29 mei, de heenreis
Al is het maar 1,15 uur vliegen, reizen blijft toch altijd vermoeiend. De hele dag loop je te zoeken naar instapkaarten, paspoorten, rijbewijzen, creditcards. En dan dat wachten. Voor de incheckbalie, voor de veiligheidscontrole, voor het boarden. Daarna wachten tot het vliegtuig eindelijk de lucht in gaat.
Zondag is op Eindhoven airport in ieder geval een drukke dag. Er staan lange rijen. Terwijl online inchecken verplicht is, kost het afgeven van de koffers net zoveel tijd als normaal inchecken. We vertrekken mooi op tijd en dat moeten we weten ook als we arriveren in Bergamo .Het Ryanair deuntje schalmt weer door het vliegtuig: Alweer een Ryanair vlucht op tijd, tatatata. Priority is in ieder geval zijn geld wel waard, als eerste instappen, dus stoelen met veel beenruimte, als eerste eruit dus ook zitplaatsen in de bus.
De koffers zijn er erg snel, en ook de autoverhuur is zo gevonden. Eigen risico afkopen lijkt ons wel veilig, maar het blijkt dat dat nog duurder is als de hele autohuur voor 14 dagen. Dan nemen we het risico maar. Eenmaal buiten moeten we met een busje naar de autoverhuurbedrijven. Er staat een glimmende zwarte 4 deurs Fiat Punto voor ons klaar. Nadat we de auto zorgvuldig gecheckt hebben, kunnen we dan gaan rijden. We hebben een duidelijke omschrijving en ook nog navigatie op Ton’s telefoon. Het is wel 1,5 uur rijden, en eenmaal in Argegno, moeten we een heel smal steil weggetje op naar het appartement met ook nog de nodige haarspeldbochten. Daarna hebben we nog allerlei startersproblemen. We krijgen de deur naar het terras niet open, we vinden de afstandsbediening van de garage niet, internet werkt niet. Gelukkig lost alles zich vanzelf op na een paar uur en er staat een fles Prosecco voor ons klaar,dat maakt ook veel goed. Ondertussen is het de hoogste tijd om wat te eten en we wandelen naar Argegno. Het is er schattig dorpje, piepklein, prachtig gelegen aan het Comomeer. Jammer van die drukke weg erlangs. We eten in de eerste de beste pizzeria en het is een ambachtelijke pizza die ze hier serveren. Alle produkten erop zijn kraakvers. Daarna moeten we het zeer steile weggetje op terug naar het appartement, het is topsport, maar toch bereiken we na 8 moelijke minuten het appartement. Viel nog reuze mee in tijd!!
Het appartement is overigens helemaal top. Een ruime woonkamer/keuken, een aparte slaapkamer, luxe badkamer met wasmachine, en een enorm terras/balkon met ook nog een grasveldje, helemaal om het appartement heen, je kunt zonnebaden, in de schaduw zitten, in de wind, uit de wind, alles kan. Het lijkt wel of wij zo’n beetje alleen op dit parkje zitten, druk is het in ieder geval niet, dus hebben we ook een zwembad voor onszelf. Het uitzicht is vanaf een gedeelte van het balkon schitterend, maar aan de voorkant zien we geen Comomeer, alleen de bergen. Dus we moeten vooral aan de zijkant gaan zitten om te kunnen genieten van het meer.Er is ook een heerlijke ligstoel beschikbaar, die heb ik alvast ingepikt, haha.
Morgenvroeg ontbijten zal er echter nog niet bij zijn. Ik heb geen winkel gezien, dus die moeten we nog zien te vinden, maar dat zal wel goed komen.
30 mei, Bellagio
Ik kon gisteravond weer niet in slaap komen van de kiespijn. Ik ben momenteel bezig met een peniciliine kuur vanwege een ontstoken wortelpunt. Deze is helaas nog niet aangeslagen. Wanneer zal dit gaan gebeuren? Dus ga ik nog even het bed uit midden in de nacht om nog maar wat pijnstillers achterover te slaan. Het heeft effect, ik word rond half 8 pijnloos wakker. Het zonnetje schijnt in ieder geval. Zoals al eerder geschreven: geen ontbijt dus, alleen koffie. Daarna dus de auto in en naar een supermarkt zoeken. Makkelijk gezegd door mij, maar Ton kan de auto op een smalle steile (minstens 15%) doodlopende helling keren. Ik rijd hier geen meter. Gelukkig vinden we vrij snel een redelijk grote supermarkt in het plaatsje Lenno. Onderweg zie ik in ieder geval dat het hier schitterend is. Maar eerst inkopen doen en flink veel, zodat we een paar dagen vooruit kunnen. Als we weer terug zijn, zet Ton hem toch maar in de garage,( nu snap ik waarom ze die hebben hier), daar kan hij makkelijk keren en in zijn vooruit de helling op, toch iets makkelijker.
Om half 12 zitten we eindelijk aan het ontbijt inclusief eitje en sapje, het smaakt prima, maar wel een beetje laat. Als dat elke morgen zo moet.
We besluiten vandaag de boot te nemen. De boten varen hier zoals bij ons de bussen rijden, van het ene plaatsje naar het andere en zeer frequent. Bellagio is de eindbestemming, een pittoresk gelegen plaatsje op het puntje waar het comomeer zich in tweeen verdeelt. Het Como-meer heeft nl de vorm van een omgekeerd Y. We nemen de fast ferry, dat gaat erg snel, maar kost ook flink wat duiten. Voor Ton is deze vorm van vervoer ook erg prettig. Ook hij kan ten volle genieten van het landschap. Na een half uurtje varen zijn we er al. Bellagio is een plaatje.Ook weer zeer steil gelegen, dus weer allemaal trapjes lopen, goed voor de lijn, dat zeker. Het valt ons op dat de beplanting hier zo ontzettend mooi is, heel erg groen, maar ook vooral zo tropisch . En ze hebben er heel erg hun best voor gedaan alles netjes bij te houden. Het groene betekent ook dat het hier veel regent. Hopelijk blijft ons dat bespaard. Na 1,5 uur door Bellagio gestruind te hebben en een gelateria bezocht te hebben(Jam jam), wordt het weer tijd voor de terug reis, ditmaal met de slow ferry, duurt 2 keer zo lang, hebben we ook 2 keer zoveel tijd om te genieten voor minder geld. Want genieten doen we. Het uitzicht op de hoge bergpieken, waar op sommige zelfs nog sporen sneeuw te zien zijn is fenomenaal. En dan alle leuke stadjes die we aandoen, erg leuk.
Na aankomst in Argegno, gaan we eerst een wandelingetje maken om het dorpje verder te verkennen en bijv de kabelbaan te zoeken die van hieruit naar bergdorpje Pigra gaat. Helaas hebben we weer pech, want die gaat weer even niet, net nu wij er zijn. We vinden wel een bakkertje. We eten in een ander restaurantje als gister en ook dit smaakt prima. Dan nog even de martelgang naar boven, voor we op ons eigen balkon neerstrijken voor de koffie en een afzakkertje. Tijdens het lopen naar boven, zeg ik al, naar adem snakkend, tegen Ton dat ik toch maar niet naar het bakkertje ga morgenvroeg, maar dat is snel vergeten als je eenmaal boven en weer op adem bent.
31 mei, Mennagio
Vanochtend bewolking als we de luikjes open doen, en af en toe een flauw zonnetje.Ik trek de stoute schoenen aan en loop toch naar het bakkertje. Het is zo steil dat ik in een noodgang beneden ben, 5 minuutjes. Het piepkleine winkeltje is niet alleen een bakkerijtje maar ook een minimarkt. Dus ook handig als we iets tekort komen. Binnen 15 minmuten ben ik op en neer. Peanuts zou je zeggen, maar mijn hartslag denkt er anders over.
Na het ontbijt kijk ik toch maar even op internet wat de weersverwachting wordt. Dat ziet er niet goed uit vandaag en morgen. Het is nu nog droog, dus mijn idee is: de 1e de beste boot nemen. Die gaat naar Mennagio, wat we toch al graag willen bezoeken. Als we bij de boothalte staan te wachten, is het zelfs behaaglijk. We varen dezelfde route als gisteren naar het noorden, alleen hebben we andere aanleg-plaatsjes. Mennagio is volgens de reisgids erg druk. Wij vinden het een oase van rust. We zitten heerlijk rustig op het mooie pleintje aan het water en genieten van een capuccino. We verkennen het stadje. Langs het water een boulevard met veel bloemen en beplanting, Een klein lieflijk centrum. We klimmen ook nog een eind omhoog naar het historische gedeelte. Daar ontmoeten we een Nederlands stelletje dat met pensioen is en al 5 weken onderweg is, heerlijk zeg. We lopen een stukje met hen op, gezellig babbelend. Boven proberen wij het kasteel te vinden en zij gaan weer terug naar hun camping. Om 3 uur besluiten we hier een soort lunch/diner ineen te nuttigen, want ik ga niet nog 2 keer dat eind naar boven lopen in Argegno. Er zijn genoeg leuke restaurantjes dus dat is snel geregeld. Met de buikjes weer vol, lopen we naar de boot. Die blijkt er juist aan te komen. Een halte verder stapt er een klas vol italiaanse schoolkinderen in en die komen voor, naast en achter ons zitten. Het is een gekwetter van jewelste, ik zou elke avond hoofdpijn hebben na een dag met zo’n klas. Op gegeven moment raken we aan de praat en binnen de kortste keren zijn we de attractie van de boot.Ze vinden het geweldig hun Engels te oefenen.Ze willen onze leeftijd en onze namen weten en dat gaat de hele boot door. Dat is Ton en dat is Ine en ze zijn 55 en 53 wordt er over de boot gegild en gewezen. Grappig hoor, zo’n schoolklasje met 9 jarigen. Maar wat een rust als ze de boot verlaten. Om half 6 zitten we weer op ons balkonnetje. Het is toch de hele dag mooi droog gebleven.
1 juni, Tremezzo
Om depri van te worden: stromende regen als we wakker worden rond 7 uur. Gelukkig hebben we toast ingeslagen bij ons supermarkt bezoek zodat we in ieder geval kunnen ontbijten. Ik vrees dat we vandaag niet ver komen en dat er weinig foto’s gemaakt zullen worden. Ik zit nu met een kop koffie op het overdekte balkon naar de wolken tussen de bergen te kijken, geef mij maar blauwe lucht hoor, alhoewel dit ook een prachtig gezicht is, of je in een schilderij kijkt.
Om half 12 besluiten we maar naar een shoppingcenter en grote supermarkt te gaan vlakbij Como. Het is zelfs droog als we vertrekken. We slaan weer in voor een paar dagen, want morgen is het een feestdag, en shoppen nog wat in de omringende winkels. Het is aanmerkelijk lichter als we de mall verlaten. We gaan eerst thuis maar eens verse broodjes eten. Beter als die droge toast van vanochtend, daarna zien we wel verder.
Rond half 5 is het nog steeds droog en doet het zonnetje zelfs een poging om ons te verwennen met wat flauwe zonnestraaltjes. We nemen de auto en rijden naar Tremezzo. Het is even wat moeilijk, maar uiteindelijk vinden we buiten het plaatsje een parkeerplaats vlak voor Villa Carlotta. Villa Carlotta schijnt een van de mooiste villa’s aan het Comomeer te zijn en die willen we ook zeker nog gaan bezichtigen, maar nu krijgen we alvast een voorproefje. Door de grote hekken zie ik al heel wat moois, waardoor ik nog meer zin krijg in een bezoekje. Maar nu eerst Tremezzo. Tremezzo is niet echt een stadje met een dorpsplein of centrum, maar toch is het een plaatje. De ligging is geweldig en je kijkt ook je ogen uit naar de mooie villa’s met schitterende tuinen. Er is ook een heel romantisch parkje met prieeltjes, reusachtige stokoude bomen,enorme yucca’s, mooie fonteinen. We maken eerst een wandeling langs het water, voor we in het romantische parkje neerstrijken om een kleinigheidje te eten. We zitten alletwee nog vol van de verlate lunch, maar een snack gaat er wel weer in. Wat een heerlijk rustiek plekje onder de blauwe regen aan het meer. Wie had vanochtend gedacht dat we vanavond weer buiten zouden eten?
Vanavond gaan we aan de limoncello, morgen laat ik weten of het zo lekker is als het eruit ziet!!
2 juni, Como
Geslapen als een roos vannacht en dat allemaal op de Limoncello. Het zag eruit als een glas Fanta, maar toen ik een slokje nam, bleek het niet zo onschuldig te zijn als ik dacht. Na een blik op de fles, blijkt het toch 31% alcohol te bevatten. Ik leng mijn glaasje maar aan met wat water en mijn ogen worden als snel zwaarder, vandaar die goede nachtrust. Vanochtend schijnt het zonnetje weer, jippie!!
Deze ochtend brengen we lekker lui door op ons balkon. Luie stoel, goed boek, ondertussen af en toe over mijn boek heenkijken naar het uitzicht. Daar moet je van genieten zolang het kan. Om half 12 gaan we naar beneden om de boot te nemen naar Como. De vaartijd is één uur. Como is een leuke stad gelegen aan de zuidkant van het meer in de linkerpoot van de omgekeerde Y. Snap je het nog? Er zijn leuke pleintjes, een grote Dom, winkelstraatjes, dus we vermaken ons wel. Het eerste wat we doen is een capucinno drinken, schijnbaar helemaal verkeerd in de middag. De italianen drinken alleen ’s ochtends capucinno, maar daar hebben we lak aan, wij hebben er zin in. Terwijl wij aan de capucinno zitten, is de rest al aan het lunchen/dineren, hoe je het maar noemen wilt. Het is lunchtijd, maar het eten is zeer uitgebreid. Wij besluiten voor we met de boot teruggaan rond een uur of 4 -5 te eten. Helemaal verkeerd……..er is geen hond meer te bekennen op de terrasjes en sommige zijn zelfs dicht. Gelukkig zie ik nog een bordje naar een restaurant boven op een warenhuis met uitzicht over heel Como. Nou die is gelukkig open en heeft ook nog lasagne voor ons, alhoewel het eerst gecontroleerd moet worden in de keuken. Even later zitten aan een kleine maar heerlijke portie lasagne en een groot glas Spritz. Spritz is een typisch Noord-italiaans drankje, gedronken in een grote kelk met heel veel ijs. Het ziet er oranje uit en er zit prosecco in en campari, echt een fris koel zomerdrankje. Als we klaar zijn en met de lift naar beneden gaan, voelt het wel zwaar in de benen. Het is schrikken als we buiten komen: Como is ineens helemaal volgelopen. Het is hartstikke druk met allemaal flanerende Italianen In Nederland is het hemelvaartsdag, in Italie nog niet, maar wel een nationale feestdag, dus iedereen is vrij.We lopen naar de boot en kopen een kaartje voor de snelle. De langzame gaat niet meer vandaag. De boot vertrekt op de minuut af op tijd. Hij vaart met volle snelheid weg en na 100 meter liggen we ineens stil. Er wordt heen en weer gerend door de bemanning, naar de gereedschapskist op en neer en de boot vaart ondertussen op een slakkegang verder. Uiteindelijk is het probleem opgelost en we gaan in volle vaart naar Argegno.
3 juni, meer van Lugano
Weer een flinke dut gemaakt vannacht, van 11 tot half 9 aan een stuk. Leve de Limoncello. Vandaag gaan we naar het meer van Lugano. Er loopt een b-weg die kant op vanaf ons appartement en die besluiten we te nemen. Een lekkere rustige weg, maar je komt wel erg smalle stukjes tegen, waar je bidt geen tegenligger te krijgen en zeker geen vrachtauto, maar die rijden gelukkig allemaal over de andere weg. Het is hooguit een half uurtje rijden en dan zien we het meer al als een prachtig schilderij in de verte liggen. Helaas is er op dat moment geen mogelijkheid te stoppen. Eenmaal beneden aan het meer maken we toch wel een stop. De temperatuur is verrukkelijk, maar het is helaas weer bewolkt, zo jammer voor de foto’s die allemaal zo grauw lijken. We parkeren de auto in Porlezza een aardig stadje aan de noordkant van het meer. We duiken het eerste beste terras pal aan het meer op voor onze dagelijkse capucinno. Helemaal niet duur voor deze top-lokatie. Het is hier heerlijk rustig, bijna vredig. Dan zien we ineens een schildpadje in het water zwemmen, dat is nu iets wat ik hier helemaal niet verwacht, vlug een foto nemen. Ton is te laat met de camera. We zien hem nog een aantal keer, maar zodra de camera tervoorschijn komt, duikt hij onder.
Ik heb hier ook twee onderkomens op het oog gehad en daar wil ik wel even langs. Het 1e is Porto Letizia. Nou dat ziet er helemaal niet verkeerd uit. Daar hadden we alletwee ook wel willen zitten. We wandelen eerst een stuk langs het water en gaan dan lunchen op het terras bij Porto Letizia. De bediening is niet al te snel, het duurt al minstens 20 minuten eer de bestelling opgenomen wordt, daarna weer een half uur wachten op ons broodje, maar we hebben de tijd. De capucinno is hier spotgoedkoop: 1.30!!!
Na de lunch lopen we de andere kant op langs het meer. Tijdens mijn zoektocht heb ik op de website van italia.nl een schattig huisje in Porlezza gevonden. pal aan het water en volgens mij zie ik dat liggen. Onderweg lopen we met Nederlanders op die hier op de camping zitten en we wisselen wat onderlinge ervaringen uit. Het huisje is zo schattig, ik zou er graag hebben willen zitten en Ton ook, maar toen ik het daadwerkelijk wilde boeken, had italia.nl het niet meer in het programma en ik kon het ook nergens anders vinden, jammer jammer. Dan zie ik ineens het schildpadje weer, maar als ik nog eens goed kijk, zie ik een tak in het water liggen met daarop wel 5 schildpadden. Niet normaal toch? Nu krijgen we wel de tijd om te filmen, ze blijven ongestoord liggen.
Ondertussen is het aan het regenen en het stadje bekijken we in de regen, we lopen van etalage naar etalage om een beetje droog te blijven. We bekijken ook nog het mooie kerkje van Porlezza. We bezoeken de plaatselijke supermarkt, maar die heeft al geen brood meer. Dan maar terug naar het Comomeer en daar naar een supermarkt om brood voor morgenochtend in te slaan, want die tocht naar het bakkertje is toch niet zo’n daverend succes in de vroege ochtend.
Als we weer in het appartement zijn, is het droog en trekt de lucht weer open. We eten vanavond in Argegno bij La Piazetta. Gezien het instabiele weer, gaan we dit keer binnen eten. Wat een verrassing, zo gezellig.We moeten naar boven en op elke tree van de trap staat een leuk lantaarntje met een waxinelichtje. Boven zijn er meerdere kleine kamertjes met elk 3 tafeltjes, smaakvol ingericht. De menukaart is alleen in het Italiaans en ik weet heus wel wat spaghetti of lasagne is, maar wat zit er in godsnaam in. We nemen maar een gokje en ik bestel Ravioli en Ton Risotto. Mijn Ravioli is heel anders als ik me had voorgesteld, ik dacht meer aan de inhoud van dat blikje uit de supermarkt in Nederland en dat kwalitatief iets beter, nou het lijkt er nog niet op. Er liggen ong. 6 stukjes ravioli op mijn bord, gevuld met kip en dat wordt met spinazie en blokjes aardappels geserveerd in sausje. Het smaakt goed, daar niet van, maar die Risotto van Ton is toch een stuk lekkerder. De ambiance is in ieder geval zeer de moeite waard. Daarna weer calorieen verbranden door naar boven te klimmen.
4 juni, Lago Maggiore
Vannacht zeer slecht geslapen. Om half 12 arriveerden er een groep bovenburen die met een hoop Italiaanse bombarie (later bleken het Engelsen te zijn) aankwamen en zo tot 2 uur ’s nachts doorgingen met stoelen schuiven, roepen naar buiten etc etc. Ik kon het niet laten om ’s morgensvroeg een keer flink met de stoelen te schuiven en een deur dicht te gooien, kinderachtig he? Maar ik kon ze wel wat doen vannacht, stelletje aso’s. Dan worden we ook nog eens wakker met stromende regen, het wolkendek hangt in het Comomeer,ook apart toch? Leve ons overdekt balkon!! Ik kijk op meteo.it en zie dat het om 11 uur even zonnig is en om 17 uur. We nemen gewoon de regenjassen mee en blijven niet hier zitten kniezen. Na het meer van Lugano wil Ton het Lago Maggiore ook wel eens zien, dus de bestemming is al gevonden. We rijden in 1,5 uur tijd naar Laveno. Het is erg mooi hier volgens mij als ze zon schijnt, ik probeer het me helemaal voor te stellen, wat jammer. Maar zelfs nu heeft het ook wel iets hoor, en het dorpje is gezellig. We gaan weer rond 2 uur warm eten, op zijn Italiaans, het zit echt overal vol. Een lekker pizza dit keer, helaas met een bot mes, zodat ik meer werk heb met het snijden als met het eten. Daarna, je zult het niet geloven,breekt het zonnetje door. We rijden langs het meer richting Luino. Aan de rand van het dorpje zien we een grote supermarkt, tijd om wat in te slaan, vooral brood voor vanavond en morgenochtend. We laten de auto daar staan, ik denk dat dat slim is, niet dus. Na een roteind gelopen te hebben, zijn we nog niet in het centrum en de slaap van een gebroken nacht slaat toe. We kijken nog even bij het meer en ik maak nog wat foto’s, ook een met blauwe lucht en dan rijden via een mooie route weer richting Varese. Vanaf Varese een drukke hectische weg, dwars door het centrum van Como naar huis. Ondanks het shitweer hebben we toch een mooie dag gehad.
5 juni, verhuizen naar Fiumelatte
Eerst ben ik me rotgeschrokken gisterenavond, toen er ineens iemand het appartement binnenkwam, ik slaakte een kreet. Don’t worry, I’m from Holidayhomes, zei hij. Misschien heeft hij wel geroepen, ik hoorde wel iemand, maar dacht dat het de bovenburen waren. Maar dat hij zo maar binnenkomt, vind ik toch raar. Hij vroeg of alles goed was, beetje laat nu we naar huis gaan. Toen we in bed lagen, begonnen de bovenburen weer aan een complete verhuizing. Echt niet normaal na 11 uur ’s avonds, ze bleven maar schuiven met meubels. Gelukkig blijft het verder stil na de schuifpartij.
We staan vanochtend op met …….grijze luchten en tijdens het ontbijt flinke buien. Na een blikje op meteo.nl, zie ik dat we toch nog zon krijgen vandaag vanaf 11 uur. Nou dat komt goed uit, want wij moeten verkassen naar een ander onderkomen en tussen 10 en 16 uur zijn we eigenlijk huisloos.
We rijden dwars door Como richting Lecco, onderweg passeren we 2 leuke meertjes: Lago di Pusiano en Lago di Annone. Dan komen we aan in Lecco. Lecco heeft echt een schitterende ligging aan het meer, tussen de steile ruige bergwanden. Hier moet ik zeker nog een keer heen. Er lopen 2 wegen naar het noorden: een snelle en een langzame. Wij moeten de langzame hebben en uiteindelijke arriveren we in Fiumelatte. Volgens de beschrijving passeren we 2 parkeerplaatsen waar we de auto even kwijt moeten, want ook hier is weer een parkeergarage, maar we hebben uiteraard nog geen afstandsbediening. De parkeerplaatsen staan alletwee mudjevol, we rijden dus maar door, maar komen nergens meer iets tegen en voor we het weten zitten we in Varenna, de toeristentrekpleister van de omgeving. Hier staan de auto’s kop aan staart en ik adviseer Ton vooral het dorpje niet in te rijden. Dus we keren. We hebben geluk, als we terugkomen is er wel parkeerplaats in Fiumelatte. We zetten de auto weg en lopen met de instructie in de hand naar het appartmenten complex. We hebben een beschrijving met foto’s. Als we in de hal staan, waar the key boxen moeten hangen waar de sleutels in zitten, zien we alleen maar gaten in de muren waar ze gezeten hebben. We lopen dan maar naar de ingang van de parkeergarage en ja hoor, daar hangen ze, maar wel andere als op de foto. We proberen onze code keer op keer, maar het ding is en blijft dicht. Uiteindelijk lopen we terug naar de auto om nog een keer goed op de mail te kijken in mijn netbookje. We hebben uiteraard geen internet, maar de code uit de mail klopt.Eigenlijk mogen we er pas om 4 uur in en het is pas 12 uur, maar ja! Dan bel ik toch maar op en we krijgen een totaal andere code. Weer terug naar de garage en de nieuwe code proberen: niets, niente. Ik zie ook een kastje van della Fontana penthouse, lijkt wel erg veel op Bella Fontana dat wij hebben. Ik zeg tegen Ton, probeer die code eens bij dat kastje en dat gaat inderdaad open. Dan bellen we maar weer, en zeg dat we weer de verkeerde code hebben en dat we in Bella Fontana zitten. We worden teruggebeld. Opeens krijg ik een lumineus idee, misschien volgen die codes elkaar wel op en onze sleutel box is 2 plaatsen verder, dus 2 nummers hoger. Ton probeert het en ja hoor, het kastje gaat open en alles zit erin.De deuren naar de parkeergarage gaan open en de deur naar onze eigen garage ook. Ik wil de auto halen, maar Ton vindt het een beter idee om eerst het huisje te zoeken. Achteraf een goed idee, want dat is nog niet eenvoudig. We nemen in ieder geval de lift naar boven, want ons huisje is boven. Boven zijn er allerlei trapjes, we proberen ze allemaal, trapje op, trapje af. We komen bij allerlei hekjes, maar onze sleutels passen nergens op. Ik ben helemaal bezweet van het trappenlopen.Dan maar weer naar beneden en weer naar boven. Enfin na 1 uur zoeken hebben we het eindelijk gevonden.Gelukkig dat we de koffers nog niet bij ons hadden. Een schattig huisje. klein maar gezellig woonkamertje annex keuken. Een trapje hoger is de slaapkamer en de badkamer. Vanaf de woonkamer hebben we een klein balkon met meerzicht tussen 2 huizen door. Aan de slaapkamer is een overdekt terras met eetkamertafel en 4 stoelen. Nog een trapje hoger is een groot vierkant terras met vrij uitzicht over het meer met weer een tuinstel, ligbedden en parasol. We vermaken ons hier wel een weekje.
Dan gaan we de auto halen en de koffers, nu we de weg eenmaal weten is alles zo boven. En dan is er…koffie. Oh wat het ik daar zin in. En trouwens, we hebben de hele dag al lekker weer, de zon schijnt zelfs!
Fiumelatte is trouwens vernoemd naar de gelijknamige rivier, die zo wit is als melk (latte). Hij stroomt hier bijna door de tuin. Schijnbaar de kortste rivier van Italie. Een snelstromend riviertje en inderdaad hartstikke wit. Ons appartement: Bella Fontana is vernoemd naar de mooie fontein die hier echt in ons tuintje staat, weliswaar kijken we tegen de achterkant, maar vanaf de straat is de prachtige voorkant te bewonderen. Wat ook handig is, er is een stationnetje hier en we kunnen voor 1 euro vanaf hier naar Varenna als we willen, maar we gaan eerst lopen. We willen het liefst lopen, maar het is op sommige punten zo gevaarlijk zonder stoep, dat we dat eerst maar eens moeten bekijken allemaal.
Rond 4 uur lopen we dan naar Varenna. Mooi mooi mooi hier. Die rivier die door onze tuin stroomt is schijnbaar een zijarm van de Fiumelatte, want tijdens onze wandeling zien we pas de echte. De wandeling is goed te doen, een paar stukjes op straat, maar het grootste gedeelte heeft een stoepje. Tussen het meer en de stoep, liggen de tuinen van Villa Monastero, echt prachtig. Daar hebben wij van boven af een mooi uitzicht op en die gaan we ook bezoeken. Weer iets op het lijstje erbij. Wat zijn die parken hier toch romantische met leuke torentjes, prieeltjes, beelden, gietijzeren balkonnetjes boven het water. En de beplanting is wel zo riant hier. Echt een genot om naar te kijken, dan zien die bomen bij ons er maar zielig uit, bij wijze van spreke. Varenna is ook een juweeltje, iets anders kan ik er niet van maken. Uiteraard zeer fotogeniek.
We eten hier ook maar meteen aan het water en zonnig dat het is vandaag. Terwijl het een rotdag zou worden, nou zo mag het van ons blijven hoor. Na het eten wandelen we weer terug om daarna van de zonsondergang te gaan genieten achter de bergen aan de overkant van het meer.
6 juni, Bellano en Colico
Wat gaat de tijd toch weer snel, over 6 dagen zitten we alweer thuis, gatsie. maar even nog niet aan denken.
Het is hier heel wat makkelijker om boodschappen te doen, 3 minuten lopen denk ik. En dan kom je in een piepklein minimarktje met een echte bakkerij erachter waar ze van alles verkopen. We hebben heerlijk brood vandaag, eindelijk hebben we ons brood gevonden. Ik heb ook zalige ham en het zijn ook nog eens erg aardige mensen, die hun best doen je te begrijpen. Eieren is even een moeilijk woord. Ik wijs maar een kippetje aan in de vitrine en die wil hij al voor me pakken. Gelukkig zie ik de eieren dan staan.
We ontbijten verplicht op het overdekte terrasje, want er hangt weer eens een dik grijs wolkendek boven het meer. En daaruit vallen ook regelmatig forse buien. Dat wordt dus met een boekje op de bank deze ochtend. Om 1 uur ben ik het spuugzat. Het wordt iets lichter en het is droog dus gewapend met regenjassen en paraplu’s (die hier 2 in het huisje achtergelaten zijn) stappen we in de auto en op naar Bellano. In Bellano gaan we de Orrido bekijken. Dat is een zeer smalle hoge kloof waardoor het wild stromend riviertje de Pioverna geperst wordt. Dat is natuurlijk een prachtig schouwspel.
Daarna is het zowaar opgeklaard en we wandelen het dorpje in met zijn nauwe straatjes. Als we Bellano bekeken hebben besluiten we door te rijden naar het meest noordelijke plaatsje aan het Comomeer: Colico. Colico is wel een gezellig plaatsje en omdat we toch honger krijgen, besluiten we maar meteen iets te eten. Maar dat valt niet mee, eten tussen 3 en 7 is haast niet mogelijk tenzij je een broodje wilt. Nou ik wil wel eens een fatsoenlijke maaltijd en we vinden een restaurant waar de keuken van 11 tot 23 uur geopend is. Als we een gegrilde lap vlees willen bestellen, blijkt het niet mogelijk. We kunnen alles krijgen maar geen vlees. Wat een gedoe hier. Dan maar lasagne. Het smaakt prima maar wel erg weinig. Nu is het ineens helemaal strakblauw en dan zie je toch echt pas goed hoe schitterend het is hier. Ook het noorden is geweldig mooi. We genieten volop tijdens de rit terug en drinken koffie op ons meerzicht balkon in de zon. Waarom kan het nou niet de hele dag zo zijn.
7 juni, Villa Carlotta
Vanochtend zijn we al vroeg op pad, het is droog en daar moet je van profiteren op dit moment. We wandelen in een half uur tijd naar het haventje van Varenna. Aldaar kopen we een ticket naar Villa Carlotta, wat nog steeds op ons lijstje stond. Weer een half uur later, staan we aan wal aan de overkant van het meer, pal tegenover de Villa. Wat makkelijk toch zo. Anders hadden we helemaal rond het meer moeten rijden.
De tuin is echt een juweeltje. Je zult maar zo’n tuin hebben, dan ga je niet zaterdag even de tuin doen, zoals wij altijd tegen elkaar zeggen. Hier zijn zeker 4 a 5 tuinmannen fulltime mee bezig denken wij. Wij lopen zeker wel een uur door de tuinen. er groeit en bloeit van alles. Enorme bomen, er is zelfs een bamboe tuin met alle soorten bamboe, watervalletjes. rododendron-tuin, azalea-afdeling en alles is zowat 2 keer zo groot en zo mooi als bij ons.Vooral de aparte en enorme bomen zijn zo imposant. Echt genieten.
Als we de tuinen bekeken hebben, wordt het tijd voor de villa, die je ook van binnen mag bekijken. Fotograferen is echter verboden. Er zijn heel wat kamers te bekijken met allemaal hun eigen prachtig bewerkte plafond en kunst, schitterende beelden, schilderijen, compleet ingerichte kamers zoals het vroeger was. Wat een rijkdom allemaal.
Daarna……ja ja…..regent het!!! We lopen richting Tremezzo, want we gaan tussen middag maar warm eten, op zijn Italiaans. Een klein stukje verder liggen een paar restaurantjes, waarvan we er een uitkiezen. Het is echt stampvol hier rond lunchtijd en iedereen zit aan de wijn. We hebben alletwee dorst en honger. Dus Minestrone soep vooraf, heerlijk! En als hoofgerecht hebben we kip-curry met rijst, ook voor herhaling vatbaar. Daarna moeten we naar de boot, anders wordt het een uur wachten en in de zon is dat nog wel te doen, maar die schijnt deze week niet zoveel.
Op de boot zitten we ook voor de 1e keer binnen, het lijkt net een kippenkooi, wat een gekakel. Je hoort hier alle talen, vooral Engels. Nederlanders zie je niet echt heel veel hier.
Als we weer in Varenna zijn lopen we toch stoer naar Fiumelatte, ondanks de regen en we hebben de pas er goed in.De rest van de dag wordt het binnenzitten en de verwarming flink opstoken. Gelukkig hebben we een dvd-speler en films bij ons. Zo komen we de avond wel door.
8 juni, Milano
Omdat ze vandaag alweer een druilerige dag voorspellen met maar een klein beetje zon, besluiten we naar Milaan te gaan met de trein. Echt weer voor zo’n stad.
De trein loopt hier zowat door de achtertuin. Dat wisten we van te voren niet, anders had ik dit huisje niet geboekt misschien. Maar gek genoeg hebben we er totaal geen last. Hij komt ook maar 1 x per uur en maakt nauwelijks meer geluid als een kleine vrachtauto.
Oké, met de trein dus…..we vertrekken ruim op tijd, want we weten nog niet hoe we bij het kleine stationnetje moeten komen. Er gaat maar een weg omhoog, dus die nemen we, maar die gaat onder het spoor door verder de berg op, verkeerd dus. Er loopt ook nog ergens een trap naar boven dan die maar nemen, nee ook fout, we komen wel bij de rails uit, maar geen station. Dan maar weer terug richting appartement, daar heb ik ook nog een trap gezien die naar een huis lijkt te gaan, ja hoor die is het toch, maar de tijd begint ondertussen te dringen, dus we vliegen de steile trappen op. Uithijgend op het stationnetje, zien we nota bene een trap die rechtstreeks achter ons huisje uitkomt, grrrr. We moeten ook nog een kaartje in de trein kopen want het station is onbemand. Er komt echter niemand. Dan kopen we maar een kaartje tijdens de overstap in Lecco.
Ook dat is makkelijker gezegd als gedaan, want waar kun je kaartjes kopen en uitzoeken op welk perron je moet zijn binnen 10 minuten. Nou we krijgen het voor elkaar, maar vraag niet hoe. Gelukkig hebben we 40 min. om uit te rusten.
Tijdens de treinreis spreken we af, om bij aankomst meteen al kaartjes te kopen voor de terugreis en uit te zoeken welke trein we moeten hebben. Dat blijkt weer een hele zoekpartij, stelletje amateurs die we zijn. Bij de automaat krijgen we “hulp”van 2 luguber uitziende mannen. Geen idee of ze goede bedoelingen hadden of niet, maar ik ben op mijn hoede. Daarna op zoek naar de metro en een kaartjesautomaat daarvoor. Jonge jonge het lijkt wel een wereldreis. Maar een paar minuten later staan we dan toch tegen de prachtige Duomo aan te kijken. En lopen we door de galerie Vittorio Emmanuelle II.Wie weet lopen we Yolanthe nog tegen het lijf. We zien daar wel iemand met een professionele camera en een interviewster erbij met microfoon. Ze komt rechtstreeks op mij afgelopen. Nee he? Maar als ze merkt dat ik geen Italiaanse ben, is de interesse in mij ook snel verdwenen, helaas ik word toch niet ontdekt vandaag.
Ton heeft vandaag zin in een MacDonalds menu en ook daar hebben ze er hier genoeg van. Heel heel af en toe is zo’n fastfood menuutje wel lekker, maar ik vind het verder wel zo sfeerloos. Verder kijken we naar de etalages waar achter het glas de peperdure waar uitgestald ligt. Het blijft echter bij kijken vandaag.
Het is een hartstikke leuk uitstapje en Milaan is best een aardige stad, maar we zijn er niet echt van ondersteboven en om 17.20 pakken we de trein terug, alles loopt gesmeerd nu en we voelen ons ervaren treinreizigers.
9 Juni, Chiavenna
We hebben al heel wat gezien om en rond het meer zodat we onze grenzen vandaag maar eens gaan verleggen. We gaan nu echt de Italiaanse Alpen in. Niet dat het erg ver rijden is. De bestemming is Chiavenna. Mijn boekje over de Italiaanse Meren is eigenlijk helemaal niet uitgebreid, er staat maar een klein stukje in over het Comomeer. Het was het enige Nederlandse boekje dat op de markt was, dus daarom ben ik ook zo blij met internet.Kun je nog wat mooie plekjes googelen. En zo vind ik met behulp van de kaart: Chiavenna. Al googelend ontdek ik ook nog een mooie waterval vlakbij het plaatsje, dus onze dag is weer gevuld. Binnen het uur zijn via een schitterende route aangekomen vlakbij de waterval. We parkeren de auto en lopen via een wandel/fietspad naar ons doel. Wow wat is hij ongelooflijk mooi en wat klettert er vreselijk veel water van een flinke hoogte omlaag in 2 stromingen. Als je dicht in de buurt komt wordt je ook helemaal nat, je ziet een hele waas kleine druppeltjes het dal ingaan en de bodem is er ook helemaal drassig. We zien een terrasje met uitzicht op dit fascinerende fenomeen. En dat komt goed uit, want het is etenstijd en we hebben zin in koffie. Het kost hier allemaal niet veel in vergelijking met de toeristendorpen. Eigenlijk willen we in Chiavenna eten, maar omdat dit zo’n mooi plekje is, besluiten we hier te blijven. De menu-keuze is niet geweldig, maar het mooie stekkie gaat voor dit keer.
Na de waterval is Chiavenna aan de beurt, leuker en groter als we gedacht hadden. Ze schrijven nogal gauw over pittoresk etc en soms valt het dan tegen, maar nu valt het mee.Het heeft een historisch centrum en midden er doorheen stroomt een wild riviertje, de Mera genaamd met o.a. al dat water uit de waterval . Ook hier brengen we weer een tijdje door en nuttigen we een heerlijke ijsco. Ton is helemaal weg van de Amareno smaak en ik volg hem (komt niet vaak voor!), met ook nog een bolletje straciatella.erbij.
Het was een heerlijke dag. Na thuiskomst meteen het dakterras op want het is een keertje droog.
10 juni, Lecco en Villa Monastrero
Tussen 7 en half 8 worden we spontaan wakker elke ochtend. Een teken dat we goed bijgeslapen zijn. Dat geldt zeker voor Ton, die normaal zijn bed niet uit kan. De plannen voor vandaag zijn: met de trein naar Lecco en het stadje bezichtigen, daarna terug met de trein en uitstappen in Varenna. Van daaruit naar de tuinen van Villa Monastero. Het weer moet dan natuurlijk wel meewerken. Om 11.09 uur stappen we op de trein. Van onze voordeur tot het centrum van Lecco is 35 minuten en kost ons 2,30 pp. Als we in Lecco aankomen giet het. De regenjassen komen weer tevoorschijn en we lopen de 1e de beste winkelgalerij in. Dat is natuurlijk de bedoeling niet. We winkelen wat, er zijn vooral veel kledingwinkels hier waar Ton niet de minste interesse voor heeft, dus snel naar een overdekt terrasje voor koffie. Opvallend is het aantal Afrikanen hier en in Como ook trouwens. Vooral als het regent staan er op elke hoek wel 2 met parapluutjes en er zijn veel hoeken hier. Als we op het terrasje zitten komt er een op ons af en begint een verhaal in het Italiaans, ik maak eruit op dat hij honger heeft. We hebben toch meelij en geven hem wat losgeld. Hij is ons reuze dankbaar. Of hij het nu wel of niet nodig is, we houden er een rotgevoel aan over als we niets geven. Even later komen we hem weer tegen en hij vraagt of we Engels spreken. We doen of we hem niet verstaan, want dit gaat me te ver. Hij roept nog een keer: Grazie Grazie.We lopen snel door.
De zon is gaan schijnen en nu zien we goed hoe mooi Lecco ligt. Ik had het al vanuit de auto gezien, maar nu is het mooier. In een baai tussen 2 ruige rotswanden.We wandelen een tijdje langs het water en via het centrum komen we uiteindelijk weer bij het station. We weten nu precies waar we kaartjes moeten kopen. De reis gaat naar Varenna, een halte voorbij Fiumelatte. In het mooie Varenna eten we aan het water in het pittoreske gedeelte. Wat is het hier toch knusjes. Dan lopen we via de steegjes en trappetjes, we kennen de weg al op ons duimpje, naar Villa Monastero. De prijs is hetzelfde als van Villa Carlotta dat toch wel een stuk beter onderhouden is, maar ook deze tuinen zijn prachtig en hebben dezelfde fantastische ligging. Alles wat we al een keer vanaf de weg hebben mogen aanschouwen, bewonderen we nu van dichtbij. Ik vind het zeker een bezoekje waard. Daarna lopen we terug naar ons appartement, waar ik redelijk uitgeteld aankom.
Je snapt zeker al waar dit eindigt: op het dakterras met een kop koffie.
11 juni, Gravedona
Heerlijk weertje vanochtend op onze laatste dag. Tot half 12 zitten we op het dakterras te ontbijten, lezen en te overleggen wat we vandaag gaan doen: Nog een keer naar het mooie Noorden, maar dat is zover rijden. Een keer met de auto het meer om naar de noordwest kant die we nog niet gezien hebben. Of naar Varenna lopen en daar de boot nemen naar Gravedona, in het noordelijk deel van het meer, wat volgens ons boekje een leuk plaatsje is. Dat laatste wordt het. We lopen naar Varenna en nemen de boot. Op het dek zitten we heerlijk in het zonnetje te genieten. In het noorden is het druk met zeilbootjes, kitesurfers en andere watersporters. In ruim 1 uur komen we aan in Gravedona en zoeken het mooie centrum. Dat blijkt er helemaal niet te zijn. We vinden het plaatsje helemaal niet zo leuk, maar ach, de boot gaat pas om half 4 terug, dus gaan we maar eten. We zijn dit keer op tijd, maar toch kunnen we geen fatsoenlijke maaltijd bestaande uit een lap vlees met groente en frites krijgen. De pizza komt onderhand mijn strot uit, maar toch moeten we er weer een eten, want iets anders is er niet. Hoezo kun je in Italie goed eten: een simpele Spaghetti of Lasagna of pizza, maar iets anders staat bijna nergens op het menu en in 2 weken wil je wel een keer wat vlees of zo. Dat viel dus een beetje tegen op onze laatste dag en het begint ook nog eens te regenen. Hoe snel het weer hier kan veranderen, niet normaal!! Om half 4 nemen we de boot terug en we zitten noodgedwongen binnen dit keer. Ik wil vanaf Varenna met de trein terug, maar Ton heeft er geen zin in, hij wil lopen en hij wint. We nemen nog een ambachtelijke ijsco en wandelen voor een laatste keer de prachtige weg terug van Varenna naar Fiumelatte en het valt me reuze mee, ik geniet er zelfs van.
12 juni de terugreis
Het is ongelooflijk maar het is strakblauw vandaag. Vlug nog een paar laatste foto’s nemen, zo helder zijn ze nog nooit geweest . Rond 8 uur zitten we weer in de auto richting Bergamo. De sleutels gingen zonder problemen in de keybox. Onderweg nog even tanken wat de nodige problemen oplevert. Je moet hier geld in de automaar doen en dan de pomp kiezen en tanken voor het wat je erin gedaan hebt. Heel simpel, maar wel alleen in het Italiaans uitgelegd. Wij moeten er 2 keer geld in doen voordat de tank vol is. Auto inleveren, alles was nog heel gelukkig. Bus naar de airport, inchecken zonder rijen, meteen aan de beurt. De koffers hebben we ook op het oog moeten vullen, geen weegschaal hier. Ook dat klopte, we hadden zelfs nog kilo’s over, andere weegschalen vermoed ik. Dit was onze grote vakantie weer voor dit jaar.
Behalve het weer, is het goed bevallen in Italie, prachtige natuur rond het meer, leuke dorpjes. Of we volgende jaar weer naar Italie gaan…..ik weet het nog niet.