Op 25 Maart vliegen we in ruim 1,5 uur tijd met WizzAir naar de hoofdstad van Hongarije. Daarna blijkt het nog een kleine kunst te zijn om de shuttlebus te vinden. Of wij nemen de beschrijving te serieus of zij kunnen geen beschrijving maken, laten we het maar op het eerste houden en dat blijkt later ook te kloppen. Als we de standplaats gevonden hebben, moeten we zeker een kwartier wachten voor het busje arriveert. Daarna moeten we ook nog zeker een half uur wachten voor we vertrekken. Wat zonde van de kostbare tijd. Het is druk in Boedapest en ong. 40 minuten na vertrek arriveren we op Madach Square. Goed voorbereid als altijd, lopen we dankzij mij, in een keer naar Town Hall Apartments. Het is een leuk appartement met 2 slaapkamers, zeer ruim balkon, kleine woonkamer/keuken en uiteraard een badkamer en wc. Ook heel compleet ingericht met wasmachine, afwasmachine, oven, magnetron, broodrooster, vriezer. Dit is al een goede keus geweest.
Tegen de avond lopen we het centrum in. Ons appartement ligt in een straatje met winkeltjes, restaurantjes, maar het is duidelijk niet ‘de’winkelstraat van Boedapest hoor! Ik kijk wel uit naar een bakkertje en een supermarkt en die zie ik in ieder geval (ook nog 24/7 geopend), handig voor morgenochtend. Als we het straatje uitlopen komen we uit op het Deak Ferenc plein, dat steken we ondergronds over en we belanden in een gelijknamige straat. Hier zitten wel enkele dure merkwinkels en een paar zeer luxe hotels,zoals het Kempinski . Dan zien we een leuk pleintje met allemaal kraampjes, het lijkt wel een kerstmarkt. Dat bewaren we voor morgen, eerst maar eens wat eten. We naderen de Donau en zien aan de overkant de prachtige Burchtwijk en in de verte het Vissersbastion. Dit lijkt me een leuke plek om een hapje te nuttigen en we vinden een fijn terras. Heerlijk om weer buiten te eten, weliswaar verwarmd, maar dat is bijna overbodig. Het is heel zacht buiten. Natuurlijk staat er Hongaarse Goulash op het menu maar die smaakt heel anders als ik me voorgesteld heb. Het rundvlees is heerlijk maar ik mis de saus met de typische goulashsmaak zoals ik die ken. Vreemd! Het is ook helemaal niet zo goedkoop, maar dat kan aan de locatie liggen, die was in ieder geval de moeite waard. Het is ook een beetje vechten met dat vreemde geld, dat zijn we niet meer gewent na de euro. We steken de beroemde Kettingbrug over naar Boeda en langs de Donau lopen we naar de volgende brug, de Elisabethbrug, via deze moderne brug komen we weer in Pest. Ik kom helemaal bezweet bij het appartement aan. Het is eigenlijk te warm voor een jas, maar te koud om zonder te lopen. En helaas we zijn niet voorzien van bodywarmers etc. als je maar 10 kilo bagage mee mag nemen.
26 Maart
We hebben heerlijk geslapen vannacht, wat waren we moe. Ton heeft overal spierpijn van het matras. Het is in ieder geval stralend weer en het wordt 22 graden vandaag, dus de jassen blijven thuis. Ik loop naar het bakkertje en koop 6 lekkere verse broodjes voor de ongelooflijke prijs van 30 cent. Rond half 10 starten we met onze tweede wandeling. We lopen bijna dezelfde weg als gisteren richting Kettingbrug. Nu wordt alles nog even met daglicht gefotografeerd. Net over de kettingbrug kunnen we met een soort tandradtreintje naar de Burchtwijk. Dat doen we zeker, want het is een hele klim en we moeten nog 3 dagen sjokken. Eenmaal boven hebben we vanaf het Burchtpaleis een schitterend uitzicht over de Donau en Pest. We lopen om en door het paleis heen. We bezoeken de musea niet. Dat kan nog als het weer wat minder is, het is nu zo lekker buiten. Na het Burchtpaleis vinden we een Konditorei waar we een Cappuccino drinken en een stuk appelcake eten. Dan lopen we verder naar het romantische Vissersbastion. Het ziet er een beetje sprookjesachtig uit, zou niet misstaan in de efteling en ook hier natuurlijk weer een mooi panorama over de Donau en het parlementsgebouw aan de overzijde.
Daarna zijn we moe. Als we via de talloze treden weer aan de Donau belandt zijn, gaan we even op een bankje zitten en na 10 minuten pauze, besluiten we via de kettingbrug weer even terug naar het appartement te lopen.
Om half 5 zijn we wel weer bijgekomen en gaan de schoentjes weer aan. We lopen, lopen, lopen weer, want Ton is op zoek naar een oplader voor zijn videocamera, die is hij namelijk vergeten. Achter station West is een groot winkelcentrum: het Westend City Center genaamd. Het is behoorlijk groot met enorm veel winkels. Op gegeven moment krijg ik gewoon de bibber in mijn benen. Misschien van vermoeidheid of een laag bloedsuikergehalte. Dus ik besluit dat ik moet gaan zitten met een overheerlijke ijsco om mijn bloedsuiker weer op niveau te krijgen (wat een goede smoes, die houden we erin). Door heel het grote winkelcentrum staan heerlijke leren 2 zits bankjes en ook bij de ijscotent is er een vrij voor ons. Het ijsje smaakt zo lekker, dat ik er nog wel een wil. En die bank zit ook overheerlijk en we zitten erg te genieten van het gemengde publiek dat langskomt, ik kan hier wel uren blijven zitten. Maar Ton heeft de Media Markt ontdekt. Oh wat vreselijk, in Eindhoven is het al een ramp, maar nu moeten we ook in Boedapest zelfs naar die winkel. Gelukkig hebben ze het niet en worden we doorverwezen naar het Sonycenter. Daar kunnen ze ons meteen helpen en 50 euro armer verlaten we de winkel. Ton gaat meteen weer enthousiast filmen zodra we uit het winkelcentrum zijn. Nu kan het weer!!
Dan wordt het toch tijd voor een restaurant. Ik heb op de kaart een soort restaurantwijkje gevonden. Volop terrasjes, allemaal op straat met een pad voor de voetgangers er tussendoor. Ton vindt dit veel te toeristisch en onrustig, dus lopen we door maar komen niet echt iets bijzonders meer tegen. Dan maar naar het restaurant bij het appartement. Het betreft een all inclusive formule. Je betaalt een vaste prijs en daarvoor krijg je 4 gangen in buffetvorm en de drankjes. Nou het ziet er wel gezellig uit dus we doen het maar, want verder lopen is op dit moment geen optie meer.
Het smaakt aardig, maar toch niet echt ons ding. Morgen gaan we niet terug in ieder geval. Er worden schijnbaar veel verjaardagen gevierd want een keer of drie, gaat de muziek ineens heel hard en spelen ze kennelijk een soort verjaardaglied en komen de obers met een taart met brandende sissers erop binnen en begint iedereen te klappen. Om half 11 liggen we uitgeteld op bed.
27 Maart
Minder warm als gisteren, vandaag. Ik vertrek in een fleecevest en Ton zelfs met jas. Aanvankelijk strak blauw, maar al gauw zijn er ook wolken aan de hemel. Als eerste bezoeken we de Sint-Stefanusbasiliek. Heel erg mooi van binnen. Je kunt ook de klim naar de toren maken vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over Boeda en de Donau. Ton vindt het te bewolkt, ik denk eerlijk gezegd dat het een smoesje is, het is een stevige klim natuurlijk. Dan wandelen we verder langs allemaal chique straten en pleintjes en parkjes en opeens zien we het prachtige parlementsgebouw liggen. Jammer genoeg zwaar bewaakt. We hebben hier al redelijk wat bewapende beveiligers gezien. Dus we moeten het doen met een wandelingetje erom heen. In het parkje voor het gebouw nemen we onze eerste rustpauze. Mijn voeten branden. Na een kwartiertje lopen we via Falk Miksa utca, de bekende galerieënstraat richting Margaretha brug. Hier wordt volop gewerkt, maar we kunnen het eiland toch bereiken. Margaretha eiland is een eiland midden in de Donau van ong. 2,5 km lang. In het weekend komen de Boedapesters hier massaal heen om te ontspannen. Er is een strandbad, een stadion. Je kunt er fietsen huren. De zon is inmiddels doorgebroken en het is meteen 7 graden warmer. Het vest kan uit. Ton baalt van zijn zware jas. We lopen een stukje op het eiland maar Ton krijgt meteen last van zijn hooikoorts, dus we besluiten weer naar het vaste land te gaan. Het wordt ook de hoogste tijd voor koffie. Ik zeg tegen Ton: hopelijk vinden we snel zo’n Konditorei net als gister, en mijn wens gaat bijna acuut in vervulling. Een heerlijke bank,erg lekkere koffie en een zeer appetijtelijk stuk Schwarzwalderkirschtorte. Wat zullen we weer moeten boeten als we terug zijn. Als we weer helemaal mens zijn, vervolgen we onze tocht. Het Operahuis schijnt heel mooi te zijn. Van buiten moet het nodig schoongemaakt worden. En we kunnen alleen de hal van binnen zien. Dat belooft inderdaad veel goeds. Helaas hebben we geen net pak en hoge hakken bij ons, dus het blijft bij de hal. We zijn nu vlakbij het appartement en dat komt goed uit, want ons enige wens is: schoenen uit en een bank of stoel.
Om 5 uur kunnen we er weer tegen en wandelen we weer weg. De eerste stop in een grote joodse synagoge. Een mooi gebouw uit 1854, geheel gerenoveerd met 2 ui-vormige dakjes op de torens van 43 meter hoog. In de tuin staat een levensboom, het in 1990 onthulde Holocaust monument. We vervolgen onze route via de Muzeum Korut en komen uit bij een typisch groene brug: de Vrijheidsbrug genaamd. We zien ook nog de beroemde grote Markthal maar die is al gesloten. Dan lopen we door de grote winkelstraat met ook vele restaurantjes. Ze worden door ons allemaal afgekeurd. De een is te toeristisch, de ander heeft geen lekker menu of is te duur. Uiteindelijk zitten we weer in het restaurant van dag 1 aan de Donau met het wondermooie uitzicht. Er staat ook weer Italiaanse salade op het menu, die was zo lekker en een pizza met zalm. Dan moet Ton de mooie verlichte burchtwijk nog even filmen en we moeten de markt nog bekijken. Het is erg gezellig. Vooral omdat er een man prachtig trompet speelt, de verlichte kraampjes zorgen ook voor sfeer en een aantal gebouwen zijn prachtig verlicht. Op weg naar het appartement valt Ton’s oog op de Basiliek. Zo mooi verlicht ’s avonds, dat we er nog een ommetje voor maken. Boedapest, wat een prachtige gemoedelijke stad zeg.
28 Maart
Vannacht 1 uur minder geslapen, zomertijd!! Toch waren we al redelijk vroeg op, aangezien er 3 balkons verder een aantal jongelui zitten die behoorlijk wat herrie produceren. Even wat broodjes gekocht voor vandaag en morgen, 10 voor 30 cent, nog goedkoper als bij de bakker,het blijft ongelooflijk. Na het ontbijt de wandelschoenen aan en op naar het Heldenplein. Het is strak blauw, maar de wind is fris. Na een klein half uur lopen komen we op het schitterende plein aan. In het midden het monument en aan de zijkanten links en rechts ook 2 schitterende gebouwen waar musea in gevestigd zijn. Bij het monument is van alles te doen. Optredens van zangers, trommelaars etc. We kijken even en lopen dan het park in. Ook hier staan nog enkele schitterende sprookjesachtige gebouw, een kasteel, een mooie kapel en weer een museum. We lopen het park rond en komen uiteindelijk bij het Szechenyi badhuis. De hal is alleen al is weer oogverblindend mooi, maar ik wil naar binnen en zwemmen in het warme bronwater. Ton is nog niet echt overtuigd, maar dat komt wel. Ik koop 2 kaartjes en we gaan door de toegangpoortjes. Dan krijgen we een soort kooi toegewezen, ja ja, de bovenkant is helemaal met ijzeren gaas bekleed. We moeten ons daar omkleden en onze spullen kunnen we in de kooi achterlaten, raar idee hoor. We huren 2 handdoeken, maar dat lijken wel lakens. Dan moeten we door de wirwar van zaaltjes en zwavelbaden het buitenbad zien te vinden. Dat valt niet mee, alles is alleen in het Hongaars aangegeven. We hebben de sauna, de wc , de doucheruimte en de massagetafels al gezien voor de eindelijk een deur naar buiten vinden. Jeetje wat mooi!!! Prachtig gewoon, maar ook koud, het waait per slot van rekening en het is maar 16 graden. Ton zoekt net zolang en probeert elk bad met zijn voet uit, tot hij er een gevonden heeft met de juiste temperatuur: 37 graden. Het is een genot. We liggen een uur lang helemaal bij te komen en rozig te worden van het zalige water. Dan gaan we toch maar even terug om de camera’s te halen en geld voor wat koffie. Het zwemmen was echt de moeite waard na 3 dagen slenteren, een aanrader!!
Om 6 uur maken we nog een laatste rondje Boedapest en eten we nog een heerlijke Hongaarse maaltijd bij een supergezellig Italiaans restaurant, onlogisch he? We gingen erheen voor de sfeer en toen kregen we naast een Italiaanse menukaart ook een Hongaarse menukaart en uiteindelijk hebben we daar een keuze uit gemaakt, erg lekker.
Dit was ons stedentripje van 2010 alweer. Boedapest is een supermooie stad met straten die allure hebben. Een groot deel van de duizenden mooie pandjes is gerenoveerd, helaas ook een aantal nog niet, maar ze zijn goed op weg. Wat vooral opviel was dat de stad heel erg schoon was. Zelfs op zondagochtend zag ik mensen aan het werk om het vuil van de zaterdagavond weg te werken. Boedapest een bezoekje meer dan waard!