We hebben al heel wat mooie stedentripjes gemaakt de afgelopen jaren en de keuze wordt gelukkig nog niet echt moeilijk. Er zijn zoveel prachtige steden in Europa. Voor 2012 is de keuze op de Spaanse kuststad Valencia gevallen. We hebben zoals gewoonlijk weer een appartement geboekt in het centrum van de stad. De combinaties historisch/modern en stad/strand en zee lijkt ons erg afwisselend.
Met Transavia vliegen we in 2,5 uur van Amsterdam naar Valencia. Eenmaal daar zijn we binnen 20 minuten met een rechtstreekse metrolijn bij een halte vlakbij ons appartement.
We logeren 5 dagen in: Valencia Luxury Juan de Mena, een klein appartementen complex in het centrum van Valencia vlakbij de Plaza del Pilar.
1 April
De 1e dag is werkelijk een verloren dag. Niet zo gepland helaas, we zouden ’s ochtends om 11 uur landen op Valencia, maar Vuelling vond het enkele maanden geleden nodig om onze heenvlucht te verzetten van zondagochtend naar maandagavond, ja doei!! Dat betekent voor ons 2 dagen minder. Ik ga dus gelijk op zoek naar een andere vlucht die ik ook gevonden heb bij Transavia, weliswaar op zondag, maar ook bij deze maatschappij komen we pas op zondagavond na 21 uur aan bij het appartement. Wat ons gelijk een kostenplaatje van 30 euro oplevert wegens te laat aankomen. We lopen direct naar het straatje van het appartement maar daarmee heb je het nog niet gevonden. Nr 10 is spoorloos. We lopen 2 keer heen en weer, maar nee hoor geen nr 10. Dan maar weer bellen en wat blijkt: het is een foutje bij Booking, we moeten op nr 17 zijn.
De aardige man staat ons al op te wachten en legt ons van alles uit over het appartement en Valencia.Het appartement lijkt kleiner dan op de foto’s (met groothoeklens?),maar het is zeker groot genoeg voor ons tweetjes.En een fijn terrasje. Het bed ligt heerlijk maar is toch afzien vanwege de grootte. van 1.80cm naar 1.40 of misschien zelfs 1.20 (ik ben mijn meetlat vergeten) is een behoorlijke overgang moet ik zeggen.En dan hebben ze hier ook nog een tweepersoons kussen,wie verzint zoiets,gelukkig liggen er nog legio losse kussentjes om dit probleem te omzeilen. Op dag 1 hebben we dus niets van Valencia gezien helaas.’
2 April
Na een onrustige nacht, sta ik om 8 uur op. Het
valt me nog mee, dat ik pas om 8 uur wakker ben. Ik ga een supermarkt zoeken en die is snel gevonden. 2 stappen verder is er al een, maar helaas nog niet open. Maar als ik nog 2 passen doen, kom ik in een markthalletje terecht waar ze met allerlei verse produkten staan, ook brood. Dat neem ik alvast mee, zodat we kunnen eten en daarna ga ik nog even bij het supermarktje langs voor wat andere zaken.
Om 11 uur starten we met onze 1e stadsbezichtiging. We lopen al snel op een mooi torentje af, dat vroeger als een van de toegangspoorten tot de stad diende, en er was ook nog een vrouwengevangenis is gevestigd ooit: Torre del Quart. Dit torentje is nagebouwd na een model van Castell Nouvo in Napels. Het is niet te bezichtigen. De volgende bezienswaardigheid waar we tegen aan lopen is de Mercado Central, een prachtig gebouw in jugendstil, waarin zich binnen een enorme markthal ontpopt. Allerlei verse lekkernijen worden hier verkocht, van overheerlijke fruitsoorten tot verse vis. Het is een kleurig gezicht en ook wij kunnen we verleiding niet weerstaan als we de enorme wijnrode aardbeien zien voor een spotprijsje, dus gaat er een pondje mee in de rugzak voor later.Op ditzelfde pleintje bezichtigen we ook een mooie kerk: Iglesia de los Santos Juanes. Wat hier vooral opvalt is dat de Valencianen een speciale band met Maria hebben. We doen ook nog een poging de Lonja de la Seda (historische zijdebeurs) te gaan bekijken,maar we moeten ons beperken tot wat foto’s van de buitenkant want het gebouw is stevig op slot. Via wat nauwe straatjes belanden we op een enorm plein: Plaza de la Reina, verder niet echt bijzonder. We zien vanuit hier wel de grote Cathedraal liggen en lopen maar die kant op. Het wordt wat warmer en mijn vest gaat uit. Strak blauw is het in ieder geval niet zoals we gehoopt hadden. Als we om de Cathedrale Metropolitana y el Miguelete heen gelopen zijn komen we op het volgende prachtige plein: Plaza de La Virgen. Het plein is het kloppende hart van Valencia waar ik me zeker iets bij voor kan stellen. Om het plein liggen zowel de grote Cathedrale als wel de Basilica de la Virgen en het presidentiele paleis. Ook in de Basiliek merk je sterk de Mariaverering. Er lopen ontzettend veel locals de kerk in en uit om te bidden of even in een van de vele kapelletjes een (elektronisch) kaarsje aan te steken. Het is inmiddels lunchtijd en we strijken neer op een terrasje waar we het hele plein goed kunnen overzien. Nadat we onze bestelling geplaatst hebben komt er een grote bus, die pal voor ons tafeltje parkeert. Weg mooie uitzicht. We denken dat hij even komt laden en lossen en zo weg is, maar helaas moet hij alle restaurantjes van het plein bevoorraden. Jammer dan!! Na de lunch lopen we richting Turia park.Lang geleden stroomde hier de Rio Turia dwars door de stad. . Jammer dat die er niet meer is, maar na een grote overstroming werd besloten de rivier om de stad heen te leiden. Waar eerst de rivier stroomde, wilden ze eerst een snelweg maken, gelukkig zijn deze plannen niet doorgegaan en ligt er nu in de oude rivierbedding een 9 km lang park met aan het beginpunt een mooie dierentuin en aan het eindpunt de Ciudad de las Artes y las Ciencias, wat ook nog hoog op ons lijstje staat. Na deze 1e kennismaking lopen we weer terug naar ons appartement om een paar uurtjes te ontspannen op het terrasje en fris aan ronde 2 te kunnen beginnen.
Om 17 uur is het dan zover. We trekken de wandelschoenen weer aan en wandelen richting metro. We kopen gelijk maar een tienrittenkaart. We krijgen assistentie van een metro-man maar die verstaat geen woord Engels, dus we snappen er helemaal niets van. Ton zegt: koop nou maar die kaart, we zien wel. Oke!! We volgen de trappen naar beneden naar lijn 5 en stappen in als de metro komt. Op gegeven moment kom ik er achter dat we niet in lijn 5 maar in lijn 3 zitten, dus hup eruit en weer een paar haltes terug. Daar moeten we overstappen op lijn 4 of 6. Dat blijkt een trammetje buiten te zijn, het zal wel. Iedereen zien we de kaart buiten al afstempelen, maar nergens staat een beschrijving in het Engels en schijnbaar spreekt niemand dat hier ook. Ton wil onze kaart ook afstempelen, maar ik stap gewoon in, dan moeten ze maar een duidelijke beschrijving maken. Ik stap gewoon in en Ton blijft buiten zonder een rooie cent, noch een metrokaart. Gelukkig kan ik nog heel snel de tram uit. Dan valideren we toch maar de kaart en stappen in de volgende tram. Die rijdt zijn route niet af en stopt halverwege. Weer eruit en nogmaals op de volgende tram wachten. Jeetje wat een gedoe, leve het openbaar vervoer. Eindelijk zijn we dan bij de Middellandse zee. Een zeer breed zandstrand scheidt ons nog van het water. Het is al 7 uur, dus eerst maar wat eten. We vinden een rijtje restaurantjes aan de boulevard, maar er zijn er zegge en schrijve 2 geopend. Hier gaat alles pas om half 9-9 uur open, dat vind ik veel te laat. Dus dan maar naar die veredelde hamburgertent die wel open is. We eten een salade en een hamburger dus, maar wel een goede, van 100% rundvlees. Het is in een kippenhok rustig vergeleken met deze tent. Wat produceren die spanjaarden een herrie zeg!Het lijken net spraakwatervallen. Na het eten banjeren we door het enorm brede zandstrand naar de branding. Heerlijk om weer aan zee te zijn. We wandelen hier een eindje en klauteren dan een soort pier op die een eind de zee in steekt. Ook hier lopen we nog een stukje over. Dan gaan we op zoek naar de metro richting appartement. Ipv van een metrostation vinden we weer een trammetje en moeten we weer overstappen terwijl het op het kaartje één rechte lijn is. Nog een paar dagen en we zullen wel ingeburgerd zijn in het Valenciaanse metrosysteem.
3 April
Vannacht in ieder geval alletwee een stuk beter geslapen in het knusse bedje.Volgens Ton is het ook maar 1.90 lang en gelukkig voor Ton heeft het geen voeteind, maar zijn voeten zijn dus wel koud ’s ochtend. Het is bewolkt, maar nog geen regen.360 dagen zon per jaar in Valencia, behalve als wij er zijn, dat zijn net die 4 dagen zonder zon. Na een uitgebreid zelfbereid ontbijtje met een sapje,eitjes en verse aardbeien (ja ja, ze smaken overheerlijk, vanochtend weer 1 kilo gekocht voor 2 euro) en de nodige koffie, gaan we weer op ontdekking.Ik heb een mooie wandeling gevonden in mijn ANWB gidsje. We lopen dezelfde richting als gisteren en zien dat de Lonja de la Seda vandaag wel geopend is. Lonja de la Seda is de voormalige zijdebeurs van Valencia en staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Voor 2 euro bekijken we het gebouw. Ik vind het wel mooi maar mijn adem stokt er nog niet echt van.Via wat gezellige winkelstraatjes komen we dan op de Plaza del Ayuntamiento, het doel van onze wandeling, een prachtig plein waar vooral het stadhuis met zijn sierlijke voorgevel het meest opvalt. Maar ook het postkantoor is de moeite waard, een prachtig glazen plafond van binnen en ik word gelijk op mijn vingers getikt door een bewaker als ik er 2 foto’s van neem. Die foto’s heb ik toch al, dus ik knik ja en amen, ik zal het nooit meer doen!! Ze zijn hier echt streng hoor, ook als we het stadhuis binnen willen lopen, wat volgens ons gidsje kan, komt er weer een strenge politieagent voor me staan en begint te brommen in het Spaans.Er is hier trouwens toch veel politie op de been. Had ik al verteld dat het inmiddels heel zonnig is en we in ons t-shirt in de stad lopen. Zalig toch, eindelijk het zonnetje!! We vervolgen onze route via de prachtige marmeren trottoirs richting station. Ook dat is een schitterend gebouw, zowel van buiten als van binnen. Naast het station ligt de ronde Plaza de Toros. Volgens de affiches aan de buitenkant lijkt het of er nog stierengevechten plaatsvinden, wij dachten dat het inmiddels wel verboden zou zijn. We zijn inmiddels in Eixample beland, het winkelgebied. Hier hebben we nu niet zoveel zin in en we steken weer over naar de historische binnenstad. Tijd voor koffie. In een autovrij straatje nemen we een terrasje. De zeer onvriendelijke serveerster zet zonder een woord 2 koppen cappuccino op tafel.Als ik later vraag waar het toilet zich bevindt en het Spaanse woord niet versta, word ik ook zowat toegesnauwd. Dat wordt geen dubbeltje fooi dus. Ze kunnen me wat. Van de zon krijgen we schijnbaar een grote dosis energie want we lopen naar het Turia park. Heel in de verte zien we het Ciudad de las Artes y las Ciencias liggen, het hypermoderne Valencia. Volgens Ton valt de afstand wel mee,ik geloof dat niet echt maar geef hem het voordeel van de twijfel. Het Turia park is hier prachtig met weelderige tropische beplanting, palmen in alle soorten, reuze ficussen, fonteinen en oude bruggen, dus voor we het weten zijn we er inderdaad. Het moderne kunstpark oogt zeker indrukwekkend. De binnenkant bewaren we voor later, maar de buitenkant wordt met dit zonnige weer bewonderd. We hebben nu wel honger en de voetjes branden na deze forse wandeling. Er is wel een cafetaria maar die hebben niet echt veel bijzonders, dus het wordt een flesje fris en een ijsje. De magnum vult zo goed, dat we daarna helemaal geen honger meer hebben. Aan de overkant van het park aan de Paseo de Alameda zijn voldoende leuke restaurantjes, maar het is gekkenwerk om te gaan eten zonder honger. Daar gaat ons voornemen om ’s middags te gaan eten. We zoeken de bushalte en die is zo gevonden, nu nog even puzzelen welke bus, er stopt er maar één dus die keus is snel gemaakt.Voor 1.50 worden we redelijk dicht in de buurt van ons appartement gedropt. Echter nog niet dicht genoeg voor onze vermoeide onderdanen, dus we pikken ook nog een metrootje mee. Om half 5 kunnen de knellende schoenen dan eindelijk uit voor de komende paar uurtjes, daarna zien we wel weer verder. Het was een prachtige dag en we hebben veel gezien en genoten.
Om half 7 doen we maar weer eens een poging om een restaurant te vinden dat niet pas om 21 uur open is. We bereiden ons alvast voor om bij de Mac te eindigen en tijdens het lopen begint het daar aardig op te lijken. We zien de Burgers King al, maar nog net op tijd ontdekken we het restaurantje daarna: Café en Thé. De naam doet je niet direct denken aan een eetcafe, maar toch hebben ze een ruime keuze aan pasta’s, pizza’s en zelfs paella in verscheidene soorten. Ik ben daar een beetje huiverig voor want je weet nooit wat er allemaal inzit en volgens de boekjes kan dat varieren van konijn,kip tot mosselen en ander seafood. Dus ik kies heel veilig voor de Paella met groenten en Ton waagt het de Paella Valencia te kiezen. Het smaakt heel lekker. We hebben er wel weer een stukje voor moeten lopen naar hetzelfde plein waar we vanochtend de wandeling begonnen. In het avondzonnetje is de Plaza del Ayuntamiento nog veel mooier met het zachte licht. Moe en voldaan zijn we rond 21 uur weer in ons appartementje.
4 April
Vandaag gaan we de grootste onderwaterdierentuin van Europa bezoeken: Oceanographico gelegen in het hypermoderne gedeelte waar we gisterenmiddag geeindigd zijn. Als ervaren reizigers maken we de terugweg van gisteren nu in omgekeerde richting. Daarna is het nog best een eindje wandelen naar de ingang. We kopen de tickets, niet goedkoop, maar dan heb je ook wat. En dat klopt wel, want het is een groot terrein, schitterend mooi en ruim aangelegd met tropische beplantingen, meer dan voldoende horeca voorzieningen,toiletten, bankjes en die hebben we vaak nodig vandaag.
De onderwaterwereld is ook fascinerend. Er zijn 2 tunnels gemaakt waar je als het ware zo tussen de vissen doorloopt. Als je omhoog kijkt zie je een haai met zijn scherpe tanden boven je hoofd door zwemmen.We zien de meest vreemde soorten vissen, sommige overdreven kleurrijk, ander weer van die kleine monstertjes.Via een 4 km lange pijp wordt dit aquarium van vers zeewater voorzien.42 miljoen water inhoud heeft dit gebeuren. Toch blijft het soms zielig om te moeten zien hoe zo’n enorme zeeleeuw zich in een relatief klein bad moet vermaken terwijl hij in de natuur de oceaan tot zijn beschikking heeft.
Je hebt verschillende afdelingen, binnen en buiten, we kijken ook nog even bij de dolfijnen waar de oppassers min of meer mee aan het spelen zijn en af en toe worden we getrakteerd op een mooie sprong of salto. Mijn foto’s kunnen aan het einde van de dag bijna allemaal de digitale prullenbak in, maar dat had ik al verwacht. Scherp stellen door een glazen wand is erg moeilijk, zelfs met de speciale aquariumoptie.Het weer is vandaag nogal wisselend. Jas aan, jas uit, bewolkt, zonnig. Het houd je bezig. Om 3 uur hebben we het wel gezien en loop ik inmiddels als een oud besje. We steken het Turia park weer over om ditmaal onze afspraak na te komen. We eten een heerlijk salade met kip en bacon en het malse stuk vlees smaakt ook heerlijk. Met de buikjes rond nemen we de bus naar huis. Vanavond wellicht nog een toetje scoren in de stad. Als we goed en wel binnen zijn valt er een stevige hoosbui, tot nu toe zijn wel telkens de bui voor geweest.We laten ons niet pakken 🙂
We kunnen onze ijsco vandaag wel vergeten denk ik, het is nu 20 uur en het valt nog steeds met bakken uit de hemel. Ze zullen hier wel blij zijn, want er is grote droogte hier, laten we ons daar maar mee troosten. Dan trotseer ik de regen maar even en ren mijn 2 stappen naar de supermarkt om een fles Sangria en een zak chips te halen en we zetten een mooie dvd op. Morgen hopelijk weer droog weer.
5 April
De laatste dag alweer. We hebben de wijk Barrio del Carmen nog niet gezien en de Botanische tuinen is misschien ook wel wat. Er is ook nog een prachtige dierentuin hier, waar helemaal geen hokken zijn en de dieren in een zo natuurlijk mogelijke omgeving leven. Lijkt me ook mooi, maar dat wordt allemaal een beetje veel denk ik.Verder heb ik nog een mooi stukje ontdekt wat we eigenlijk ook nog graag willen zien, dus het wordt nog een drukke dag.Vanavond speelt AZ hier tegen Valencia, dus ik ben benieuwd of we daar iets van merken. Tot nog toe hebben we 4 jongelui gezien dat wel eens goed voetbalfans konden zijn. Morgen op het vliegveld zal het wel merkbaar zijn.
13.30 uur: We zijn even in het appartement voor een kleine pauze, maar hebben al een heerlijke ochtend achter de rug. Het is heerlijk weer, lekker zonnig. Het is hier vandaag ook een feestdag: witte donderdag: Juevos Santo. Dat is merkbaar, het is drukker als de andere dagen en er lopen veel mensen met koffertjes en reistassen die het paasweekend vertrekken of juist aankomen. Het is fijn dat de oude binnenstad zo goed beloopbaar is. Vooral voor Ton, die er na 500 meter achterkomt dat zijn batterij bijna op is en de reserve in het appartement ligt. Ik ga op een bankje zitten bij de Torre de Quart terwijl hij op en neer loopt. Via de Calle de Quart en vervolgens de Calle Caballeros zijn we binnen een paar minuten op het 1e pleintje van de Barrio del Carmen: Plaza de Manises, een deftig plein waaraan maar liefst 2 regeringsgebouwen staan. 100 meter verder ligt de mooie Plaza de la Virgen en dat wil ik ook nog wel een keer bekijken nu het nog kan. Wat een mooi plein toch!! Het is er gezellig druk, en ik zie de 1e AZ-fans, maar allemaal heel netjes hoor. We vervolgen de wandeling naar Plaza de la Santa Cruz en Plaza del Arbol. Wij zien de charme van deze pleinen niet. Wel vinden wij de Plaza Carmen een leuk plein, maar de ANWB gids kennelijk niet. Via de smalle donkere straatjes met overal kleine café-tjes komen we uit bij de Torres de Serranos en we besluiten koffie te gaan drinken op de Plaza de la Virgen. We nemen wederom plaats bij Café & Thé, alleen ditmaal op een ander plein en we verwennen ons zelf met een luxe koffie. Ton neemt een Café Caramel en ik een Café Mokka, echt genieten, dit is echt vakantie.
Omdat het nog erg vroeg is plakken we het 2e programma er maar gelijk achteraan. Via Plaza de la Reina lopen we richting keramiek museum dat gevestigd zou zijn in een van de meest betoverende paleizen van de stad. Na enig gezoek vinden we dan eindelijk het indrukwekkend gebeeldhouwde portaal naar het museum. Zoals we elke vakantie wel een keer meemaken, is het dit keer ook weer raak: het gebouw staat compleet in de steigers, op de mooie toegangspoort na, dus helaas geen paleis voor ons, alleen een foto. We lopen nu maar even terug naar het appartement om uit te gaan zoeken wat met onze laatste uren in Valencia gaan doen. Nog een keertje naar de zee klinkt ook wel aantrekkelijk.
Het Malvarossa strand wint het van de Botanische tuinen. Om 3 uur vertrekken we weer en nu gaat alles zoals het hoort, dus staan we 20 minuten later bij het strand. We willen eerst eten, voordat alles weer gaat sluiten tot 9 uur vanavond. Aanbevolen door de man van het appartement is restaurant La Pepica waar het volgens hem druk is met vooral locals. De ober zegt dat we snel moeten zijn want om 4 uur sluit de keuken en Paella maken duurt 25 minuten. Hij gaat er voor het gemak maar van uit dat we paella eten. De aardige man vertelt nog veel meer in het Spaans maar wij begrijpen er niets van. Voor de fanta die ik besteld heb, brengt hij een fles water, ook al goed, ik heb geen zin in een Spaanse discussie. Dan zet hij een mandje overheerlijk warm knoflookbrood op tafel, weer met een heel verhaal erbij, we knikken maar en eten ondertussen het knapperige brood op dat we ongevraagd krijgen, hoe aardig (we hebben nog niet door dat we er wel voor gaan betalen) Dan komt er een grote paellapan op tafel met 2 lepels. Het ziet er heerlijk uit. Ik vraag of het vlees wat ik erop zie liggen pollo (kip) is? Si signora en hij wijst nog iets aan in de pon en noemt een Spaanse naam, en maakt een gebaar wat lijkt op 2 lange oren. Konijn dus!! Ik beperk me wel tot de paella en een stukje kip en Ton vist de stukken konijn er tussen uit. Hij is gek op konijn. Het restaurant zit echt mudje vol, vooral met Valencianen voor zover ik kan zien, dus weer lekker veel herrie. Voor de verandering zijn ze hier heel erg aardig ondanks dat ze de benen onder hun kont uitlopen, zo kan het dus ook. Na het eten lopen we een flink stuk de boulevard af. Dat is wel het voordeel van Spanje: lange stranden en boulevards waar je heerlijk kunt wandelen. Langs de zee lopen we terug, lekker uitwaaien. Er wordt al gezwommen. We zien ook een groep mannen met rode pakken langs de kust trainen. Ton denkt dat het misschien AZ is, het zou natuurlijk kunnen. Dan nemen we het trammetje weer terug en om 19 uur zijn we weer bij het appartement.
Morgen jammer genoeg weer naar huis. We hebben weer genoten van onze Spaanse stedentrip en vinden Valencia een gemoedelijke stad, een aanrader dus!!
01_Enrique Iglesias – No Me Digas Que No (Feat_ Wisin & Yandel)