In Februari gaan we nog heerlijk een weekje naar de zon. We verblijven in Morasol Suites in Puerto Rico, Gran Canaria.

20-02-2025 Eindhoven- Puerto Rico

De wekker gaat al om 5 uur vandaag. We moeten weer op een (te) vroeg tijdstip vliegen. Gelukkig is het vliegveld binnen 12 minuten bereikt. We parkeren op P4 en lopen binnen 10 minuten naar de vertrekhal. Ook de koffers zijn zo gedropt. 

Helaas hebben we dat geluk niet met het vertrekken.

Als we al onderweg zijn naar de startbaan, stopt het vliegtuig ineens.

We wachten en wachten tot er iemand omroept dat er een lekkage in de keuken is, we moeten terug naar de gate. 

We zitten al 2 uur op de ongemakkelijke stoelen, als het probleem dan eindelijk opgelost is.

Over stoelen gesproken. Ton en ik konden geen stoel meer naast elkaar krijgen. Tot onze grote verbazing, zit Ton alleen in een rij van 3 en er zijn twee rijen voor hem compleet leeg. Erg vreemd! Dat gaan we even veranderen.

Nou na een lange lange zit van 6 uur zijn we er dan eindelijk, tenminste in Gran Canaria. 

Dan nog de koffers, de auto ophalen. En nog 40 minuten rijden naar Morasol Suites. Ook daar verloopt het niet vlekkeloos. We komen bij slagbomen en zien geen enkele mogelijkheid die te passeren. Ik vraag het aan een hotelgast, maar die weet het ook niet. Dan zie ik een andere weg, evenwijdig aan de eerste maar achter een hek, die uitkomt voor Morasol Suites, dus we rijden hoopvol terug. Maar als we de bewuste weg ingaan, staan er ook alweer slagbomen. Ik vraag het weer, maar de man spreekt alleen Spaans, maar we komen er wel uit. Een ticket pakken voor de betaalde parking, naar het hotel rijden en daar bij de receptie verder vragen. Dat begrijp ik uit zijn verhaal. Zo gezegd, zo gedaan. Het klopt helaas niet helemaal. Als we de koffers naar de kamer gebracht hebben, rijden we weer een keer terug, betalen de parking, rijden de weg van de eerste keer en daar blijkt een grote poort te zijn met een intercom. Die wordt voor ons geopend en we komen op een mooie parking achter het hotel. Hehe. We zijn er. 

Het appartement is mooi, het uitzicht valt wat tegen. Het fantastische uitzicht over de haven heb je niet op de eerste etage. We hebben wel een heerlijk balkon met fijne stoelen en de yacuzzi’s  liggen zowat aan onze suite. En daar heb ik nu wel behoefte aan.

We eten aan de overkant bij een restaurant aan de haven. Hele aardige mensen en heerlijk eten en lekker makkelijk t.o.v. het hotel. Dat is weer genieten om buiten te eten bij de ondergaande zon. Daarna nog even op het terras en dan gaat het afkoelen.

En we willen ook een beetje vroeg naar bed, gezien de lange vermoeiende dag die we achter de rug hebben

21-02-2025 Puerto Rico verkennen

Na een hele goede nachtrust ben ik om 7 uur wel weer present. Het is nu 8 uur in Nederland dus dat kan wel kloppen. Als Ton ook gedoucht is gaan we lekker ontbijten. De ontbijtzaal is niet echt sfeervol, wel keurig netjes, beetje zakelijk ingericht. Het smaakt allemaal prima maar het komt niet in onze top 10, een 8 vooruit. Wat zijn we toch verwende krengen.

We wandelen vandaag over de boulevard door Puerto Rico. Wat een verschil met het Agaethe in het Noorden, er is geen groter contrast mogelijk.Er is een strand en het stadje is puur op het toerisme gericht en heeft niets authentieks, tenminste dat hebben wij niet gezien. Je weet niet wat je hier allemaal ongegeneerd ziet liggen. Topless voor 70plus is schijnbaar nog in de mode, ze hangen dan weliswaar bijna op je knieën , maar dat mag de pret schijnbaar niet drukken. In bikinitopje door de stad lopen is ook heel normaal, en dan heb ik het niet over slanke jongedames, maar over obese types, waar de vetrollen aan alle kanten uitpuilen. Ik zou er nog niet over peinzen. Enfin, genoeg te zien dus. De boulevard loopt nog een heel eind door en is erg mooi aangelegd,maar de zon brandt al zo, dat we besluiten om te keren en ‘s avonds een keer teruggaan.

We doen wat boodschapjes en als ik oververhit bij het appartement kom, weet ik niet hoe snel ik in de yacuzzi moet duiken. Heerlijk. Ton laat mij eerst uittesten en besluit vervolgens niet te komen, omdat het niet bloedheet is.

‘s Middags kiest Ton voor een ritje naar de bergen. Ik zie op de kaart een restaurantje vlakbij een mooi uitkijkpunt en hup, we stappen de auto in en karren aan. Het verkeer is erg druk. We rijden eerst op een stuk snelweg alvorens we, via een vreemde bochtige constructie in een dorp, afslaan richting gebergte. Het restaurantje is tevens een prehistorisch parkje, maar dat slaan we over. We gaan hier gewoon lunchen, en het wordt ook best wel gewoontjes, want de goede man heeft alleen nog simpele broodjes ham/kaas, de keuken is al dicht. Nou komt dat voor ons prima uit. Dus iedereen tevreden.

Het uitzicht is hier al heel wat mooier als vanaf de snelweg. Maar het uitkijkpunt, iets verderop, willen we toch even meepikken en dat is maar goed ook. Het is geweldig, bijna 360 graden panoramisch uitzicht op het ruige gebergte. Voor vandaag zijn we weer tevreden. Het lijkt wel de Grand Canyon in het klein.

Lekker nog even lezen, puzzelen op het balkon.

‘s Avonds eten we weer vlakbij het hotel, dat is echt ideaal. Dit keer hebben we een Indiaas restaurant uitgekozen: Taj Palace en het is echt heerlijk en zeer schappelijk van prijs, ook weer voor herhaling vatbaar.

22-2-2025 Puerto de Mogan

Ton is al vroeg op deze ochtend en klaagt over het matras, wat ik overigens heerlijk vind liggen. Na het ontbijt, gaan we op mijn aandringen naar de receptie om het probleem voor te leggen en ze bieden meteen een topper aan. Ik ben benieuwd hoe dat vannacht gaat.

Het is zoals elke dag weer heerlijk weer. Wat fijn als je je daar heel de vakantie geen zorgen om hoeft te maken. We hebben boottickets gekocht naar Puerto de Mogan. Volgens de boekjes een schilderachtig plaatsje. Om 10.15 lopen we naar de boot, helemaal aan de andere kant van de baai. En om 11 uur vertrekt er een overvolle boot, met heel veel wielrenners aan boord, compleet met fiets, naar Puerto de Mogan. De ruige kustlijn is een lust voor het oog en geeft een mooi contrast met de diepblauwe zee en eveneens zo’n blauwe lucht.

Na een half uurtje meren we aan. Het is inderdaad een schattig plaatsje. De bewoners hebben het ook goed onderhouden. Allemaal mooi gekleurde kozijnen en overal prachtig bloeiende klimplanten. Het is wel druk, maar gewoon gezellig levendig. Er zijn heel veel restaurantjes en in een daarvan gebruiken we een lichte lunch. De rekening blijkt daarna wel erg gepeperd, ik kijk nog eens even goed en zie de lunch van onze voorganger bij ons op de rekening staan, die hebben dus mooi niet betaald, maar wij toch ook niet. Maar ze zijn heel aardig en corrigeren meteen de rekening, dat scheelt enorm. Trouwens het valt ons op dat alle mensen hier ontzettend lief en aardig zijn.

Goed, we lopen nog even naar een nieuwer gedeelte, waar wat winkels zijn, maar om kwart voor drie zijn we het beu en stappen weer op een bijna lege boot nu, terug naar Puerto Rico. 

De rest van de middag zitten we heerlijk te genieten op het balkon met een kop koffie en een ijsje.

Wie heeft er wel eens een Ierse muziekavond gehad in een Indiaas restaurant? Nou wij nu wel dus, we horen van verre al de muziek galmen en denken dat het nooit in Taj Palace kan zijn, maar jawel dus. De stemming zit er goed in en wij hebben er geen problemen mee. Later komt de muzikant zich nog excuseren voor de overlast, maar dat is nergens voor nodig. We zeggen dat we ervan genoten hebben. 

Het eten smaakt weer heerlijk, maar we hebben nu even genoeg Indiaas op. Het was een prachtige dag.

23-02-2025 Palmitos Park

Ton heeft vannacht 10 uur aan een stuk geslapen op zijn nieuwe topper, dus dat werkt subliem.

Vandaag eens een keer totaal iets anders. Op aanraden van Tim en Melanie gaan we naar de dierentuin. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen. 

Binnen een half uur staan we voor Palmitos park. De entree is niet echt goedkoop: 37 euro pp. Er staat ook nog een flinke rij voor de kassa, waardoor we nog op moeten schieten om op tijd bij de roofvogelshow te zijn. Die ligt bovenaan in het park, dus flink doorstappen en flink klimmen. Tijdens de wandeling zien we al, dat het tevens een soort botanische tuin is. Schitterend aangelegd met tropische beplanting. We komen net op tijd voor de show en nemen plaats in de brandende zon. Ik zie gelukkig nog 2 plaatsjes op een bankje aan de zijkant in de schaduw, die zijn vast voor ons bestemd.

De show is heel leuk en spectaculair en duurt best lang. De enorme roofvogels scheren af en toe rakelings langs je heen. Dan hebben we even tijd om de rest van de dierentuin te bekijken. We lopen van de ene kooi met papegaaien naar de andere. De papegaaien zijn ruim vertegenwoordigd, om het maar even bescheiden te zeggen.. Maar gelukkig zijn er ook andere dieren. Groot wild is er niet. Wel een reptielenhuis, vlindertuin, orchideeentuin, aquarium, aapjes, kaaimannen. Kortom genoeg te bekijken . Om half 2 begint de dolfijnenshow. Gelukkig wel overkapt dit keer, want de zon brandt flink vandaag. Die show is natuurlijk echt geweldig. 

Die dieren stelen je hart gewoon. Na de prachtige show, bekijken we de nog overige dieren, die we nog niet gehad hebben en dan wordt het weer tijd om huiswaarts te rijden.

De lunch is er helemaal bij ingeschoten vandaag, we hadden ook niet echt honger, maar dat halen we dan vanavond wel in. We kiezen voor: Mama’s Chef that’s Amore. Een Italiaan zoals de naam al doet vermoeden. 

Alweer een schot in de roos, we hebben overheerlijk gegeten. Weer voor herhaling vatbaar trouwens.

24-02-2024 Op zoek naar dolfijnen

We worden vandaag om 10.30 aan boord van een Catamaran verwachten voor een 2,5 uur durende zoektocht naar Dolfijnen of wat voor vissen dan ook.

Het is 5 minuten lopen vanaf ons appartement dus heel makkelijk bereikbaar.

Ondanks dat we heel bijtijds bij de boot zijn, staat er al een enorme rij om de boot op te gaan. Ook bij de ticketverkoop, een aparte rij. Wij hebben al een e-ticket maar bij de vorige boottocht moest je dan toch in de rij. Dat wil ik even vragen, dus ik vraag netjes of ik even tussendoor een vraag mag stellen van 2 seconden. De Nederlander die aan de beurt is, gaat bijna door het lint dat ik zomaar aan het voorkruipen ben. Ik zeg netjes dat ik alleen maar een kleine vraag heb, anders sta ik direct voor niets in de rij. Dat is toch voorkruipen zegt hij. Ik denk barst vent, en loop weg en sluit me aan in de rij waar Ton al staat om aan boord te gaan, we zien wel of het kan of niet. Als de Nederlanders betaald hebben, sluiten ze niet netjes in de rij aan maar gaan als eerste aan boord. En die zegt iets tegen mij over voorkruipen. Het bloed kookt al in mijn aderen. De vrouw achter de balie komt mij halen, want ik moet toch een gewoon kaartje hebben. Waarom zou je hier in godsnaam nog etickets bestellen, totaal geen voordeel bij.

Enfin we mogen aan boord. 

We varen met grote snelheid een half uur de zee op voor er dolfijnen gesignaleerd worden. Het is heel moeilijk op beeld te krijgen. De voorkant van de boot wordt binnen no time in beslag genomen door snelle jongelui. En wij zijn allang blij als we ergens in de buurt bij de reling kunnen komen, als we over de sterk schommelende boot moeten lopen. 

We zien de dolfijnen wel, maar het beeldresultaat is een filmpje van 5 seconden met daarop één dolfijn. Onderweg wordt er nog een zeeschildpad gesignaleerd, niets van gezien. Het was in ieder geval een spannende tocht, maar een tweede keer gaan we zoiets niet meer doen komende tijd.  Het resultaat van wat we zien valt altijd tegen, behalve in Canada dan.

We lunchen in ons eigen hotel bij de zwembadbar en de tonijnsandwich smaakt heerlijk.

Rond 5 uur gaan we wandelen, de boulevardwandeling, die we vrijdag niet afgemaakt hebben. Het is een prachtige wandeling, maar zelfs om 5 uur schijnt de zon nog volop. De wandeling eindigt bij het volgende strand: Playa de Amadores. Een mooie cirkelvormige baai. 

Op de terugweg eten we bij een vooraf uitgekozen restaurant dat over Playa de Puerto Rico uitkijkt, het ligt dan ook wat hoger. Live muziek erbij.

Het eten is het minste van de hele week, dus we komen niet terug hier. 

Met de ondergaande zon lopen we terug langs de zee naar het hotel.

25-02-2025 helse autorit

Vandaag stond er eigenlijk de beklimming van de Roque Nublo op het programma. 5 jaar geleden hebben we die niet afgemaakt omdat we op het verkeerde punt begonnen waren. Wisten wij veel. Wij hadden een lange moeilijke route te pakken en zijn halverwege omgedraaid. Dus vandaag herkansing, denken we. Toevallig stuit ik op een artikel waarin staat dat de parking gesloten is en omgebouwd wordt tot een bustransferstation. De bustransfer moet vooraf gereserveerd worden.

Eigenlijk hebben we daar helemaal geen zin in, in al dat gedoe.

We besluiten gewoon richting de bergen te rijden en we zien wel wat er op ons pad komt.

Echt relaxed wordt deze rit niet. Niet al te brede wegen, veel haarspeldbochten, heel veel grote vrachtwagens en honderden wielrenners. Maar de natuur is wonderschoon. Alleen kan Ton er niet van genieten, die moet zijn aandacht op de weg richten. Op gegeven moment moeten we linksaf om in Ayacata te komen. We komen op een zeer smal weggetje dat steil omhoog gaat. Dat gaat te ver. We keren om en rijden naar het 2 km verder gelegen Soria en besluiten dat dit het eind van onze autoroute is. Hier is een schattig dorpsrestaurantje waar ze eigen gebakken cheesecake hebben en zelfgemaakt vruchtensap van papaya en mango. Dat is nog eens een traktatie. De man doet gouden zaken. Alle fietsers zijn ook zeer blij met deze stop. Dus het zit er ramvol. De terugweg verloopt heel goed, bijna alle vrachtwagens zijn spoorloos, siësta misschien? En de fietsers  zijn ook al bijna allemaal boven op een verdwaalde na, die toch minder conditie had als hij dacht.

Na een paar uur balkonzitten wordt het weer tijd voor actie.

We maken weer een wandeling via een mooi wandelpad landinwaarts. Dit eindigt zo’n beetje bij een winkelcentrum, dus we gaan lekker shoppen. Ze zijn wel opdringerig hier, ik durf amperaan ergens naar te kijken zeg. Kijken levert je trouwens al meteen 25% korting op. 

Op de terugweg kiezen we toch weer voor onze favoriet Taj Palace. En wat we vanavond eten is nog het allerlekkerst. Dat wordt morgen moeilijk kiezen. De Italiaan of Indiaas. 

26-02-2025 Verborgen Parel

Onze laatste dag alweer. 

Vanmiddag inchecken voor de terugvlucht naar Eindhoven.

Ik heb nog een uitstapje gevonden waarbij we niet te diep de bergen in gaan.

Het betreft de Barranco de las Vacas. 

Schijnt een mini variant te zijn van de Antelope Canyon die we in Amerika bezochten en die was schitterend. 

Het staat nog niet echt in de reisgidsen, want het is een verborgen schat die echter steeds bekender wordt bij de toerist.

Eerst hebben we nog een stevige file op de snelweg, beter nu als morgen.

Er is een ongeluk gebeurt en er is weinig over van de Panda, ik hoop dat het voor de inzittenden meevalt.

Als we dan bij het bord aankomen, staat er maar 1 auto. Oh fijn zeg, dus het zal erg rustig zijn. Parkeren is langs de weg, dat had ik al gelezen. Omdat het geen officiële attractie is, is er uiteraard ook geen parking. 

Als we richting bord lopen, houdt een dikke bezwete Spanjaard ons staande. Of we naar de Barranco willen? Ja zegt Ton. Er volgt een heel verhaal in het Spaans. Ton zegt: I understand. Oh dat is een meevaller, ik snap er niets van. We moeten 3 km verder rijden en dan linksaf, weer een paar kilometer verder zal het zijn. Het is dat er zoveel auto’s staan anders hadden we het never nooit gevonden. We parkeren voorbij de lange rij auto’s. De verborgen schat, is schijnbaar toch vrij bekend. Ik snap echt niet hoe de eerste van de dag dit gevonden hebben, nergens een bordje en nergens zicht op de kloof vanuit de auto.

Het blijkt dat we in een bocht in de weg naar beneden moeten zien te komen en dan onder de weg door lopen en dan kom je in de kloof. We zien een korte steile weg naar beneden en verderop een pad dat geleidelijker naar beneden gaat en daar kiezen we maar voor. Maar ook daar moeten we af en toe over rotsblokken klimmen. De omgeving is sowieso weer prachtig hier. 

Eindelijk staan we dan voor de kloof.

Echt een beauty, die had ik niet willen missen, mijn hele dag is weer goed. Overal is de lichtinval weer anders. Foto’s maken zonder andere mensen is erg moeilijk. Zeker omdat sommige mensen hier complete fotosessies gaan houden.

Het is toch nog iets groter als we gedacht hadden, dat is een meevaller.

We nemen toch het steilere korte pad terug en dat gaat goed. Het klimmen gaat ons nog best goed af op onze leeftijd. 

Als we terug zijn nemen we een lekker ijsje bij het zwembadterras. Het is te laat om nog te lunchen.

Vanavond eten we voor de laatste keer bij de ….Italiaan.

Daarna pakken we de koffers alvast voor zover mogelijk en dan is onze heerlijke vakantie in de zon weer bijna voorbij. Maar niet voor de morgenvroeg nog van het ontbijt genoten hebben.