28 Maart 2011
Na 15 minuten startklaar gewacht te hebben op 4 verlate passagiers, kunnen we dan eindelijk vertrekken op maandag 28 maart 2011. Het vliegtuig heeft een akelig enge brom tijdens het opstijgen, maar ik krijg een déjà vu van toen we 2 jaar geleden met air Berlin naar Corsica gingen (toen hadden we dezelfde enge brom), dus ik denk bij mezelf: het zal wel!
En binnen het uur wordt de landing alweer ingezet en landen we veilig op Praag airport. Het is wachten op de taxiservice van het hotel en we zien allerlei chauffeurs met bordjes omhoog klaarstaan en aankomen, maar niet die van ons. Gelukkig sla ik altijd het telefoonnummer van onze accommodatie op in mijn mobiele telefoon en ik besluit maar eens te bellen na een kwartier. “He had problems”, zegt het meisje aan de andere kant van de lijn. Het bekende smoesje, gewoon vergeten dus. Na nog een kwartier wachten is hij er dan en rijdt ons al telefonerend en sms-end met hoge snelheid naar het centrum.
Voor het appartement worden we afgezet en het is nu een kwestie van de sleutel halen. Het appartement ziet er aardig uit, ingericht met de welbekende ikea-meubels. Het ligt zeer centraal aan het beroemde Wenceslasplein tussen de restaurants en winkels en heeft een groot balkon. Een balkon van historische waarde ook nog. In 1989 maakte Vaclac Havel vanaf dit balkon tegenover een enorme menigte het einde van het communisme bekend. Raar idee dat wij nu hier ook zitten.
We hebben zin in koffie. Ik vul het waterreservoir van het koffiezetapparaat en opeens zie ik de aanrecht vol water staan. Schijnbaar ergens een lek, straks even melden. Maar we hebben zo’n zin in koffie. Met behulp van de waterkoker, giet ik handmatig het kokende water in het filter en de smaak is prima.
Na een coffeïneshot hebben we wel zin om de stad te gaan verkennen. Wandelschoenen aan en Praag here we come!! Er is van alles te zien. Zeer luxe en dure winkels van de bekende topmerken zoals Prada, Dior etc. Daarnaast talloze souvenirwinkels met de meest uiteenlopende artikelen tot de grootste kitsch toe. Maar dan zijn we ineens bij de oude markt. Schitterend!!!! Het autovrije plein is omgeven door de mooiste gebouwen in gotische en barokke stijl. Blikvanger is het oude stadhuis met zijn astronomische klok en dat is ook te zien aan de massa’s mensen die met hun fototoestel in de aanslag staan te wachten tot het 5 uur is. Op ieder heel uur, verschijnt er een parade van Christus en zijn 12 apostelen.
Hopelijk komen we een deze dagen nog een keer zo dichtbij dat we het kunnen filmen. We lopen nog wat verder en komen bij de rivier de Moldau uit. We lopen linksaf richting de beroemde Karelsbrug. Die bewaren we echter voor later, want we zijn al moe en barsten van de honger. Dus een lekker maaltje gaat er wel in, daarna nog terugwandelen en tot onze verbazing hebben we al een nieuw koffiezetapparaat, dus ik zet snel een lekkere kop koffie.
29 Maart 2011
Na een goede nachtrust worden we wakker met zicht op een strakblauwe hemel. Kijk, dat is waar we behoefte aan hebben. Dit geeft me nog meer energie. Ik ga op zoek naar een broodjeswinkel en die blijkt onder de grond in het metrostation te zijn, evenals allerlei kleine winkeltjes die broodjes e.d. verkopen. Na het ontbijt gaan we even op het balkon zitten in het ochtendzonnetje met een kop koffie.
We gaan vandaag de Praagse Burcht verkennen aan de overkant van de Moldau, verhoogd gelegen met mooi uitzicht over deze kant van de rivier. Aangezien we verwachten veel te moeten lopen en de metro op 2 stappen van het appartement is, maken we gebruik van dit gemak. Na enig gepuzzel, bemachtigen we 2 kaartjes en voor 80 cent worden we een paar kilometer verder gebracht en beginnen we daar aan onze route.
Via de mooie wijk Mala Strana wandelen we naar boven en komen aan op het prachtige plein. Er zijn hier van allerlei historische gebouwen te bezichtigen en we beginnen maar lukraak te lopen en te fotograferen want ons kaartje van Praag is wel zo onduidelijk. Als we een rondje gemaakt hebben, willen we koffie en we vinden een vredig gelegen parkje net buiten de paleismuren met een buitenterras. We nuttigen ook maar gelijk een broodje, aangezien het alweer half 1 is. Daarna wil ik het gouden straatje toch wel eens zien. Ik krijg het ding niet gevonden en het wordt ook nog eens nergens aangegeven. Uiteindelijk vraag ik het ergens en het blijkt gesloten te zijn wegens renovatie, hebben wij weer! Dan kopen we maar een ticket voor 4 bezienswaardigheden op de burcht. Het eerste is de enorme Sint Vitus-kathedraal, een joekel van een kerk waar vele Boheemse koningen gekroond zijn en begraven liggen, en wat vooral opvalt, zijn de schitterende glas in lood ramen. Voor de rest vind ik het maar eenvoudig (na een bezoekje aan Rome 2 jaar geleden, lijkt alles ineens eenvoudig)
We hebben nog toegang tot 3 kleinere bezienswaardigheden: het oude Koningspaleis, de Basiliek van St George en nog iets waarvan ik de naam alweer vergeten ben. Allemaal erg leuk om te bekijken. Dan zijn we moe en we lopen terug naar de metro. Even lekker met de beentjes omhoog in het appartement of op het balkon het stadse leven aanschouwen.
Om half zes tuigen we ons weer op voor het avondprogramma, We lopen nu eens de andere kant uit richting Nationaal museum. Het imposante gebouw schittert in de avondzon. Daarna slaan we linksaf, lopen we langs het mooie operagebouw en belanden vervolgens bij het oude station waar we de stijlvolle oude jugendstilkoepel bekijken. Het oude station heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een hypermodern nieuw gebouw, maar gelukkig hebben ze nog wat restanten bewaard zoals de hal. Ik vind dit alleen niet zo’n fijn buurtje, er lopen veel zwervers, zoals ook bij ons vaak bij de stations. Nu wordt het tijd voor een restaurantje, maar we zijn kritisch vandaag, duidelijk fitter als gisteren. Elk restaurantje moet een keuring ondergaan en ze worden stuk voor stuk afgekeurd, terwijl er toch tientallen zijn. Te ongezellig, geen mensen binnen, te duur, te basic, te veel junkfood. En als we er dan eindelijk een gevonden hebben, moeten we per se aan het 2 persoontafeltje voor de buitendeur gaan zitten. Dat vertik ik, en we gaan weer. Ons geduld wordt beloond want uiteindelijk belanden we bij Papa Giovanni, heerlijke gerechten, gezellige sfeer, aardige mensen, lekker bier en goede wijn. Het zou goed kunnen dat we hier morgen weer belanden.
Als we met gevulde buikjes het restaurant verlaten, is het donker en kunnen we de schitterende oude markt helemaal verlicht filmen en fotograferen. Altijd een uitdaging want het blijft moeilijk, maar er zitten altijd wel een paar mooie tussen.
30 Maart 2011
Weer een wonderschone dag en zelfs nog warmer dan gisteren. De jassen blijven thuis vandaag en het vest is ook zo uit. Eerst maar eens de oude markt bij de mooie blauwe hemel fotograferen en filmen. Het plein is zo mooi, ik krijg maar niet genoeg van. Daarna steken we over naar de Moldau om Prague Castle van deze kant van de rivier te knippen. De zon staat nu nog goed. Dan wordt het tijd voor de beroemde Karelsbrug. Het is goed toeven op de meer dan 500 meter lange brug. Best al druk, voor de ochtend. Je hoeft hier in de zomermaanden niet te komen denk ik. Langs de kanten wordt de brug opgesierd met 30 heiligenbeelden. En natuurlijke ook de nodige straatkunstenaars hebben er hun vaste stekkie. Ik geloof graag dat dit de meest gefotografeerde plek van Praag is, maar je moet wel wat moeite doen een foto te nemen zonder al te veel wandelende mensen voor je lens. Eenmaal aan de overkant zoeken we een terrasje voor een cappuccino. In stoelen bekleed met schapenvachten, strijken we neer. De koffie smaakt heerlijk, maar wie zei er ook alweer dat Praag goedkoop was? Misschien 10 jaar geleden maar nu moeten we toch ook een kleine 7 euro neertellen voor de 2 kleine kopjes.
Na de koffie lopen we een stukje door een parkje langs de Moldau, slenteren we door Mala Strana en we zien wel waar we uitkomen. Rond lunchtijd eten we een lekker broodje en daarna zien we de Karelsbrug weer liggen en aanvaarden we op ons gemakje de terugweg. Het is druk in de binnenstad, het lijkt wel of iedereen vakantie heeft. Als we op ons stekkie op het Wenceslasplein aankomen, weten we niet hoe snel we onze schoenen uit moeten gooien.
Als ik het ANWB boekje tijdens onze pauze nog eens goed lees, zie ik dat hoogtepunt nr 2, hier om de hoek ligt, dus daar beginnen we tijdens onze avondsessie maar eens mee. Het gaat om de Lucerna Passage, het eerste winkelcentrum uit de jaren 20 in jugendstil-stijl. Ach, wel leuk omdat het toch hier om de hoek is. We lopen nu weer eens een andere wijk in komen in straten met zeer statige gekleurde huizen en stuk voor stuk weer andere, maar allemaal even prachtige gevels. Je blijft hier gapen. Ton wil nog verder, maar ik denk ook aan de terugweg en aan mijn benen. Als we weer op de oude markt belanden, is er iets gaande. Naast de astronomische klok, staat er een deur open en staan er allerlei soldaten plechtig in de houding met geweren. Dan komt er beweging in de stoet. Journalisten en fotografen vliegen naar buiten en er volgen enkele heren, strak in het pak. Iemand vraagt aan mij in het Engels: Who’s that guy?? Geen idee, maar achter ons blaast er iemand op een fluitje en we moeten allemaal aan de kant, want de stoet moet er langs. Daarna gaan de soldaten in de houding en marcheren weg. Dat was het dan weer. We zullen het waarschijnlijk nooit te weten komen. Op naar papa Giovanni dan maar. We eten weer lekker, maar niet zo verrassend als gisteren. Morgen gaan we ergens anders.
31 Maart 2011
Nog steeds heerlijk weer vandaag ondanks de voorspellingen, ietsje bewolkter, maar prima stadsweer. We gaan vandaag de joodse wijk verkennen. Onderweg zien we alweer de mooiste straten. Wat is hier vroeger een rijkdom geweest. Ik verval in herhalingen maar het zijn allemaal enorme herenhuizen met schitterende gevels en bijna stuk voor stuk keurig onderhouden.
We belanden op het Namesti Republiky, wat zoveel wil zeggen als Republieksplein. We stuiten weer op een uniek gebouw, wat later het gemeentehuis blijkt te zijn. Ook hier komt de Jugendstilarchitectuur weer veelvuldig terug. Pal naast het mooie gemeentehuis staat de poedertoren, een onderhand bijna bekend torentje als je door Praag loopt. Je komt dat soort torentjes veelvuldig tegen. Dan zijn we eindelijk in de joodse wijk en we beginnen met de Spaanse Synagoge, schitterend!! Jammer genoeg is fotograferen en filmen hier verboden. We hebben een paspartout gekocht voor 6 verschillende historische locaties, maar de Spaanse springt er toch echt uit qua weelde. De andere 4 sites zijn meer een soort museumpjes, ook interessant daar niet van, maar geen pracht en praal. De 6e site is de oude joodse begraafplaats, zo’n 12000 grafstenen staan hier kris kras door elkaar, erg indrukwekkend. Dat was dan de joodse wijk, wat vroeger een enorm rijke buurt geweest is, dat straalt het nu nog uit in ieder geval.
Nu staan de Wallenstein-tuinen nog op het programma. Gisteren kregen we ze niet gevonden en hoe handig is internet dan in de vakantie. Even een mailtje naar Birgit en alle info komt je tegemoet, Google maps erbij en alles is ineens helemaal duidelijk, we zijn er pal langs gelopen. Ik snap echt niet dat we het niet gezien hebben. Maar als we er eenmaal zijn, wordt alles duidelijk. De hekken zijn gesloten, uitgerekend morgen worden ze pas geopend. Jammer jammer. Goede reden om nog een keer terug te komen misschien?
We zijn om 1 uur al terug van onze 1e ronde. Ton gaat naar het appartement en ik heb nog genoeg energie over om even te gaan shoppen bij Marks & Spencer waar we al de hele week boven zitten. Ik kom zonder iets terug en we wandelen nog een rondje door het laatste gedeelte dat we nog gemist hebben. Ton stelt voor om in het gemeentehuis waar een heel mooi restaurant was te gaan eten. Als we erheen lopen, zien we ook een gezellig Egyptisch ding. Toch maar even kijken in het andere mooie restaurant. We zien gelijk dat dat echt niets voor ons is. Allemaal kouwe kak daar! We snellen terug naar “Sfinx” en eten er overheerlijk. Wat we nu nog steeds niet gezien hebben is dat de atronomische klok het hele uur slaat. Het schijnt dat er een parade van apostelen voorbijkomt dan. We zien wel dat het rond het hele uur elke keer zeer druk is op de oude markt en met name bij de klok. Dus daar nog maar even naar toe dan. Eigenlijk stelt het helemaal niets voor, je ziet een paar poppetjes langsschuiven en boven op de toren staat er iemand op de trompet te blazen. Ook wat om elk uur die toren te moeten beklimmen. Geen idee of er een lift is.
We nemen afscheid van het mooie centrum en wie weet…zien we het nog wel een keer.
Jammer dat we op de terugweg te kampen krijgen met 2,5 uur vertraging. Als we klaar zitten om te boarden, verschijnt deze mededeling op het scherm. We besluiten ergens koffie te gaan drinken die maar liefst 4,40 per klein kopje kost. Na wat op en neer gewandel door het vliegveld horen we dat we bonnen kunnen krijgen. De waarde hiervan is echter nog niet genoeg om nog een kopje koffie te kunnen betalen, waardeloze service.
Als het vliegtuig eindelijk de lucht in gaat en weer zo’n vreselijk bromgeluid maakt en de piloot dan ook nog eens verteld dat ze technische problemen hadden en de hele nacht hieraan gewerkt hebben, ben ik echt wel blij weer veilig in Eindhoven te zijn. Wizzair, ik weet niet…….
