Vakantie Kos 1999 

In 1999 hadden we wel weer eens zin in een vliegreisje. Dit werd de 2e vliegreis met het hele gezin. De eerste naar Tenerife was wel zo goed bevallen en dus…. voor herhaling vatbaar. In eerste instantie hadden we gekozen voor Cyprus, maar helaas de vliegtuigen zaten al vol toen ik in juli wilde boeken. En we waren ook afhankelijk van de vertrekdata natuurlijk. We moesten wegens school van de kinderen op zaterdag of zondag vertrekken en zo kwamen we op Kos uit.

De vertrektijd was zoals gewoonlijk, vroeg in de ochtend, namelijk om 6 uur. Dat betekende: midden in de nacht uit de veren. En als een kip zonder kop naar Schiphol rijden. Daar hebben we voor moeten boeten, want aangekomen op Schiphol bleek al gauw dat we 3 uur vertraging hadden, dus 3 uur langer in bed hadden kunnen blijven. Dat is een hard gelag. Gelukkig maakten de ontbijtbonnen die we aangeboden kregen door Martinair veel goed. Na een stevig ontbijt zagen we het al heel wat zonniger in en de tijd verliep ook best snel.

Rond half 2 plaatstelijke tijd, landen we dan eindelijk op de luchthaven van Kos. Alles is nat, want het heeft net behoorlijk geregend. Met de bus worden we naar onze accomodatie gebracht, en de eerste indruk is een grote tegenvaller. Overal ligt troep langs de weg. Het lijkt wel een grote vuilnisbelt. Maar goed, we zijn moe, en laten het maar even bezinken

De volgende morgen ziet alles er anders uit. De zon straalt aan de hemel en we gaan naar de bijeenkomst van de Touroperator om wat meer te weten te komen over het eiland. Zoals we al wisten is Kos een fietseiland dus we besluiten alles op de fiets te gaan doen deze week en om toch iets verder weg te komen, boeken we 2 excursies. Een eilandrondrit en een excursie naar vulkaaneiland Nissyros.

Na de bijeenkomst gaan we fietsen huren en we fietsen gelijk naar Kos- stad om daar eens rond te gaan kijken. Er is een mooi fietspad van Psalidi, waar wij zitten, naar Kos-stad en het is een heerlijke weg langs de zee.

Kos-stad is een heel gezellige stad. Met nog wat archeologische opgravingen, niet echt veel maar toch…… Het winkelen daar is ook erg leuk. Talloze kleine toeristenwinkeltjes en vele juweliers met de mooiste sieraden tegen evenzo mooie prijzen. Het blijkt allemaal goedkoper te zijn als in Nederland maar je bent toch nog gauw zo’n 7000 gulden kwijt voor een mooie gouden ketting met een paar briljantjes.

’s middags fietsen we naar Embros Thermen. Dat is vanuit ons Hotel naar het noorden en een stevige klim, waarbij ik af en toe af moet stappen. En waarbij ik ook af en toe de zenuwen krijg van de steile afgronden waar zoonlief met hoge snelheid langssuist en ondertussen nog achterom kijkt.
Embros thermen zijn dus warme zwavelbronnen die vanuit de bergen de zee in stromen en als je daar op die plek de zee ingaat, is het water zo’n 35 graden Het stinkt wel een uur in de wind naar de zwavel, maar het schijnt erg geneeskrachtig te zijn.

De volgende dag staat de excursie naar vulkaaneiland Nissyros op het programma. We vertrekken al vroeg per bus naar Kos-stad haven om daar op de boot te stappen naar Mandraki, de hoofdstad van Nissyros. Als we zo’n beetje 1 km buiten de kustlijn zijn, komt een van de passagiers er achter op de verkeerde boot te zitten. Ze wilden toch echt naar Turkije. Terug dus, ja eerlijk waar, de hele boot moet terug naar Kos-stad om de passagier uit te laten stappen en daarna alsnog te vertrekken.

Eindelijk aangekomen in Mandraki, na een overigens heerlijke boottocht, staat de bus al te wachten om ons naar de vulkaan te brengen.

Het blijkt een mooie maar voor mij ook weer een beetje enge rit te zien. Prachtige uitzichten, maar ook prachtige afgronden van honderden meters de diepte in. Maar ach, ik denk maar zo, die chauffeur rijdt hier dagelijks een aantal keren, al jaren lang, dus ik vertrouw maar op zijn ervaring. Op de oude bus zal ik maar niet al te veel vertrouwen. Het is erg warm bij de vulkaan. Ik vraag me af hoe het hier in hartje zomer is. Lijkt me niet om uit te houden. We dalen af de vulkaan in en op sommige plaatsen dampt het nog behoorlijk. Er wordt ook aangeraden niet met rubber slippertjes naar beneden te gaan, want dan wordt de bodem onder je voeten wel erg heet.

Als we weer in Mandraki zijn, weet Hennie, onze iets te enthousiaste gids, wel een leuk lunchcafeetje. Als we ons met moeite op het terras geplaatst hebben, komt de eigenaar wild gebarend naar buiten dat zijn restaurant in oktober gesloten is. We lopen allemaal achter Hennie aan naar een volgend adres. Onderweg haken wij en andere mensen af om zelf iets te zoeken met een heerlijk terrasje aan zee. Omdat er ineens zoveel mensen op het terras zitten, raakt de arme restaurant eigenaresse helemaal in paniek. En het duurt dan ook behoorlijk lang eerdat we allemaal ons eten hebben. We genieten echter van het Theater dat de eigenaren maken tegen elkaar en tegen de gasten. Typisch Grieks volgens mij, een hoop bombarie om niets.

De volgende dag wordt het weer tijd om te fietsen. We willen via het noorden naar de Oostkust waar een mooi strand blijkt te zijn. Na enkele kilometers zijn we Tim al kwijt, die het allemaal maar te langzaam vindt gaan met ons. We hebben zoiets van: dan zoek je het maar uit en we fietsen door. Maar het zit me natuurlijk toch niet lekker. Het is overigens een prachtig fietspad helemaal langs de zee. Heerlijk gewoon. Enkele honderden meters voor onze bestemming, staat Tim te wachten. Heel verbaasd.” Jullie dachten toch zeker niet dat ik kwijt was?”. Eigenlijk konden we het ook wel weten, dat kind, weet gelijk overal de weg of je nu in Griekenland of in Duitsland zit, het maakt allemaal niet uit. We gaan lekker aan het strand liggen en daarna lunchen in Tigaki, in een heerlijke tuin met palm en olijfbomen. Moe en voldaan fietsen we terug naar het hotel.

Dan is het alweer donderdag. Hoog tijd om nog eens naar Kos-stad te gaan. Lekker op de fiets. Heerlijk winkelen. De Casa Romana bezoeken en wat lummelen en op terrasjes hangen

Vrijdag weer excursie. Eilandrondrit. Als eerste gaan we naar begdorp Zia. De tijd heeft hier stilgestaan. Winkeltjes die niet groter zijn als een schuurtje en ook lijken op een schuurtje. Wel erg gezellig met al die koopwaar die overal uitgestald ligt en al die fleurige terrasjes met pergola’s vol bloemen. Echt genieten. We rijden door naar een ander typisch Grieks dorpje: Kefalos, waar we de plaatselijke ouzo mogen proeven. Zelf gebrouwen. Daarna gaat de reis naar het strand van Kamari, waar het tijd is om te lunchen. We worden gedropt in een soort fabrieksrestaurant, waar we eerst eten moeten uitzoeken voordat we zitten zelfs, en ook meteen betalen. Nou dat is eeuwig zonde van zo’n excusrie. We kwamen zoveel leuke terrasjes tegen en dan moet je verplicht in zo’n fabriek gaan lunchen. Het eten is overigens wel lekker.

Zaterdag gaan we eerst naar de Kartbaan. Die zijn we tijdens een fietstocht tegengekomen en de jongens willen zich zo graag een keer uitleven, dus op naar de Kartbaan. Wel erg duur maar goed. Ze genieten volop en hadden graag een excursie ingeleverd om nog wat extra rondjes te rijden.

’s middags pakken we voor de laatste keer de fiets en gaan naar het Asklepion. Een oud ziekenhuis van Hippocrates, de vader van de geneeskunde. We moeten er wel een flinke beklimming voor doen want het ligt iets hoger, boven Kos-stad. Maar we worden beloond met een prachtig uitzicht en de terugweg is natuurlijk in een vloek en een zucht gedaan

De volgende dag is het helaas alweer tijd om naar huis te gaan. Het was een leuke vakantie met heerlijk weer. ’s avonds nog lekker in een t-shirtje op het terras.

Demis Roussos – Lonely Lady Of Arcadiamap :: {skin:’black’, width:’200′, volume:0.2, autoplay:true, showVolumeLevel:true, showTime:true, showRew:true, downloadable:false}