22 Maart
Klokslag 3 uur gaan we de lucht in richting Pisa. Al na 1,5 uur landen we op de Italiaanse luchthaven. Het zonnetje schijnt en omdat we nog 1 uurtje moeten wachten op de Ryanair-bus naar Florence gaan we lekker op een bankje nog wat zonnestraaltjes meepikken. Rond 1900uur zijn we dan eindelijk op het Santa Maria Novella station van Florence. Het hotel ligt maar een paar honderd meter van het station en is dus snel gevonden. We hebben al een behoorlijke honger en aan pizzeria’s en trattoria’s geen gebrek hier. Daar komt ook nog bij dat we alletwee gek zijn op Italiaans eten. Dus duiken we de eerste de beste eettent in die er ook nog een beetje sfeervol uit moet zien natuurlijk. Dat lukt erg snel en binnen 15 minuten smullen we van een echte Italiaanse pizza met flinterdunne bodem en een karafje witte wijn ontbreekt ook niet. Na afloop nog een kopje capucinno en onze verkenning van Florence kan beginnen.
We lopen maar lukraak richting centrum (hopen we) en we zien al overal de mooiste gebouwen en kerkjes. De hele stad is in dezelfde sfeer gebouwd. Er is geen modern gebouw te bekennen in de binnenstad en dat maakt alles zo’n mooi geheel. We hebben er gelijk een goed gevoel bij: dit is ons soort stad wel! Opeens zien we een enorm gebouw aan het einde van de straat opdoemen. Het is de Duomo, wat een prachtig gezicht. Mijn mond valt open van verbazing, zo mooi! En zeker in de avondsfeer natuurlijk. Ik probeer het te fotograferen, maar het is zo groot dat ik het niet in zijn geheel op de foto krijg. Nu willen we ook de beroemde Ponte Vecchio zien. We lopen richting Arno en als we ons op gegeven moment afvragen waar de brug blijft, blijken we er al bijna op te staan. Het lijkt helemaal niet op een brug als je erop loopt vanwege de winkeltjes die links en rechts van de brug staan, zodat je niet eens water ziet. Alleen in het midden kan je even op de Arno kijken. Via de overkant van de Arno lopen we terug naar het hotel en ik heb al brandende voeten, dus maar meteen een voetenbad nemen. Morgen de laarzen uit en de wandelschoenen aan.
23 Maart
Zonnig weertje vandaag. Na een lekker ontbijt wandelen we weer richting Arno waar de gisteren geeindigd zijn. We beginnen onze verkenning in de wijk Santo Spirito aan de andere kant van de rivier, maar waar je ook loopt, overal hangt dezelfde sfeer en heel de stad is in steil gehouden. We komen bij Palazzo Pitti, waar je de mooie tuinen kunt bezoeken. Omdat we maar relatief weinig tijd hebben, besluiten we eerst de stad te bekijken en nergens naar binnen te gaan. Vanaf het Palazzo komen we weer op de mooie Ponte Vecchio, nu bij daglicht. Over de Arno gaan we rechtsaf en weer zien we iets moois: Palazzo Uffizi. Meteen hierachter ligt alweer het volgende paleis: Palazzo Vecchio aan de Piazza della Signoria. Hier wordt het tevens tijd voor een kopje koffie en het liefst in het zonnetje. Maar de prijslijst liegt er niet om: 5 euro voor een capuccino. Dat gaat dus mooi niet door. Dan maar een cafeteria in de schaduw waar ze 2 euro voor koffie vragen. Het meisje vraagt of we zwart drinken of met ‘latto’. Nou wij drinken niet zwart, dus ja met latto graag. Dat kost dan 9 euro!!!. Niet normaal die prijzen hier zeg. We blijven extra lang zitten genieten van het uitzicht op het mooie plein. Na de koffie lopen we naar de Piazza Santa Groce, waar alweer een schitterend kerkje staat. Ik kan zo wel uren doorgaan natuurlijk, want wij vonden alles mooi. Uiteindelijk bekijken we de Duomo van binnen en daar hadden we nu iets meer pracht en praal verwacht, maar als we buiten komen zien we voor een andere ingang naar de Duomo een enorme rij staan. Dat is natuurlijk het mooie gedeelte denken we en sluiten aan in de rij, want dit willen we echt van binnen zien. Als we uiteindelijk binnen zijn moeten we 6 euro per persoon betalen, dus het zal wel erg mooi zijn allemaal. Vergissing dus, we hebben 12 euro betaald om 386 treden te beklimmen van de koepel van de Duomo en daarna weer 386 treden omlaag. We voelen ons behoorlijk dom. Dom in de Dom. Maar nu gaan we er ook voor. Na 40 treden denk ik al dat ik een hartaanval krijg en dat idee blijft me een beetje beangstigen, hoe hoger we komen. De trappetjes worden steeds steiler en smaller en mijn hart gaat steeds sneller kloppen. Hier kan geen ambulancedienst komen, er past niet eens een brancard . Gelukkig zit er een bejaarde voor ons die niet echt snel voouitkomt, zodat ik ook ook regelmatig op adem kan komen. Uiteindelijk zijn we dan boven in het puntje van de koepel en worden we beloond met een schitterend uitzicht. Naar beneden gaat het gelukkig heel wat sneller en we hebben nu wel een lunch verdiend. In een lunchroom eten we een lekker broodje tonijn met een grote beker frisdrank. Na de lunch bekijken we nog wat kerkjes en pleintjes en dan zijn we zo moe, dat we even gaan rusten in het hotel. Ton valt al snel in diepe slaap en ik kijk wat tv. Rond 7 uur trekken we toch weer de schoenen aan. Eerst weer naar de trattoiria van gisteren en de eigenaar herkent ons al en zwaait me toe. We eten een lekkere Toscaanse salade en spaghetti carbonara. Daarna weer een flinke wandeling door het sfeervolle romantische Florence. Sommige mensen zeiden ons dat Florence tegenvalt, maar die mening kunnen wij echter niet delen. Omdat het weekend is, zie je overal straatmuzikanten. Op een plein zit een jongeman accordeon te spelen en er staat een meisje met een dijk van een stem de sterren van de hemel af te zingen, geweldig. We krijgen op straat een complete opera te horen en we genieten volop. Die hoort echt in Verona thuis. Die krijgt een welverdiende fooi in haar petje voor we doorlopen. Morgen naar Siena, ben benieuwd.
24 maart
Vannacht heerlijk geslapen. Wel weer om 7 uur wakker. Om 10.10 uur stappen we in de trein naar Siena. Het is allemaal wel een gepuzzel hoor. Gisterenavond gingen we alvast kaartjes kopen toen we langs het station kwamen. Uit een automaat, toen we eenmaal zover waren dat we moesten betalen accepteerde de automaat ons bankbiljet niet. We hadden ook geen idee in welke gleuf het moest, maar wat we ook probeerden het biljet werd niet geaccepteerd. Op gegeven moment tikt er een schoonmaker op Ton zijn schouder en wijst naar de kast naast de ticketautomaat. Dat blijkt dus de betaalautomaat te zijn. Ja zoek het maar uit, alles is in het Italiaans en dat spreken wij geen van 2en. Vanochtend dacht ik dat we onze tickets ergens moesten valideren en dat klopt ook, maar waar???? Gelukkig zie ik opeens iemand die zijn ticket ergens instopt en probeer dat ook maar eens, en ja hoor, er verschijnt een stempel met de datum van vandaag. Nu zijn we volleerde ticketkopers, maar het had wat voeten in aarde voor het zover was.
In Siena denkt Ton dat we op het station tickets moeten kopen voor de bus, maar volgens mij niet want er staat duidelijk: bustickets voor Roma, Napoli en nog wat grote steden. We wandelen dus naar de bushalte 400 meter verderop en daar aangekomen blijkt al gauw dat we toch bustickets in het station hadden moeten kopen. Dus loop ik maar terug. Eindelijk komen we dan toch met de goede bus bij de goede halte aan in Siena en gaan we op zoek naar het hotel. De straat vinden we meteen maar nu het juiste nummer nog. Eerst komen we langs een soort onbewoonbaar pand en daarna begint nummer 37, 35. Gek, waar is nr 39 dan. Na wat gevraag aan de postbode blijkt het dus het “onbewoonbaar pand” te zijn. Dat belooft veel goeds. Achter de oude poort komen we echter in een souterrain van een appartementengebouw en op de 2e verdieping bevindt zich Residenza San Domenico. De aardige eigenaresse begroet ons en brengt ons naar een prachtige ruime kamer, helemaal in stijl ingericht en een geweldig uitzicht over Siena. Wij hebben de mooiste kamer zegt ze en dat zou wel eens kunnen kloppen, wat een ruimte. We lopen snel het stadje in en vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een schitterend pittoresk goed bewaard gebleven oud stadje. Een van de mooiste die we ooit gezien hebben. We lopen onze benen weer helemaal stuk, want we willen zo snel mogelijk zoveel mogelijk zien. We genieten van het Palazzo Publico op de Piazza del Campo, de schitterende Duomo die we ook van binnen bekijken. Een en al pracht en praal en een genot voor de kunstliefhebber. Het is de 3 euro entree meer dan waard. We lunchen in een lunchroom waar ze heerlijke broodjes hebben en daarna eten we op straat eindelijk zo’n heerlijke Italiaanse ijsco, alhoewel het er eigenlijk te koud voor is, want het is erg frisjes vandaag en zwaar bewolkt. Om 5 uur gaan we weer even naar het hotel en Ton valt weer meteen in diepe slaap, terwijl ik ondertussen even mijn reisverslag bijwerk en een warme douche neem. Als we iets na 7 uur het stadje weer ingaan, regent het en het is koud. Dit hadden ze niet voorspeld, het zou volgens weeronline hartstikke zonnig worden. We snellen ons nar de Piazza del Campo waar we ’s middags al een leuk restaurantje uitgezocht hebben. Ze zijn helaas nog niet geopend om 19.20 uur en we moeten nog 10 min. buiten in de kou wachten. Wat eten ze toch laat in die zuidelijke landen. Uiteindelijk mogen we van de ober alvast plaats nemen binnen en we zoeken een plaatsje bij het raam met uitzicht over het plein. Het is helaas wel een tochtig plaatsje, maar een glaasje wijn zorgt er al snel voor dat we het toch warm krijgen en het eten smaakt ook heerlijk. Vanwege de regen zijn we al vroeg op de hotelkamer. Ik zet de klok maar alvast op zomertijd en val al snel in diepe slaap.
25 Maart
’s morgens rond 8 uur worden we wakker gemaakt door het klokkengeluid van een van de 17 kerken die Siena rijk is. Het regent helaas nog steeds. Voor het ontbijt moeten we naar de naast het hotel gelegen lunchroom. We krijgen 1 kopje capucinno en een croissantje. Nou dat is niet echt veel dus. Na het ontbijt stopt het gelukkig met regenen en wandelen we nog een keer door het dorpje alvorens door te reizen naar Pisa. We nemen de bus naar het station, want dat ligt een eindje van het dorp af. Daar begint de ellende, we kunnen geen kaartje kopen naar Pisa omdat er geen trienen gaan: staking vandaag. Over 2,5 uur gaat de 1e trein pas richting Florence met tussenstop Empoli. Nu moesten we naar Empoli om daar over te stappen op de trein naar Pisa, dus kopen we alvast kaartjes naar Empoli en daar zien we wel verder. Na nog eens goed nagedacht te hebben vindt Ton het toch verstandiger om naar Florence te gaan omdat we daar meer mogelijkheden hebben om in Pisa te komen. Dus kopen we nog een aanvullende ticket naar Florence. 2,5 uur wachten is lang op een kleine stationnnetje. Gelukkig hebben ze wel lekker capucinno en dat voor maar 1,10. Eindelijk vertrekken we dan en komen we na 1,5 uur voor de 2e keer aan in Florence. Hier zien we al meteen op een groot scherm dat de trein naar Pisa niet rijdt. We proberen nu een kaaartje te kopen voor de terravision bus van Ryanair waar we ook mee heengekomen zijn. Maar hoe we ook zoeken, nergens een ticketoffice. Dan maar weer het station in en dan bestudeer ik het scherm nog eens goed en zie dat de trein naar Livorno een tussenstop in Pisa heeft. We kopen als een gek tickets en stormen het perron op en de overvolle trein in. Weer passeren we Empoli (We hadden dus niet naar Florence gehoeven) Om kwart voor 5 zijn we eindelijk in Pisa na 6 uur wachten en reizen en reizen en wachten. Het hotel is heel mooi, kleinschalig en sfeervol ingericht met heel veel zorg. We lopen snel het centrum in, want we willen de scheve toren nog zien voor het donker is. Het is behoorlijk druk in het centrum met flanerende Italianen. De toren ligt nog een eindje buiten het centrum, maar wel te belopen. Op hetzelfde terrein als de toren staat ook weer een prachtige Dom en de toren is ook leuk om te bekijken. Ik zie op elke verdieping mensen lopen en denk meteen aan dat spelletje en krijg het gevoel dat die toren elk moment om kan vallen omdat er teveel mensen aan een kant staan. Er is een hele kermis van souvenirkraampjes om heen gebouwd en er lopen honderden negers met allerlei koopwaar zoals horloges, riemen, speelgoed enfin wie kent het niet! We lopen terug via de Piazza dei Cavalieri, ook een mooi plein. Op de heenweg zagen we al een gezellig restaurant in het centrum en dat zoeken we nu op aangezien het alweer half 7 is. Het ziet er knus uit met een open haard vuurtje. Als we aan tafel zitten begin ik me wel enigszins zorgen te maken over de prijs. Alleen een couvert kost al 4 euro, maar later blijkt dat je er ook allerlei lekkere dingen voor krijgt, van die kleine voorafjes die verrukkelijk smaken en een heerlijk welkomstdrankje, allerlei lekkere kleine broodjes. Ik mag van Ton niet meer zeuren over het geld, maar moet gewoon genieten en dat doe ik dan ook. De rekening was vandaag meer dan 2 x zo hoog als de andere dagen maar we hebben wel super genoten en 2,5 uur aan tafel gezeten. We krijgen zelfs nog een capucinno na, omdat we betalen met de creditcard. Als we het restaurant uitkomen is het donker en Pisa is veranderd in een sfeervolle Italiaans stad en we zijn onze 4 uur vertraging alweer helemaal vergeten. Italie bevalt ons wel!