op een piepklein terrasje met 2 tafeltjes cappuccino voor weer een spotprijsje. We halen bij een schattig bakkertje alvast ons ontbijt voor morgen in de vorm van een soort koffiebroodjes, want onze hele voorraad is op. Dit kost ook nagenoeg niets hier.

Ton herkent helaas helemaal niets van het dorp. Gelukkig was het wel leuk om te bekijken, anders was de hele rit voor niets geweest.

Het is nog best vroeg als we het stadje bekeken hebben, te vroeg voor een lunch. Tenminste voor ons, want we krijgen om 8 uur pas de bbq. Dus besluiten we onderweg terug te lunchen aan zee. We zien een plaatsje dat lekker dicht bij de snelweg ligt en nemen de afslag. 5 minuten later lopen we door het groene dorpje Marina di Castagneto Carducci. Dezelfde naam als het dorp waar we gisteren gegeten hebben, maar nu Marina ervoor, dus aan zee dit keer. Pffff we komen aan het strand en zien honderden parasolletjes en strandstoelen, niet ons ding, maar we hebben wel honger en vinden een leuk stranttentje waar we koel onder het rieten afdakje precies vinden wat we willen. Een glas fris en een panini tonijn/pomodore. En nog even genieten van de mooie en dit keer woeste zee.

’s Avonds dan de BBQ. Ik kan niet anders zeggen als het het picobello verzorgd is. Een hele tafel vol voorafjes, typisch italiaanse gerechten. En daarna allemaal een paar stukken vlees, eigen gemaakte wijn erbij en flessen water. Als toetje watermeloen, gewone meloen en zelfgemaakte roomsoesjes. Wij schuiven meteen aan bij het andere Nederlandse stelletje. Het is erg gezellig en ze hebben heel erg hun best gedaan, ook hier weer lieve mensen.

Nu snel naar bed, want morgenvroeg op naar de luchthaven.

 

 

 

 

 

22 gedachten over “Umbrie en de Toscaanse kust

  1. Anita

    Hallo Ine
    Ik las dat jullie naar het meer van Trasimeno gaan. Kijk eens op mijn homepage bij camping Badiaccia
    http://anitavakantiehomepage.com/2012/08/12/camping-badiaccia-in-castiglione-del-lago-italie-2009-2011-en-2012/
    Daar staan allerlei plaatsen in de buurt die de moeite waard zijn. Ook bij foto’s
    Ook kun je kijken bij camping Gole del Forello http://anitavakantiehomepage.com/2010/08/13/camping-gole-del-forello-baschi-italie-2010/

    Als jullie in San Vincenzo zijn: camping Mareblu http://anitavakantiehomepage.com/2010/08/13/camping-gole-del-forello-baschi-italie-2010/ voor Elba, Populonia en rondrit Monte Argentario.
    Er staat ook een tip voor een restaurant met mooi uitzicht in Castagneto Carducci.

    Reageren
  2. Marianne

    Leuk Ine dat jullie het over het algemeen tot nu toe goed naar de zin hebben.Ja wij noemden het steeds:we gaan nog even naar San Gim.Dat plaatsje deed het bij ons ook goed.Wij keken vanuit onze acco op een bepaald punt op die torens.Ben alweer nieuwsgierig naar het vervolg,maar warmte genoeg begrijp ik! Hier ook!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Dank je voor de snelle reactie. San Gim is wel een handige afkorting ja.
      Nu is het overigens heerlijk buiten op het terras met een wijntje en wonder boven wonder tot nu toe geen muggen.
      Jullie ook sterkte met de hitte

      Reageren
  3. Tim

    Haha, dat klinkt herkenbaar: “Ton was niet blij en wist zeker dat we verkeerd zaten”.

    Jullie hebben de Italiaanse levensstijl al overgenomen merk ik, met veel cappuccino’s en lekker eten. Die oude dorpjes klinken ook heel mooi.

    Ben benieuwd wat jullie de komende dagen gaan beleven…

    Reageren
  4. Margaret

    Hoi Ine en Ton. Jullie hebben het weer goed naar de zin, zo te lezen.
    Lekker rondwandelen en -rijden en mooie natuur en stadjes bekijken.
    Heerlijk eten natuurlijk.
    Veel plezier met de BBQ.
    Geniet van de vakantie!
    Groetjes, Margaret.

    Reageren
  5. Marianne

    Hoi Ine,
    Zit net het verhaal over de trailer te lezen,gelukkig opgelost.Wat kwam die Belg daar doen? Het paard ophalen met veulen? Leuk he ja die merrie laat vast geen nieuwsgierigen dichterbij/te dichtbij komen!
    Zo te lezen is het leuk maar heel erg warm daar in het binnenland van Italie,wat zal de kust verkoeling geven!!??Maar jullie zien wel wat!
    Daarom gaan we volgend jaar maar begin mei!!Geen hitte???
    Nog veel plezier!
    Marianne

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Hoi Marianne, die belg komt hier ook vakantievieren en heeft zijn motor bij op de trailer.zijn auto had geen power genoeg om naar boven te komen met trailer en motor. Het paard en veulen staan veilig achter de hekken hoor. Het is inderdaad zo heet dat ik net nog dacht volgend jaar in mei of naar een kouder land.

      Reageren
      1. Marianne

        Geweldig vind ik het dat Volterra je hart ook gestolen heeft!!Ik/wij kan/kunnen ons dat zo voorstellen! Deze stad staat bij ons ook hoog genoteerd doet mij glimlachen als deze reactie opgeschreven wordt! Helaas hebben jullie hier zo te lezen nou niet het allermooiste weer,wie weet wordt het nog wat! Genieten van de laatste dagen!
        gr.Marianne

      2. ine Bericht auteur

        Was echt een prachtige stad ja. Het weer is al weer beter gelukkig, maar echt stabiel zo ers is het niet. Vinden wij niet zo erg, 37 graden was ook niet alles

  6. Margaret

    Hoi Ine en Ton.
    Weer met plezier jullie reisverslag gelezen. Wat doen jullie toch veel op zo’n vakantie.
    Geniet er de laatste dagen nog van!
    Groetjes, Margaret.
    P.S. Hoe hebben ze het veulentje genoemd?

    Reageren
  7. Marianne

    Even reageren:jullie alletwee gelukkig,jij vernoemd en Ton geniet van de voetbalwedstrijden,zeker voor de woensdag! Leuk hoor dat veulentje,dat je het nu niet meer in ’t echt kan zien is wel weer jammer,kon je denken/zeggen: je bent naar mij vernoemd!
    gr Marianne

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Dat moet nog blijken Marianne, waarschijnlijk wordt net die wedstrijd die voor ons belangrijk is niet uitgezonden voor zover als wij kunnen begrijpen

      Reageren
  8. Marianne

    Wat jammer nou,heb tijdens de wedstrijd nog gedacht:jullie zien ‘m ook!
    Maar maandag a.s. zeker wel,ook belangrijk!
    Donderdag alweer laatste dag,heb het veulentje gezien op de foto leuk!
    Goed dat jullie een “rustdag”hadden!
    gr.Marianne

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      rustdag was even nodig ja. Jammer van de wedstrijd, maar maandag weer lekker thuis kijken. Lief he, dat veulentje.

      Reageren

Laat een antwoord achter aan Marianne Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.