We hebben de vakantie voor het najaar ook alweer geboekt.
Na lang wikken en wegen is de beslissing genomen : Malta.
Samen met mijn echtgenoot, zus en zwager gaan we het dwergstaatje in de Middelandse zee ontdekken.
Voor mij is het niet echt een geheim meer, omdat ik een weekendje van de sfeer heb mogen proeven in 2007 en dat smaakte naar meer.
We logeren in: het Marinahotel
24 September: 1e kennismaking met Malta
Na een goede vlucht van pakweg 2,5 uur willen we gaan landen op Malta, helaas heeft de piloot een mededeling: wegens drukte in het luchtruim moeten we nog 15 minuten rond-cirkelen. Ondertussen hebben we een mooi uitzicht op zowel Malta, als Comino en Gozo. Na de landing wordt al snel duidelijk waarom. Er is een luchtshow gaande en daar pikken we nog mooi enkele kunstige loopings en formatievluchten van mee, prachtig gewoonweg. Daarna rijden we in volle vaart met de minibus naar ons hotel. Nadat ik 4 jaar geleden in het Corinthia San Georg geweest ben, valt dit iets of wat in het niet, tenminste de aankomsthal. Allemaal keurig netjes hoor, maar de ene ster minder is wel merkbaar. De kamer ziet er keurig uit en het uitzicht is ook leuk over de baai en het strandje met alle bootjes. Kortom we zijn tevreden. Als we geinstalleerd zijn en genoten hebben van een kopje koffie op het balkon maken we een korte wandeling om de boel te verkennen. Het 5 sterren hotel en ons hotel is eigenlijk één geheel en via allerlei verschillende wandelpaden en trappetjes komen we al gaande 5 zwembaden tegen tussen de tropische beplanting, erg mooi aangelegd allemaal. We besluiten op een van de terrasjes neer te strijken en meteen een hapje te eten. Dat hapje wordt een hele hap, ze zijn hier royaal met hun portiesen we zitten ook nog midden in de happy hour, dus het 2e drankje is gratis.
Daarna lopen we nog het stadje in, waar na 8 uur op de zaterdagavond alle winkels nog open zijn. Al snel lopen we midden door het uitgaansgebied van St Julian’s, de cafe’s zijn echter nog zo goed als leeg op dit tijdstip. Aan de voorkant van ons hotel is ook een leuk terrasstraatje waaraan 4 á 5 verschillende horecagelegenheden zitten en iemand live muziek maakt. We strijken neer bij de Vinotheque en genieten van een wijntje en de artiest die helemaal top is, ook al omdat hij muziek speelt uit onze jaren 70 en zeker niet onverdienstelijk zingt. Daarna nog even op het balkon, douchen en naar bed.
25 September: Hop on- Hop off bus
Alhoewel we een zalig bed hebben, slaap ik toch onrustig en om kwart over 7 zit ik alweer op het balkon van het uitzicht en het zalige weer te genieten. Om 9 uur hebben we afgesproken voor het ontbijt. Lekker buiten met uitzicht op zee genieten we van het uitgebreide buffet en ondertussen bespreken we het programma voor vandaag. Het eerste uitstapje gaat naar Valetta. We huren deze week geen auto, maar zijn van plan alles met de bus te doen en wellicht een excursie met de boot naar Gozo. Het aardige meisje aan de receptie vertelt ons waar de bushalte is en geeft ons een folder met de buslijnen. Om 11 uur gaan we op zoek naar de bushalte. Onderweg wijzigen onze plannen. We zien de Hop on- Hop off bus vlakbij het hotel stoppen. Het is nu mooi weer, dus in een oogwenk is de keuze gemaakt. Er zijn 2 routes en we nemen de Zuidroute. Via de kust weg rijden we naar Sliema. Van de hitte is bovenin de bus weinig meer te merken. Het waait er stevig. De weg naar Sliema is een grote lange boulevard met overal baaitjes. Na Sliema rijden we via Manoel Island naar TaXbiex haven. Let niet op de namen want dat klinkt allemaal erg Arabisch. Als je voor de landing de stadjes zag liggen, leek het net of we per ongeluk op Casablanca gestrand waren, tenminste zo stel ik me het voor. In tegenstelling tot de felgekleurde huizen in Italie, zijn hier alle huizen zandkleurig. Oke, we rijden verder naar de hoofdstad Valetta. Valetta staat op de UNESCO wereld erfgoed lijst en is een prachtige stad vol met historie. Hier stappen we niet uit, want dat kunnen we later met de stadsbus doen. Aan de overkant van de haven van Valetta, liggen “the three cities”, 3 schitterende historische stadjes. We willen eruit bij uitkijkpunt Senglea, in het eerste stadje van de 3. De bus draait echter en rijdt verder, dan de volgende halte er maar uit, dat is in het tweede en grootste stadje Vittoriosa. Voor het uitstappen waarschuwt de chauffeur dat we nog 2 kansen hebben om de bustocht te vervolgen, over een half uur en over 1 uur. Vanaf Vittoriosa heb je een schitterend uitzicht over Valetta. Vervolgens hebben we nog 15 minuten om snel wat water te kopen want we zijn uitgedroogd, echt niet meer gewend aan de hitte. Helaas zit een kop koffie er niet in. We hadden tijdens het kopen van de kaartjes niet in de gaten dat de bus op zondag maar tot half 4 rijdt, balen dus. De volgende en laatste stop van vandaag is Marsaxlokk, een vissersdorpje waar het haventje vol ligt met de bekende gekleurde bootjes, erg fotogeniek. Er is ook markt op zondag, maar die loopt al zo’n beetje op zijn eind. Dan rijden we via de Blue Grotto naar huis. Onderweg komen we langs allerlei bezienswaardigheden waar Ton graag een kijkje had willen nemen, zoals grotten, het oorlosmuseum, historische tempels, een roofvogelshow. Helaas zit het er vandaag niet meer in en voor de rest van de week zullen we toch een aantal dingen moeten schrappen. Er is hier ontzettend veel te zien. Een ding valt tegen en dat is de natuur. De cultuur is magnifiek en ook langs kust heb je prachtige vergezichten, maar het binnenland is saai, dor en droog.
Om half 4 zijn we weer in het hotel en we zijn erg blij met de koffie en thee faciliteiten. Het eerste wat ik doe, is een mok koffie maken, vervolgens loop ik naar een van de koffieshops voor een heerlijke muffin. Dan kom ik er achter dat ik vergeten ben uit te loggen op mijn internet account. Ik heb vanochtend een kaartje van 5 euro gekocht voor 5 uur internet, het meisje waarschuwde me, dat ik vooral die website open moest laten staan, anders was ik mijn geld kwijt. Ik was zo bang dat ik die site automatisch weg zou klikken, dat ik daar erg op gefocust was, en daarom vergat ik uit te loggen, 5 uur internet naar de filistijnen. Net toch maar weer een kaartje gekocht, hoop dat ik nu niet weer zo dom ben.
We kopen een arrangement om voor 3 keer uit te gaan eten in verschillende restaurants voor 39,00. Vanavond is het Italiaans restaurant aan de beurt. Ik heb een overheerlijke Penne Emiliana en de rest besteld pizza. Ook hier weer flinke porties.Bij het arrangement hoort ook een toetje en ik kies voor het ijs. Er staat een behoorlijk briesje vanavond en een vestje is geen overbodige luxe.
Om 9 uur gaan we nog de stad in voor een cocktail om de dag goed af te sluiten.
26 september: Valetta
Heerlijk geslapen vannacht. Volgens internet krijgen we 9,5 mm regen vandaag, maar vooralsnog is het strak blauw. Na een heerlijk ontbijtje besluiten we naar Valetta te bussen met een tussenstop in Sliema voor een haventrip die we nog tegoed hadden als extraatje bij de Hop on-Hop off bus. Onze plannen zijn deze vakantie echter net zo veranderlijk als het weer hier. Als we in een broeierig hete overvolle bus hangen, zien we buiten donkere onweerswolken, dus er wordt beslist dat de haventrip niet doorgaat en we rijden mee tot Valetta. Valetta is een schitterende stad, waar we een hoop te bekijken hebben: Republic street, de winkelstraat waar het ook redelijk druk is, waardoor we besluiten de parallel lopende Merchant street te nemen. We komen op het mooie Palace Square en daarna op Republic square. Hier nuttigen we een capuccino en een muffin. Daarna gaan we naar de schitterende Upper Barracca Garden. Vooral het uitzicht is hier magnifiek. Er volgen dan ook vele fotomomenten. Ton en ik willen naar de Malta Experience, een film over de geschiedenis van Malta, interessant om wat meer te weten te komen over het eiland. Anita en Riny besluiten om lekker op een bankje te blijven zitten in de Upper Barracca Garden. We ontmoeten elkaar na 45 minuten weer bij The Siege Bell Memorial, een enorme bel met een torentje eromheen gebouwd, wat verhoogd gelegen waarvandaan het uitzicht ook weer schitterend is. Het weer is overigen helemaal opgeklaard, we hebben geen druppel gehad, en het is blauwer als blauw. Later horen we dat er op een ander gedeelte van het eiland een flinke stortbui geweest is, we hebben dus geluk gehad.
De bus terug is weer vrij druk, alleen gaan er nu steeds mensen uit zodat we lekker kunnen zitten op bepaald moment. We hebben een weekkaart gekocht voor 12 euro. Hiermee kunnen we een week lang het hele eiland rond zo vaak en lang als we willen.
Om half 7 gaan we naar de happy hour, maar dat is voor mij de 1e en laatste keer, je besteld 1 cocktail en krijgt er 2, ik krijg het amperaan weg en het valt ook zwaar zo voor het eten, ik word er ook erg lacherig van. De volgende keer is één cocktasil meer dan genoeg. Daarna gaan we eten bij de Vinotheque en het is overheerlijk, echt culinair genieten, niet zomaar een toeristen-menuutje. En dat allemaal van het arrangement dat we gisteren gekocht hebben. Het is om 22.00 uur nog zalig buiten en we gaan lekker nog een uurtje zitten genieten op het balkon van het uitzicht en het klotsende zeewater.
27 September: Mdina en Rabat
Na een slechte nachtrust breekt er eindelijk weer een nieuwe dag aan. Geen idee waarom, want de bedden zijn zalig, het is alleen erg heet op de kamer en in de herrie van de airco slapen is ook vervelend. Lastig dan zo’n hotelkamer waar je geen kant uit kunt, dan is een appartementje toch handiger. We gaan vandaag Mdina, de stille stad bezoeken, maar dat is makkelijker gezegd als gedaan. Eerst 15 minuten lopen naar de bus-terminal, dan uitzoeken bij welke halte we moeten opstappen, om er vervolgens achter te komen dat de bus volgens het schema net weg en dat we weer 27 minuten moeten wachten in de bloedhete zon. Maar we hebben geluk, opeens is daar na 10 minuten al een lijn 202, de expressbus naar Rabat, wat tegen Mdina aanligt. Maar een expressbus is hier een ruim begrip volgens mij. Het gaat namelijk tergend langzaam. We gaan weer de hele kuststrook af richting Sliema en na de haven slaan we dan eindelijk rechsaf het binnenland in. Het is trouwens ijskoud in de bus, de airco draait op volle toeren. Als je hier nog niet ziek van wordt, het verschil tussen binnen en buiten is zeker 12 graden. Na 5 kwartier bussen staan we dan eindelijk voor de poort van de prachtige stille stad Mdina. Stil omdat hier bijna geen auto’s rijden.Jammer genoeg is het niet helemaal autovrij. Je waant je hier in de middeleeuwen. Door de stadspoort loop je Mdina binnen. Inmiddels is het al vrij laat en tijd om te lunchen, we vinden een leuk binnenplaatsje waar we de lunch willen gebruiken. Maar ook daar nemen ze hier alle tijd voor, het duurt een hele tijd voor we de kaart krijgen, dan weer een tijdje wachten alvorens we kunnen bestellen, daarna gaat het pas echt lang duren voordat we onze sandwiches dan eindelijk rond 2 uur hebben. Een ding moet gezegd worden, het is ontzettend goedkoop. Ton heeft voor 1,30 2 kopjes koffie en mijn capuccino kost 1,65. Er zitten hier ook mooie glaswinkels met Mdina glas, dus gewinkeld moet er ook worden. Vrijdag ben ik jarig en ik mag nog iets uitzoeken van Anita en Riny, dat is geen straf, maar wel moeilijk vanwege de grote keuze. Ik vind een mooie glazen bloem met een lange steel eveneens van glas, die ik thuis op een glazen plateautje wil leggen. Nu nog zien dat we hem heel thuis krijgen. We kopen ook nog kaartjes voor de Kathedraal en diens museum. De kerk is ook erg mooi van binnen maar niet echt groot. Als we ons rondje klaar hebben, lopen we nog een stukje door Rabat, ook een mooi traditioneel stadje. Het doet echt Arabisch aan. Op het pleintje tegenover de kerk zitten wat mannen op een bankje. Als ik goed kijk, zie ik dat ze allemaal een klein vogelkooitje op hun schoot hebben met een kanarie of andere zangvogel erin. Waar dit voor dient kan ik echt niet zeggen. We nemen niet de tijd voor Rabat, die we eigenlijk hadden moeten nemen, want er is volgens mij nog veel te zien. De dag loopt echter al weer zo’n beetje op zijn eind en we moeten nog een stuk bussen. De terugreis valt hartstikke mee, want de gaan eerst naar St Julians en daarna gaat de bus pas door naar Siema, dat scheelt ons een half uur.
Na 2 uurtjes rustig op het balkon te hebben gezeten, wordt het weer tijd voor het eten. Het Bayview restaurant is dit keer aan de beurt, hetzelfde restaurant waar we ’s morgens het ontbijt nuttigen, alleen gaat het nu uiteraard om een dinerbuffet. Het smaakt allemaal prima, maar gisteren hebben we toch meer culinair en gezelliger gegeten. A la carte eten geeft net dat ietsje meer. Er is hier wel genoeg te bekijken. Wat een verschillende mensen allemaal in zo’n hotel, van chique dames en heren in avondkleding, tot ordinaire dellen van middelbare leeftijd in minijurkjes. Daarna drinken we nog een kopje koffie buiten op het terras en deze dag zit er ook alweer op. Het gaat snel!!
28 September St Paul’s Bay
Als ik vanochtend tussen de dikke gordijnen doorkijk, zie ik een dik grijs wolkendek. Oeps, dat belooft niet veel goeds. Ik zie op internet dat het vanmiddag beter wordt en we nemen rond 11 uur de bus naar St Pauls’Bay in het noorden van het eiland. De temperatuur is heerlijk, de busreis naar Bugibba verloopt ook lekker snel in een bijna lege bus. Nu gaat het mis, we lopen in plaats van het plaatsje in, het plaatsje uit. Weten wij veel!! Het is hier een aaneenschakeling van stadjes en het is moeilijk te onderscheiden in welk stadje je nu bent. Het is een mooie lange boulevard waar je 4 kilometer kan lopen. Het stadje is helemaal niets, sfeerloos en rommelig. Op de terugweg drinken we koffie, je zult het niet geloven, 1 hele grote kop heerlijke capuccino voor maar 1 euro, en Anita heeft een heerlijke mok chocolademelk voor hetzelfde geld. We besluiten de bus verder noordwaarts te nemen en als we 1 halte verder zijn, zien we het eigenlijke plaatsje Bugibba pas liggen, dat ziet er wel gezellig uit, dus hup we gaan de bus weer uit. We lopen nog een rondje door Bugibba en nemen dan de bus naar het uiterst noordelijke puntje, alwaar de ferry naar Gozo vertrekt: Cirkewwa. Er komen wel 5 bussen langs, maar niet één gaat er die kant op. De chauffeur van de 6e geeft ons het advies bij hem in te stappen tot het busstation en dan komt het goed. Dat klopt, hier staat de bus dan naar Chirkewwa. We hangen weer eens een keer, echt niet leuk meer. En het blijkt ook nog langer te zijn als we dachten. We passeren Mellieha dat er gezellig uitziet, daarna Mellieha Bay een mooi strand met hoge golven en dan zijn we eindelijk op het eindpunt. Hier in de middle of knowhere staat een enorm hotel, voor de rustzoeker denk ik. We hebben zicht op Gozo en Comino, we eten en drinken wat en dan aanvaarden we de terugreis. Omdat we hier op het startpunt zitten hebben we alle ruimte in de bus, gelukkig maar, want het duurt totaal 1,15 uur voor we weer in St Julians zijn.
We eten bij Henry J Beans bar and grill, vanwege de wind gaan we lekker binnen zitten en dat is ook heel sfeervol ingericht, alleen de muziek is een beetje te hard naar onze mening.
29 September: traditionele haven rondvaart
Toen we zondag voor 15 euro pp een ticket kochten voor de Hop on- Hop off bus hoorde daar ook een gratis haven rondvaart bij door 2 natuurlijke havens en hun 10 creeks (zijarmen). Als we met de bus in de haven aankomen, vaart de kleine rondvaartboot net binnen. Er komt een Engelsman naar ons toe die net van de boot afkomt en zegt dat ze niet de hele ronde doen vandaag want de zee is te wild om in de Grand Harbour te komen, jammer dat is net het mooiste gedeelte. Het is al een hele kunst om op de boot te komen want de treeplank gaat bij elke golf 50 cm de lucht in, gelukkig staan er sterke mannen om te helpen. De rondvaart is echt helemaal super en duurt 90 minuten, wij hebben toch de lange versie, vooral de creek tussen de stadjes Senglea en Vittoriosa is schitterend. Deze bocht heb ik 4 jaar geleden ook al bevaren en het is nog steeds even magnifiek. Maar het was ook best een avontuur, want op gegeven moment moet het kleine bootje een stuk de open zee op, om van de ene haven naar de andere te varen. Nou het bootje gaat op en neer of je in een achtbaan zit, van boven naar beneden en af en toe ook van links naar rechts. Van te voren werden we gewaarschuwd om voorzichtig te zijn met camera’s want er kon wel eens een plens zeewater meekomen. Riny die helemaal voorin zit, wordt inderdaad een aantal keren nat. Iedereen zit hardop te lachen, maar stiekem zijn ze ook allemaal wel blij als we de bocht gemaakt hebben en in rustiger vaarwater komen.
Na 90 minuten staan we weer op de kade in Sliema en is het lunchtijd. Terrasjes genoeg hier en we nuttigen weer een heerlijke tonijn sandwich. Dan lopen we een shoppingmall binnen. De mannen blijven buiten op het terras zitten met een koel glas bier. De shoppingmall is spiksplinternieuw en hypermodern, maar dat zijn de winkels ook. Eindelijk hebben we als dames een keer de gelegenheid om helemaal los te gaan in de winkels, blijken de winkels ineens veel te modern voor deze twee 50 plussers. We hebben helemaal niets meer met schoenen met plateauzolen en strakke leggings, dus zijn wij voor de 1e keer na een shoppingsessie veel te vroeg terug bij het terras, nog voor de mannen aan hun 2e ronde kunnen beginnen. Riny en Anita willen nog een keer naar Valetta en Ton en ik besluiten naar het hotel terug te gaan. Ik stel voor om een klein stukje langs de boulevard te lopen. Dat kleine stukje wordt een groot stuk, want we lopen in 1 uur en 20 minuten terug naar het hotel en het is een prachtige wandeling helemaal langs de zee en een paar mooi baaien.
Om 7 uur is het weer cocktail-time en om 8 uur eten we weer eens in de Vinotheque. Morgen mijn verjaardag en tevens onze laatste vakantiedag.
30 September- jarig
Vandaag is het onze laatste dag en tevens mijn verjaardag. Als we op het balkon zitten in de vroege ochtend-uurtjes, Ton nog in pyjama hoor ik iets, maar ik denk dat het op het balkon naast ons is. Dan hoor ik toch echt iemand niezen in onze kamer. Ik kijk achter het gordijn door naar binnen en zie een kamermeisje bezig. Wij hadden dat helemaal niet gehoord buiten, je hoort daar de golven op de rotsen slaan en dat neemt het geluid van binnen weg. Ze wil even het bed verschonen. Moet dat nu nog terwijl we morgen vertrekken? Ik zit op hete kolen, Ton moet nog douchen en aankleden en we hebben om 9 uur afgesproken bij het ontbijt. Ik vraag of ze de rest van de kamer een andere keer kan doen. Ze mompelt wel 3 keer dat het haar 6e dag pas is en het bed verschonen duurt extreem lang. Om 9.15 uur kunnen we dan eindelijk de kamer verlaten. Ton hangt het bordje: “Do not disturb”op. Ze moet maar na 11 uur terugkomen zegt hij.
Na nog flink genoten te hebben van ons laatste uitgebreide ontbijtje, ow wat zal ik die verwennerij missen, gaan we terug naar de kamer.Het meisje komt alweer aangesneld en smeekt zowat of ze de rest van de kamer nu ook mag doen. Nou dat mag wel hoor, als zij daar rustiger van wordt.
Om 11 uur lopen we voor de laatste keer naar de bushalte. De reis gaat naar de Dingli Cliffs. Een hele reis weer met die fijne bussen hier. De dingli kliffen vormen een enkele kilometers lange fascinerende kusstrook. Op sommige plaatsen rijzen de kliffen loodrecht 200 meter uit de zee op. De laatste 2 zinnen zijn letterlijk uit mijn reisgids overgenomen en niet van mij, maar scheppen bij mij wel de verwachting dat daar iets moois te zien is.
Om 11 uur lopen we naar de bushalte en om kwart voor 2 zijn we er dan eindelijk. Het busje zet ons af in een desolaat gebied met gelukkig nog net 1 restaurantje. Daar beginnen we maar met een frisdrankje en een puntje appeltaart. Daarna lopen we een stukje langs de rand en ergens in de verte zien we inderdaad een steile cliff, maar dat was het dan. We lopen terug naar het restaurantje en daar blijkt het busje, dat 1 x per uur gaat en niet op tijd rijdt, net weg te zijn. Dat betekent 50 minuten wachten in de zenderende hitte, wel dan weer met een eindeloze zee als uitzicht.Wat een mislukking deze dag, ik heb het wel gehad met Malta, een 4 daagse trip met bezoekjes aan Valetta, de Three Cities, een havenrondvaart en Mdina was wat mij betreft genoeg geweest en zo denkt de rest er ook over. We vinden het eiland op een paar prachtige bezienswaardigheden na, helemaal niets. Het is knetterdruk met verkeer, de bus doet er uren over om ergens te komen en rijden is absoluut geen aanrader. Ik dacht 4 jaar geleden na 1 weekend Malta: dat smaakt naar meer……. maar er was niet meer!!
Gelukkig maakt de avond het nog een beetje goed. Na een overheerlijke Bananarama cocktail, gaan we bij de Italiaan eten en de risotto smaakt overheerlijk en het is ook erg gezellig. Daarna schuiven we nog een terrasje verder door voor de koffie en nemen we afscheid voor een paar uurtjes van Anita en Riny, want morgenvroeg om half 6 staat de minibus alweer voor de deur. In de hal staan de koffie,thee en croissant dan al klaar om ons niet met lege maag weg te laten gaan. Het hotel was helemaal super!!
De terugreis verloopt ook zeer soepeltjes, van deur tot deur overbruggen we in 8 uur dik 2500 km.