Venetië

maart 2008

Al lange tijd staat Venetie op mijn lijstje van meest mooie romantische Europese steden.

Sommigen zeggen dat het tegenvalt, anderen zijn razend enthousiast. We zullen het nu zelf gaan ontdekken!!

Ons onderkomen van 27 tot 31 Maart: Casa Pisani Canal

0_big

27 Maart

Een dag die ik niet snel meer zal vergeten. In plaats van ’s middags aan de lunch te zitten in idyllisch Venetie, zitten we te wachten op Schiphol en Charles de Gaulle.

Het begint allemaal al voor we mogen boarden. Er wordt omgeroepen dat er technische problemen zijn en we even geduld moeten hebben. Nou oke, dat hebben we wel. Na 10 minuten zijn de problemen al opgelost en mogen we aan boord. Als we allemaal gesetteld zijn en klaar zijn voor de start, komt er een nieuwe mededeling: We mogen niet over Duitsland vliegen, dus er moet even een nieuwe route berekend worden over Frankrijk, en dat gaat 10 tot 15 minuten duren.

De vlucht gaat dan wel ietsje langer duren, zo’n 2 uur, nou ja, dat is acceptabel.

Dan klinkt de blikken stem weer door de luidspeaker. In het Engels notabene wordt ons medegedeeld dat ze geen goed nieuws hebben: De vlucht is gecanceld.Of we allemaal even onze spullen willen pakken en het vliegtuig verlaten. In de hal worden we verder geinformeerd. We worden allemaal overgeboekt naar de 2 volgende vluchten: van 14.40 of 21.00 uur. We kunnen geen preferentie opgeven, want iedereen heeft zo zijn eigen redenen om op de vroege vlucht te willen. We krijgen een instapkaart voor 21.00 uur, einde discussie. Mijn bloeddruk is zeker tegen de 200.

Als de grootste woede iets gezakt is, stel ik Ton voor om naar Amsterdam te gaan, want om nou voor 11 uur op schiphol te gaan zitten.Ton vind het een beter idee om toch maar even langs de info-balie te gaan, om te kijken of er niets anders mogelijk is. 50 wachtenden en minstens 1 uur later, zijn we eindelijk aan de beurt en een vriendelijke meneer doet alle moeite ons te helpen. Hij vindt voor ons een vlucht via Parijs, zodat we 3 uur eerder in Venetie zullen zijn. Alleen het volgende probleem is de bagage. Die is ingecheckt voor de vlucht van 9.25 uur, daarna doorgegaan naar 21.00 uur. Nu moet hij onderschept worden voor Parijs en daar weer getransferd naar Venetie. Ik weet voor 90% zeker dat die niet aankomt. We nemen de gok, ik wil maar een ding en dat is: VENETIE.

We lunchen op de Apologies bonnen van KLM en eindelijk gaan we dan vliegen. Met Air France verloopt alles prima volgens schema en om 19.55 staan we dan eindelijk op Marco Polo Airport en het wonder is geschiedt: De bagage is er!!! Ik word weer helemaal blij.

Als ik mijn gsm aanzet, zie ik dat er iemand uit Venetie mij gebeld heeft, de hoteleigenaar. Ik bel snel terug om te zeggen dat we echt komen en dat hij vooral onze kamer vast moet houden.We lopen vanaf de aiprort naar de Vaporetto en met een volle boot varen we in 40 minuten naar Fondamenta Nove.

Om 22 uur komen we eindelijk aan bij Casa Pisani Canal, een piepklein hotelletje met 5 kamers, helemaal ingericht in Venetiaanse stijl, kroonluchters, hemelbed.

We zijn onderweg geweest van 6 uur vanochtend tot 22 uur vanavond. We hadden onderhand net zo goed een weekendje San Fransisco kunnen boeken.

Dag 1 is voorbij en we hebben amperaan iets van Venetie gezien, gelukkig hebben we nog 3 volle dagen.

28 Maart

Vannacht redelijk geslapen. Wel vaak wakker geweest. Het matras van ons romantische hemelbed is niet denderend. Ik popel ’s morgens om 8 uur al om te gaan, maar het probleem is dat Ton nog ligt te ronken, balen hoor!

Na de opinies van het hotel gelezen te hebben, op de site van bookings.nl, viel het ontbijt reuze mee. Niet echt uitebreid, ieder een croissantje en 2 stukjes stokbrood, alleen jam en honing als beleg, beresterke koffie die een op een verdund moet worden met melk. Maar ook yoghurtjes, een of andere vruchtentaart, perzikken.

Rond 9.15 uur lopen we dan eindelijk weg bij het hotel richting San Marcoplein. Tijdens het lopen, valt mijn mond regelmatig open van verbazing, wat een schitterende stad. Waar je ook loopt of kijkt, overal is het in stijl en pittoresk. Het feit alleen al dat er geen auto’s zijn, geen fietsers. Alleen maar wandelaars en bootjes. Je hoort alleen maar voetstappen soms, heel bizar. We slenteren kris kras door allerlei smalle steegjes, steken piepkleine bruggetjes over, we zien etalages met de prachtigste kunst, vooral glaswerk en maskers. Al gapend belanden we op de Riva degli Schiavoni, een boulevard langs het Canale di San Marco.

Wat is het al druk zeg, om 10 uur ’s ochtends. Overal liggen de gondeltjes in het water om de toeristen wat armer te maken. Aan de overkant van het Kanaal ligt Isola di San Giorgio Maggiore, een piepklein eilandje met daarop een grote Basiliek met bijbehorende Campanile.

Eindelijk komen we dan bij het beroemde San Marco plein met het mooie Dogenpaleis oftewel Palaza Ducale, de Campanile, de San Marco Basiliek. Er staat een enorme rij voor de kerk en als er iets is waar wij niet van houden, dan zijn het lange rijen, dus we bewonderen de kerk aan de buitenkant en hopelijk komt onze kans nog een andere keer. Het plein is een en al pracht en praal, wat is dit vroeger een rijke stad geweest. We slenteren verder en belanden op Campo San Stefano, waar we een peperdure Capucinno drinken. We besluiten ons verstand dit weekend maar op nul te zetten .Na de koffie lopen we de Ponte del Accademia, een tamelijk bekende houten brug. Ik vind het niet echt bijzonder, maar het uitzicht op het Grand Canal is hier fenomenaal. Het Grand Canal is zeg maar de snelweg van de stad. Je ziet hier van alles: vuilnisboten, politieboten, taxiboten, boten met wasmachines, levensmiddelen noem maar op. En daar tussenin varen de vele vaporetto’s en gondels.Dan lopen we via Campo San Stefano naar Campo San Angelo en slingeren via de talloze smalle steegjes richting Ponte Rialto. Onderweg genieten we in een bakkerij van een heerlijke Panini met een glaasje fris. Bij Rialto is het weer beredruk, echt een toeristentrekker. Eigenlijk zijn de kleine achterafsteegjes het leukst en het rustigst. Ik heb wel al het een en ander gezien om te kopen: een masker, mooie kettingen en Ton kikt op de ouderwetse vulpennen die ze hier verkopen.

Na de mooie Rialto brug en een rondje erom heen lopen we langzaam naar het hotel. We bekijken eerst nog een ander mooi plein waar we gisterenavond laat langskwamen: Campo S Giovanni et Paola. Er staat een mooie kerk en pal daarnaast nog een andere prachtige gevel. Iedereen loopt dat gebouw in en uit, dus wij nemen ook maar een kijkje. Er zit een portier, maar iedereen loopt er zonder te betalen langs, dus wij ook. Als we iets verder door de gangen lopen, zien we dat we in het plaatselijke ziekenhuis beland zijn, haha, echt iets voor ons, we gaan maar snel weer naar buiten.

Dan gaan we even de beentjes strekken op onze hotelkamer. De kamer heeft 2 piepkleine balkonnetjes boven een kanaaltje. Op elk balkonnetje liggen 2 kussens, zodat je daar heerlijk kunt zitten en alle gondeltjes langs ziet varen, soms zelfs met gezang van de gondelier. Heel leuk.

Vanochtend hadden we nog af en toe een licht buitje, maar nu is het strak blauw en echt lente. Het is windstil en de temperatuur is zeer aangenaam.Rond 4 uur wandelen we weer vrolijk naar San Marco maar nu via een heel andere route, maar dat is niet zo moeilijk want je bent knap als je hier 2 keer dezelfde route kunt lopen. De foto’s gaan in de herhaling, want een blauwe lucht is toch veel mooier als een grijze. De bedoeling is om lekker langs de boulevard te gaan slenteren, maar er zijn meer mensen op het idee gekomen.

En natuurlijk ontbreken de vele negers met de bekende tasjes, riemen en horloges ook niet. We lopen tot het einde en zijn dan in de wijk Castello. Inmiddels hebben we honger en zijn we wanhopig op zoek naar een leuke pizzeria, maar in dit niet toeristische gebied, zijn er weinig eettenten, dus terug naar Cannaregio, de wijk van ons hotel. Vlakbij het hotel is iets, maar Ton herinnert zich een leuk restaurantje waar we gisterenavond toen weva n de boot afkwamen,langsliepen, dus op naar Fundamenta Nove. Dat is helaas gesloten, maar er is wel een heerlijke Italiaanse Gelateria, dus als voorafje pakken we dan maar een grote ijsco, hmmmmmm, die zijn lekker zeg.

Inmiddels lopen lopen en lopen we verder en opeens zijn we weer bij de Rialto brug. Dan duiken we toch echt de 1e de beste pizzeria in en genieten van een bord Spaghetti Carbonara met een glaasje wijn/bier. Als we klaar zijn is het donker en kijken we meteen maar even op de Rialto brug naar het uitzicht op het Grand Canal in het donker. Dat valt een beetje tegen, niet zo mooi verlicht als bijvoorbeeld Londen. Gewapend met ministatiefje schiet ik toch 2 plaatjes die redelijk gelukt zijn. Het is nu zo donker dat ik een probleem heb met het lezen van de kaart en verdwalen is hier o zo makkelijk, dus ik ben blij als we eenmaal op bekend terrein komen.

We kijken nog een film en gaan vroeg slapen na een vermoeiende maar voldane dag.

29 MAART

Om 7 uur zijn we weer present. Het is zeer zonnig en daar word ik vrolijk en actief van. Maar Ton moet wel even aangezet worden hoor! In ieder geval hebben we om 9.15 uur al een dagkaart voor de vaporetto gekocht. Als eerste maken we een tocht over het Grand Canal en volgens de boekjes moet je ’s morgens de route pakken van het centrum af naar Piazzale Roma, want iedereen gaat dan natuurlijk naar het centrum toe, en dat is een goede tip, want wij hebben nu een rustige vaporetto en alle mogelijkheden om te filmen en fotograferen. De route is mooi en we zien alle mooie Palazzo’s, de Rialtomarkt. Op Piazzale Roma stappen we over op de vaporetto naar Murano. Eerst weer een stukje Grand Canal in tegengestelde richting, daarna linksaf een zijkanaal in om vervolgens de Lagune over te steken naar Murano.

Murano is ook een plaatje. Veel rustiger al Venetie, maar verder lijkt het er wel veel op met kanaaltjes, ook een Grand Canal. Murano is het centrum van de glasindustrie en je hebt hier dus bijna alleen maar glaswinkels. Je ziet hier zoveel glas,dat je geen keuze meer kunt maken, piepkleine beeldjes van 0,5 cm tot enorme gevaartes van 2 meter, prijzen tussen de 5 en 50.000 euro. Iets kopen is sowieso moeilijk ivm de vliegreis. In Murano zijn we heel wat meer tijd kwijt als gedacht. Het is best wel groot. We eten een heerlijke tonijn-ei-sandwich als lunch en daarna ben ik ineens helemaal afgebrand en wil ik terug naar het hotel. Ton vindt dat we nu ook maar Burano moeten bezoeken en eigenlijk heeft hij groot gelijk. Na de boottocht van 30 minuten lekker op het dek in het zonnetje ben ik ook weer helemaal bijgekomen. Burano is ook een juweeltje. Weer die gezellige kanaaltjes en het leuke hier is, dat alle huisjes een ander fel kleurtje hebben, wat natuurlijk hartstikke fotogeniek is: okergeel, pimpelpaars, cobaltblauw, noem maar op.

Schijnbaar heb je hier bij helder weer mooi uitzicht op de besneeuwde toppen van de Alpen. Nou, het is helder weer, maar er is geen alp te zien, jammer. Op de terugweg zijn we minder gelukkig. De boot is afgeladen vol en we moeten 30 minuten staan, terwijl we al zo moe zijn. Daarom belonen we onszelf maar met een enorme ijsco als we eenmaal weer in Venetie zijn. ’s avonds proberen we de Pizzeria aan de Fundamento Nove maar weer eens en dit keer is hij wel open. We zijn net op tijd, binnen de kortste keren is het volle bak daar. We genieten van een pizza Harry Potter. Daarna pakken we nog een keer de vaporetto, het kan nog net met onze 12 uurs kaart, richting San Marco. Die heeft een erg vreemde vaarroute in een eenzaam duister gebied, en we zitten nog maar met zijn 2en op die boot. Ik krijg al visioenen dat we op de verkeerde boot zitten naar een ander eiland en dat het de laatste boot is of zo. Best wel eng dan al dat water om je heen, want als er geen boot is, kun je geen kant uit. Maar gelukkig, San Marco doemt in de verte op. De verlichting op San Marco zou ook mooier kunnen volgens ons. We lopen weer op ons gemakje naar het hotel terug, wat weer niet zo makkelijk is in het donker met die kleine lettertjes op die kaart en mijn slechte ogen. Maar met een beetje moeite komen we ook dit keer weer aan.

30 MAART

Weer een uur van onze vakantie af, want de klok gaat vannacht een uur vooruit. Vandaag weer stralend zonnig weer. Dat geluk hebben we dan toch weer. We lopen weer vol genot naar San Marco. Ik krijg er maar niet genoeg van en heb nu al spijt dat we morgen weer naar huis moeten. Vandaag gaan we het Dogenpaleis bezoeken. En dat is me toch mooi. Als je een hoop pracht en praal bij elkaar wilt zien, ben je hier aan het goede adres hoor. Niet normaal meer, zo indrukwekkend.

Daarna nog een laatste blik op het plein, vervolgens weer koffie op het San Stefano plein. Dit keer besteld Ton gewoon koffie met melk, terwijl ik naar de wc ben, haha. Hij denkt dat dat niet zo duur is, maar ik weet nog van vorig jaar Florence dat Cafe Latte nog veel duurder is als Capucinno, dus ik heb echt lol. Ton gaat zijn pen kopen in een authentiek Venetiaans winkeltje waar ze allemaal papierwaar en pennen verkopen. Een mooi glazen inkpotje erbij van Murano glas. Het is meer voor de sier op zijn bureau als wat anders natuurlijk.

Daarna steken we de Ponte dell Academia over naar de wijk Dorsoduro. Hier bezoeken we het beroemde Peggy Guggenheim museum. Wat ons betreft 20 euro in het putje. Het was een tip van een Engelsman die we hier ontmoet hebben en uit de reisgids van Capitool. Zou erg spectaculair zijn, nou voor ons niet dus, erg jammer. Via de boulevard aan de Canala delle Giudecca lopen we terug naar de brug en doen een poging het Galleria dell Accademia binnen te komen, maar de rijen zijn enorm. Onderweg kopen we onze lunch en eten die op een bankje op. Op ons gemakje lopen we weer terug naar het hotel. Nog een avondje Venetie.

Zo vanavond weer een stuk gestapt. Weer een nieuw stukje ontdekt, maar het was er wel zo druk, dat we snel een afslag namen. Schijnbaar was dit de route naar de parkeerplaats en alle dagjesmensen gingen terug naar de auto. We komen nu in een heerlijk rustig stuk: de joodse wijk. Het echte Venetie zeggen kenners.

Op de terugweg moeten we toch nog even de Rialto brug over om het maskertje te kopen, dat we op dag 1 zagen. We hebben in Griekenland al 2 maal een Venetiaans masker gekocht en ik dacht in Venetie makkelijk een bijpassende te kunnen kopen. Nou word je hier overspoeld met maskers, maar nergens een in de stijl van die van ons. Alleen hier dus iets wat er een beetje op lijkt. We zijn net op tijd want ze is al aan het sluiten.

We vinden ook een leuke pizzeria en besluiten hier meteen te gaan zitten. Ton besteld een grote bier, die later 10 euro blijkt te kosten. Dat had hij wel kunnen weten natuurlijk. De rekening valt toch nog mee. Later zie ik, dat ze zich 10 euro vergist hebben in ons voordeel. Zo is het biertje toch nog erg goedkoop.

Nou ons stedentripje van 2008 zit er weer op.

Venetie heeft helemaal aan mijn verwachting voldaan. Het is precies zo prachtig als ik verwacht had. We hadden natuurlijk wel het weer mee en een intiem mooi hotelletje lekker centraal gelegen. Na een slechte eerste reisdag hebben we een geweldig weekend gehad.

Eros Ramazzotti – E2 – 19 – Adesso tu (with Gian Piero Reverberi & London session orchestra)(s@m)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.