Noord-Griekenland en Pilion

mei 2006

28 mei/29 mei 2006

Op 28 mei ‘s avonds (ja, op Wouters verjaardag, maar hij zit toch in Australië) vertrekken we rond 8 uur ‘s avonds naar Schiphol met vaste chauffeur Tim om zeer luxe te overnachten in het 5 sterren Sheraton hotel. Wat een prachtig hotel, maar gelukkig hebben we onze eigen drankjes bij, want een colaatje kost 5,50 euro en een nuts bijv. idem dito. Het bed slaapt heerlijk, maar de nacht is kort. Om 4 uur worden we gewekt door mijn gsm, een wake-up call en de wekker van de tv, dus wakker zijn we. Lekker nu dat je binnen een kwartier aan de incheckbalie staat. Het is er al een drukte van belang, maar het gaat toch allemaal redelijk snel. Op een of andere manier verloopt de hele reis redelijk snel. Het wachten is zo voorbij, de vlucht gaat zelfs snel (voor de eerste keer). Rond half 11 staan we op het piepkleine vliegveldje van Volos. De koffers zijn er ook supersnel en we kunnen zo de auto in en vertrekken richting Alikes, een voorstadje van Volos, aan zee gelegen. Hotel Kalloni is een eenvoudig klein hotelletje, maar het is prima voor dat ene nachtje. We verkennen de omgeving een beetje en moeten wennen aan de warmte. We lunchen aan het strand en nemen een Griekse Salade en kaasballetjes.

Resize of IMG_0004

 Weer in het hotel vallen we alletwee in diepe slaap en worden pas rond 5 uur weer wakker. Om 6 uur rijden we naar Volos. Het valt niet mee om een parkeerplaats te vinden, maar uiteindelijk lukt het toch. Er is een brede autovrije boulevard en we drinken eerst koffie in een soort parkje onder de dikke bomen. Daarna lopen we de boulevard af en vinden een heerlijk Italiaans restaurant waar we een lekkere salade eten en ieder een goedgevulde pizza en dat alles voor 15 euro.

Resize of IMG_0011

30 mei
Veria en Naoussa

Rond half 10 na een mager ontbijtje rijden we richting Larissa. Dankzij mij rijden we nog een stuk de verkeerde kant op en het duurt zeker 15 km voor we eindelijk kunnen keren op de snelweg. Onze eerste stop is de Tempekloof. Een kloof tussen de bergen Olympos en Ossos. De natuur is hier prachtig, maar helaas heeft het toerisme alweer toegeslagen en staan er overal midden in de mooie natuur souvenirskraampjes. Je kunt zelfs een boottochtje maken door de rivier met de love-boat! Het water van de rivier is vies-bruin en ziet er niet uitnodigend uit. We drinken er toch maar koffie en slaan een paar flesjes water in voor onderweg want het is weer bloedje heet vandaag. Dan krijgen we een stuk weinig interessante snelweg, wat overigens wel lekker snel gaat, totdat we in de stad Veria komen. Een leuk stadje dat als een soort balkon tegen de bergwand aanligt, dus vanaf de rand van de stad, die tevens als park dient, heb je een weergaloos uitzicht over de omgeving. Je kunt tientallen kilometers ver kijken.
De stad is bekend om de vele Byzantijnse oude kerkjes die een beetje verstopt in het groen liggen. We bezoeken er een en die heeft prachtige beschilderingen. We lunchen in het park van Veria, daarna rijden we door naar ons 2e hotel. Via Naoussa komen we in Agios Nikolaos een schitterende bosrijke omgeving met snelstromende beekjes en watervalletjes. En midden in het bos ligt Hotel Vermion. We hebben een ruime kamer, met groot balkon en uitzicht op al dat moois. Hier vermaken we ons wel de rest van de dag. We maken een wandeling door de koele bossen. Zoals gewoonlijk in Griekenland, lopen er ook hier zwerfhonden rond en nu komen we toch een puppy tegen van een paar weken die moederziel alleen door het bos struint, dat is zielig. En ook nog een hartstikke mooi zwart/wit gevlekt beestje. We eten in de hoteltuin en het smaakt verrukkelijk. Als we na het eten nog een wandeling maken, ontdekken we een prachtig watervalletje. Natuurlijk geen fototoestel bij, dus vlug naar het hotel rennen en weer terug want dit moeten we gewoon even vastleggen. Hopelijk wordt het een mooie foto.

Resize of IMG_0019 Resize of IMG_0022

31 meii
Prespameren en Kastoria

Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg. Het aantal kilometers valt wel mee, maar het is wel allemaal door de bergen. We rijden eerst naar Edessa waar we (alweer) een mooie waterval bewonderen. Daarna zitten we enkele uren in de auto om via Florina de Prespa meren te bereiken. Deze zijn adembenemend mooi, enorm grote meren omgeven door bergtoppen met eeuwige sneeuw. Kortom het was de lange rit wel waard.

 Resize of IMG_0029 Resize of IMG_0036

Uiteindelijk belanden we in Kastoria waar ons 3e hotel zich bevindt. We hebben Kastoria 3 x rond gereden voordat we ons hotelletje gevonden hebben. Het hotel valt enorm tegen: kleine warme kamer, wel een balkon, maar geen stoelen, enorme rotherrie. Gelukkig is het maar voor een paar uurtjes. We lopen de stad in naar het meer.Het stadje ligt erg mooi trapsgewijs om het meer. Het meer trekt diverse soorten vogels aan. We zien groepen pelikanen op het meer neerstrijken. Vanochtend bij de Prespa meren werden we al verrast door ooievaars, die daar veelvuldig aan het nestelen waren. In het water zien we zelfs een waterslang kronkelen op jacht naar zijn prooi. Na een fikse wandeling krijgen we honger en zoeken een restaurantje aan de boulevard. Een serveerstertje lokt ons naar haar restaurantje met een menukaart die zeer uitgebreid is.Als we voor een Russisch ei vooraf kiezen, vindt zij het toch maar beter dat we de Chef’s salade pakken. Als we aanhouden dat we toch echt het Russisch ei willen, accepteert ze het met tegenzin. Even later komt ze vertellen dat er geen Russisch ei is en dat we toch maar de Chef’s salade moeten nemen die 2 x zo duur is. We hebben niet veel keus, maar nog 1 x dit grapje en we pakken onze biezen, restaurantjes genoeg hoor. Maar gelukkig is alles verder naar wens. Na het eten besluiten we terug te lopen naar het hotel via de winkelstraat. We kunnen echter nergens het hotel vinden en besluiten uiteindelijk terug te gaan zoals we gekomen zijn via het meer. We dalen af naar het meer en herkennen de omgeving totaal niet meer, dit is een totaal ander uitzicht als we straks hadden! We zitten aan een ander meer! Het lijkt wel een science fiction! Later blijkt dat de stad aan beide kanten aan het meer ligt en omdat wij dat niet wisten, raakten we het spoor bijster.

Resize of IMG_0052

1 juni
Zagoriadorpen en de Vikoskloof

De dag begint al helemaal verkeerd. We zijn vroeg uit de veren en dat resulteert in vroeg in de auto zitten. Eerst komen we i.p.v. op een snelle weg op een B-weg en dat schiet natuurlijk voor geen meter op, dus draaien we om en zoeken de afslag naar de snelle weg.

Resize of IMG_0059

25 km later komen we erachter dat we de kant oprijden waar de gisteren vandaan kwamen. Helemaal verkeerd dus. Na 1 uur rijden zijn we dus weer bij het startpunt. Dat schiet goed op. Uiteindelijk komen we naar een lange maar schitterende tocht aan in Konitsa. We bekijken het dorp en tijdens de rondwandeling zie ik al een bordje staan richting: Eleftero. (moeten we daar straks niet heen?) We vervolgen de route van Ross om 17 km na Konitsa af te slaan richting Elefotopos. Die afslag is er echter na 25 km nog niet. Wel zien we een afslag naar Papingo, maar dat is erg ver van de route af, dus die nemen we niet. Na 25 km besluiten we toch maar wel de afslag Papingo te nemen, want wat moeten we anders? Ano Pedina (waar we moeten overnachten) staat niet op de kaart. We kunnen de afslag niet meer vinden en rijden terug naar Konitsa om dat bordje Eleftero te volgen wat ik gezien had. Het is een supersmal steil kronkelweggetje de bergen in en na enkele kilometers begin ik te twijfelen of het wel de goede kant op is, niet dus(het begint alletwee met Elef.., maar daar houdt de overeenkomst ook mee op). Weer terug naar Konitsa en nu nemen we wel de afslag Papingo waar we, na weer een keer verkeerd gereden te zijn, omdat de verkeersborden ontbreken, eindelijk aankomen na 1 uur rijden. Gelukkig lopen we een Nederlander tegen het lijf met een gedetailleerde kaart van de omgeving en die legt ons haarfijn uit hoe we in Ano Pedina moeten komen, maar zegt hij, jullie moeten eerst Papingo en Mikro Papingo bekijken nu jullie toch hier zijn. Dat doen we natuurlijk ook. Het zijn mooie Zagoriadorpen en in Mikro Papingo drinken we een verfrissing. Dan ziet Ton dat de lucht wel erg donkergrijs wordt en stappen we direct in de auto. De man heeft bijna de goede weg gegeven, maar nog eenmaal rijden we weer verkeerd. Uiteindelijk arriveren we om half 6 in Hotel Ameliko in het Zagoriadorpje Ano Pedina. Er zitten 2 Nederlands stelletjes op het terrasje en we drinken gezellig een borrel met zijn 6en en de eigenaar Myltos. We hebben een ruime traditionele kamer, heel gezellig. Ze hebben hier maar 4 kamers. ’s Avonds eten we een heerlijke Griekse maal bij een Nederlandse vrouw, die getrouwd is met een Griek en al jaren in Griekenland woont.

Resize of IMG_0067

2 juni
Vikos, Kipi, Ioannina en Metsovo

Het regent en ziet er grauw uit als ik uit het raam kijk ’s morgens. We hebben weer een gezellig ontbijt in de kleine huiskamer met de 4 andere gasten, persoonlijk klaargemaakt door Myltos. Na het ontbijt wordt de hemel gelukkig snel blauw. We lopen nog even door het dorpje voor een foto/filmshot.We krijgen nog wat tips van Angelique en Hein, 2 andere gasten. Daarna rijden we naar het plaatsje Vikos vanwaar we een prachtig uitzicht hebben in de gelijknamige kloof. Daarna gaan we naar Kipi om de beroemde boogbruggen te bekijken. In Kipi staat de beroemdste driebogenbrug. Ik moet zeggen, ze zijn prachtig om te zien, maar de omgeving van Kipi is ook weergaloos mooi.

Resize of IMG_0094 Resize of IMG_0079

Ook Ioannina wordt natuurlijk vereerd met een bezoekje. Het is een gezellige studentenstad met talloze loungecafe’s langs de boulevard en in een daarvan drinken wij ook een kopje peperdure koffie. Het middagmaal wordt een pita broodje gyros dat we lekker op een bankje aan het meer opeten. Nadat we nog wat door de stad geslenterd hebben, wordt het tijd via de mooie Katarapas naar Metsovo te rijden. We hebben weer een gezellig traditioneel hotelletje met mooi uitzicht op de bergen. Het dorpje ligt op meer dan 1000 meter hoogte, dus dat wordt weer koud vannacht. Metsovo is een gezellig plaatsje met traditionele huizen. Het begint wel snel in het Volendam van Griekenland te veranderen. ’s Avonds gaan we samen met Gre en Bob, die dezelfde reis maken als wij, uit eten in een traditioneel restaurant.

 Resize of IMG_0119 Resize of IMG_0124

3 juni 
Meteora

Vanochtend na het ontbijt hebben we afscheid genomen van onze Hollandse vrienden van de afgelopen dagen. Zij blijven nog een nachtje extra in Metsovo en wij gaan weer verder. Via de Katara pas rijden we naar Meteora, een van de hoogtepunten van onze reis. In Kalambaka drinken we koffie en vanaf hier hebben we al zicht op de steile rotswanden van Meteora, wat een spectaculair natuurverschijnsel is. Na de koffie rijden we snel richting Meteora en bezoeken als eerste het Megalo Meteora klooster. Dit is het eerste klooster wat gebouwd werd en tevens het hoogst gelegen. Het is een mooi klooster met Byzanthijnse kerk die geheel gerenoveerd is. Daarna maken we nog talloze fotostops om de gigantische rotsblokken telkens op een andere manier te fotograferen.

Resize of IMG_0134 Resize of IMG_0152

 Het 2e klooster dat we bezoeken is het vrouwenklooster Ayou Stefanou, ook een mooi klooster, maar een stukje kleiner. Dan rijden we via Trikala naar ons hotel in Pertouli. In Pyli stoppen we nog een tijdje bij de Stena tis Portas zoals de kloof heet tussen de Koziakas en de Karavoulakammen. Dan dringen we dieper het Pindhos gebergte in en passeren bijv. het dorpje Elati. Hadden ze ons hier maar gestationeerd. Dit bergdorpje is nog redelijk levendig. Nee, wij komen weer in de middle of knowhere terecht. Wel in een schitterende omgeving en ook in een prachtig hotel of liever gezegd Archontiko. Een prachtige kamer met parketvloer en open haard, massief houten meubelen en zelfs een lcd tv. Het balkon is weer veel te koud om op te zitten, helaas We zitten weer ergens boven de 1000 meter hoogte. Als we een beetje uitgerust zijn maken we een wandelingetje door het uitgestorven dorp. Wat moeten we hier! Er is geen kip te bekennen! Ton komt op het idee om terug te rijden naar Elati en daar te eten. Hier mogen we zelfs in de keuken kijken wat de pot schaft. Dat is niet bijster veel. We eten vanavond een wittebonenschotel en cheesepie. ’s Avonds drinken we nog een borrel in de lounge van het hotel en de eigenaar komt nog gezellig een praatje maken.

Resize of IMG_0140 Resize of IMG_0159

4-6 
Plastiras meren en Makrinitsa

Rond half 10 zitten we weer in de auto na een excellent ontbijt verorberd te hebben, persoonlijk voor ons bereid. We rijden naar het Plastiras meer. Weer zo’n prachtig meer gelegen tussen bergtoppen en dennenbossen. Hier stoppen we een tijdje. Daarna rijden we via een vrij vlak landschap naar de Pagastikos Gulf om daar te lunchen in het plaatsje Hrisi Akti. Het is heerlijk daar, prachtige vergezichten over Pilion, strand met bomen wat erg sfeervol aandoet. Uiteindelijk worstelen we ons vrij snel door Volos heen en bestijgen we de berg Pilio om in Makrinitsa te belanden. Het laatste overnachtingshotel van onze rondreis. We parkeren de auto aan de rand van het dorpje. Het hotel vinden we bij toeval meteen. Het ligt prachtig, midden in het centrum op het marktplein met stokoude dikke bomen. Het is een eenvoudig hotel maar wel een balkon met makkelijke stoelen en leuk uitzicht en zelfs tv.

Resize of IMG_0161 Resize of IMG_0166

Ton zit nu een oefenwedstrijd van het Nederlands Elftal te bekijken tegen Australië. ’s Avonds gaan we eten in een restaurantje aan de rand van het dorpje met een moorduitzicht over Volos en de Pagastikos Golf. Wat we te eten krijgen is echter zeer dubieus. Ton heeft een traditionele groentesalade gekozen en krijgt een soort gras op zijn bord. De aardappelsalade van mij is warm. Daarna hebben we alletwee voor traditionele pasta gekozen, dat betekent hier een bord vol kale pasta met wat geraspte kaas. Culinair hoogstandje dus. Onder het eten vindt de zonsondergang plaats, die we niet kunnen zien, maar wel zien we de lucht eerst roze verkleuren, daarna grijsblauw en daarna wit. ’s Avonds gaan we nog 1 uurtje op het balkon zitten genieten van het levendige marktplein, en Ton wordt weer getrakteerd op de finale wedstrijd van jong Oranje, dat zelfs hier uitgezonden wordt.

5-6
Damouchari

Via een ontiegelijke kronkelweg komen we na 2 uur slingeren terecht in het einde van de wereld: Damouchari. Wat een verschil, van 1 week lang de hele dag bezig zijn en autorijden, zitten we nu ingeklemd tussen 2 rotsen in een schattig klein dorpje. Het is hier schilderachtig mooi.

Resize of IMG_0185 Resize of IMG_0186

We hebben een ruim eenkamerappartement met alles erop en eraan, behalve tv. Een ruim terras met zeezicht. Het strand met Taverne ligt 150 meter verderop. Net even door het dorpje gelopen, het is piepklein maar superknus, met een natuurlijk haventje, verschillende gezellige tavernes. We hebben geluncht in de haven. Op een van de rotsen in de zee ligt een kleine ruine en daar zijn we ook even naar toe gewandeld. Er lopen mooie wandelpaden de rotsen in vanaf het dorpje, maar ze zijn wel zo supersteil dat wij ons daar waarschijnlijk niet aan wagen. ’s Avonds gaan we eten bij de eigenaresse van de appartementen die ook de taverne aan het strand bezit. Dat is weer lachen. Ze geeft iedereen zonder blikken of blozen de menukaart, terwijl ze alleen Griekse salade en Meatballs op het menu heeft staan. En ze krijgt het ook nog voor elkaar die iedereen te laten eten. Ze smaken heerlijk, moet ik zeggen. Morgen staat er Moussaka op het menu, maar dat zegt ze al de hele week, zeggen Engelse gasten.

6-6

Het was weer een lekker nachtje. Allereerst is het onder die klamboe knap benauwd. Ten tweede barstte ik weer van de kiespijn.Daar heb ik al de hele week last van. Ik kan niet rechts op mijn zij slapen zoals ik altijd doe en vannacht ook al niet links.Midden in de nacht opgestaan voor pijnstillers en dat heeft even geholpen. Om 6 uur waren we weer wakker van de hitte. Ton is opgestaan en ik heb gelukkig nog 1 uurtje geslapen. Rond 9 uur brood gaan halen, maar dat was er nog niet. Om half 10 kwam de hostess en met haar hebben we afgesproken dat zei de tandarts zou bellen. Vanmiddag belt ze terug.

 Resize of IMG_0296 Resize of IMG_0303

Ondertussen rijden we alvast de westkant op, gewapend met tandenborstel en tandpasta. We bezoeken Kala Nera, maar zijn er niet erg van gecharmeerd. De hostess belt ondertussen dat de afspraak morgen is om half 12. Dan gaan we naar Afissos. Dat is een stuk gezelliger. In de supermarkt zien we Gre en Bob van de rondreis en met hen drinken we iets fris en kletsen we even bij over de laatste dagen. Dat is wel gezellig. ’s Avonds gaan we weer Moussaka eten bij omaatje en eerlijk is eerlijk, het smaakte voortreffelijk. De 2 hulpjes van oma hebben de benen genomen. Gisteren liet het meisje al blijken gek te worden van haar baas en vanochtend stonden ze met hun koffers aan de weg.

7-6

Gatsie, vandaag naar die tandarts. Ik zie er wel tegenop om uitgerekend in mijn vakantie naar een vreemde tandarts te moeten. Na 1,5 uur rijden we door het centrum van Volos en zie ik bij toeval de straat van de tandarts. Dat scheelt een hoop zoeken. Het is een piepklein praktijkje. De wachtruimte is tevens het kantoor van de assistente en wordt door schuifdeuren gescheiden van de behandelkamer, maar die schuifdeuren staan half open. De tandarts zit na de behandeling gewoon een sigaretje te roken. Dat kan allemaal hier. Er staat ook een pinautomaat op zijn bureau. Hij ziet al snel dat het een tandvleesprobleem is, waarschijnlijk een ontsteking onder de pijnlijke kies.(later blijkt dit helemaal niet te kloppen, want in Nederland wacht me nog een fikse wortelkanaalbehandeling)Ik krijg een Amoxicillinekuur van 2 x daags 1 gram. Ondertussen bestudeert hij ook de rest van mijn gebit. Natuurlijk interessant om te kijken hoe ze dat in Nederland allemaal fiksen. 30 euro armer lopen we de deur uit en besluiten we nu ook maar even in Volos te blijven, wat te winkelen en te lunchen bij de Italiaan van de eerste dag. Op gegeven moment wordt de lucht wel heel donker. Ik zie een hagelsteen vallen, maar Ton verklaart me voor gek, totdat hij zelf een flinke steen op zijn schouder krijgt.Binnen de kortste keren vallen de stenen bij bakken uit de hemel. De straten veranderen in kleine rivieren. We zijn inmiddels bij de auto en parkeren die onder een boom om de schade te beperken.

Resize of IMG_0198 Resize of IMG_0200

Als het iets minder wordt, rijden we toch maar aan. Als we in Hania komen, ligt er zelfs sneeuw. Niet normaal toch! Vanavond wil ik wel een keer in een levendiger stadje gaan eten met meer keuze op de kaart. Het wordt Agios Ioannis, volgens de boekjes een mondaine badplaats. Badplaats: ja, mondain: nee. We maken eerst een wandeling over de boulevard, daarna over Papa Nero Beach, het mooiste strand van Pilion. In de taverne is het inderdaad erg druk en we hebben volop keuze. Als we in de schemer terugrijden zien we in de verte in een enorm donkere lucht waar voortdurend bliksemschichten uitkomen. En dat blijft zo maar duren, na 1 uur nog steeds, heel imposant.

8-6

Wat vervelend is in deze buurt, is dat er ’s morgens geen vers brood is en dat is zo lekker. Als je geluk hebt, is de bakker er om half 10, maar soms ook pas om 12 uur. Gelukkig kan het vrouwtje van de supermarkt her en der nog wel een brood voor ons ritselen van de dag ervoor, maar dat is natuurlijk lang niet zo lekker. Rond half 11 rijden we op ons gemakje richting Zagora, een van de grootste plaatsen van Pilion, waar mooie 17e en 18e eeuwse huizen moeten staan. Het zal wel waar wezen, maar wij kunnen niets vinden. We stappen 2x uit omdat we denken het centrum gevonden te hebben, maar het stelt 2 x niets voor. Dan rijden we door naar Chorefto, de vroegere haven van Zagora, van waaruit de grote schepen vertrokken. Nou van die haven is niet veel meer over. Er is wel een mooi strand, waar we een wandeling maken. Daarna lunchen we in het kleine dorpje. Ik neem een keer yoghurt met honing en verse vruchten. Van die verse vruchten verwacht ik wel iets, want hier in de omgeving staat het vol met fruitbomen met heerlijke kersen, abrikozen, pruimen etc. De enige verse vrucht in mijn yoghurt is echter een banaan. Het smaakt wel toch wel heerlijk. We rijden ons rondje verder naar Ag Saranda. Een smal supersteil weggetje kronkelt omlaag naar het mooie stille strand. We lopen er wat rond, filmen en fotograferen wat en vervolgen dan onze route, het steile weggetje op ,maar nu omhoog. Al na 50 meter stopt ons autootje en zakt gewoon de helling af. We proberen het nog een paar keer, maar het lukt niet, we zakken steeds verder naar beneden. Ik krijg al waanvoorstellingen dat we hier weggesleept moeten worden. Dan zien we dat er midden op de weg een oliespoor ligt en dat we daar waarschijnlijk met een van de wielen ingezeten hebben. Ton stuurt de auto nu rechts van het oliespoor en zonder problemen beklimt ons kleine autootje de steile helling. Wat een opluchting!

Resize of IMG_0208
We kijken ook nog even in Agios Dimitros, maar dat stelt ook weinig voor. De boekjes spiegelen het dikwijls veel mooier voor als het is. Dan maar naar Kissos, dat ligt vlakbij en schijnt een mooi kerkje te hebben. Dit dorpje is verrassend mooi en dat staat notabene niet in de reisgids. Het kerkje is zeer mooi, echte authentieke byzanthijnse schilderingen. Het dorpje heeft ook een gezellig pleintje met veel bloemen, een oeroude fontein, dikke bomen. Op de terugweg komen we nog langs een mooie waterval. Weer een foto/filmshot. Ik koop hier nog een zak kersen in een kraampje. Rond half 4 zijn we in het appartement en concluderen voor de zoveelste keer dat wij toch ook wel een erg mooi stekkie hebben. We maken nog een wandeling richting papa nero beach, maar weten niet precies de weg. We zien alleen een 15% helling en zien die niet zitten voor de terugweg. Vanavond eten we weer in Damouchari, toch veel knusser als zo’n toeristendorp

9-6

Vandaag is de zuidkust aan de beurt. Vermoedelijk is het een flink eind rijden, dus we vertrekken om 10 uur, iets eerder als normaal. In ongeveer 2 uur rijden we naar het uiterste puntje van het schiereiland: Ag. Kiriaki, een schattig vissersplaatsje, nog onbedorven door het toerisme. Zeer fotogeniek natuurlijk met al die gekleurde vissersbootjes in het water. In een van die visrestaurantje drinken we koffie en eten we verse vis. Vraag me niet wat voor vis, want ze spreken hier geen woord Engels, dus we hebben zomaar wat aangewezen en het smaakt goed. De koffie is niet te zuipen.

Resize of IMG_0247

Na de lunch rijden we via dezelfde prachtig kustweg terug naar Milina (ook een hartstikke mooi plaatsje) en steken het eiland hier over van west naar oost en komen in Mourtias uit. Mourtias staat bekend om de oranje gekleurde rotsen die in de branding liggen, wat natuurlijk een mooi effect geeft in combinatie met het blauwgroene zeewater.

Resize of IMG_0266

De weg ernaar toe is ook weer wondermooi met helder uitzicht op het eiland Skiathos, dat op een steenworp afstand ligt. We eten vanavond een keer in het haventje bij een Griek die eruit ziet als een Fransman, compleet met alpinopet, sikje en shagje in zijn mondhoek. We mochten mee naar de keuken om te kijken wat de pot schafte. Ik heb een overheerlijke bonensoep en Ton een aubergine schoteltje uit de oven. Als hoofdgerecht hebben we alletwee souvlaki omdat de andere gerechten er wel erg wazig uitzagen. Ton kon ondertussen half en half de eerste wedstrijd van het WK volgen. Duitsland won met 3-2 van Costa Rica.

10-06

Vandaag gaan we nog 3 bergdorpjes bekijken nl. Vizitsa, Agios Georgios en Pinakates. Vizitsa was inderdaad een erg traditioneel dorpje met mooi Pilion huizen, de rest stelde niets voor. Toen zijn we maar weer afgedaald naar de westkust en komen uiteindelijk uit op het strand van het dorpje Koropi. Een mooi rustig strand. We nuttigen hier de lunch, maar de lucht begint alweer steeds donkerder te worden voor de zoveelste keer.

Resize of IMG_0280

En onderweg naar Damouchari in het rottigste stuk weg, barst de bui los. Gelukkig klaart het alweer vrij snel daarna op. In Damouchari aangekomen staat het overal vol met auto’s. We hebben niet eens een parkeerplaats meer bij het appartement. De Grieken hebben een lang weekend en die houden ook wel van een weekendje weg hebben we de afgelopen 2 jaar gezien. In het restaurantje zit het ook vol, maar niet met Grieken maar met een groep Duitsers die net aangekomen zijn. Gelukkig hebben wij het laatste tafeltje. Het eten is erg lekker: Stuffed Tomato’s en Veal with red sauce.

11-6

Vandaag helaas alweer de laatste dag, maar we hebben een voldaan gevoel en hebben heel veel gezien de afgelopen 2 weken. We worden wakker met…..juist ja, alweer onweer. Gelukkig klaart het vrij snel op.
Na wat geklets met de onderburen( zij gaan dezelfde rondreis maken als wij) en met de rechterburen rijden we om 11 uur naar Tsagarada voor een wandeling uit de map van Ross. De beschrijving klopt voor geen meter en de lucht wordt weer eens donkerder en donkerder. Na 1 km keren we om en zijn nog net op tijd bij de auto voor de bui losbarst. Dan maar even koffie drinken in een illy tent met peperdure koffie. De beroemde dikke boom van Tsagarada vinden we ook al niet, maar we komen wel uit bij een prachtig strand: Milopotamos genaamd. Het zijn eigenlijk 2 strandjes gescheiden door een rots en midden in die rots is een natuurlijke deur van het ene strandje naar het andere. Het is er razend druk met vooral Griekse jongeren.

Resize of IMG_0293

Om 4 uur zitten we in het plaatselijk café om de wedstrijd Nederland- Servië Montenegro te kijken. Ze winnen met 1-0. ’s avonds eten we in hetzelfde café met een ander Nederlands stelletje Marion en Aziz.

12-6

Om 7 uur rijden we nog eenmaal om de berg Pilio heen naar Volos. Volos is lekker rustig ivm 2e pinksterdag en we zijn ruim op tijd op de luchthaven. Het inchecken gaat ook zeer snel en de luchthaven heeft zelfs een buitenterras, een soort kooi zodat je niet per ongeluk de startbaan op loopt. Het stortregent weer eens een keer als het vliegtuig aankomt. Leuk voor de nieuwe vakantiegangers terwijl het in Holland 30 gr. is. Het vliegtuig vertrekt iets te laat en we maken ook nog een tussenlanding op Kavala. Rond 3 uur zijn we op schiphol en rond 16.14 nemen we de directe trein richting Eindhoven. Als we ons net realiseren hoe ideaal deze manier van reizen eigenlijk is( geen files) stopt de trein accuut en deelt mede dat de trein wegens panne niet verder gaat. We moeten een andere trein richting Eindhoven zoeken en komen in een overvolle warme trein terecht met nog een stelletje dat net uit Volos komt. Doordat we genoeg gespreksstof hebben met het andere stel gaat de reis nog redelijk snel en om 6 uur zijn we eindelijk in Eindhoven.

Feggaria Avgoustiatika1

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.