Vrijdagavond 1 juni brengt onze oudste zoon Wouter ons naar het Sheraton hotel op Schiphol voor dezelfde luxe overnachting als vorig jaar. Dat was ons goed bevallen en met zo’n last minute boeking viel de prijs nog mee t.o.v. de normale prijs. Onderweg blijkt al gauw dat de A2 tussen Den Bosch en Utrecht afgesloten is en we moeten een omweg maken van zeker 40 km via Gorinchem. Een half later als gepland staan we dan eindelijk in de lobby van het Sheraton Hotel. Niemand kan echter onze boeking vinden en ik haal mijn printje voor de dag. Wat een domme fout van mijn kant! Ik heb niet het Sheraton geboekt naar Sofitel Schiphol, terwijl ik helemaal in de waan was dat ik het Sheraton boekte.
We verlaten Schiphol dus weer en nemen buiten de shuttle naar het Sofitel. Ook een heel mooi hotel hoor met heerlijke bedden, maar niet de bedoeling dus. De receptionist troost me, door te zeggen dat het regelmatig voorkomt. Het kost ons wel weer een extra taxi voor het nachttarief van 18 euro. Als we bij Schiphol aankomen, staat er een gigantische rij. Het kan de hal niet meer in en loopt meters verder door naar buiten. De taxichauffeur heeft medelijden en loodst ons brutaal langs de rij heen naar binnen met een karretje met onze bagage erop. Normaal houd ik hier helemaal niet van, maar slaapdronken als we zijn, vinden we het wel prima. Binnen is de rij nog lang genoeg hoor, maar we hebben weer een keer geluk. Er komt een man die vraagt wie er naar balie 5 moet. Nou dat zijn wij dus. Het touw van de looproute wordt geopend en we mogen passeren. Zo zijn we toch nog vlug ingecheckt en kunnen we een dosis coffeine naar binnen gaan werken in een café.
De vliegreis verloopt volgens planning en al om 9.00 uur plaatselijke tijd staan we weer op Griekse bodem. Ik moet me bedwingen om niet een keer keihard: JOEHOE te roepen. We vinden de weg naar Huize Kiki in een keer. Margaret (mijn collega) had al gezegd hoe mooi het er was en ze heeft beslist niet gelogen. We hebben een groot appartement met een enorme veranda waar verschillende zitjes en ligbedden staan. Vanuit die veranda hebben we een schitterend uitzicht over de Valtos baai en het heuvelland erachter.
We rusten een beetje uit van de vermoeiende reis, lezen wat en genieten vooral van het uitzicht.
Daarna maken we een wandeling over Valtos Beach. Het strand met kleine steentjes loopt heel zwaar. Je zakt bij elke stap diep weg in de steentjesmassa. Na de wandeling lunchen we op het strand. Er zijn legio mogelijkheden. We kiezen een gezellige taverne in de schaduw met rieten parasolletjes en eten een sandwich. Als we weer terug zijn bij het appartement komt de hostess Annemieke van Ross Holidays langs. Het jonge stelletje van het andere appartement komt ook langs en het wordt een gezellig uurtje babbelen over Griekenland uiteraard. Daarna ga ik wat boodschapjes halen voor het ontbijt en drinken, koffie, wijn etc. ’s Avonds lopen het we het knusse stadje in. We moeten 64 treden af naar het stadje. Dat lijkt weinig en omlaag klopt dat ook wel, maar omhoog valt het zeker niet mee, want het zijn van die enorme treden waar je totaal van buiten adem raakt.
Het stadje is zeer knus met zijn smalle straatjes vol toeristenwinkeltjes, Talloze restaurantjes en barretjes, een haventje en een gezellige boulevard. We eten uiteindelijk bij het restaurant naast het appartement. De Moussaka smaakt weer prima. Daarna vroeg naar bed. Dan blijkt al gauw dat het restaurant naast ons ook nadelen heeft. Ze hebben de hele avond Griekse muziek aan staan en het bandje herhaalt zich elk half uur en dan 14 dagen lang, daar word je toch behoorlijk gaar van moet ik zeggen. Zeker als de slaapkamers zowat naast de boxen liggen. Vanavond zijn we in ieder geval zo moe, dat we overal doorheen slapen.
Zondag 3 Juni
Het zonnetje schijnt al uitbundig als we na een goede nachtrust rond 8 uur opstaan. Ik kook de eitjes en zet koffie, terwijl Ton vers brood haalt, wat ze hier gelukkig ook op zondag bakken. Daarna ontbijten we op het grote terras, terwijl we weer genieten van het uitzicht en ons eerste ontbijt in Griekenland. Heerlijk!
In de loop van de ochtend wandelen we naar de Burcht oftewel het Venetiaanse kasteel dat op een steenworp afstand van ons appartement ligt. Het is een vesting uit 1360, gebouwd om Parga te beschermen. Het is er heerlijk koel met al die dikke naaldbomen en je hebt er ook een mooi overzicht op het stadje en Valtos Beach. De rest van de middag verblijven we op de veranda met een boek in de schommelbank. Aan het eind van de middag wandelen we door het stadje (wandelroute van Ross) en lopen richting Lichnos. Aan de rand van Parga gaan we een kronkelig paadje op dat midden door het olijfbomenbos vrij steil omhoog gaat naar Lichnos. Eenmaal daar zijn we uitgeput en ploffen we op het eerste het beste terras met gelukkig een panorama blik op Lichnos Beach. We eten een tonijnsalade en Souvlaki. We krijgen weer een ouzo van het huis. Dan aanvaarden we de terugtocht, die bijna helemaal bergafwaarts heel wat makkelijker gaat. En in de helft van de tijd lopen we terug naar Parga. De laatste 64 treden zijn wel erg zwaar nu.
Maandag 4 juni
Vandaag gaan we ons eerste autotripje maken. Het is weer zonnig gelukkig, want schijnbaar kan het hier ook nogal spoken. Zeker de afgelopen weken, dus moeten we blij zijn met elke zonnige dag. Eerst komt Annemieke van Ross nog even langs om te informeren hoe het gaat. Het wordt een gezellig koffieuurtje. Daarna stappen we in onze Punto en rijden via de mooie kustweg noordwaarts. Via Perdika, waarvan we de dorpskern missen, maar dat komt later nog wel, rijden we naar Sivota. Een klein gezellig kustplaatsje waar we wat doorheen wandelen en een Nescafe drinken. Na de koffie gaan we verder naar het noorden. Opeens verschijnt er een fenomenaal gelegen baai voor ons op: Plataria. Het betreft een piepklein plaatsje, maar de ligging is super.
We zoeken een bakkertje op voor iets lekkers, maar alles is uitverkocht op een paar enorme croissants na. We lopen de mooie boulevard af en zoeken een plekje op het strand onder een boom om ons lekkers op te eten bij deze mooie view. We maken na de lunch nog een strandwandeling en rijden naar Parga terug met een kleine onderbreking in Margariti. Volgens de reisgids nestelt hier namelijk een ooievaarskolonie . Dit klopt helemaal. We zien op verschillende locaties de enorme nesten met in het midden fier moeder Ooievaar. Een prachtig gezicht. ’s Avonds eten we Italiaans op de kade. Spaghetti Bolognese uit de oven, smaakt goed. Eten in het stadje is toch gezelliger. Het is er rustiger dan zondag, maar wel gezellig druk.
Dinsdag 5 juni
Als we vanochtend wakker worden, regent het pijpenstelen. Dat wordt binnen ontbijten, lang zo leuk niet natuurlijk. De hemel blijft grijs met af en toe een fikse bui. We gaan maar richting Preveza. Voor de zekerheid nog de zwemspullen mee, je weet immers nooit. Die blijven helaas in de achterbak vandaag, en de regenjassen en paraplu hebben we wel hard nodig. Het regent gestaag door en niet zo’n beetje ook. Winkelen in de regen is ook al niet gezellig, dan duiken we een café in voor een kop koffie. Het weer wil niet opknappen zodat we maar weer naar Parga rijden. Daar is het gelukkig droog en aan het einde van de middag wandelen we nog een stuk langs het strand en zowaar de zon begint weer krachtig te schijnen. Ik bel Tim nog even en die wrijft nog even onder mijn neus dat het in Nederland zonnig was vandaag. Wouter stuurt een sms-je uit Australië dat hij goed aangekomen is. Dat is ook weer een opluchting. ’s Avonds eten we bij Villa Rosse aan het einde van de boulevard. We hebben van hieruit een mooi overzicht over Parga en de burcht.
Woensdag 6 juni
Gelukkig is het weer droog. Nog wel gedeeltelijk bewolkt, maar het zonnetje doet ook zijn best. We gaan de klifwandeling van Ross maken. Het is een prachtige wandeling. Eerst wandelen we naar beneden naar Valtos Beach, daarna duiken we de sinaasappel en citroenboomgaarden in. Via een koel wandelpad tussen de oude olijfbomen, komen we uiteindelijk bij het klifpad. Geweldig uitzicht over de Ionische zee die er strakblauw bijligt. In de verte zien we Paxos en Anti-Paxos. Op het puntje van de klif bezoeken we nog een ruine van het oude Vlacherna klooster met ernaast een klein eenvoudig wit kerkje. Na 2 uur lopen komen we bezweet terug bij het appartement. We lunchen op ons eigen terras. ‘s middags wil ik graag nog naar het kasteel van Ali Pasja en naar een strandje. Ton is echter niet meer vooruit te branden en als hij eindelijk zover is, begint het al te donderen. Als we eenmaal bij het kasteel zijn, is de lucht al erg donker. Dat geeft aparte foto’s. We klimmen toch gewoon naar boven en wanneer het gaat hozen, schuilen we in een van de donkere ruimtes. We zijn niet de enige. Een nederlands stelletje (Lucas en Hanneke) die te voet naar boven zijn gegaan, spreken ons aan en vragen om een lift naar Parga. Natuurlijk is dat goed.
Gekleed in regenjas, zoeken we ’s avonds een restaurantje in de buurt. Het wordt Romantica, lekker dicht bij Kiki.
Donderdag 7 juni
De zon schijnt weer volop. Volgens Thasos, de eigenaar van Kiki, blijft het vanaf nu goed weer.
We besluiten naar Glyki te rijden. Het is een niet al te verre prachtige route. Glyki ligt aan de voet van het Souli gebergte. Vanuit dit gebergte stroomt door een diep en duister ravijn de mythologische rivier Acheron, de rivier van het schimmenrijk. We lopen een pad af langs de rivier. De natuur heeft hier ook al weer zeer goed zijn best gedaan. Op gegeven moment houdt het pad op, wil je verder de kloof in, dan zal dat via de ondiepe ,maar sterk stromende rivier moeten. Speciaal hiervoor hebben we waterschoenen gekocht. Het is wel linke soep, want alle spullen moeten natuurlijk mee, dus als we vallen, kun je nagaan wat er gebeurd. Daar komt ook nog eens bij de dat rivier troebel is, zodat je niet ziet waar je loopt. Gelukkig gaat er voor ons een Duitser aan de kloofwandeling beginnen, zodat we hem in de gaten kunnen houden voor de diepte, die niet meer dan kniehoogte is. We wagen het er maar op, lekker spannend.
Het is wel de moeite waard hoor. Je bent hier een met de natuur. Vooral na de regen van gisteren komt er overal aan de zijkanten van de rotsen nog eens water naar beneden gegutst. Op de terugweg eten we een appelbroodje op een landtongetje tussen de Acheron en een andere wildstromende beek. Geweldig.Aardig dat ze net hier een bankje voor ons neergezet hebben. We vervolgen onze autoroute naar Ammoudia alwaar de Acheron de zee instroomt. De omgeving is hier lang zo mooi niet meer, maar Ammoudia heeft wel een mooie baai met bomen. We drinken een kopje uiterst smerige koffie en rijden terug naar Parga.
Annemiek komt weer langs om bij te praten. Daarna gaan we eten. We willen nu toch ook wel eens bij de befaamde Bacchus gaan eten, waar iedereen het op internet over had. Nou ze hadden gelijk. Het eten is hier echt aanmerkelijk beter als in die andere restaurantjes. De tonijnsalade heeft zeker 2 x zoveel tonijn als elders. Ik heb daarna een Gyrosspeciaal schotel, hmmmm, overheerlijk en Ton spaghetti met feta en rundvlees, ook heerlijk. We krijgen het gewoon niet op!
Vrijdag 8 juni
We willen vandaag naar het gebied boven Igoumentisa, tegen de Albanese grens. De temperatuur is heerlijk maar het is zwaar bewolkt. We doen gewoon of onze neus bloedt en rijden aan. Eerst weer die mooie kustroute richting Sivota, Plataria naar Igoumenitsa. Iets boven Igoumenitsa slaan de linksaf de toeristische route op. We rijden tot vlakbij de Albanese grens. Het laatste plaatsje in Griekenland: Sagiada, waar Napoleon nog onderhandeld heeft met Ali Pasja. Het is er absoluut niet toeristisch en erg vredig. We nemen een terrasje in de haven en vervolgen de route naar Filiates. Onderweg wordt de lucht steeds donkerder, maar op een of andere manier blijven we de onweer voor. Van Filiates rijden we een schitterende route langs een enorme steile bergkam, Paramythia genaamd. Vanuit Paramythia gaan de zuidwestwaarts terug naar Parga. De tocht was zeer de moeite waard. Vanmiddag kregen we van Thasos 2 komkommers die hij zelf in de tuin gekweekt heeft, lekker. Alles smaakt hier veel lekkerder, de tomaten,de aardbeien etc. Vanavond weer bij Bacchos gegeten, heerlijk maar veel te veel. Het is nu bloedheet.
Zaterdag 9 juni
Heerlijk zonnig en warm vandaag. Via toeristische route bezoeken we Zalongo vandaag. Onderweg zien we van alles de weg oversteken. Schildpadden: zeer regelmatig en kleine slangen en hagedissen. Je komt ook weinig tot geen verkeer tegen, heerlijk is dat. Zalongo is een groot monument boven op een berg waar in 1803 een groep van 38 vrouwen zich van de rotsen afgeworpen hebben omdat ze onder geen beding in handen wilden komen van Ali Pasja en geen uitweg meer zagen omdat ze van 2 kanten door de wrede Turken opgejaagd werden. Het verhaal gaat dat ze eerst zingend en dansend de kinderen over de rand duwden en daarna zelf naar beneden gesprongen zijn. Het is een klim van 20 minuten vanaf de parkeerplaats naar boven. Het monument is indrukwekkend, maar ook het uitzicht is hier fenomenaal.
We overzien zowat heel Epirus: de Wetlands, Lefkas, Paxos, en in de verte zelfs Corfu. We lunchen op dit mooie plekje waar we niets om ons heen horen als de vogeltjes, of een ritselend hagedisje.
Daarna rijden we naar de kust, naar Vrachos Beach, een flinke strook strand waar we een fikse wandeling gaan maken. Eerst drink ik een heerlijke Fredo met ijs en Ton een Cappuccino, daarna de wandeling van zeker een uur. Rond half 5 zijn we bij het appartement wat ook altijd weer heerlijk is, vooral als ik het uitzicht zie. Vanavond eten we Italiaans bij Flivos, op een steenworp van het appartement.
Zondag 10 juni
Rond half 10 zijn we in de haven en kiezen een rustige boot met schaduwmogelijkheden, want ik heb geen zin om levend te verbranden of om als sardientje op een boot te zitten. We hebben dan wel geen mooie boot, maar wel de ruimte! Aan boord maken we al snel kennis met Garreth en Pauleen, een Engels koppel en terwijl we naar Anitpaxos varen hebben we een gezellige conversatie. Kort na het uitvaren zien we in de verte een groepje dolfijnen, de eerste keer voor ons, wat leuk. Voor het kleine en amperaan bewoonde eilandje Anti-Paxos gaan we als eerste voor anker en mogen we zwemmen in het glasheldere diepblauwe water. Daarna gaan we richting Paxos en meren we aan in het pittoreske haventje van Gaios, Paxos. In Gaios hebben de 3,5 uur de tijd om alles te bekijken en te lunchen. Het is een gezellig stadje met de bekende Griekse nauwe straatjes met toeristenwinkeltjes. Het is erg heet vandaag, zodat we een van de koelste restaurantjes opzoeken voor de lunch. Ook Lucas en Hanneke(van de lift naar beneden) zien we weer op Paxos. Zij zijn met een andere boot. Om half 4 moeten we weer aan boord en onze nieuwe engelse kennissen komen weer bij ons zitten. We zien zowaar weer dolfijnen onderweg en nu zelfs behoorlijk dichtbij. In Parga nemen we afscheid van Garreth en Pauleen en worden we meteen daarna aangehouden door Lucas en Hanneke. Zij willen ons iets te drinken aanbieden voor de lift, erg aardig.
We kijken eerst nog even naar een Grieks bruidje dat gaat trouwen op het kleine eiland Panagia dat in de baai van Parga ligt, leuk hoor. Uiteindelijk belanden we met Lucas en Hanneke op ons eigen terras. We kopen bier, wijn en nootjes hebben een paar gezellige uurtjes.
Maandag 11 juni
Vandaag gaat we niet ver weg, een soort rustdag. We bezoeken een opgraving vrij dichtbij. Het Nekromanteion oftewel Dodenorakel. Ja de historie is hier erg luguber. Het stelt niet echt veel voor en in een half uur hebben we het wel bekeken. Daarna gaan we op zoek naar een mooie strandje: Kaap Odyssee. Dat kunnen we niet vinden, wel een ander strand, dat we niet mooi vinden, dus rijden we naar Lichnos Beach. Onderweg zien we wel een flinke slang over de weg kronkelen, blij dat ik in de auto zit zeg. Lichnos is een prachtig gelegen strand even buiten Parga. Eindelijk gaan we dan toch maar eens zwemmen. Heerlijk in dat heldere water. We eten later ook op Lichnos Beach in een strandtaverne.
Dinsdag 12 juni
Nu wordt het toch echt tijd om het mooie Zagoriagebied weer een keer te gaan verkennen, waar we vorig jaar te weinig tijd hadden en waarschijnlijk nu ook weer. We rijden bijtijds aan omdat het een pittige rit is. Via het prachtige Paramythia, kronkelen we naar de snelweg.18 km nieuwe snelweg, daarna weer een stukje eraf. Na 10 km berijden we weer een stukje van de nieuw Odos Egnatia. We passeren Ioannina en eindelijk zijn we dan bij de afslag naar Monodendri en betreden we Zagoria. We passeren onderweg al het prachtige Zagoriadorp Vitsa, en een paar kilometer verderop ligt Monodendri. Eerst maar een kop koffie drinken en vragen waar we het mooiste uitzicht hebben. De serveerster adviseert ons naar het kleine klooster te lopen. Via een smal paadje lopen we dwars door het mooie Monodendri naar het kloostertje en onderweg zien we de enorme kloofwanden al opdoemen. Als we bij het klooster zijn zien we inderdaad goed hoe waanzinnig diep die kloof is. Ik krijg het niet eens in zijn geheel op de foto. Onderweg hebben we ons nog afgevraagd of het die lange rit wel waard is, omdat het bij ons in de buurt ook zo mooi is, ja dus.
Vorig jaar vonden we de route naar Kipi ook al zo mooi, zodat we die nu ook nogmaals rijden. Eerst naar Koukouli, en daarna naar Kipi, langs al die mooie boogbrugjes. We eten in Kipi, een heerlijk vredig dorp, wat een rust en wat een sfeer! De terugweg gaat een stuk sneller. ’s Avonds lopen we nog even door Parga en als we weer boven zijn kopen we een ijsje bij het koffietentje tegenover de supermarkt. Daar zitten toevallig de net aangekomen vrienden van Margaret; Jan en Maria. Dat wordt natuurlijk weer kletsen en borrelen. We zijn pas om 12 uur thuis. Zo laat heb ik nog niet in bed gelegen deze vakantie.
Woensdag 13 juni
Smsje gekregen van vriendin Marijke vanochtend. Ze zijn opa en oma geworden van kleinzoon Niek. Leuk hoor! Vanochtend zitten we wat te lummelen op het terras. Lezen, koffie drinken. Wouter gebeld in Australië, maar alles ging goed met de tortelduifjes. Tim gebeld, ook allemaal goed gelukkig.
Na de lunch rijden we nog eenmaal naar Vrachos Beach voor een lange strandwandeling en om te zwemmen. Vandaag zakken we ook hier iets dieper weg in het zand, zodat het een zware wandeling wordt. Het zwemmen is des te fijner nadien. Ik duik er meteen in en het water is gewoon lauw.
We eten vanavond weer een keer bij Flisvos: tonijnsalade en Gyros. Daarna nog een wandeling langs Valtos en er is weer een dag voorbij van onze kostbare vakantie.
Donderdag 14 juni
Anita(zusje) jarig vandaag, net gebeld en even bijgepraat, over 2 dagen zijn we helaas ook weer in Nederland. We bezoeken vandaag de Amvrakikos Gulf oftewel de Wetlands. We rijden naar een plaatsje dat via een smal weggetje zowat in het midden van de wetlands ligt: Korinisia. Koronisia is aan 3 kanten omgeven door water. Het dorpje valt tegen, het is er sfeerloos. We betalen 2,50 euro voor een kop smerige koffie. Ook de vogels zijn nergens te bekennen. We proberen via een weggetje dat wel op de kaart staat, maar in werkelijkheid niet te vinden is naar een ander plaatsje te rijden, niet gelukt dus.
Als we weer op de weg terug zitten, zien we de afslag ,maar dan hebben we geen puf meer om terug te gaan. Het is ook erg warm en drukkend vandaag. Van dat lome weer. Om half 4 zijn we weer in het appartement voor een kop LEKKERE koffie en een appelbroodje. ’s Middags komen Dirk en Ester(de buren) nog even op de veranda zitten met hun schattige dochtertje Mirte en daarna Annemiek nog een half uurtje. Dan is het alweer 7 uur en tijd om te eten. We belanden weer eens bij Bacchos en het is weer overheerlijk, Ze doen hier echt nog aan klantenbinding. Voor het eten krijg je overal standaard een ouzo, maar omdat we hier nu voor de 3e keer gaan eten, krijgen we na het eten ook nog een flinke bak verse fruitsalade. Kom je voor de 2e keer binnen dan komt elk personeelslid je persoonlijk de hand schudden, echt vriendelijk.
Vrijdag 15 juni
De laatste dag alweer in Parga en misschien maar goed ook, want volgens Annemiek wordt het morgen 40 graden. Veel te heet voor ons. Na ons laatste uitgebreide ontbijt op het mooie terras gaan we nog een klein rondje rijden. Eerst naar Agia, waar een paar mooie uitzichtpunten moeten zijn. We komen niet ver. Er is een begrafenis in het dorp en het hele dorp is uitgelopen, voor zover ze nog kunnen lopen. Volgens Ton zullen hier vaak begrafenissen zijn, want er lopen heel wat 80 plussers rond hier. Dan rijden we verder naar Perdika, een gezellig Grieks dorpje wat hoger gelegen tussen Parga en Sivota. Het dorpje heeft een gezellige mooie kern met vele mooie terrasjes. We zoeken een koele uit en krijgen in tegenstelling tot gisteren de heerlijkste cappuccino in een enorme kop voor maar 1,50 euro. Omdat we hier zo gezellig en koel zitten, bestellen we later nog een glas versgeperst sinaasappelsap. Nog even genieten van al die terrasjes. Daarna nemen we nog een kijkje op het Sarakiniko strand. Een smal steil weggetje leidt ons 5 km de diepte in naar een mooi strandje. Op het kleine strand staat 1 bankje en dat staat ook nog in de schaduw van een grote boom. Dat bankje is het komende half uur voor ons. Spijt hebben we dat we de zwemspullen niet bij ons hebben.
Als laatste nemen we nog een kijkje bij het kasteel van Ali Pasja, nu in de zon i.p.v. in de onweer. Het is alweer 3 uur voordat we bij het appartement zijn. Het waait zo verfrissend dat we het helemaal niet meer zo warm hebben en ook geen puf meer hebben in een zwempartij.
Rond half 6 gaan we de ‘operatie koffer’ aan. We moeten nl. eerst een behoorlijke trap op naar het straatje boven ons met die koffer uiteraard. Daarna gaat Ton de auto halen en dat is hier niet zo eenvoudig. We zitten nl. in een zeer smal straatje dat ook nog doodloopt. Dus ten eerste heb je kans op een tegenligger en dan moet je in zijn achteruit helemaal terug. Ten tweede kun je hier amperaan keren, want als je de Grieken kent weet je dat er ook nog her en der auto’s geparkeerd staan. En dat er ook nog hier en daar terrasjes zijn op straat. Daarom gaan we alvast een koffer in de auto gooien zodat we het morgen makkelijker hebben. ’s Avonds eten we weer bij Bacchos. Het is nu zo druk, dat de mensen op bankjes op de kade moeten wachten met een ouzo en een nummertje in de hand. Nou dan zou ik toch een deurtje verder gaan, zeker weten. Dit was alweer het einde van een prachtige vakantie in Parga. Ik hoop hier zeker nog eens terug te komen.