11 September
Een gevaarlijke datum om te vertrekken? Ik heb er nog niet eens over nagedacht toen ik boekte, het drong later pas tot me door. Niet dat ik me echt zorgen maak. In het holst van de nacht rijden we naar Schiphol. Wat doen we onszelf toch elke keer aan? Ons vliegtuig is de eerste van de dag, dus geen oponthoud. We landen om 8.50 uur al op de luchthaven van Mytilini. Het is er grauw en grijs en er valt wat lichte regen. Gatsie, dit is niet zoals ik het me voorgesteld had. Volgens een medepassagier is het na morgen weer zonnig. Voor de koffers komen, gaan we eerst naar de hostess voor onze welkomst-envelop en melden we ons bij de autoverhuur, daarna liggen de koffers al op de band, dus is het een kwestie van oppikken die handel en wegrijden in het zwarte Atosje. Het is nog een heel eind rijden naar Molyvos. We hebben al bijna een complete eilandrondrit. We zien Mytilini (lijkt me een mooie stad), de baai van Gera, die in het echt veel groter lijkt als op de kaart, groene dennen-bossen, olijfbomenbossen, het platteland rond de baai van Kalloni, het mooi gelegen plaatsje Petra met het rotskerkje en uiteindelijk: Molyvos, wat een schilderachtig plaatsje. Maar dat komt later, eerst naar het appartement en wat uitrusten van de gemiste nacht. Na wat gezoek, hebben we Anasa dan eindelijk gevonden, maar er is niemand te bekennen en ook geen sleutels op de deur. We lopen een paar rondjes, wat een mooi en groot appartement met een ruim zwembad, en zelfs een kinderbad voor onszelf alleen. Zee- en bergzicht, maar helaas achter het zwembad ligt een behoorlijke kas die het zeezicht een beetje verpest, maar ja. Ik besluit sunweb te bellen voor de sleutel. Het meisje heeft schijnbaar de eigenaar al gebeld en zal dat nogmaals doen. Een half uur later hangen we nog rond het huisje, ik ben doodmoe, moet naar de wc en raak geirriteerd hierdoor. Net als ik mijn telefoon weer wil pakken, komt er een charmante jongeman aan, maakt zijn excuses, geeft de sleutel en verdwijnt meteen weer. Ook binnen is het prachtig, een nostalgische keuken met een fornuis uit grootmoederstijd, maar toch van alle gemakken voorzien, zoals grote koelkast, kleine afwasmachine (allemaal netjes verborgen achter de oud ogende deurtjes), een espressomachine, een eethoek met witte bekleding, oef! Ook de huiskamer is smaakvol en met zorg ingericht, een tikkeltje kitscherig hier en daar. Verder zijn er 2 ruime slaapkamers en 2 badkamers met luxe bubbeli baden. Dit gaat goedkomen deze week, als het weer nu ook nog mee gaat werken!!!!
Na allebei een tukje gedaan te hebben, rijden we naar het dorp. Lopen lijkt me geen goed idee met de conditie van vandaag. Het dorpje ligt schitterend. Hele mooie vergezichten vanaf het hoog gelegen dorpje. Ook een zeer aparte bouw, uniek voor Griekenland, doet me een beetje aan Metsovo denken. Het is er ook stik gezellig vind ik. We genieten uiteraard weer van ons Griekse maaltje. Morgen meer, niet alles tegelijk, we hebben nog de hele week. En…het zonnetje probeert krampachtig door te komen.
12 September
Het klokje rond geslapen vannacht, ik voel me heerlijk uitgerust. Vol spanning kijk ik naar buiten, jammer, het is weer grauw en grijs. Het is wel droog. In het kleine autootje rijd ik naar het dorpje en zoek een bakkertje. Dat is snel gevonden. In het luxe appartement in echter geen pannetje te vinden om een paar eitjes te koken, erg vreemd.Ook een lamp in de woonkamer ontbreekt, toch wel essentieel zou ik zeggen. In de slaapkamers zijn leeslampen en plafondlampen, op het terras zelfs 3 terraslampen, maar in de woonkamer niente. We moesten het doen met een wandlampje van sneeuwwitje dat we ergens gevonden hebben en een lampje in de hal. Ik kan zo net nog een beetje lezen.
Het bewolkte weer is uitermate geschikt om te wandelen. We gaan eerst het zandpad dat langs de huisjes ligt af en komen bij de zee, met een smal rommelig strandje met bergen zeewier aan de randen, niet het strandje waar ik zou gaan liggen. Via een flinke omweg belanden we uiteindelijk in Molyvos en lopen door naar het haventje. Ook dat is weer heel erg knus, en genoeg restaurantjes, we hebben dorst en het is lunchtijd. Een gezellig restaurant is hier niet zo moeilijk te vinden omdat ze allemaal zo schattig zijn. Ton neemt een omelet en ik de homemade springrolls die overheerlijk smaken. Het leven is weer goed deze week. We zien wel op tegen de klimpartij op de terugtocht maar het valt uiteindelijk mee. Eenmaal thuis ben ik wel helemaal bezweet en besluit meteen in het zwembad te duiken, dat er ook niet voor niets zo uitnodigend bijligt. Het eerste treetje gaat nog maar het tweede treetje krijg ik al een beetje de bibbers, iets kouder dan verwacht, maar nu ik eenmaal zo ver ben, zet ik toch door en dat is maar goed ook, want het is wel zo heerlijk. Na 25 baantjes ben ik wel weer afgekoeld en ik settle mezelf bij Ton (die zich niet aan het zwembad waagt) op het terras met een mooi boek.
Om half 7 rijden we naar Petra, ook een alleraardigst plaatsje, een kilometer of 5 verderop. Eerst maken we een wandelingetje door het knusse dorpje wat zich kenmerkt door het rotskerkje midden in het dorp, allemaal iets groter dan in mijn fantasie. Ik dacht dat het een rots was met een piepklein kerkje, maar de kerk is best wel groot. We eten in een tropische binnentuin tussen de bananenplanten, het smaakt weer heerlijk. In het pikkedonker rijden we naar Molyvos terug, wat er adembenemend bijligt in het donker met het geheel verlichte Castro. Hier moeten we nog een keer foto’s van maken.
Als we het zandweggetje vlak voor het huisje oprijden, zien we duizenden kikkertjes of padden op het paadjes wegspringen. Het lijken kikkertjes, maar er is geen poel te bekennen in de omgeving, dus vermoedelijk zijn het klein padjes. Padjes op het paadje.
13 September
Hiep hoi, het is stralend zonnig weer. Alles ziet er gelijk veel vrolijker uit als met die grijze bewolking. We ontbijten nu op het achterbalkon, omdat het aan de voorkant al bloedheet is. Vanaf hier hebben we uitzicht op het kasteel dat zich op de top van Molyvos bevindt. Na het ontbijt nog even wat lezen en dan pakken we de Atos richting Eftalou. We kijken even op het strand en dat bestaat weliswaar uit kiezels, maar is wel erg mooi en een adembenemend uitzicht op het Turkse land. De bedoeling is om via een prachtige onverharde kustweg naar Skala Sikaminea te rijden, maar na een paar honderd meter weg, vinden we het verstandiger om te keren en via een hoger gelegen bergweg te gaan die wel verhard is. Het is een prachtige route. Onderweg stoppen we in Vafios. We parkeren de auto aan rand van het dorpje en lopen via een steil smal weggetjes van grove stenen naar boven. Een typisch Grieks dorpje, verder niet apart of zo.Er zijn wel enkele goede taverne’s waar je lekker kunt eten, terwijl je geniet van de zonsondergang en het uitzicht op Molyvos.Skala Sikaminea is een popperig havenplaatsje, echt wel zo knus en snoeperig dat ik er helemaal lyrisch van wordt. We verkennen het plaatsje, en wandelen een stukje langs de kust. Dan gaan we lunchen in het haventje. Een heerlijke tonijnsandwich met capuccino. Na de lunch rijden we weer 10km zuidwaarts en komen in Mandamados, alwaar we de Taxiarchis klooster bezoeken, wat even buiten het dorp ligt. Het klooster ligt er prachtig bij met volop bloempotten en bloeiende planten op het binnenplaatsje, zeer verzorgd. De kerk is van binnen ook een en al pracht en praal en heeft een zeer aparte icoon gemaakt van klei en bloed. De kerk en voornamelijk de icoon wordt druk bezocht door Griekse vrouwtjes, die het icoon met kussen bedelven. Dan gaan we weer richting Molyvos zodat we nog lekker even op ons terras kunnen genieten van het mooie weer.
Om half 7 wordt het weer tijd voor een rondje Molyvos. Bewapend met fototoestel en filmcamera gaan we richting het dorpje. We lopen via het kleine boulevardje, onder de palmbomen weer naar de hoofdweg en eten weer bij het restaurantje van de 1e dag, Dilino, waarbij we nu ook nog kunnen genieten van een prachtige zonsondergang. Als een vuurrode bal zakt de zon de zee in. De veal with red sauce smaakt erg lekker. Het restaurantje zit vol, schijnbaar een geliefd plekje. Na het eten is het pikkedonker en slenteren we nog op ons gemakje door de steile sfeervolle straatjes van Molyvos. Ik krijg er maar niet genoeg van.
14 September
We gaan vandaag we westkant van Lesbos verkennen. Het plan is om eerst naar Skala Eressos te gaan, vervolgens naar het versteende Woud en Sigri. Maar plannen in Griekenland kunnen heel anders lopen. Het is allemaal al een stuk langer rijden als we dachten. Het laatste stuk vooral is een heel kaal maanlandschap, erg apart. Als we in Eressos, dat 4 km voor het strandplaatsje ligt, arriveren, blijkt de weg verspert te zijn. Een Engelsman waarschuwt ons al, dat we terug moeten en een binnendoorweggetje moeten nemen. Nou dat weggetje is vreselijk. Zeer smal en steil , uiteraard ook zeer druk door de wegomlegging en het loopt nota bene door een drooggelegen rivier. Het gaat allemaal als we heel rustig rijden, maar terug gaan we niet meer zo. Daar gaat het versteende woud en Sigri!! Skala Eressos valt ook tegen, wat een ongezellig plaatsje. Het strand is het enige wat mooi is. Ton heeft wel zin in koffie en we gaan op de boulevard zitten in een leuk tentje. Het valt ineens op dat er alleen maar vrouwen zitten. En plots herinner ik me weer dat dit het oord van de Lesbo’s is. Stiekem moet ik lachen, dat Ton als enige man op een terras vol vrouwen zit, maar het deert hem niets. Ook op het strand liggen bijna alleen vrouwen, maar hoe kan het ook anders, we zijn tenslotte op Lesbos he? We rijden terug via Mesotopos, Agra, Parakila naar Kalloni met mooi uitzicht over de enorme baai van Kallonii. Onderweg stoppen we nog even op een mooi plekje aan de baai om ons appelbroodje op te eten. Het landschap van West-Lesbos is apart maar weinig verrassend, leuk om een keer gezien te hebben, maar we hoeven niet terug.
Als we net naar het dorp willen gaan, komt de eigenaar van de huisjes langs met vrouw/dochter?? en 2 kids. Ze komen de bedden verschonen en wat poetsen om half 7 ’s avonds nog. Meteen maar even gevraagd naar een steelpannetje en het werd onmiddellijk uit het andere huisje gehaald. Over de lamp in de huiskamer ben ik maar niet begonnen, want ze spreken zeer gebrekkig Engels. Daarna gaan we alsnog naar het dorpje en maken eerst een wandeling langs het strand. Het strand stelt niet veel voor, alleen maar grove kiezels. De zonsondergang missen we ook want aan de horizon hangen wolken. Ik maak nog wel een paar mooie foto’s, voor de zon achter het wolkendek verdwijnt. We eten langs de boulevard. Ton heeft een keer zin in pizza en die smaakt goed, maar het is weer eens veel te veel. De temperatuur is heel zacht vanavond en het is windstil.
15 September.
Vanochtend word ik wakker van regen. Nee, toch he? Het zal toch niet weer……ja dus. Er hangt weer een grijs wolkendek, maar het zonnetje probeert er doorheen te schijnen. Nou ja, eerst mijn dagelijkse gang maken naar het bakkertje en nu kunnen we ook de eitjes koken. Ton wordt pas om 10 uur wakker en rond half 12 rijden we pas weg. Gezien het weer besluiten we naar Mytilini te gaan, schijnt een mooie stad te zijn. Bepakt met vesten en regenjassen vertrekken we. Onderweg zien we niets van het uitzicht vanaf de mooie kustweg, alles is in nevelen gehuld. Echter voor we in Mytilini aankomen is de bewolking echter helemaal verdwenen en is het weer strakblauw en bloedje heet. Niet te geloven toch, wat een verschil.
Mytilini is een zeer drukke stad, vooral veel auto’s maar nog meer scootertjes die als gekken door de winkelstraatjes scheuren, echt niet normaal. 80 km per uur is geen uitzondering. We besluiten de mooie Agios Therapondaskerk te bezoeken, maar die is dicht. Ook de winkels gaan allemaal dicht en gezien de drukte en hitte hebben wij er ook al snel de balen van. We vinden er helemaal niets aan in Mytilini. We kopen een sandwich en blikjes fris en lopen terug naar de auto die bij het Castro staat. In het omliggende park eten we in de koelte onze lunch op en gaan dan op pad naar het kasteel. Er hangt een groot bord dat het van 8.30 tot 8 uur ’s avonds open is,behalve op Maandag, maar de poort is dicht, er zit een groot hangslot op en het is toch echt geen maandag. Nou hebben we daarvoor 1,5 uur gereden, kerk dicht, kasteel dicht.
Gelukkig is de kustweg terug wonderschoon, zeker nu de zon weer schijnt, dus de tocht alleen al is het waard. We zijn pas om half 6 weer in het appartement.
Als we ’s avonds in Molyvos lopen, loopt er een echtpaar voor ons wat me zeer bekend voorkomt. Ik zeg het tegen Ton, maar bij hem gaat er geen lichtje branden. Ik zit maar te denken en te denken. Opeens draait het vrouwtje zich om en kijkt naar ons, kijkt nog een keer en ze herkent ons ook. Ik zeg: ja, ik ken jullie ook ergens van, maar ik weet niet waarvan. Zij weet het meteen, van Kythira. Wat grappig! Het verbaast me altijd al dat we met al onze Griekenlandreizen niet vaker mensen tegenkomen van vorige vakantie, maar nu dan wel. We eten in het dorp op een balkon van zo’n traditioneel huis, niet te veel dit keer, want dat is me gisteren niet goed bevallen.
16 September
Vandaag staan er wat kleine bezichtigingen in de buurt op het programma. We beginnen met het Kasteel van Molyvos dat al heel vaak op de foto staat, maar dat we nog niet bezichtigd hebben. Vanaf dat kasteel is het uitzicht op zee, Molyvos, Turkije schitterend. Zeker nu het strak blauw is vandaag.
Daarna rijden we naar het bergdorpje Stipsi, een typisch Grieks bergdorpje met vele kafenion’s. Alleen met de auto hier rijden is een regelrechte ramp. De straatjes zijn supersmal, steil,slecht wegdek en dan nog asociale tegenliggers. Ik krijg het er benauwd van terwijl ik niet hoef te rijden. Na Stipsi rijden we naar het strand van Anaxos, via Petra, ook daar worden we helemaal klem gereden. Richting Anaxos is een smalle weg, pal langs zee. Voor ons stopt er een vrachtwagen midden op de weg, aan de andere kant komt er de bus aan en wij zitten er zo’n beetje tussen in. Ton moet onderhand het terras op rijden om de bus te laten passeren. We hebben al op vele Griekse eilanden en vaste land gereden, maar hier is het rijgedrag behoorlijk asociaal zeg. Ze doen maar wat ze willen zonder rekening te houden met de medeweggebruikers.
Anaxos heeft een prachtig gelegen strand.Wat een uitzicht hier! We eten hier onze lunch op die we in Stipsi gekocht hebben en genieten van de zee, de eilandjes voor de kust, Molyvos in de verte. Daarna wil ik nog wel even Ambelia Beach alwaar een paar meertjes zouden zijn met waterschildpadjes. De weg ernaar toe is goed, maar op het eind wordt het smaller en keren is vrijwel onmogelijk en de weg houdt op waar het strand is, dus weer een gefriemel met de auto in zijn achteruit tussen geparkeerde auto’s en ook nog bochten en een helling op tot we kunnen keren. Het rijden is vandaag een ramp. We zoeken naar een meertje en vinden een vieze poel waar inderdaad een paar kleine schildpadjes zwemmen, toch allemaal wat mooier voorgespiegeld als in werkelijkheid, anders was ik hier niet voor omgereden. We hebben genoeg gezien vandaag en gaan terug naar het appartement.
Molyvos is weer gezellig als vanouds vanavond, We lopen nogmaals naar het haventje en eten weer bij Dilini, een souvlaki van het huis ditmaal.
17 september.
De laatste dag alweer. Eigenlijk wil ik het zuiden nog graag verkennen, maar dat wordt dan weer 1 dag in de auto zitten, zeker 1,5 uur heen en 1,5 uur terug is niet abnormaal hier en dan ben je er alleen nog maar. Dan wil ik daar nog van alles zien. En morgen weer een eind rijden. Ik vind het heel moeilijk maar ik geef het zuiden op. Het is ook vakantie. We gaan er een relaxed dagje van maken vandaag. Dan duurt de dag ook wat langer.
We wandelen rond half 11 richting Molyvos, binnen 20 minuten zijn we aan de rand van het stadje. Nog een keertje over de leuke boulevard, nogmaals het schattige haventje, souvenirtjes kopen voor onszelf en Wouter, nog een keertje de overheerlijke homemade springrolls als lunch. De terugweg proberen we via het dorpje te doen. Maar het is ongelooflijk hoeveel smalle kronkelstraatjes hier zijn, je raakt al snel je orientatie kwijt, maar wel leuk om in dit deel van het dorp te kijken hoe de mensen wonen in de mooi opgeknapte huisjes. Om half 2 zijn we weer bij het appartement. Dat het laatste bezoekje aan Molyvos, een van de gezelligste en mooiste Griekse stadjes die we ooit bezocht hebben.
’s middags komt de eigenaar nog even langs met een plaatselijke lekkernij. Door de bakker zelfgemaakt chocolade bonbons, een hele doos vol, mmmmmmm.Het gaat wel weer op zijn Grieks. Al telefonerend biedt hij ons het lekkers aan en voor je het weet is hij weer verdwenen.
Om 5 uur rijden we naar Petra om daar te eten. We lopen eerst op ons gemak de lange boulevard op en neer, daarna bezoeken we het rotskerkje en lopen we nog wat door het stadje. Dan zoeken we een plekje op de boulevard waar we en lekker kunnen eten en van de zonsondergang genieten. Het valt wel op dat er hier vele Hollanders zijn, evenals in Molyvos trouwens. Voor dat de zon ondergaat wordt ons uitzicht al belemmerd door auto’s die zonodig voor het restaurant moeten parkeren, jammer. Nu ga ik toch een paar keer naar de overkant om mooie plaatjes te schieten. Dit was voorlopig weer ons laatste Griekse etentje. Het was een heerlijke vakantie op het gezellige Lesbos.
18 September
Om 5.15 uur gaat het wekkertje weer. Vlug even een slok koffie naar binnen werken en wat yoghurt, laatste spulletjes inpakken, wat koffiekopjes afwassen en we vertrekken in het pikkedonker. Het rijden valt mee, na Kalloni wordt het al snel lichter en om half 8 komen we aan op de luchthaven. Bij het inchecken is het nog zeer rustig, de bussen zijn nog niet gearriveerd, dus eerst maar inchecken. Dat kost maar een paar minuutjes. Dan de auto terugbrengen, dat verloopt ook gladjes. De airport ligt aan de zee, dus we gaan lekker aan de zee zitten in het zonnetje wachten tot het vliegtuig komt, ook die is op tijd, dus we landen rond 12 uur weer op Schiphol airport.