Ook de keuze voor het najaar van 2013 is al bepaald.
We gaan eindelijk weer eens naar ons geliefde Griekenland. De reis gaat naar een eiland wat we 12 jaar geleden ook al een keer bezocht hebben en dat we toen prachtig vonden: Corfu.

We verblijven in een prachtig hotel. Tenminste de plaatjes doen ons dat geloven. Hopelijk valt het in het echt niet tegen

28 september

Je moet er heel wat voor over hebben hoor. Het missen van een nacht, hakt er in. Daarna op P3 bij een ijskoude temperatuur wachten op Riny en Ton, die de auto parkeren en ondertussen zien we de ene overvolle bus na de andere vertrekken. Als ze er eindelijk zijn,blijkt dat Riny zijn telefoon vergeten is, dus nogmaals een kwartier wachten. Uiteindelijk zijn we pas om tien over 4 bij de drop-off balie waarna alles redelijk snel gaat. Bij de paspoort controle word ik er zoals altijd weer uitgehaald en moet gefouilleerd worden. Ton zijn tas moet doorzocht worden. Het gaat lekker. Na de broodnodige koffie is het al snel tijd om te boarden en eenmaal in het vliegtuig valt Ton tijdens het taxiën al in diepe slaap. Ik dommel ook wat, maar echt slapen…… We zijn er wel in een vloek en een zucht. Dan nog even in de Griekse chaos samen met 1000 andere toeristen op de koffers wachten en we kunnen aansluiten in de volgende rij: de balie van Hertz. Via een prachtige route rijden we naar Kontokali bay. Onze kamer is nog niet klaar, dus dan maar eerst koffie op het terras en een uurtje wachten terwijl ik al wegzwijmel bij de schitterende view. Na 1 uurtje mogen ook wij naar onze kamer en dat valt niet tegen. We hebben frontaal zeezicht/strandzicht. Wow.

Dan is het inmiddels alweer middag en krijgen we zin in een snack. Na wat heen en weer geloop tussen de diverse restaurants die Kontokali bay rijk is, vinden we uiteindelijk wat we zoeken in een soort zwembadbar: een heerlijke sandwich die we aan de waterkant opeten. Daarna krijg ik de zoveelste dip van de dag en ditmaal kom ik niet onder een stevige dut uit. Om half 5 word ik wakker met een ontzettend duf hoofd. Of ik hier nu zo van opgeknapt ben?

We maken een wandeling in de omgeving en langs het strand,daarna strijken we neer op een van de vele ligbedden die overal verspreid in leuke hoekje en zowel op zonnige als schaduwplekjes staan. Nu is het weer de beurt aan Ton om in diepe slaap te vallen. Als hij wakker wordt is het alweer etenstijd. We wandelen richting Kontokali dorp en daar zijn behoorlijk wat restaurantjes. Het eerste in een rustig zijstraatje met een terras op een veranda vol bloemen bevalt ons wel. We genieten van een heerlijk 3 gangen diner en hebben ook nog een de grootste lol. Ik kom bijna niet bij om de droge opmerkingen van Riny.
Nu maar eens vlug naar bedje en morgen hopelijk wat fitter om het eiland te verkennen.
Er wacht ons alweer een verrassing op de kamer. Naast de fles wijn en het water die we vanmiddag al kregen, staat er nu een grote schaal met allerlei soorten vers fruit klaar voor ons. Wat een service zeg.

29 september

Wat hebben we geslapen vannacht. Dat doet eens mens goed. Ook het ontbijt is uit de kunst, wel een grote eetzaal met daardoor de nodige herrie.
Rond 11 uur rijden we richting Paleokastritska, het meest toeristische plaatsje van Corfu met allemaal leuke klein baaitjes en smaragdgroen zeer helder zeewater. We zijn er zo. De kleuren zijn niet zoals verwacht want er zijn regelmatig wolkjes. Als de zon door komt moeten we onze kansen grijpen. Na de ronde langs de baaitjes gaan we bergopwaarts richting Angelokastro. Onderweg een pauze bij The Golden Fox, waar we 12 jaar geleden ook gegeten hebben. Je hebt vanaf hier fantastisch uitzicht over de baaitjes. Ook de citroen-pie smaakt lekker fris. De buikjes zijn weer gevuld dus op naar het oude kasteel. Een hele klim is het nog om er te komen. Goed voor de verbranding van al die teveel ingenomen calorieën. Het kasteel is niet meer als een oude ruïne, je gaat er vooral heen voor het uitzicht. Dan rijden we (per ongeluk) via een toeristische route naar het hotel, waar het ook heerlijk is om wat te chillen.

Ik zwem voor de eerste keer sinds 3 jaar weer een keer in de Griekse zee. Het is heerlijk, het zeewater is zo goed als lauw. Helaas zien we vanaf alle kanten grijze wolken boven het eiland hangen. Dat voorspelt niet echt veel goeds.

’s avonds eten we weer bij hetzelfde restaurant als gisteren en het smaakt weer prima. Het zit nu ook helemaal vol. Morgen gaan we wat anders proberen.
Om half 10 lopen we nog steeds in ons t-shirtje met korte mouwtjes naar huis en het is zeer aangenaam.

30 september

Jarig op Corfu!
Vandaag iets minder zonnig als de afgelopen 2 dagen, maar wel warm hoor.
Bij het ontbijt krijg ik al een mooie ketting cadeau van zusje en zwager, ook een envelop van mama met een lief kaartje erbij.
Het lijkt ons een goed idee om naar Corfu town te gaan op deze min of meer bewolkte dag.
Wat een hektiek daar. Ten eerste is het een hele kunst een parkeerplaats te vinden. Uiteindelijk proberen we het bij de nieuwe haven en na 5 rondjes over de parkeerplaats gereden te hebben, is het geluk eindelijk met ons, er rijdt iemand voor onze neus weg. Nu Anita en Riny nog vinden, en dat lukt ook vrij snel na een telefoontje. Het is heel druk in de smalle hoge winkelstraatjes. Later blijkt al snel waarom, er liggen 5 cruiseschepen in de haven, plus de vaste toeristen die op een bewolkte dag met zijn allen gaan shoppen. Na een uur slenteren vinden we een rustig pleintje met terrasjes waar ik trakteer. Ze hebben alleen niets om op de trakteren, alleen drankjes. Maar het meisje stelt voor dat bij de bakker naast het cafe iets kopen en dat op het terras opeten. Zo gezegd, zo gedaan. Anita en ik zoeken 4 overheerlijke creme gebakjes uit en we laten het ons smaken. Daarna ontdekken we weer een nieuw stukje stad, totdat het begint te plenzen. Dan is de lol er snel af en lopen we van luifel tot luifel richting auto. We zijn vroeg thuis vanmiddag, wat jammer is.
Na een paar uur op de kamer/balkon gezeten te hebben, klaart het weer op en inmiddels is het ook alweer etenstijd. Ditmaal gaan we naar Kontokali dorp en strijken we neer bij Harry’s. We wilden hier de 1e avond al gaan zitten maar toen was er geen plaats meer, nu nog wel. Ik zeg bewust: nog wel, want een half uur later is het volle bak. Het eten is hier duidelijk van betere kwaliteit en ook de porties zijn groter. Te groot kun je wel zeggen. Voor we de rekening krijgen, worden we verrast met een grote schaal vers fruit en daarna krijgen de mannen een ouzo en de dames een limoncello.
Dit is voor herhaling vatbaar.
Ook in het hotel wordt ik nog verrast met een 2e schaal fruit. Ditmaal een presentje voor mijn verjaardag. Heel attent.

1 oktober

Vannacht word ik wakker van het geluid van een vallend voorwerp. Klinkt heel dichtbij, maar volgens Ton is het bij de buren. Nu ik toch wakker ben zie ik dat het gordijn door de openstaande balkondeur helemaal naar buiten gewaaid is. Dat halen we maar even naar binnen. De volgende ochtend vinden we allemaal scherven op het balkon, dus toch bij ons. Ton heeft een glaasje buiten laten staan en het gordijn is er tegen aangewaaid. Het weer ziet er wat vriendelijker uit.
Na het ontbijt krijgen we nog een paar heftige donderslagen, maar dan wordt het langzaam beter. We volgen de kust route naar het Noorden. Enkele stops onderweg vanwege de mooie views en het eindpunt van de dag is Kassiopi. Enigszins toeristisch, maar het heeft toch nog het Griekse sfeertje. Een schattige haven, waar we een sandwich nuttigen, want het is inmiddels alweer half 2. Na de lunch lopen we nog een eindje verder naar boven en we komen op een verrassend mooi punt. Een schiereilandje met rotsplateau’s en een strandje, eigenlijk niet goed uit te leggen, maar heel erg mooi. Hier lopen we wat rond en gaan we even in het zonnetje zitten dat inmiddels uitbundig schijnt. Dan is het alweer kwart voor 4 en we gaan maar weer richting hotel. Rond kwart voor 5 zitten we dan weer op ons heerlijke balkon.
’s avonds eten we weer bij Harry’s en het zit weer helemaal vol. Deze taverne bestaat al meer dan 100 jaar en loopt nog steeds als een tierelier. Honger hebben we niet vanwege de late/uitgebreide lunch van vanmiddag in Kassiopi. Anita en ik kunnen het zelfs samen met een salade af. We sluiten af met koffie in de hotel lounge en wippen ook nog even aan in de zwembad bar alwaar een Griekse avond plaatsvindt. Hier proeven we even de sfeer, maar niet lang, het is mooi geweest vandaag.
2 oktober

Heb ik al verteld dat we elke ochtend getrakteerd worden op een grandioze zonsopkomst?
Om kwart voor 8 zit ik gewapend met camera op het balkon. Vanochtend hebben we de lucht zelfs vanaf ons bed bekeken. Er hingen wat wolken en dan is het nog veel mooier, er komen roze randjes omheen en ook de zee lijkt gedeeltelijk goudgekleurd. Ik heb er al tientallen foto’s van.

Vandaag weer terug naar het Noorden. Via een behoorlijk slingerweggetje kronkelen we de bergen in, we passeren oeroude Griekse dorpjes waar we even duimen dat we geen tegenliggers tegenkomen, zo smal zijn de straatjes. We rijden door olijfboombossen en als we over de bergtop geen zijn, zien we de prachtig azuurblauwe kustlijn van Noord-Corfu. Hier nemen we een foto-moment. Dan dalen we de diepte in, nu niet via een slingerweg, maar gewoon een rechte steile weg. Bij de kust aangekomen slaan we linksaf richting Sidari. Ons doel is Canal d’Amour. Een grillig gevormde kalksteen kust, die door de jaren heen helemaal uitgesleten is door de woeste zee, zodat zich allerlei inhammen gevormd hebben. Een ervan in een soort kanaal tussen 2 kalksteen wanden. Zwem je hier doorheen en denk je ondertussen aan de man van je dromen, dan zullen de kerkklokken spoedig luiden, zo gaat de legende. Het is in ieder geval een fotogeniek stukje kust. We strijken op een terrasje neer en de prijzen zijn verrassend laag voor zo’n toeristisch plekje. Daarna kopen we nog een sandwich en verkennen we het stadje Sidari nog even. Dit bestaat uit heel veel toeristenwinkeltjes. Daarna wil ik nog een klein stukje doorrijden omdat ik een keer gezien heb op internet dat daar nog een mooi plekje is. Via een weggetje vol gaten komen we in Peroulades. We volgen het slechte weggetje naar het strand. Daar parkeren we de auto en vol verwachting lopen we naar de kust. Het is een groot succes bij mijn mede reizigers. Enorm hoge steile krijtrotswanden waar de woeste azuurblauwe zee tegen aanbeukt, hoe fotogeniek kun je het hebben. Na een tijdje genoten te hebben van het woeste schouwspel aanvaarden we de terugreis, nu via een iets snellere weg, maar je bent al gauw een uur kwijt hier.
We gaan vanavond het buffetrestaurant van het hotel eens proberen, dat willen Anita en Riny graag, ik ben benieuwd. Ik vind dat massale niet zo gezellig, maar het eten zal best goed zijn.
Nou het buffet smaakte best, maar was wel bijna twee keer zo duur als de afgelopen keren en dat vond ik het niet waard. Het was ook net zo rommelig als ik verwachtte. Toen we binnen kwamen werden we opgewacht door een fotograaf die een foto van ons knipte. Binnen liep nog een fotograaf die een foto van ons vieren maakte, daarna van de mannen en nog een van de vrouwen. We vroegen aan de serveerster waar dat voor was. Oh zegt ze dat gebeurt elke week. Nou morgen gaan we het meemaken, want dan zullen ze wel ergens aangeboden worden voor een fiks bedrag.
Na de koffie nog een wandelingetje en weer een dagje voorbij.

3 oktober

Vandaag liep het niet allemaal zoals wij wilden. We willen naar het zuiden, eindpunt de baai van Lefkimmi. Midden het in hectische Corfu town mist Riny een afslag, die wij wel nemen. Wij stoppen op een mooi plekje aan het water om te wachten. Prachtig uitzicht hier op het oude of nieuwe fort, geen idee, maar wel mooi. En uitzicht op griekse oude dames die hier hun zwemplek hebben. Ik heb het over zeer corpulente Griekse oude dames, die ook nog menen in bikini te kunnen.
Ondertussen probeer ik Anita te bellen, geen bereik. Na een aantal keer proberen heb ik haar aan de lijn. Ze zitten weer midden in de stad en proberen de weg te vinden. Na wat heen en weer gebel vinden we elkaar terug ergens langs de kustweg. Inmiddels zijn we al 5 kwartier op weg en hebben we 15 km gereden.
Onderweg rijdt Ton nog een keer door een stoplicht dat net op rood springt (in de middle of nowhere) en dat grapje gaat ons waarschijnlijk 350 euro kosten als ik internet mag geloven. Hij verzint allerlei smoesjes om zijn gedrag te rechtvaardigen, maar ik trap er niet in, het is en blijft een stomme fout.
Dan zijn we eindelijk in Lefkimmi, nu de baai nog even vinden. Na 2 rondjes rijden door de hectische stad komen we bij een prachtige baai uit. Het is niet de baai die we zoeken, maar vast net zo mooi. Helaas is de kiosk gesloten en ook de toiletten zijn vergrendeld. Ik ben echter onderhand wel uitgedroogd en ik moet ook plassen, helaas. Dan maar even pootje baden in het glasheldere lauwe zeewater.
Nu we toch in het zuiden zijn, lijkt het ons een goed idee meteen even bij collega Margaret aan te gaan, want de kans is groot dat we niet meer deze kant op komen morgen. Gelukkig heb ik een routebeschrijving, anders waren we nooit aangekomen. Het ligt heel geisoleerd maar op een wonderschoon plekje, heerlijk rustig in het groene achterland. We hebben gezellige uurtjes, maar wij moeten nog een behoorlijk eindje rijden en om 7 uur hebben we afgesproken om te eten. Gelukkig zijn we vrij snel door Corfu- town heen ditmaal, af en toe moeten we kiezen, links of rechts, en de griekse goden zijn met ons. Om 18 uur zitten we weer op het balkon.

‘S avonds eten weer als vanouds bij Harry’s, waarschijnlijk voor de laatste keer, want morgen is het vrijdag en dan is er live muziek, dan hangen ze hier helemaal met de benen buiten.

4 oktober

Vandaag krijgt het weer een 10 op Corfu, dus een mooie gelegenheid om naar wat uitzichtpunten te gaan. Ten eerste gaan we de hoogste berg van Corfu op: de Pantokrator. We rijden via een enorme slingerweg door het dorpje Spartilas de berg op tot we bij de afslag komen richting Pantokrator. Het laatste stuk is behoorlijk gewaagd voor ons kleine Aygo-tje. Hij heeft in de 1e versnelling nog moeite de steile smalle bergwand op te komen, zonder afrastering. Ik knijp mijn tenen bij elkaar. Als we boven aankomen is het een chaos. Op een steile helling moeten we keren, achter ons stopt ondertussen iemand die op zijn dooie gemak zijn passagiers uit laat stappen, terwijl wij daar hangen, voor ons glipt een brutale Rus langs die geen geduld heeft, eindelijk kunnen we dan keren en ik ben blij als die auto staat. Pantokrator is eigenlijk een kloostertje met een kerkje. Het uitzicht is helemaal geweldig, alleen die beloofde 10 voor het weer hebben we niet gekregen. Het is namelijk behoorlijk bewolkt. De helling af valt reuze mee, alhoewel je af en toe opgelucht ademhaalt als je op bepaalde stukken geen tegenligger gehad hebt. Onderweg halverwege de berg zien we een leuk cafeetje waar we wat drinken en een sandwich nuttigen. Daarna gaan we op naar de volgende view: de keizerstroon. We slingeren dwars door Corfu heen, door leuke kleine landweggetjes en rommelige Griekse dorpjes. Uiteindelijk komen we dan in Pelekas waar de keizerstroon zich bevindt waar vroeger de Duitse keizer Wilhelm een buitenpaleis had en elke avond genoot van de zonsondergang. Op dit punt kun je een groot gedeelte van Corfu overzien en zelfs de zee zie je van 2 kanten. Dan loopt het alweer tegen vier uur en rijden we voor de laatste keer richting hotel.
Op ons balkon probeer ik het geweldige uitzicht goed op te slaan, want ik moet hier weer een hele lange winter op teren.
Het eten nuttigen we ’s avonds in de taverne van dag 1 en 2, ook hier zit het weer helemaal vol, er is nog genoeg leven op Corfu begin oktober.
We drinken elke avond na het eten de cappuccino op het terras bij ons hotel, want die is niet te drinken in de taverne. Daarna maken we nog een wandeling over het hotelterrein en we eindigen in de grote overdekte tent aan de zeekant, waar elke avond om half 10 optredens zijn. Daar kijken we dan een minuut of 10 en dan hebben we het wel weer gezien.
Om 22 uur zijn we weer op de kamer om het koffertje weer te pakken, want ons heerlijk weekje Corfu zit er weer op.

5 Oktober

Vandaag weer richting Nederland. Speciaal voor de vertrekkende toeristen, is het restaurant op zaterdag al om 6 uur open, zodat we ook nog de kans krijgen te ontbijten. Het is onderweg erg rustig en we zijn dus snel op de airport. Daar treffen we de bekende Griekse chaos aan. Je hebt geen idee waar de rij voor jouw incheckbalie begint, want iedereen staat kris kras door elkaar. Uiteindelijk zijn we nog redelijk snel ingecheckt, maar dan volgt de volgende nog veel langere rij: de douane. Een half uur dringen verder zijn we ook daar doorheen. Het vliegtuig vertrekt op tijd en we zijn zelfs flink te vroeg op Schiphol. Maar dat halen we ruimschoots in met het wachten op de koffers, was zoals altijd bij ons op Schiphol super traag verloopt. Het is wel hartstikke leuk dat we aan dezelfde bagageband staan als Jurri en Ben die van Preveza afkomen, die ik al jaren goed ken via een Griekenland forum, maar nu eindelijk een keer in levende lijve zie. Het gekke is, je herkent elkaar meteen van de vele foto’s die we al jaren uitwisselen.