Istanbul

april 2013

Sara Brightman – Beautiful-(10)

Istanbul april 2013

a_istanbul

Na een reis van 9 uur van deur tot deur, zijn we dan eindelijk aangekomen bij ons hotel We logeren in: Hotel Momento, alwaar we een kamer geboekt hebben met balkon.

1 April

Toen we aankwamen op Sabiha Gocken Airport waren we alweer vergeten dat we eerst een visum moesten kopen. Dus we stonden al in de rij voor de douane, tot de man mij streng aankeek en me er op wees dat ik nog geen visum had, dus geen toegang. Dan maar weer terug naar een andere rij. 30 euro armer voor 2 stickertjes gaan we voor de 2e keer bij de douane in de rij staan. Het gaat allemaal wel redelijk snel. De koffer is inmiddels ook al gearriveerd, nu nog hopen dat er de taxi service er staat met een bordje met onze naam erop, helaas dat was te veel gevraagd. Ik vis de bevestiging uit mijn tas en ga gelijk bellen. Dan blijkt dat ik moeite heb om Engels sprekende Turken te verstaan, dus ik geef mijn gsm snel aan Ton, die daar geen moeite mee heeft. het taxi probleem wordt ook heel snel opgelost, we hebben een mini-bus voor ons 2en en in ruim 1 uur tijd, rijden we naar ons hotel in het hectische centrum.

De kamer is prima, keurig ingericht, voor ieder van ons wel 4 kussens, heerlijk. Een groot balkon tot onze beschikking, helemaal oké dus.
We maken een kleine wandeling in de buurt en eten een kleinigheid in een simpel restaurantje. Echt honger hebben we niet en het is al behoorlijk laat.
Morgen maar eens verder kijken.

2 april

Na een slechte nacht, omdat het bloedheet is in de kamer, ben ik blij als het eindelijk ochtend is. Het ontbijt bestaat uit allerlei vreemde gerechten, waarvan we geen idee hebben wat het is, en waar ik sowieso ’s ochtends nog geen trek in heb, dus we houden het veilig bij wat brood,koffie en een vruchtensapje.
Daarna hebben we een probleem met de safe, dat meteen opgelost wordt. Om 10 uur kunnen we dan vertrekken. We lopen richting water, omdat het vandaag heerlijk zonnig is lijkt ons dat heerlijk, de vesten gaan dan ook al snel uit.
Het eerste stuk lopen we nog langs de zee van Marmara, later wordt het de Bosporus. We bewonderen de verse vis op de kleine vismarkt, zien in de zee geen vis maar ongelooflijk veel kwallen. Dan komt ons een typisch Turks mannetje tegemoet in traditionele kledij met een prachtig kruikje op zijn rug. In dat kruikje zit vruchtensap wat hij aan ons wil verkopen. We gunnen hem dat wel en bestellen een bekertje. Dorst hebben we nog allerminst, maar voorruit dan maar. Kleingeld heb ik nog niet en het mannetje heeft niet genoeg wisselgeld om ons van 20 lira terug te geven, dus moeten we nog maar een bekertje nemen vindt hij. We zijn in een goede bui, dus oké dan maar. Later zien we dat hij dezelfde truc toepast bij de volgende slachtoffers. Als we hem nogmaals tegenkomen zegt hij in het Nederlands: alles goed? Oeps we moeten oppassen wat we zeggen hier.
We lopen lopen en lopen, we zijn natuurlijk veel te ver van de stad af bij het water aangekomen en moeten nu enorm ver lopen om bij de bezienswaardigheden te komen. Dan zien we het Topkapi paleis wat helaas niet open is vandaag maar wel in een prachtig park ligt. Het is een stuk hoger gelegen en we zien een heerlijk terras met schitterend uitzicht over de Bosporus. Hier serveren ze traditionele Turkse thee. We krijgen 2 kannetjes, in het bovenste zit thee en in het onderste warm water. Ton denkt dat het onderste kannetje, het bovenste warm moet houden, dat lijkt mij ook een acceptabele theorie. Tot ik de thee proef, jonge jonge het lijkt wel of hij 3 dagen heeft staan trekken, wat sterk zeg. Dan bedenkt Ton een nieuwe oplossing. Misschien moeten we met het kannetje heet water, de thee verdunnen. Heel goed idee van hem, nu is het heel wat beter te drinken.
Na de theepauze vervolgen we de route door het rustiek gelegen park, we vergeten dat we in een drukke hectische stad zijn. Zien papegaaien om ons heen vliegen, ooievaarsnesten, niet te geloven.
Na het park komen we op een volgende prachtige lokatie, weer een soort park of plein tussen 2 indrukwekkende moskeeën in: de Blauwe moskee en de Hagia Sophia. Wow, wat mooi. Bij een kraampje kopen we onze lunch, bestaande uit een broodje kebab en wat fris, en we eten die op, op een bankje met uitzicht op de Sultanamet, later wisselen we van bankje zodat de blauwe moskee ook de eer krijgt die hij verdiend.
Na de lunch gaan we de blauwe moskee in. Uiteraard ben ik weer een sjaal vergeten en aangezien dat verplicht is, moet ik er een van hen op. Het is een mooie moskee, prachtig beschilderde plafonds, verder helemaal leeg.in het midden mogen we niet komen, dat is om de moslims in gebed niet te storen. Na dit bezoek, krijg ik een behoorlijke dip en we nemen de tram naar het hotel en nu zit ik hier op ons balkon dit verslag te typen. Zometeen wordt het weer tijd voor de volgende ronde van vandaag.

Ronde 2 start om 6 uur. We zijn weer helemaal fris na een lekkere douche.f
We beginnen vlakbij het hotel, er is weer van alles te zien, een mooi universiteitsgebouw, weer een grote moskee, er is markt, nee nee geen kraampjes, je zit gewoon op de grond met je koopwaar. We zien de Grand Bazaar, maar die bewaren we voor een later tijdstip. Vanmiddag hebben we vanuit de tram enkele zeer gezellige straatjes gezien met allerlei restaurantjes en dat is ons doel. We willen eerst even bekijken wat er allemaal zit, maar worden overal naar binnen gepraat. Bij de 1e twee lukt het nog te zeggen dat we zo terug komen, maar de 3e kletst ons helemaal van de sokken en heeft bingo! we trappen er in en zitten 1e rang op straat aan een tafeltje te genieten van de man zijn toneelspel en hoe het hem lukt de zaak binnen no time vol te praten, terwijl het bij de anderen maar mondjesmaat bezet is. Kostelijk om te zien. We eten een lekker salade vooraf en als hoofdgerecht hebben we beiden kipfilet met honing, ananas en nog wat ingrediënten, geserveerd met rijst, salade en frietjes. Het smaakt prima en ze draaien ook nog eens goede sfeermuziek, kortom het is erg gezellig daar.
Na het eten hebben we weer genoeg energie opgebouwd voor een wandelingetje. We gaan weer naar de Blauwe moskee en Hagia Sophia. Het lijkt of we in een sprookje van duizend en een nacht belandt zijn, zo adembenemend mooi is het. De moskeeën zijn beide mooi verlicht en de fontein eveneens en veranderd continue van kleur.
Daarna snakt Ton naar wat Cafeïne, gelukkig zit er een Starbucks op de weg naar het hotel. Het is erg druk op straat, veel drukker als gisteren, de temperatuur is nog zalig. We hebben een mooie eerste dag gehad.
By the way, ik ben al flink verbrand, dom dom.

3 April

Vandaag geen zon, maar bewolking. Gelukkig wel een goede temperatuur. Misschien kunnen we dan wat binnen activiteiten doen. Eerst maar eens ontbijten. Dat smaakt vandaag ook al een stuk beter. De koffie is hier heerlijk en dat is al veel waard.

Rond half 10 gaan we richting Topkapi paleis. Onderweg even wat lira’s bijpinnen. Dat is hier geen probleem. De 1e 500 meter dat we op pad zijn,passeren we minstens 10 pinautomaten. 400 Lira’s rijker lopen we weer langs de mooie moskeeën van gisteren. Met die grijze lucht steken ze toch niet zo mooi af als met het diepblauwe van gisteren.
De rij voor de tickets valt mee, maar de rij om binnen te komen niet. Geduldig sluiten we aan. Binnen begint de heisa dan. We moeten door een scanner en ook de tassen moet je door een scanner doen. Eerst de tas, daarna wijzelf. Het probleem is, dat de tas veel sneller gaat en daarbinnen dan onbeheerd staat op die band, daar ben ik niet blij mee. Daar zit mijn halve hebben en houden in oa de net gepinde lira’s en de bankpassen. Gelukkig gebeurt er niets, maar kom bij een vrouw niet aan haar tas :). Ton moet zelfs zijn statief inleveren en mag dit na afloop ophalen.
Het paleis is heel anders als ik in mijn gedachten had. Ik dacht dat we in een groot mooi gebouw kwamen met allerlei kamers, maar we komen op een enorm parkachtig terrein met heel veel gebouwen en een aantal daarvan kun je bezichtigen. In de meeste mag niet gefotografeerd worden. En er lopen overal strenge mannen om dit te controleren, toch zijn er nog genoeg mensen die zich er niets van aantrekken. De tuinen zijn zeer goed onderhouden en overal zijn velden met tulpen, hyacinten en andere bloeiende bloemen. Binnen is het prachtig maar niet altijd even leuk, want het is zo’n gedrang. Die sultans hadden het in ieder geval goed voor elkaar met hun harems. Je kunt de haremverblijven ook bezoeken maar daar moet je weer een extra ticket voor kopen en ook daar hoort weer een lange rij bij, waar we even geen trek in hebben. Ook het restaurant vaart wel bij de vele bezoekers. We hebben zin in koffie en vinden met moeite een tafeltje voor twee. We betalen een flinke hoofdprijs voor 2 cappuccino (zelfs in Venetië was het goedkoper) en de rekening wordt al gepresenteerd voor we de cappuccino überhaupt hebben. Tussendoor komt de ober nog even in het mapje kijken waarin de rekening zit, of er nog geen geld in ligt. Nou we doen het lekker op ons gemakje. Hij kan ons wat!! Na de koffie bezichtigen we de laatste ruimte. Voor een ruimte, geen idee welke, maar vast een mooie, staat me toch een rij. Dat kan ik niet meer opbrengen, Ton heeft er ook genoeg van en we lopen terug richting moskee-plein om weer een lekkere doner kebab wrap te bestellen en op de eten tussen de grote moskeeën. Dan wandelen we weer richting hotel voor een uurtje ontspanning, uit die schoenen! Onderweg begint het dan te regenen. Ik voorspel dat er binnen no time uit alle hoeken en gaten paraplu verkopers te voorschijn zullen komen. Ik heb het nog niet gezegd en we zien de eerste al staan. Er volgen er nog vele voor we in het hotel aankomen.
Over verkopers gesproken, je hebt ze hier in alle soorten en maten: oude oma’s, kleine kinderen, jonge mannen en ze verkopen van alles: (nep)parfums, bloemenkransjes, rode rozen, schoenpoetsers,paraplu’s, hoofddoeken,reisgidsen van Istanbul, armbanden, tolletjes, papieren zakdoekjes, zelfgebreide slofjes, gebrande maïs, gepofte kastanjes etc etc.
Dit maakt de stad mede erg levendig, maar soms word je moe van het continue moeten afwijzen.

Straks naar de Grand Bazaar, wie weet wat daar allemaal weer te zien en te beleven is.

We vertrekken redelijk vroeg vanavond, zodat we alle tijd hebben voor de Grand Bazaar. Het is vlakbij het hotel, dus we zijn er zo. De smalle ingang verraadt niet dat er achter dat boogje, het grootste winkelcomplex ter wereld schuilgaat. 64 straatjes met piepkleine winkeltjes en 22 ingangen. Alles wat je maar kunt bedenken wordt hier verkocht. Om maar een paar voorbeelden te noemen: sjaals, Turkse waterpijpen, vloerkleden, bontjassen, kruiden, vooral veel juwelen enfin ik ga hier natuurlijk niet alles opnoemen. Het is wel bloedje heet daarbinnen en nu is het nog maar voorjaar. Mag er niet aan denken hoe dat in de zomer zal zijn. Het nadeel is, dat je bijna nergens met interesse naar durft te kijken, want voor je het weet word je naar binnen getrokken en zit je daar thee te drinken en kom dan nog maar eens weg zonder iets te kopen! Eerlijk gezegd is het ook niet echt mijn smaak wat ze allemaal verkopen, de Turken houden een beetje van kitscherige spullen. We drinken er wel koffie in een leuk klein cafeetje, maar betalen, jawel, voor de 2e keer vandaag de hoofdprijs. De koffie kostte vandaag net zoveel als het avondeten.
Over avondeten gesproken…na de bazaar wordt het daar wel weer eens tijd voor. Het regent echter als we weer buiten staan en om nou weer een eind te gaan lopen lijkt ons geen goed idee. Aan de overkant zien we ook een paar restaurantjes. Meer voor de locals, dus niet echt supergezellig ingericht maar wel zeer vriendelijke mensen die hun uiterste best doen het ons naar de zin te maken. En ook niet zo commercieel. Ton heeft een heerlijk soepje en ik houd het alleen bij een hoofdgerecht: een casserole van vlees. Een soort stoofpotje met heerlijk gekruid vlees en groentes geserveerd met rijst. Smaakt echt zalig. Het enige nadeel is dat we ons glaasje wijn en biertje moeten missen, want dat wordt hier niet geserveerd, geen alcohol. Maar dat maken we dan straks wel goed. We krijgen na het eten Turkse appelthee van het huis, maar volgens ons is het honingthee, want het is mierenzoet en smaakt totaal niet naar appel. De rekening is zo laag dat we een flinke fooi geven. Ze komen ons met 2 man bedanken, zo lief.
Het is droog na het eten zodat we nog wat rond gaan lopen., maar ik vertrouw het niets de lucht is zo grijs en ja hoor, binnen een kwartier begint het weer te hozen, maar in dat kwartier zijn wij al een stuk verder van het hotel af gelopen. We schuilen dus onder een luifel van een winkeltje en de eigenaar komt een praatje maken. Tijdens de bui hebben we een heel gezellig gesprek met hem. Ongemerkt is de regen zo bijna gestopt en we gaan terug naar het hotel.

4 April

Vandaag de laatste volle dag in Istanbul. We zijn vroeg wakker, wat resulteert in vroeg ontbijten en om half 10 lopen we al naar de tram. Meestal zijn deze overvol, maar nu hebben we zelfs zitplaatsen. We zijn op weg naar Taksim square en dit is echt te ver om te lopen. Het trammetje gaat over de Galatabrug en we stappen uit bij de eindhalte Kabatas. In de buurt is een mooi paleis waar we op aanraden van Wouter heen wandelen:Dolmabache Sarayi. Helaas gesloten! Dan terug naar de funiculare die ons ondergronds de steile helling naar het Taksim plein op trekt. Dat scheelt ons een flinke klimpartij.
Het Taksim plein is niet echt bijzonder, maar van hier uit loopt er een brede autovrije winkelstraat richting Galata toren, de Istiklal Cadessi genaamd. Het is heerlijk om hier te flaneren, te winkelen, mensen te kijken, koffie te drinken aan de straat. Het laatste stukje voor de Galatatoren, gaat de brede winkelboulevard over in een smal kronkelweggetje. De Galatatoren kun je beklimmen en van daaruit heb je natuurlijk een prachtig uitzicht, zeker met het zonnige weer van vandaag. Ik krijg Ton natuurlijk weer niet zo ver, niet dat ik zo graag die trappen op klim, maar dat uitzicht klinkt wel aantrekkelijk. Dan lopen we maar verder en we bereiken de Galata brug. Die bestaat uit 2 verdiepingen. Onderlangs een voetpad met restaurantjes en boven over ook een voetpad, maar ook vele auto’s. Wij kiezen voor bovenlangs. Ton vindt het leuk om de vele vissers te aanschouwen en te kijken of ze iets vangen. Sommige hebben een aardig schaaltje vis gevangen. Het is zo’n heerlijk weer dat ik een boottocht voorstel. We lopen langs de boten en zien al meteen een man die een 2 uur durende Bosporus tocht aanbiedt. Dat lijkt ons wel wat, dus we gaan aan boord. We moeten nog een half uurtje wachten tot de boot wat voller is en dan varen we de Bosporus op. De Bosporus is een zeestraat tussen de Zee van Marmara en de Zwarte zee. Het is een prachtige tocht, we komen langs het paleis, waar we vanochtend voor de gesloten deur stonden en wat we nu in volle glorie kunnen fotograferen. Verder nog een aantal paleisjes, villa’s, moskeeën uiteraard, leuke dorpjes, grote hangbruggen. Rond 3 uur staan we weer aan wal. Het is ontiegelijk druk op straat en we vragen ons af wat er gaande is, maar hebben geen idee. We belanden bij toeval op de Egyptische bazaar, een kleinere variant van de Grand Bazaar met een groot aanbod aan kruiden en gedroogde vruchten in allerlei mooie kleuren. Daarna belanden we in allerlei kleine winkelstraatjes in een buurt waar we nog nooit geweest zijn en we vragen ons af hoe we nog ooit bij het hotel komen. Heel af en toe hangt er een straatnaambordje en met die summiere informatie komen we toch een heel eind. We nuttigen onderweg nog een hele kleine snack, want het is inmiddels al 4 uur en we willen vanavond nog een gezellig restaurantje zien te vinden uiteraard. Zou zonde zijn als we dan geen honger hadden.

We eten in een restaurantstraatje op aanraden van Wouter. Het is een omgeving waar je dit totaal niet verwacht. We lopen er een beetje op goed geluk heen, door een achteraf buurtje waar je geen restaurantjes verwacht, maar ineens zijn die straatjes dan daar. Het ene restaurant na de andere, een hele straat lang en op het einde een leuk pleintje met een fontein in het midden en eromheen weer allemaal eetgelegenheden. Heel gezellig dus. We kiezen er een waar de meeste mensen zitten. Het eten valt echter tegen na gisteren, smaakt wel, maar niet super, de bediening heeft het te druk met andere zaken als met ons. We krijgen ongevraagd een fles water op tafel en of we verder nog wat willen drinken wordt niet eens meer gevraagd. Wat dat betreft geen succes dus. We maken daarna nog een kleine wandeling en dan naar het hotel. Ik ben bekaf en val om kwart voor 10 al in diepe slaap.

5 April

Ik slaap tot de wekker gaat om kwart voor 7. Rond half 8 ontbijten en dan maar hopen dat de taxi komt. Zoniet, dan,krijg je morgen nog een update.

2 gedachten over “Istanbul

  1. Marianne

    Hoi Ine,

    Ik zag een reactie van jullie zoon,probeer het nog maar een keer.
    Inmiddels zijn jullie terug,neem ik aan?Een heel drukke stad ,heb je gezien wat je wilde?
    Heb dagelijks gelezen hoop dat dit nu overkomt.

    gr Marianne

    Reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.