Als we er achter komen dat onze kinderen en kleinkinderen allemaal minstens 2 weken weg zijn met de feestdagen, besluiten we onze week naar de zon in januari naar voren te plaatsen en iets te boeken met Kerstmis. We hebben graag mooi weer, de Canarische eilanden hebben we vorig jaar al gedaan. Dan komen er al snel heel veel cruises naar de Oriënt op het scherm. Waarom niet? Het is een keer totaal wat anders. We informeren bij mensen die er al verschillende keren geweest zijn en door hun enthousiasme en verhalen, besluiten we te boeken.

Het programma is als volgt:

nachtvlucht met Emirates naar Dubai

2 nachten een hotel in Dubai

1 week cruisen vanaf Dubai naar Abu Dhabi, Doha en Muscat.

vlucht naar Amsterdam.

21-12-2023 Dubai

Gisterenavond om 16.30 vanaf thuis vertrokken. De voorspelde files bleken er niet te zijn, dus we waren rond 18.00 uur al op Schiphol. Daar verliep de tijd redelijk snel. Er werd wat gewinkeld en koffie gedronken, broodje gegeten. En opeens moesten we dan al boarden. We komen binnen in het vliegtuig tussen een rij superluxe stoelen en ik begin al bijna te juichen., maar dat blijkt bedrog. De economy klasse is net zo krap als bij Transavia. Je zou er bijna claustrofobische neigingen van krijgen, maar we moeten die 6 uur uitzitten. De maaltijden smaken prima, slapen doen we niet of mondjesmaat. De temperatuur in het vliegtuig is denk ik aangepast of nog hoger als die in Dubai. Kortom we zijn erg blij als de wielen de grond weer raken en we eruit kunnen.

De crew van Stip is snel gevonden en we blijken de eersten te zijn, dus we moeten weer even wachten totdat alle 21 gasten aanwezig zijn. Dan wordt het hollen geblazen om die twee reisleiders te volgen, want ze hebben haast schijnbaar. We zien onderweg al een glimp van de stad. Het lijkt op het eerste gezicht een doorsnee Amerikaanse stad met vooral heel veel torenflats.

In het hotel aangekomen, moeten we tot 11 uur wachten voor alle kamers gereed zijn. Dus onder het genot van een Starbucks cappuccino zitten we buiten op het terras de wachttijd uit. Niet verkeerd overigens, het is heerlijk buiten.

Als we dan eindelijk de kamer op mogen, ploffen we op bed om een paar uur slaap in te halen met als backup de wekker op de alarmstand. Helaas was dat overbodig want Ton heeft zijn telefoon niet op stil gezet, dus ik word al eerder in mijn diepe slaap gestoord door binnenkomende appjes,mail, of weet ik wat.🤬🤬.

Als we eindelijk op pad kunnen gaan, hangt er dikke grijze bewolking boven de stad.

Maar verder zalig weer. We lopen naar de dichtstbijzijnde metro. Een heel gezoek zonder internet. Daarna verdiepen we ons serieus in het bemachtigen van pasjes. Eerst moet je een NOL card kopen, die heb je in regular, zilver of goud. Wij doen niet flauw en kopen een gouden. Dat betekent een rustigere coupé . Daarna moeten we de NOL card opwaarderen en dan nemen we de metro richting Dubai Marina.

Erg mooie vergezichten heb je hier op de haven en alle imposante gebouwen eromheen. Er is een prachtige boardwalk gemaakt,van kilometers lang. We lopen een groot stuk en onderweg blijf je maar, veelal dezelfde, foto’s knippen. We besluiten hier te eten bij een Italiaan die nog niet te grote woekerprijzen hanteert. Het smaakt ook niet uit de kunst zullen we maar zeggen om het netjes te houden. Ze zijn wel superaardig. En wat is het hier overal netjes en schoon. We voelen ons ook heel erg veilig. 

Als we klaar zijn met eten, is het helemaal donker en opnieuw maakt mijn fototoestel overuren. Er varen nu allerlei protserig verlichte rondvaartboten over het water, maar dat vind ik best leuk om naar te kijken.

We lopen terug en vinden zowaar de weg meteen weer terug. Is dat nu zo moeilijk? Nou hier loopt een wirwar van voetgangerstunnels boven over de weg, die links, rechts, rechtdoor gaan, dus één verkeerde afslag en je komt heel ergens anders uit.

We drinken nogmaals een cappuccino op het hotel terras en maken nog een praatje met mede stip-reizigers en dan is het tijd om onze kamer op te zoeken en eens goed bij te tanken. 

Vrijdag 22 december Dubai Mall en Burj Khalifa

Ondanks dat we hier in een land zijn, waar het gros islamitisch is, staat er een enorme kerstboom in de lobby van het hotel en ook allerlei kerstversieringen ontbreken niet. Dus we krijgen toch een beetje kerstsfeer mee.

Na een lange nachtrust, hebben we wel zin in een ontbijtje.

Als je van een Aziatisch warm buffet houdt als ontbijt, dan is de keuze zeer uitgebreid. Een simpele broodmaaltijd staat duidelijk op de tweede plaats. Het is genoeg voor ons, maar de keuze is niet reuze.

Om 11 uur lopen we weer naar de metro om richting Dubai Mall te gaan.

Ondanks de Goldcard moeten we bijna de hele weg staan. In de goedkopere klasse is dat hangen geblazen, dus het kan nog erger. Als we uitstappen moet we nog heel lang lopen via overdekte voetgangersbruggen en loopbanden. Er komt geen einde aan, Schiphol is er niets bij.

Dan betreden we eindelijk de grootste Mall van Dubai. Het aanbod van winkels is enorm hier, maar niet alleen winkels hoor, ook vele restaurants, een ijsbaan van Olympische afmetingen, bizar natuurlijk. Een groot zee-aquarium. En dat willen we eigenlijk ook gaan bekijken. Het blijkt nu dat er aan de buitenkant ook al enorme glazen wanden zijn waardoor we de vele vissen zien zwemmen. Zo groot dat we ons afvragen of tickets kopen nog een toegevoegde waarde heeft. Ton heeft het idee het aan mensen te vragen die het Aquarium verlaten, dus ik stap op een jong gezinnetje af dat net naar buiten loopt. De man zegt dat je eigenlijk aan de buitenkant hetzelfde ziet als binnen. Dat doet ons besluiten om de 75 euro toegangsbewijzen te besparen. We lopen naar de ijsbaan. Echt raar, een ijsbaan in een stad midden in de woestijn, maar in Dubai kan alles. Ik zie een bordje waterval en dat volgen we ook. Dit blijkt een enorm kunstwerk te zijn. Een muur waar water van af valt en tussendoor beelden van duikers, beetje moeilijk te omschrijven, kijk maar naar de foto

Nu ligt de Mall ook nog eens aan de voet van het hoogste gebouw ter wereld: Burj Khalifa, maar liefst 828 m hoog. Ter vergelijking: het Empire State Building komt “maar” tot 381 meter. Voor het gigantische gebouw liggen de fonteinen die elke avond met muziek en licht water spuiten tot 100 meter hoog,helaas nu niet. Maar we hebben toch een geweldig uitzicht. Dan zijn onze benen al zo moe dat we ergens gaan lunchen.

Na de (late) lunch lopen we nog een rondje en besluiten de metro terug te nemen voor een kleine pauze. Om half 4 zijn we terug in het hotel. 

Er is tegen de avond zelfs een Christmas Carol viering in de lobby. Heel leuk. Een goed zingend koor vertolkt kerstliedjes. Dit had ik absoluut niet verwacht hier.

Onder het genot van een cappuccino luisteren we mee.

We eten vanavond bij Nando’s, een klein kilometertje verder. Weer een sfeervolle wandeling want langs de weg erheen zijn alle bomen versierd met lampjes.

Het eten is ook erg lekker. En buiten eten daar genieten we dubbel van in deze tijd van het jaar. Net als in Griekenland hebben we hier ook een tafelgast in de vorm van een poesje die er gezellig bij komt zitten op de stoel die nog vrij is. Ze schooit helemaal niet maar zoekt gewoon gezelschap.Weer een heerlijke dag gehad. 

23-12-2023 Miracle Garden en Costa Toscana

Na ons laatste ontbijt in hotel Signature 1 bestellen we een taxi en laten de koffers opslaan in de lobby. 

De taxi van het hotel gaat ons naar Miracle Garden brengen, een prachtige bloementuin met de meest ingenieuze kunstwerkjes allemaal gemaakt van bloemen. 

De taxi kost omgerekend 17,50 en het is een klein half uur rijden, dus dat valt mee. De tuin is schitterend, je kijkt echt je ogen uit hier. Hoe kunnen ze het maken. Een compleet vliegtuig van Emirates is bekleed met bloemen, paarden van een soort mos, olifanten, bomen van bloemen. We kijken onze ogen uit. Hoe houd je die bloemen zo mooi in een tropisch warm land? In de zomer is het trouwens niet geopend, dan is de temperatuur echt te hoog. Na 2 uur hebben we alles wel zo’n beetje gezien. Toen ik me inlas voor deze vakantie werd er gewaarschuwd vooral de crèmekleurige taxi’s te nemen met de gekleurde daken. Goed dat we dat weten, want we worden diverse malen aangeklampt door anonieme taxichauffeurs . We gaan er niet op in en lopen naar de bekende crèmekleurige rij met auto’s die geduldig op een klant wachten. De chauffeur heeft geen idee waar ons hotel is en vraagt het adres. Gelukkig heb ik de papieren bij me waarop het adres staat. Hij vraagt of ik het zelf even intyp in zijn telefoon. Kan hij wel lezen of schrijven?? Enfin, we gaan de weg op en ik zie in de verte al enkele bekende gebouwen. Maar dan slaat hij ineens af naar rare kleine wegen en ik begin hem een beetje te knijpen. We stoppen bij een of ander beveiligd resort in een buitenwijk en ik zeg dat hij helemaal verkeerd zit. Hij toont ook een totaal ander adres als ik ingetypt heb. Is dit een oplichter of is hij gewoon zo dom? Hij vraagt nogmaals naar ons hotel en ineens rijdt hij er in één keer heen. De prijs is ondanks de omweg nog lager als die van vanochtend: 13 euro. We hebben geen zin in discussies over de omweg.Later blijkt dat hij ons ook nog teveel terug heeft gegeven, dus we waren nog goedkoper uit. 

Dan 1,5 uurtje wachten op het hotel terras. Langzaam stromen alle Nederlanders binnen en er wordt druk informatie uitgewisseld. We hadden hier na 1 dag al meer contact als na 1 week op de Aida.

De bus is exact op tijd en als we gaan rijden horen we dat de boot in een andere haven ligt, als eerder vermeld. Ipv in het oude centrum, liggen we in de Marina. Maakt niet uit voor ons. Het is weer een enorm schip en het inchecken verloopt zeer soepel. We mogen pas om 17 uur in de hut. Dus we drinken wat en kijken bij het zwembad. Ton raakt aan de praat met iemand en ik klets maar wat met zijn vrouw. Dan is het ineens snel 17 uur en we zoeken onze hut op. Op de vijfde etage belanden we, terwijl de rest die ik spreek op 8 of 9 zitten. Nou het uitzicht op dit moment is een zware tegenvaller. We kijken op het gebouw waar je moet inchecken. Morgen dus ook nog de hele dag voor we gaan varen. Je doet er weinig aan helaas. Ik ben bang dat het in elke haven prijs is als je op zo’n lage verdieping zit.

Ook de veiligheidsprocedure is acracadabra voor ons. Dus we lopen maar even naar iemand toe voor uitleg. Die zegt: maak je niet druk, als het niet goed is, hoor je het vanzelf wel.

Verder moeten we onze creditcard koppelen aan onze boordpas. Dat is gelukkig wel kinderlijk eenvoudig. Hehe, blij dat er toch nog iets lukt.

Om half 7 gaan we eten bij restaurant Olivetti, maar niet heus. Het restaurant dat op ons pasje staat, blijkt gesloten en we kunnen bij elk willekeurig ander restaurant terecht. Via de app, die Ton niet heeft, kun je het menu uitzoeken. Voordat ik klaar ben met voorlezen wat ze allemaal hebben, is hij het eerste alweer vergeten. Er is ook heel veel keuze. Het eten smaakt echt heerlijk, behalve de starter, die krijgen we helemaal niet. Ik was toch duidelijk en Ton beaamt dat. We laten het even zo, 3 gangen is ook genoeg.

Om 8.45 is de eerste show over Leonardo da Vinci, allemaal in mooie kostuums, dans en zang. Zometeen nog naar een muziekshow met liedjes van Jennifer Lopez. Daarna ons bedje in.

Vandaag en de komende dagen geen foto’s want ik heb een minimaal aan MB’s aan internet

24 December Costa Toscana

Toen we gisterenavond terugkwamen van de spetterende show van de nep Jennifer Lopez, lag er een oproep voor de Drill. Het blijkt dat de digitale Drill maar tijdens een bepaald uur mogelijk was en daarom werkte het niet via onze app. We slapen niet echt goed. De Airco maakt veel te veel herrie en Ton moet hem even reduceren tot minimaal geluid, maar dan is het ook warmer. Eigenlijk te warm om lekker onder het dekbed te kruipen. Wie verzint het ook om een dik dekbed op een bed te leggen in The Oriënt. 

Nou we gaan maar eens kijken waar ze ons eerste cruise ontbijt serveren. Het restaurant La Maremma  is in ieder geval veel sfeervoller als waar we gisteren zaten. 

Het aanbod is prima, maar minder als bij de andere cruisemaatschappijen die we tot nu toe gehad hebben. Je gaat toch onwillekeurig vergelijken. Maar goed is goed natuurlijk en overdaad schaadt, wat een cliché’s weer. 

Dan is de Drill aan de beurt. Het alarmsignaal gaat af en we moeten onze zwemvesten aandoen en naar ons Muster Station op dek 6. Daar krijgen we wat informatie hoe of wat bij noodgevallen en ons pasje wordt gescand, zodat ze zeker weten dat we geweest zijn. Kom je niet, dan word je pas geblokkeerd.

We besluiten vandaag niet naar de stad te gaan, daar zijn we het alletwee 100% mee eens. We gaan lekker genieten op het schip na 3 dagen in het hectische Dubai. Eerst alle dekken verkennen en wat foto’s maken, daarna naar een bijeenkomst van Stip, maar die is volslagen nutteloos voor ons. De meesten gasten die dezelfde pakketreis als wij geboekt hebben, zijn ook stellen zoals wij, erg aardig allemaal, maar één koppel springt er uit. Een zeer apart, ordinair stel, we denken moeder en zoon. Moeder is continue zeer luidruchtig aan het uitvallen tegen haar “zoon”. Het begon al in de bus van het vliegtuig naar het hotel op dag 1. Natuurlijk komen uitgerekend die twee, naar de bijeenkomst en ook nog aan ons tafeltje zitten alsof ze bij ons horen, terwijl er nog tientallen plaatsen zijn. Ze gaat met haar rug naar mij toe pal voor mijn zicht zitten. De zoon zegt er iets van, maar wordt meteen afgekat door moeders: Ik moet het toch goed kunnen horen!! Ga dan in godsnaam een paar tafeltjes verder naar voren zitten denk ik dan. Na de bijeenkomst weet ik niet hoe snel we weg moeten komen, voor ze ons aanklampen.

Dan is het alweer lunchtijd. Met één blik op de menukaarten, die we met de app kunnen aanschouwen, zien we dat we toch naar het onpersoonlijke buffetrestaurant moeten. De andere restaurants serveren alleen 3 gangen menu’s. Dit kunnen we niet bolwerken tweemaal per dag. We willen gewoon brood in de middag. Het buffetrestaurant is massaal, maar we slagen er wel in een rustig hoekje te vinden. We eten een paar lekkere kleine broodjes en wat fruit. 

‘s Middags gaan we heerlijk met een boek op een ligbedje aan boord relaxen. Ergens koffie drinken, douchen en voor je het weet is het weer half 7.

We moeten vanavond elegant gekleed naar het diner. Het is natuurlijk ook kerstavond. We hebben vanaf vanavond een vaste tafel in een vast restaurant. Een beetje vreemd, maar ja, ze hebben allemaal hetzelfde menu. Ik hoorde ook van anderen dat je met vreemden aan een tafel kunt komen. Nou stel dat het niets is!!!! Het is ook onze vakantie, wij willen wel gezellig eten.

Het restaurant Olivetti is heel sfeervol ingericht en we hebben het geluk met zijn 2en aan een tafel te zitten. Dat is prima zo. Het eten is echt heel erg lekker hier, al weet je soms amper wat je besteld. Het gaat ook supersnel, iets te snel zelfs.

We doen ons best heel langzaam te eten. Aan het eind krijgen we champagne en een soort kerstbrood als verrassing.

Na het eten gaan we even de boot af. Een kleine wandeling maken en genieten van de skyline. 

Dan is het weer tijd voor een paar mooie shows en Abu Dhabi here we come.

25 December Abu Dhabi

Als ik ‘s ochtends wakker word, heb ik even zeezicht en ik ga buiten zitten genieten. Het industriegebied van Abu Dhabi komt in zicht,niet bepaald inspirerend. Je zou het liefst weer snel naar binnen gaan. In de verte ligt de wereldstad, niet echt op loopafstand. We meren weer aan in een uithoek.

We hebben uitzicht maar je wordt er niet blij van en het ligt nu niet aan de 5e etage.

Vanmiddag hebben we pas excursie, maar naar de stad lopen tussendoor zit er dus niet in. Daarom gaan we na het ontbijt lekker zwemmen, althans ik. Ik kan Ton er niet toe bewegen ook een duikje te nemen. Ik zeg duikje want het zwembadje is maar klein. Binnen is een groter bad, maar dat vinden we te benauwd. Buiten zijn diverse baden maar meer om even af te koelen als baantjes te trekken. Er zijn wel 2 super glijbanen voor de jeugd.

Ton wil boven wat filmen maar de boot ligt echt in een zandbak met wat Industrie. Dit nodigt niet uit zijn camera überhaupt uit het tasje te halen.

Komt vast wel goed straks als we op excursie gaan. We moeten om 15.15 bij de bus zijn. We gaan de twee iconen van Abu Dhabi bekijken: we beginnen met een bezoek aan het Qasr Al Watan presidentiële paleis. Daarna als het donker gaat worden rijden we naar de beroemde Sheikh Zayed Grand Mosque. 

Kledingvoorschrift dames: hoofddoek, lange mouwen tot over de polsen en lange broek tot over de enkels. En geen wit. Wat zal ik er mooi uit zien. Voor de mannen worden er minder eisen gesteld uiteraard: alleen een lange broek.

De bus vertrekt al te laat vanwege onenigheid tussen 2 gidsen, die beiden niet in de bus met Italianen willen, omdat ze dat niet spreken. Pech toch? Ze praten ook geen Nederlands. Bij het prachtige paleis een hele hoop poespas. De gids moet ons aanmelden, dan moeten we door de beveiliging en daarna worden we met andere busjes naar het paleis gebracht. Een en al pracht en praal, overdadig tot en met, maar schitterend om een keer te zien. Nu lijken we net in een sprookje van 1001 nacht beland te zijn, dan is de Moskee aan de beurt. Helaas zit het ordinaire stel ook in de bus en moeke is slecht ter been, dus wil een bank voor haarzelf. Haar zoon wordt bits weggestuurd. Als we na het paleis terugkomen in de bus, zit er een jong stel op haar plaats. Waarom zitten jullie hier, zegt ze boos. ik had hier mijn flesje water neergelegd en ik wil hier weer zitten, de andere plaatsen zijn bezet dus jullie moeten weg. Wij liggen dubbel. Het stelletje is te beleefd om iets terug te zeggen en zoekt ergens anders een plekje.

De Sjeik die de moskee liet bouwen wilde dat de  moskee een soort kopie van de Taj Mahal werd, en hij wilde dat mensen van de hele wereld en alle geloven hier samenkwamen om te bidden. Een mooi streven, hij stierf helaas tijdens de bouw. We komen op het terrein aan. Hier begint de poppenkast pas goed. We komen in een luxe winkelcentrum, 1000 meter van de Moskee en het blijkt dat een aantal mensen zich niet voorbereid heeft en nog een sjaal moet kopen, dat duurt natuurlijk weer een eeuwigheid, daarna op naar de beveiliging. Dan moet er een rolstoel geregeld worden voor degene die slecht ter been zijn, is begrijpelijk, maar er stond in de omschrijving dat je 1 tot 3 uur moest lopen, dus waarom boek je zoiets dan? Ik zweet al snel met die synthetische sjaal over schouders en hoofd. En de rij gaat niet supersnel. Daarna krijgen we die gang van 1 km onder de grond naar de moskee. En dan hebben we geloof ik nog een dik half uur om alles te bekijken. Dus we rennen nog net niet door die moskee, maar het scheelt niet veel. “Daarom wil ik nooit met de bus op vakantie” zegt Ton

Maar we zijn blij dat we het gezien hebben, het was overweldigend mooi. Zoals ik al eerder zei: sprookjesachtig mooi.

Als we terugkomen aan boord, is onze dinertijd verstreken, helaas pindakaas. We kunnen tot 21.30 wachten, maar de besluiten naar het buffet te gaan. Ook daar moeten we snel zijn om nog wat te bemachtigen, ze schrapen voor ons de restjes uit de bakken,heel slecht vind ik dat. 

Als we teruglopen naar de hut, staan de mensen nog steeds massaal in de rij bij ons vaste restaurant. Dus ons kerstdiner was niet echt een succes vandaag.

26 december 2023 Doha, Qatar

Vannacht komen we in een andere tijdzone denk ik, we moeten de klok een uur terugzetten, geen idee waarom anders.

We hebben bijna de hele dag voor onszelf want de excursie is om onduidelijke redenen verzet van 12.30 naar 17.15 uur. Waarschijnlijk omdat we pas tegen de middag in Doha aankomen.

Eerst genieten we van een uitgebreid ontbijt in Oliveto

Een Nederlands stelletje dat we erg vaak tegen komen, zit ook naast ons bij het ontbijt. We maken een gezellig praatje, tijd genoeg vandaag. Het blijkt dat we gewoon a la carte kunnen eten na terugkomst van een late excursie in de avond, maar dan pas om 21.30. 

Daarna fotograferen we de binnenkomst in Doha. Weer een mooie skyline, dit keer zichtbaar vanaf ons balkon. We hebben fantastisch zicht nu.

We drinken ergens cappuccino en komen 4 andere Nederlanders tegen, weer een gezellig uurtje.

Dan is het alweer lunchtijd. We lunchen wat later vandaag.

‘s Middags nog even dubbel gelegen. Ton gaat naar buiten en wordt kleddernat gespoten door de glazenwasser die toevallig net langskomt. Als hij zich een 2e keer naar buiten waagt een paar minuten later, krijgt hij weer de volle lading ver zich heen. Ik geniet natuurlijk van dit tafereel. Het is gelukkig zo warm dat het alleen maar een verfrissende douche is en zo weer opdroogt. Zijn kleddernatte puzzelboek moet even drogen in de zon.

Dan wordt het tijd voor Doha. De bus vertrekt dit keer te vroeg, ook een keer leuk. Een hele gezellig corpulente Britse gids die al jaren hier woont en mooi kan vertellen.

We rijden om de baai heen naar de overkant. Vanaf het schip hadden we al uitzicht op die prachtige skyline, genaamd Westpoint, waar eigenlijk alleen bedrijven gevestigd zijn. Deze stad is in razend tempo uitgegroeid tot een wereldstad. De eerste stop is nog een eindje verder: Katara, de culturele wijk van Doha. Hier hebben we een korte rondwandeling en het is een zeer sfeervolle wijk met fonteinen, een nagebouwd Colosseum, de bekende Oosterse zandkleurige gebouwen.

Eigenlijk hadden we hier wel langer rond willen dwalen, maar dat gaat niet met een tour. Alleen hadden we dit gebied ook nooit gevonden denk ik. De tweede stop is The Pearl. Eilandjes van oestervormige schelpen. Oorspronkelijke bewoners wisten nog niets van de olie in de grond af en hielpen zich bezig met parelvissen. Dus vandaar. In Dubai bouwen ze eilanden van Palmbomen na en hier van oesters.

Waar wij stoppen is gewoon een mooi uitzicht, een haventje. 

De hele stad is hier prachtig verlicht. De lantarenpalen hebben de vorm van veertjes. De stammen van de palmbomen zijn overal verlicht. Wij vinden dit tot nu toe een topper. Onze laatste stop is Souk Wafiq. Een ontiegelijk Grote Markt, smalle steegjes, kitscherige souverwinkels,specerijenafdelingen, vogeltjes markt. We hebben nog maar een fractie gezien. Een ding was echt bizar, ze hebben hier winkels waar ze valken verkopen. Hoe sneller ze zijn, hoe duurder. Het loopt op tot 100.000 euro wat men voor zo’n valk wil betalen. We lopen ook langs een stal met kamelen, dure kamelen want ze zijn staatseigendom.

Nou we hebben weer een hoop nieuwe indrukken opgedaan en vinden Doha echt super. 

Als we op het schip terug zijn gaan we snel eten, maar het is alweer 21.30

De show is ook al afgelopen en we nemen wat drankjes mee naar ons eigen balkon. Daar gaan we genieten van de kermisachtig verlichte skyline van Doha.

27 december 2023 zeedag

Ik weet soms echt niet meer hoe laat het is, vandaag moet de klok weer een uur vooruit, maar mijn horloge en smartphone blijven op de oude tijd staan omdat ik geen internet heb.

Ik ben bang dat er weinig te vertellen is vandaag.

We hebben om 10 uur een bijeenkomst waar uitgelegd wordt hoe het gaat met de ontscheping en de bus naar de luchthaven.

Daar ontmoeten we een aantal landgenoten.

De ochtend verloopt eigenlijk al pratend en koffie drinkend met andere Nederlanders.

Ton heeft Jan ontdekt waar hij een hele goede klik mee heeft en zijn vrouw is ook erg aardig

Daarna gaan we even shoppen want de winkels zijn de hele dag open vandaag, maar helaas zijn de tasjes die ik leuk vind nog best duur. 

Het is ook heerlijk op ons balkon met een goed boek,de ruisende eindeloze zee, flink wat bootverkeer nog hier in de Perzische golf. Via de straat van Hoermoes komen we in de golf van Oman.

Oh we doen ook nog de Infinity walk. Een wandeling helemaal rond de boot. Hartstikke leuk. Je ziet hier echt van alles, vrouwen waarvan je alleen de ogen ziet in een zwart pak van kop tot teen (ik ben de naam even kwijt en ik kan het niet opzoeken nu) En types die amper een bikini aanhebben. We komen weer wat bekenden tegen onderweg en zo komt de dag met gemak om.

Nog steeds geweldig weer, nu een beetje winderig, in de schaduw een dun vestje nodig, verder amper een wolkje aan de lucht.

Het diner verloopt ook weer erg gezellig. Het personeel loopt nog steeds met kerstmutsen op en op gegeven moment wordt “Last Christmas” van George Michael luid aangezet en komen ze in polonaise door de eetzaal. Wat een stelletje.

‘s Avonds nog een showtje en dan een beetje vroeg naar bed want morgen gaat het wekkertje bijtijds

28 december Muscat, Oman

Vandaag gaat het wekkertje weer eens een keer ouderwets af. We vertrekken al om 8.45 op excursie. We hebben een boottocht geboekt, waarom niet een keer met de boot🤣. Maar deze boot is wel heel wat kleiner. Het is een traditionele houten boot, een Dhow genaamd, die vroeger gebruikt werd door de vissers.

De bus vertrekt uiteraard weer 20 minuten te laat. Een of andere Chinese griet is namelijk iets vergeten en daarom moeten 80 mensen (2 bussen) wachten. Het zal ook weer eens niet. 

Het is een korte busrit naar een of ander klein haventje. De dhow is erg mooi, heel Arabisch. Met overal kussens en in het midden een groot gedeelte waar je lekker lui kunt liggen, wel de schoentjes uit. Ton en ik gaan daar lekker liggen als de zon te hard gaat branden, daarna volgen er vele anderen. De trip is prachtig langs de ruige kale rotskusten in allerlei vormen, overal zie je nog forten uit de tijd van de Portugese bezetting in de 16e eeuw. Hier en daar een luxe hotel of een armetierig dorpje. We krijgen frisdrank, water, dadels, snoepjes en pinda’s. Na een half uur varen keert hij om, hoezo nu al? Maar het blijkt dat we ook de andere kant nog gaan bekijken. Nu gaan we richting stad en zien ons schip liggen, leuk om een foto van te maken. Het paleis van de sultan is moeilijker te fotograferen tegen de zon in. Links en rechts van het paleis, zijn ook weer forten. Nu is één fort een privé museum van de sultan. En zo genieten we de volle ochtend van de kustlijn van Muscat. Wat we onderweg zien van Muscat, is een veel meer Arabisch sfeertje als bij de andere steden. Geen torenflats, maar laagbouw, witte huisjes. Het lijkt net of ze hier niet meedoen aan de wedstrijd wie de hoogste,mooiste,gekste gebouwen heeft, maar gewoon zijn gebleven, maar dat is maar een gedachte van mij.

Vanochtend toen we de haven binnenvoeren, hadden we een mooi uitzicht vanaf het balkon op de bergen. Nu ligt er een ander cruiseschip pal voor onze neus.

Dus we gaan eens even op 18 kijken. Kijk dat is wel een verschilletje, hier kijk je schitterend weg op het berglandschap.

Om half 5 vertrekt het schip alweer en het is nu zalig op het balkon.

Het eten is weer heel erg gezellig, we kennen inmiddels zoveel mensen dat er altijd wel iemand bij zit voor een praatje. Dat is een groot voordeel van boeken bij Stip. Afgelopen januari bij Aida hebben we nog geen 10 woorden gewisseld met iemand in een week tijd.

En…het personeel loopt nog steeds met kerstmutsen, het wordt een beetje overdreven nu, vanavond is er zelfs nog een kerstshow. Het moet niet gekker worden toch?

29-12-2023 Dubai

Vandaag mogen we de paspoorten ophalen. Ik vond het wel eng dat we die in moesten leveren, maar 6000 mensen deden het, zodat alle visa via het schip geregeld konden worden. Dan ga je toch mee in de flow. Niet te diep over nadenken.

Ze zijn ook echt afgestempeld in alle landen waar we geweest zijn.

We drinken koffie met Jan en Nel ‘s ochtends, erg gezellig weer.

We komen pas in de middag weer aan in Dubai en aangezien we dan weer uit een andere staat komen, hebben we een ouderwetse paspoortcontrole. Dat hadden we in de andere landen niet, dus dat was erg handig.

De aankomst in Dubai is erg mooi, prachtig die skyline. We varen vlak langs het peperdure Atlantis hotel. 

We hebben vanmiddag een laatste excursie in een deel van Dubai dat we nog niet gezien hebben. We komen weer heel veel te weten over allerlei zaken die hier spelen.

Onze eerste stop is het peperdure hotel Burj al Arab. Ongeveer 325 meter hoog en heeft de vorm van een zeilboot, of heb ik misschien teveel fantasie? De kleinste kamer is 175 m2 en de grootste 750 m2. Nou daar zwemt ons huis is. De transfer van het vliegveld naar dat hotel kan op 2 manieren: met een rolls royce of per helikopter. Is dat niet knettergek? De kleine kamer kun je boeken vanaf 4500 dollar per nacht.

De volgende (foto) stop is de Jumeirah moskee. Een wijk waar inheemse bewoners wonen. Trouwt een inheemse man met een inheemse vrouw dan krijgen ze hier een schitterend huis cadeau. Ze hebben het hier dus niet graag dat een local trouwt met een immigrant. Het aantal oorspronkelijke bewoners hier is maar 11%, en dat getal  willen ze graag omhoog krijgen op die manier. Dan komen we in de oude wijk Al-Bastakiya. Hier krijgen we wat vrije tijd om rond te dolen door de traditionele oude Arabische straatjes, prachtig. Het nadeel van een excursie is dan dat je altijd veel te weinig tijd hebt.

We rijden door naar de Dubai Creek, hier gaan we een korte boottocht maken op een oude houten abra boot. Ton wordt gebombardeerd tot assistent-gids. Hij krijgt geld van Achmed om de overtocht te betalen voor 20 mensen. Lachen!! Er kunnen namelijk maar 20 mensen op de boot en we zijn met 38, dus vandaar dat iemand de tweede boot moet coördineren. Die bootjes zijn hartstikke leuk,het is een drukte van jewelste op die Creek en aan de overkant is het een soort wedstrijd om als eerste te kunnen aanleggen, want er zijn 4 aanlegplaatsen en 20 bootjes, dus je snapt met dat dit een complete chaos is. Aan de overkant krijgen we weer vrije tijd om de souk in te gaan. Wij hebben het snel gezien daar, erg opdringerig en heel veel kitsch, en vooral de saffraan was een geliefd produkt Dan rijden we weer terug naar de Costa. 

Het is complete chaos in de terminal. Er komen enorm veel nieuwe gasten aan boord. Heel veel Indiase mensen, die voordringen en je opzij duwen. Ben ik even blij dat wij die niet aan boord hebben gehad, die komen waarschijnlijk voor de jaarwisseling.

In de eetzaal is het zeer rustig. Er zijn schijnbaar nog veel mensen op pad en waar al die herriemakers uit India gebleven zijn is ons een raadsel . Het eten is fantastisch, nog even voor 200% genieten. Morgenavond om deze tijd hebben we een magnetron bakje op de Emirates vlucht naar huis.

Het was een fantastische reis, we hebben weer heerlijke herinneringen gemaakt de afgelopen 10 dagen.