Dresden

augustus 2010

Op 30 juli rijden we ’s morgens vroeg weg voor een lange rit naar Dresden. Deze stad staat al een tijdje op mijn steeds langer wordende verlanglijstje van nog te bezoeken steden, gebieden en landen. Nu heeft Ton sinds korte tijd een nieuwe auto, die hij graag een keer goed in wil rijden. Waar kan dat beter als op de Duitse autobaan. En toen kwam ook meteen Dresden in beeld. Een appartement is snel geboekt, dus Dresden here we come!!!!!

Elbe_-_Dresden,_Germany

De reis met de auto is een crime. Hoezo doorrijden op de Duitse Autobaan? De weg zit helemaal vol met vrachtverkeer, waarvan er een 101 km/uur rijdt en de ander in gaat halen met 102 km/uur. Tot en met het Ruhrgebied had ik dit wel verwacht, maar daarna houdt het ook niet op. Regelmatig krijgen we via onze navigatie waarschuwingen voor files en we proberen die dan met een kleine omweg te ontwijken. Maar op dat idee komen meer chauffeurs, dus rijden we de omweg stapvoets met grote vrachtwagens voor ons. Als we nog 300 km voor de boeg hebben, is het ineens rustig en raast Ton er overheen. Angstvallig houd ik de kilometerteller in de gaten en als we richting 200 gaan, begin ik te piepen. En ook dan, worden we nog ingehaald met snelheden zodat het lijkt alsof wij stilstaan. Na Chemnitz het laatste korte stukje is het weer een grote file en ik begin te geloven dat we nooit meer aankomen. Maar dan ineens zijn we er!!!!

We staan in een doodlopend straatje waar je niet kunt parkeren en Ton wacht even terwijl ik vlug naar de receptie loop. Ik vraag aan de vreselijke serieuze jongeman bij de receptie, waar we de auto kunnen parkeren. Maar hij handelt uitsluitend volgens de regeltjes: eerst inchecken, dan de auto pas. Dus Ton kan even op hete kolen blijven zitten in zijn auto. Als we dan eindelijk naar de garage lopen, gaat de jongeman ons voor en wijst ons een plekje, zeer smal, tussen 2 betonnen palen. Ik moet er via de bestuurdersstoel uit.

De receptionist steekt ook geen vinger uit om ons te helpen met de bagage.(dat staat niet in zijn functie-omschrijving) En aangezien we toch met de auto zijn, heb ik flink wat meegenomen. Zodat we het zeker niet warm of koud zullen hebben en meteen drankjes tot onze beschikking hebben.
Het appartement is prachtig. Zeer ruim. Een enorme hal waar de driedeurskast die erin staat bijna wegvalt, dan een grote badkamer zelfs voorzien van wasmachine en een grote keuken en tot slot een woon/slaapkamer smaakvol ingericht met zachte crèmekleurige vloerbedekking. Er is ook nog een breed maar zeer smal balkon dat uitkijkt op de vrouwenkerk. Wij zijn in onze nopjes met Aparthotel Neumarkt.

We droppen de tassen en gaan vrijwel meteen daarna de stad in. Op slag zijn we de lange autoroute vergeten. Werkelijk een plaatje die stad, Dresden heeft meteen mijn hart veroverd. Op een redelijke kleine oppervlakte komen we het ene historische gebouw na het andere tegen. En de prachtige Frauenkirche schittert in het midden van de Neumarkt, helemaal gerenoveerd in oude stijl na verwoesting in de 2e wereldoorlog en in 2005 werd de kerk opnieuw ingewijd. Wat moet dat een enorme klus geweest zijn, waar al mee begonnen werd kort na de 2e wereldoorlog. Alle brokken steen werden genummerd en bewaard. Met de wederopbouw werd begonnen in 1994 na de Wende (Duitse hereniging). De honderdduizenden donaties kwamen zowel uit binnen- als buitenland. Zo leverde de in de Verenigde Staten wonende Nobelprijswinnaar Günter Blobel zijn prijzengeld in en gaf de Engelse koningin Elizabeth II geld uit haar privebezit.

We eten in de Weisse Gasse, een gezellig straatje met overal terrasjes. Daarna nog een wandeling door de oude binnenstad en kijken naar de zonsondergang op een bankje aan de Elbe die midden door de stad stroomt. En dan lekker slapen, wat overigens wel lukt in de degelijke duitse bedden.

De volgende ochtend schijnt het zonnetje al uitbundig als we onze ogen openen. Het opvallende aan het centrum van Dresden is, dat het over muisstil is. Heerlijk gewoon. De binnenstad is nagenoeg autovrij.
Als ik rond 9 uur naar het bakkertje loop, is het nog zo heerlijk rustig. Ik word alleen ingehaald door paard en wagen. En bij dit geluid sluit ik heel even mijn ogen en waan me in vroegere tijden. Na een lekker ontbijtje met verse duitse broodjes wandelen we richting Elbe. We steken de Carolabrucke over en slaan linksaf de Elberadweg op naar het Japanse Paleis. Onderweg hebben we een mooi zicht op oud Dresden. Aan het Japanse paleis is niet echt veel te zien en via de konigs-strasse lopen we naar de Albertplatz. Het leek ons een goed idee om vanochtend door de neustadt te wandelen omdat vandaag de winkels nog open zijn. Dresden is niet echt een winkelstad, tenzij wij verkeerd zitten, maar ook in de Haupt-strasse waar we doorlopen richting Elbe zitten niet echt veel winkels. Ook hier is het weer heerlijk rustig en een groene bomenrij is de brede middenberm met wandelpad. We drinken ondertussen nog ergens koffie, wippen een markthal binnen met kleine winkeltjes en de tijd vliegt weer. We lopen terug over de Albertbrucke en vanaf daar het je ook alweer een mooi zicht op de Altstad.

Het is tijd om even uit te gaan rusten in ons appartement en een broodje te eten. 2 broodjes, een kop koffie en de nodige rust verder, lopen we weer de stad in. Ditmaal om de Frauenkirche van binnen te bekijken, maar helaas de kerk is gesloten. Dan gaan we richting Altmarkt om wat te shoppen. Eindelijk hebben we “het” shopping gebied van Dresden gevonden, maar na 2 winkels heb ik al geen zin meer en als we langs de rundkino komen, stel ik voor een filmpje te pakken, het liefst een 3D. Helaas draait alleen Toystory en Ton ziet een poppenfilm niet zitten. Dan lopen we nogmaals terug naar het appartement om ons klaar te maken voor het avondeten. Heerlijk een appartement pal in het centrum, zelfs als je naar de wc moet, loop je gewoon even langs.

Voor morgen heb ik fietsen gehuurd, het wordt mooi weer, dus een fietstochtje lijkt ons wel gezellig.
We eten vlakbij de Frauenkirchein het Cosel paleis, en het zit overal stampvol. En Dresden heeft heel wat restaurants hoor. Het eten smaakt voortreffelijk maar we moeten er wel even op wachten. Dat geeft niet we hebben de tijd en het is nog aangenaam van temperatuur dus we brengen de tijd wel door met onze wijntjes en biertjes.

Om half 10 als het donker begint te worden gaan we opnames maken van Dresden by night. Nou ik heb mijn best gedaan, maar als er 3 goede foto’s over zijn mag ik tevreden zijn. Ik heb ze zojuist vluchtig bekeken en het is niet veel. Thuis maar eens op de grote laptop goed beoordelen. Hopelijk heeft Ton meer succes met zijn filmpje.

De volgende ochtend zijn we om 7 uur alweer klaarwakker. Ik voel me weer helemaal fris na een diepe slaap. Het zonnetje schijnt weer uitbundig. Om kwart voor tien willen we onze fietsen pakken, maar de receptioniste kan de goede sleuteltjes niet vinden. Dus gaan we eerst maar lopend naar de Zwinger, heel erg mooi weer. Deed vroeger dienst als paleis, tegenwoordig zijn er diverse musea gevestigd .Het is een rechthoekig complex met in het midden een grote binnenplaats met vijvers. Vroeger werden hier toernooien en feesten gehouden. Vandaag de dag kun je er genieten van openluchtconcerten en balletvoorstellingen. De naam Zwinger betekent dan ook ‘tussen de muren’. Daarna hebben we kaartjes voor de bezichtiging van de Semperoper. Een prachtig operagebouw. De gids leidt ons ook weer rond alsof we kleine kinderen zijn. Netjes in de rij blijven en vooral volgen. Raakt er niemand de weg kwijt? Alsof dat kan in een operagebouw. Maar ze vertelt wel de boeiende geschiedenis van het gebouw dat al 2 keer opnieuw opgebouwd is. Als we uurtje later buiten komen is het al behoorlijk heet. Eerst maar eens drinken kopen en een kop koffie drinken in het appartment. Daarna gaan we maar eens kijken of de sleuteltjes al gevonden zijn.

Ze zijn inderdaad gevonden en we fietsen een stuk Elberadweg richting Meissen tot we een terrasjes vinden onder de bomen aan de Elbe. Bezweet komen we weer aan in het appartement. Even uitpuffen en vocht aanvullen. Om kwart voor 5 doen we nog een poging de Frauenkirche van binnen te bekijken, maar helaas weer gesloten. Terwijl overal de openingstijden vermeldt staan en we echt op de goede tijden daar waren. Net maar weer even op internet gekeken en we krijgen nog een laatste kans van half 8 tot half 10. Na het eten maar weer gaan kijken dan. Gelukkig ligt hij maar 5 stappen verder.

Dan gaan we maar met onze huurfietsen weg. We rijden naar het park Grosser Garten en dat is ook werkelijk ontzettend groot. In het midden ligt het Carolaslot met een grote vijver ervoor. Aan weerszijden van het slot zee brede lanen naar de rand van het park. Er wordt naar hartelust geskate, gefietst, gewandeld, gevaren, gesport. Ik zie zelfs mensen dansen. Er is ook een dierentuin, een zwembad, een botanische tuin kortom voor iedereen wat.

Na wat rondjes door het park fietsen we richting Elbe, maar of ons richtingsgevoel is verkeerd of ze hebben de Elbe verlegd, we komen er niet zo 1,2,3. Uiteindelijk vragen we het en dan lukt het wel. Via de Elbe fietsen we terug de stad in waar we moe maar voldaan aankomen.

’s avonds eten we weer in het Cosel-paleis alwaar we gisteren ook heerlijk gegeten hebben en maken we een laatste wandeling.Daarna is de Frauenkirche dan eindelijk een keer geopend. De grootte valt me tegen, het heeft wel een prachtig altaar, verder is hij heel eenvoudig. Beneden is ook nog een stilteruimte alwaar Ton de kriebelhoest krijgt, dus we gaan maar snel naar buiten.

De volgende ochtend is het grijs en het regent, dus we ontbijten vroeg, pakken onze tassen en rijden aan. Wat hebben we een geluk gehad met het weer. De terugweg gaat aanzienlijk beter als de heenreis en rond half 5 rijden we onze straat in.

james blunt – you’re beautiful

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.