Op Safari in Zuid-Afrika

juli 2016

Heel erg spannend vind ik het allemaal, maar toch willen we er een keer heel graag heen:

Zuid Afrika!!!!

We vliegen met KLM rechtstreeks naar Johannesburg. Daar worden we opgehaald door een shuttlebusje en naar de Outlook Lodge gebracht voor onze overnachting. Na een nachtje slapen en een ontbijtje brengt de shuttlebus ons weer naar de airport, waar we onze auto ophalen.

Voor het eerst links rijden lijkt me een hele ervaring. Ik wens Ton veel succes en zal hem bijstaan waar het moet. Onze reis kan beginnen. Na een uur of 4 rijden komen we aan in de landschappelijk mooie omgeving van Hazyview. We overnachten in Dreamfields Guesthouse.

De volgende ochtend kunnen we aan de prachtige Panoramaroute beginnen. We eindigen de route van vandaag in het Krugerpark.

gs-74043-Panoramaroute_ZA

 

 

 

 

We overnachten de komende 2 dagen in Sefapane Lodge, we hebben gekozen voor de River Lodge die 5 lodges heeft aan de Olifants River midden in het Krugerpark. Via het Krugerpark vervolgen we de mooie, maar lange route en overnachten we voor de 2e keer in Hazyview in hetzelfde guesthouse.

Dan gaan we weer een nieuwe ervaring opdoen: Swaziland. Ook hier verblijven we 2 nachten in Mvubu Falls Lodge

Dan passeren we de grens met Zuid-Afrika weer en eindigen de dag in St Lucia, Umlilo Lodge. Hier komen we waarschijnlijk tijd te kort want er is van alles te doen: Wetlandpark met krokodillen en nijlpaarden, hoge zandduinen, oceaan met misschien wel een walvis  spotten, het is wel de tijd ervoor.

Dan rijden we na 2 dagen weer verder naar de luxe badplaats Umhlanga. Dit wordt waarschijnlijk een dagje aan het strand, terrasjes, shoppen.

Dan gaan we weer het binnenland in naar Drakensbergen. We overnachten hier twee maal in
Sani Valley Lodge, midden in de natuur. De volgende dag hebben we de mogelijkheid beruchte en beroemde Sani-pass op te gaan met een 4×4.. Een fantastisch mooie tocht, maar ook erg eng langs duizelingwekkende afgronden via een onverharde slechte steile weg. De tocht gaat tot een hoogte van 2874 meter en je verlaat Zuid-Afrika  tijdelijk voor Lesotho. Omdat wij in de Afrikaanse winter reizen, kan het goed zijn dat de pas gesloten is ivm sneeuwval. Of ik dit aandurf, beslis ik ter plaatse wel denk ik. Ton zal er minder problemen mee hebben als ik.

drakensberg-escarpment-2013-6

 

 

 

 

 

Na 2 dagen rijden we naar Durban airport, daar leveren we de auto weer in en vliegen we door naar Kaapstad. Daar gaan we 4 dagen genieten van al het moois en we slapen in Maartens Guesthouse. Wat we allemaal gaan doen, beslissen we ter plaatse, want het is er winter en het weer kan zijn nukken vertonen, maar zonnige dagen zijn ook goed mogelijk.

Dan zijn we aan het einde gekomen van een (hopelijk) onvergetelijke reis.

1 juli de lange reis

We genieten op de dag voor vertrek van een goede nachtrust in het Steigenberger Airport hotel in de heerlijke zachte  bedden. De auto mag hier de hele vakantie blijven staan en om half 8 nemen we de shuttlebus naar Schiphol dat 15 minuten verderop ligt.
Inchecken neemt veel meer tijd in beslag als gepland. Het is idioot druk bij de drop off balies. Ik krijg het er lichtelijk benauwd van. Stapje voor stapje slingeren we naar de balie (Het lijkt de efteling wel) en de tijd tikt maar door. De gevraagde “3 uur van te voren inchecktijd” halen we bij lange na niet. Zelfs de 2 uur niet. Als we dan eindelijk de koffers kwijt zijn, gaan we maar snel door naar de douane. Natuurlijk wordt Ton er weer uitgepikt. Tascontrole!!
Ze vinden niets hoor. Snel een kop koffie naar binnen werken en een kleine versnapering, nog een laatste toiletbezoek en eenmaal bij de gate, kunnen we meteen boarden. Helaas komen er een paar passagiers met ingecheckte bagage niet opdagen. Dat leidt voor ons tot 30 minuten vertraging. Wie doet zoiets vragen wij ons af.

Na 11 lange uren arriveren we dan eindelijk op Johannesburg airport. Wat een grote luchthaven. We lopen flinke afstanden om vervolgens in de rij te komen bij de paspoortcontrole. Op Afrikaans tempo vordert het gestaag, maar eerlijk is eerlijk, altijd nog veel sneller als vorig jaar in Amerika. Daarna weer op de koffers wachten en de chauffeur van de shuttlebus zoeken. Dat gaat bijna gesmeerd en rond 23 uur arriveren we dan eindelijk bij de Outlook Lodge en worden we vriendelijk ontvangen door Francois. De kamer is erg mooi, maar wat maakt het ook allemaal uit. Morgenvroeg zijn we weer weg. Als het bed maar goed is. De douche is midden in de kamer, dus morgenvroeg alvast douchen terwijl Ton nog slaapt is er niet bij. Wie verzint zoiets. Er is een lichtknop en die zet gelijk de hele kamer in lichterlaaie en die knop is mede verantwoordelijk voor de verlichting op de wc. Dus dat wordt vannacht vervelend als ik naar de wc moet.

1 juli Hazyview

Na een enorm goede, diepe maar korte dut, genieten we in de mooie lodge van een heerlijk ontbijt met veel vers en exotisch fruit. Als we een rondje door de tuin lopen, zien we al een exotische vogel met een enorm lange snavel, een uit de kluiten gewassen kiwi lijkt het wel en bang is ze niet. Rond 9 uur staat de shuttle alweer klaar om ons naar de autoverhuur te brengen. Ook dit neemt weer enige tijd in beslag. 7 handtekeningen verder kunnen we dan eindelijk naar de auto en Ton krijgt zijn vuurdoop links rijden in de miljoenenstad Johannesburg. Het begint al goed, we nemen al meteen de verkeerde afslag en het lijkt me heel verstandig gewoon weer terug te rijden naar de airport voor een tweede kans. Dat gaat goed en ook de tom tom heeft inmiddels gps. Binnen no time rijden we op goede, rustige tweebaans wegen richting Lydenburg. Het is effe wennen dat hier een hoop mensen langs de snelweg lopen en staan te liften. We zien iemand ook gewoon keren op de snelweg, oke
Grappig zijn de stadjes met Nederlandse namen die we tegenkomen zoals : bloemfontein, Middelburg.

Dan wordt het tijd voor een stop. Veilig bij een benzinetank zoals aangegeven in boekjes. We drinken koffie en pinnen wat geld. Terwijl we aan het pinnen zijn, komt er iemand “helpen”. Ik heb al wantrouwen en vraag de man om privacy waarop hij achteruit gaat. Toch vertrouw ik het absoluut niet en bel meteen in de auto de bank. Te laat. De automaat was geskimd. Er is al 3 x 307 euro van de rekening afgeschreven en er zijn nog twee pogingen gedaan, maar de bank kreeg al argwaan en heeft de pas geblokkeerd. Ik word doorverbonden met de afdeling fraude. Er zullen straks formulieren ingevuld moeten worden en we moeten een verslag indienen en dan gaan ze pas beoordelen of we het geld terugkrijgen. Eigenlijk moet er ook nog een politierapport komen, maar dat wil ze ons besparen. We balen ontiegelijk. Dat is dan dag 1 in Afrika.
We proberen het uit ons hoofd te zetten.
Vanwege dit grapje zijn we zoveel tijd kwijt dat we de geplande “Long Tom Pass” niet meer durven te rijden. Want we willen wel voor het donker binnen zijn. Gelukkig is de route die we als alternatief rijden ook prachtig. Alleen…..alleen er zijn wegwerkzaamheden. Dat betekent elke paar kilometer stoppen, omdat al het verkeer naar één baan moet, dus kwartier wachten daarna mogen wij. Inmiddels is het nog niet eens zeker of we via deze zogenaamde snelle weg wel op tijd voor het donker binnen zijn.
Om half 5 zijn we er eindelijk,voor het donker dus. We worden ontvangen door 2 grote honden die blaffend achter het hek staan. Ik moet van Ton aanbellen, maar zie de bui al hangen. Dan wordt de poort geopend en vliegen die honden me aan. Het gaat precies zoals ik dacht, alleen bijten blaffende honden niet zeggen ze wel eens. Cindy is hartstikke aardig en na een gezellige check in, worden we naar onze eenkamerwoning met terras in de tropische tuin geleidt.

image

 

 

 

 

 

 

Ze beveelt ons een goed restaurant in de buurt aan op loopafstand. Maar lopen zal ik je niet aanraden, zegt ze, en niet vanwege de criminaliteit. Waarom dan? Vragen wij nieuwsgierig. Nou er loopt een nijlpaard in de buurt rond en geloof me, die wil je niet tegenkomen. Oeps, dan zometeen maar de auto in.

Net heerlijk gegeten bij G’s. Smaakte overheerlijk, we konden het alletwee niet op. Een grote salade en ieder een hoofdgerecht en 2 liefmans biertjes voor 18 euro. Geen geld toch. Wat ook zo leuk is, je kunt met een aantal mensen, zoals Cindy van Dreamfields Guesthouse, gewoon Nederlands praten. Hartstikke makkelijk toch?

Zometeen vroeg slapen, want morgen staat om 7 uur het ontbijt alweer klaar. Welterusten 😴😴

3-7-2016 Panoramaroute en Krugerpark

Om 7 uur zitten we al aan het ontbijt. Dit wordt denk ik een van de drukste dagen van de vakantie. Het ontbijt laat zich prima smaken. We worden weer verwend. Rond 8 uur nemen we voor een paar dagen afscheid van Cindy en de honden komen ook goedendag zeggen. Via Graskop rijden we richting Panoramaroute. Het is nog zwaar bewolkt dus Gods Window slaan we over. Er schijnt helemaal niets te zien te zijn als het niet helder is. Misschien op de terugweg dinsdag. We stoppen als eerste bij de Berlin Falls, een mooie waterval. Er moet wel voor elk uitzichtpunt betaald worden, variërend tussen de 10 en 200 rand. De volgende stop is ook zeer de moeite waard en ook meteen de duurste. Bourkes Luck Potholes. De Treur rivier heeft de rotswanden op een speciale manier uitgesleten. Dat levert mooi plaatsjes op. Het is goed onderhouden met bruggetjes over de rivier waardoor je goed zicht hebt op de Potholes.

image

 

 

 

 

 

 

Voorts een kleine fotostop bij Lowveld view en de laatste stop van de mooie route zijn de drie Rondawels, drie cilindervormige bergjes vlak naast elkaar. We hebben van hieruit ook prachtig zicht op de rivier die in het dal stroomt. Als we terugrijden richting hoofdweg zien we zomaar een aap lopen. Onze eerste aap in het wild. Waarschijnlijk volgen er nog genoeg, want na de Panoramaweg gaan we richting Phalaborwa. Om 2 uur worden we in de Sefapane Lodge verwacht voor onze transfer naar de River Lodge aan de Olifantenrivier. Dit wordt tevens onze eerste safari. Spannend!!
Onderweg naar het Krugerpark loopt er weer van alles langs de weg: koeien, geiten. In welke uithoek je ook rijdt, er staan altijd mensen langs de weg te liften. Dus het is flink oppassen tijdens het rijden. Ook zitten er af en toe flinke gaten (Potholes) in de weg. Het links rijden gaat prima, valt echt reuze mee. De wegen zijn over het algemeen vrij rustig. Als we al een eind op weg zijn, zien we ineens een hele groep apen vlak langs en op de weg, gaaf!
We arriveren zelfs nog een half uur voor onze transfertijd. Dan maar alvast inchecken, de auto ergens parkeren en een drankje nemen in de bar. Ook dit is een mooie lodge. Aanvankelijk hadden we hier voor gekozen, maar toen ik zag dat ze ook een resort in het krugerpark hadden, heb ik vlug omgeboekt. Exact om 2 uur staat Houston klaar om ons naar de River lodge te brengen. We zijn de 2 enige gasten voor de transfer.
We hobbelen en schudden in de jeep over de zandweggetjes maar zien wel al ons eerste wild: heel veel impala’s, 2 nijlpaarden en een groep giraffen. Fantastisch. Die giraffen gaan zelfs poseren voor ons. Dan komen we aan bij de River Lodge. Ik word er helemaal lyrisch van. Wat een mooi plekje gelegen aan de olifantenrivier. De 2 personeelsleden staan in een rijtje op het terras om ons te verwelkomen.Op een enorm overdekt terras, aan het zwembad hebben de 2 meisjes al een lekkere snack voor ons klaargezet en een tropisch drankje. De aapjes lopen om ons heen, er loopt een kudde impala’s langs. Aan de overkant van de rivier liggen 2 hippo’s uit te buiken. De big five voor de deur dus.
De Lodge heeft 5 leuke rondavels rond de hoofdlodge. Er zijn echter maar 2 lodges bezet. In de andere lodge zitten ook Nederlanders.
We hebben een overdekt terrasje met 2 lekkere stoelen. In de hoofdlodge is een groot observatiedek. Vanavond hebben we diner daar.
De avondsafari is hartstikke leuk en apart. Qua dieren valt het een beetje tegen. We zien vele impala’s, koedoes, krokodillen,hippo’s en 3 olifanten en nog een heleboel kleine diertjes. Op de terugweg in het donker, waar ik wel wat van verwachtte maar 2 konijnen.

Het diner was overheerlijk en supergezellig. Over heel het terras staan gezellige lampionnetjes, er brandt een vuurtje en de tafel is buiten gedekt. Wel best fris hoor, eerst zit ik met alleen een fleecevest maar al snel gaat ook de jas aan. We nuttigen maar wat wijn om het warmer te krijgen. Elias onze ranger en twee andere nederlandse meisjes zitten ook aan tafel en het klikt goed onderling. Het eten smaakt ook voortreffelijk, niet te veel en te zwaar maar precies genoeg.
Om half 10 duik ik uitgeteld mijn bed in. Ton gaat nog even buiten zitten, maar ik hoor of zie hem totaal niet meer.

4-7-2016 Krugerpark

Om zes uur worden we gewekt door het irritante geluid van het alarm van de ipad. Oh ja, safari zometeen. Vlug het bed uit, wassen en aankleden. Hoe is dat? De deur van je hutje open maken, en aan de overkant van de Olifantenrivier een nijlpaard zien lopen, geweldig toch. Elias heeft de koffie en thee al klaar en daarna klimmen we de jeep weer in. Het voelt al bijna vertrouwd. Onderweg verteld Elias superveel over de dieren en hun woonomgeving, we luisteren met open mond naar de soms spannende verhalen. Ton ziet als eerste de zebra’s, wat zijn ze mooi! Tot nog toe zien we geen big Five, maar de big two halen we wel. De Buffel en de olifant. Verder nog waterbokken, krokodillen, nijlpaarden, gnoes, impala’s, allerlei mooie vogeltjes, een giraf, roofvogels, soort van die hele grappige zwijnen, spelende bavianen.
Als we rond 9 uur bijna terug zijn bij de lodge is er ineens consternatie. De apen zijn aan het schreeuwen, de zwijnen en een grote groep impala’s vluchten ineens snel weg. Elias weet bijna zeker dat het een luipaard is, we blijven heel stil in de jeep zitten en kijken goed om ons heen. Helaas we zie geen luipaard en op gegeven moment staken de apen hun geschreeuw ook.
Dan maar ontbijten, de tafel is al gedekt en we kunnen bestellen wat we willen. Wat een pure verwennerij hier, niet normaal. je hoeft maar ergens te gaan zitten en ze stormen al naar buiten om te vragen wat je wilt drinken.
Als we even afgeleid zijn en gaan kijken naar een aapje in een boom, gaat een handlanger van het aapje ondertussen mijn fruitsalade opeten. Wat een goed georganiseerde samenwerking. De ene aap leidt ons af en ondertussen verorbert de ander mijn ontbijt. Ondertussen komt er een groep zwijnen langs en zien we in de verte een olifant lopen. Wat een geweldige belevenis toch.
Nu hebben we relaxtijd en ik lig op een bankje met dikke kussens dit verslag te schrijven. Af en toe laat ik mijn blik over de omgeving gaan. Aan de overkant liggen nog steeds de 2 lapswansen van nijlpaarden uitgeteld aan de rivierkant, ernaast is een krokodil aan het zonnebaden en ze verroeren geen vin de komende uren. Ik kan er niet genoeg van krijgen.
Ook de lunch is weer overheerlijk, maar we hebben alleen echt nog geen honger. De hele dag alleen maar hobbelen in een safari-jeep en op het terras zitten genieten is nl niet echt bevorderlijk voor onze eetlust.

image

 

 

 

 

 

 

Om 4 uur gaan we weer. We zien eigenlijk geen nieuwe dieren maar toch is het een spectaculaire safari. We rijden eerst een stukje vlak langs de rivier en zien van vrij dichtbij een nijlpaard. Hij klimt met zijn grote logge lijf uit het water. Elias blijft hem op de voet volgen. Het nijlpaard begint te rennen en Elias probeert hem te volgen. Dat vindt de hippo niet leuk en begint boos te snuiven en te blazen en komt richting auto. Dan kiest Elias eieren voor zijn geld, er is nl al een jeep bij de lodge die flink beschadigd is door een nijlpaard, dus we geven een peut gas en het nijlpaard verdwijnt de bush in. Daarna zien we een paar erg mooie koedoe’s. Als we weer langs de rivier rijden zien we een kudde olifanten uit de bosjes komen. Ze blijven maar te voorschijn komen: grote, baby’s, kortom een hele familie. Ze lopen achter elkaar langs de rivier. Schitterend!!! We genieten enorm. Dan parkeert Elias de jeep en we mogen eruit voor een drankje en een chipje, ondertussen genietend van de zonsondergang. Het licht is prachtig vanavond. Aan de overkant horen en zien we af en toe een flink gevecht tussen bavianen. Als het donker wordt rijden we verder en krijgen Ton en Maud een grote lamp zodat ze links er rechts de bush in kunnen schijnen. We zien springhazen ( een soort mini-kangeroe’s en weer de bekende waterbokken ( die ik maar niet op de foto krijg), hele kuddes impala’s. Zo mooi om te zien al die kleine fonkelende ogen als het licht erop schijnt. Zo zie je ze wel goed. Als we op de rivier schijnen, zien we ook veel fonkelende boosaardige ogen. Mens, wat zit die rivier knettervol met krokodillen.
Rond half 7 zijn we weer op honk. Alles is weer feeëriek verlicht.

We hebben alweer een erg gezellig etentje gehad en met smaak bereid. De lieve verlegen meiden doen enorm hun best. En ze giechelen wat af samen in die keuken.
Het was best een spannend etentje want er kwamen allemaal enge dierengeluiden uit de bush. Elias herkende ze allemaal: olifanten, poema’s. Met name de olifanten waren erg onrustig en lieten zich regelmatig horen. Met een grote lamp schijnen we af en toe over de rivier en de oevers en warempel, 3 meter vanaf het (omheinde, verhoogd gelegen) terras waar wij gezellig zitten te babbelen, lopen 2 nijlpaarden, de gevaarlijkste dieren van de bush. En ze blijven de hele avond daar. Ze zijn zich vol aan het eten aan de paar grassprietjes die hier groeien.Raar idee hoor.
Rond 21 uur houd ik het voor gezien. Morgen de laatste safari om 6.30, daarna meteen ontbijt en vertrekken we weer samen met de 2 meiden en Elias, die ook voor een paar dagen naar zijn gezin terug mag in de township van Phalaborwa. Wat hebben we veel geleerd van die man, wat een kennis heeft hij over welk dier of welke plant dan ook.
Wij blijven maar vragen stellen en hij vertelt er graag over.

5-7 Terug naar Hazyview

De ochtendsafari is aanvankelijk erg saai. Er is weinig of geen activiteit. We mogen er even uit bij de rivier. In het Krugerpark is het absoluut verboden, maar wij zitten in een prive reservaat dat wel in open verbinding staat met het Krugerpark. Hier hanteren ze schijnbaar iets soepelere regels. Ik vraag me wel regelmatig af wat er gebeurt als wij 100 meter van die jeep afstaan met onze blik over de rivier en er komt een wild beest aan. Ik ben waarschijnlijk de enige die zich daar druk over maakt. Elias heeft geen geweer of zo.
Als we weer in de jeep zitten, spotten we toch nog een klein groepje giraffen,niet op de weg dit keer, maar ze zijn omhoog geklommen een steile rotsachtige helling. Hoe krijgen die lange beesten het voor elkaar. We zien ook nog wat mooie tropische vogels en uiteraard impala’s, waterbokken, koedoe’s. De waterbok krijg ik weer niet op de foto. Elias heeft zulke goede ogen en ziet ineens in de verte aan de overkant van de rivier een complete olifantenfamilie. Ik krijg ze met de verrekijker ook in het vizier. Het lijkt of ze door de rivier onze richting op komen. We vragen of we snel richting rivier kunnen. Daar hebben we wel wat extra gehobbel voor over. We zijn net op tijd om de hele groep door de rivier te zien waden richting onze kant. We mogen de jeep weer uit want we zijn op veilige afstand, zodat de olifanten relaxed blijven.
We zien echter niet waar ze blijven als ze de rivier uit zijn en uit het zicht gaan. Terwijl wij nog naar de laatste olifanten in de rivier kijken, zouden de eerste al bij ons kunnen zijn. Dus we moeten onmiddellijk de jeep in. Als we goed en wel zitten zie ik tussen de bosjes al olifantenpoten onze kant op komen. Hopelijk ligt hun route niet op het pad waar onze jeep geparkeerd staat. 50 meter voor de jeep slaan ze gelukkig rechtsaf de bush in pffffff. Dat was even zweten, tenminste voor mij. De rest lijkt zich weer niet druk te maken. Het was een groep van maar liefst 19 olifanten. Het was geweldig maar ook best spannend dit nog mee te maken op onze laatste ochtendsafari in The River lodge.
Daarna staat ons weer een lekker ontbijtje te wachten, spullen pakken. Afscheid nemen van Obrina en het andere lieve meisje waarvan de naam me ontschoten is en op naar Phalaborwa. Onderweg krijgt de safari nog een klein staartje. We zien nog wat zebra’s en vlak voor we het park verlaten, op het terrein van de kopermijn staat ineens een imposante buffel naar ons te kijken. Ook spotten we nog een groepje spelende bavianen.
Bij de Sefapane lodge worden we opgewacht door een dame met een mandje vol vochtige handdoekjes om onze eventueel stoffige handjes schoon te poetsen. Dan nemen we afscheid van Elias en bedanken hem voor de fantastische tijd die we met hem doorgebracht hebben. Bij de auto staat een dame ons op te wachten. There’s a problem with your car,zegt ze. Iemand heeft schade veroorzaakt aan de zijkant van de auto. Nee he? Toch niet weer strubbelingen? Gelukkig heeft de mevrouw het netjes gemeld. Ik moet de verhuurpapieren opsnorren in de bagage en de dame gaat het verhuurbedrijf bellen. Ze licht hen in en waarschijnlijk krijgen wij een nota, die we moeten voldoen. Daarna kunnen we het claimen bij de Sefapane Lodge en die gaat weer claimen bij de mevrouw. Jongen jongen er is werk aan de winkel als we thuiskomen. De schadepapieren van de bank zag ik al in de mail en nu dit weer. Ik vind het nu wel genoeg hoor.
We gaan tanken, pinnen (hopelijk nu wel veilig) en we rijden richting Hazyview, nu via een iets kortere weg. We rijden via een hele lange eindeloze weg, die naar allerlei Game reservaten gaat. Dus zeg ik tegen Ton, wie weet wat we achter die hekken nog allemaal kunnen zien en ja hoor. Opeens staat er pal achter het hek een eenzame giraf, een eindje verder een groepje zebra’s, heel veel zwijntjes,een koedoe, impala’s. Zomaar langs de route.
Verder op de weg passeren we typisch Afrikaanse dorpjes, heel rommelig, armoedige hutjes,maar ook mooie vrijstaande woningen er tussendoor. Iedereen lijkt weer langs de weg te lopen. Het is opletten met het rijden. Gammele hutjes waar je je haar kunt laten knippen voor 20 rand (1,25). Daar wagen we ons maar niet aan. Ik zie ook een aantal kleine kerken variërend van jehova’s tot evangelische gemeenschappen. Geiten, koeien, het loopt allemaal langs of op de weg.

Rond half 2 zijn we bij de Phabeni gate. Papieren invullen met al je gegevens, paspoort nummer, kenteken van de auto, noem maar op. Dan betalen en we kunnen. Meteen al achter de poort zien we een buffel. Ton rijdt stoicijns door. Oh…is een buffel al te gewoontjes? Later blijkt hij nog gelijk te hebben ook.
Je struikelt hier bijna over de dieren. Hele kuddes impala’s, het blijven prachtige beesten. We zien een meertje en dat lijkt ons wel wat om even te kijken. Er liggen uiteraard weer stapels met nijlpaarden aan de waterkant. Maar er staan ook 3 olifanten, waarvan er één en later twee aan het badderen zijn. Dat is hartstikke leuk om naar te kijken. We zien verder nog heel veel andere dieren. De meeste ervan hebben we al gezien vanuit the Riverlodge, maar wat we nog niet gezien hadden en wat moeilijk te spotten is, is een luipaard. Er staat ook een dikke vette rij auto’s langs de weg. Mogelijk hadden we hem anders over het hoofd gezien. Mooi beest ook zeg. Wat ook uniek is, we stuiten op een hele kudde buffels.

image

 

 

 

 

 

 

Dit vindt Ton toch wel de moeite om te stoppen. We rijden om de andere auto’s heen maar ik zie dat er één aanstalten gaat maken de weg over te steken dus we geven hem die ruimte, anders ramt hij direct de auto. En ja hoor, de hele kudde steekt achter onze auto over. Wordt een beetje moeilijk fotograferen als je de auto niet uit mag. Ton zit nl aan de goede kant en probeert het te filmen. Ik moet het dus door de achterruit doen. Zometeen eens even kijken of dat wat geworden is. Ton probeert het via zijn open raam en later blijkt dat hij de camera op de grond gericht heeft(de zon schijnt pal op zijn scherm) dus niets te zien. Hij komt er zelf ook achter dat hij het beter via de autospiegel had kunnen doen, dat zou perfect geweest zijn. We slaan nog een paar zandpaadjes in, waar vandaag leeuwen gespot zijn maar helaas, geen leeuwen voor ons.
Dan is het mooi geweest voor vandaag. We rijden naar Cindy en ze verwelkomt ons weer hartelijk, we hebben zelfs dezelfde kamer, lekker vertrouwd. We eten ook weer bij G’s en het meisje herkent ons onmiddellijk en maakt een gezellig praatje met ons. Daarna lekker op de kamer de mail etc even bekijken en bijwerken. Morgen Swaziland, het zal mij benieuwen.

6-7-2016 Swaziland

Vanochtend gaat er geen ipad alarm af, maar we zijn vergeten onze biologische wekker te herprogrammeren dus die wekt ons helaas gewoon om 7 uur. Het zonnetje schijnt weer, maar de temperatuur is nog niet je van het. Cindy verwent ons weer met een lekker ontbijtje en daarna gaan we langzaamaan de koffers vullen. Via Witrivier en Nelspruit rijden we via zeer goede wegen door een bosrijk gebied richting grens. We passeren de Nelshoogte pass en in Badplaas (ja,geen badplaats, maar echt badplaas)slaan we linksaf richting grens. Af en toe spotten we wat spelende kleine aapjes langs de weg. Hier lijkt het allemaal wat rijker, de stadjes zijn moderner, duurdere auto’s op de weg, maar wacht maar tot we de grens gepasseerd zijn. Het landschap is in ieder geval prachtig en afwisselend, loof en naaldbossen worden afgewisseld door een enorm kaal ruig berglandschap. Sommige stukken doen me sterk aan Death valley denken.
Bij cradle of life, vlak voor Badplaas is een keurige tank en een restaurant op een wondermooie plek. Hier gaan we even gebruik van maken. We eten een heerlijke tosti voor een habbekrats en drinken een cappuccino.
Dan krijgen we de grens. Nou een hele ceremonie. Één dame houdt ons aan, schrijft ons nummerbord op en geeft ons een briefje. Dan de auto parkeren, een kantoortje binnen en in de rij gaan staan, dan krijg je een stempel, vervolgens zit er een andere dame op een stoel,die ons nummerbord wederom opschrijft en weer een briefje geeft. Dan ben je Zuid-Afrika pas uit. Daarna ongeveer dezelfde ceremonie, briefje, naar het kantoortje voor het visum, vervolgens loket om administratiekosten te betalen en het briefje aan de grens laten zien. En eindelijk zijn we dan in Koninklijk Swaziland. De overgang valt reuze mee tot nog toe. De snelweg is super goed te berijden, de huizen zijn netjes en keurig. Wie weet wat we morgen allemaal zien, want Swaziland is heel arm.
We vinden Mvubu Falls Lodge in een keer, dankzij een duidelijke beschrijving. Het laatste obstakel in een supersmal bruggetje waar ik uit het raam moet gaan hangen om te kijken of de wielen er goed op staan. Dan zijn we er ook meteen. Ik zie een grote tuin vol prachtige tropische beplanting, mooie bloemen en een klein rijtje kamers, ik denk hooguit 9. We worden ontvangen door 2 aardige meiden die ons wegwijs maken en de sleutel geven. De kamer bevalt ook meteen, leuk traditioneel ingericht en een klein zitje buiten met helaas wel keiharde keukenstoelen, waar je binnen het kwartier een houten kont van hebt. Een leuk zwembadje erbij met waarschijnlijk weer veel te koud water.
Internet kost niet veel maar is brak en 50 mb is na 5 minuten op. Hoe kan dat nu? Ik heb amperaan iets gedaan. Ik krijg bij deze een nieuwe code maar de volgende keer moet ik gewoon meer MB’s kopen dat is echt veel beter, zegt het meisje. Jaja!!
Hier is gelukkig wel een restaurant bij, dat bespaart ons een hoop gezoek in het donker in een vreemde omgeving.
Het restaurant is een groot succes. Heel erg gezellig, goede muziek en prima eten. Voor 18 euro hebben we weer 2 heerlijke hoofdgerechten, 2 koppen soep en Ton een biertje en ik een cocktail. Nou wat wil je nog meer? De Belgische eigenaresse van de lodge komt nog een praatje maken. Ze heeft 10 jaar geleden het roer omgegooid en is hier de lodge begonnen. Ook de serveerster komt af en toe een praatje maken. Ze wil graag nederlands leren en we leren haar een paar woordjes bij.
Dan is er alweer een dag om, de dagen vliegen voorbij helaas.

7-7-2016 Swaziland ontdekken

Ik val om 21 uur al in diepe slaap, terwijl Ton nog naar de wedstrijd Portugal tegen Wales kijkt. Ik krijg er totaal niets meer van mee.
De volgende ochtend kijk ik uit het raam om 7.15 en er staat warempel iemand onze auto te wassen. Wat krijgen we nou? Service of iemand die ongevraagd wat bij wil verdienen? Het blijkt de nachtportier te zijn.
We geven hem in ieder geval een muntje, de mensen hebben het hier al zo zwaar. Een Zuid-Afrikaans muntje is hier onbruikbaar. Ik wil bij de receptie wat wisselen maar ze zeggen dat hij een biljet van 10 rand wel kan gebruiken hier. Dan geven we hem dat maar, onze auto blinkt in ieder geval weer.
Als we aan het ontbijt zitten komt de Belgische eigenaresse vragen wat onze plannen zijn. We willen in ieder geval een traditioneel dorpje bezoeken en ook naar Milwane, een klein wildpark waar je ook kan wandelen of fietsen, misschien nog een leuke markt. Ze vraagt of we heel misschien een zweedse jongen, die hier alleen logeert, een lift willen geven naar de village. Natuurlijk willen we dat, we hadden hem al gezien bij het diner en ontbijt.
Dus rond 9.15 rijden we samen met David naar Mantenga. Onderweg bezoeken we eerst een hand craft market. Nou dat is dus echt niets voor mij. Een hele rij zeer krakkemikkige kraampjes. Nu is dat nog niet zo erg, maar ze willen je overal naar binnen lokken. Op je gemak kijken is het echt niet bij. Voor je het weet sta je met in je ene hand een nijlpaard van hout en in je andere hand een giraf. Ze hebben absoluut leuke dingen maar dat opdringerige is niet fijn. David zegt dat dit nog niets is vergeleken met Egypte. Nou daar hoef ik dan niet heen dus. Ik laat me wel 2 beeldjes aansmeren. Waarschijnlijk betalen we er ook nog veel te veel voor, maar toe maar. Als er weer iemand komt smeken of ik naar zijn kraampje kom, heb ik er echt al genoeg van. We roepen David die ook wat bij elkaar gesprokkeld heeft en rijden verder naar Mantenga.
Dat is echt keileuk. Eerst een wandeling naar de waterval. Schijnbaar is die vanwege de droogte erg uitgedund, maar toch nog wel mooi hoor. Dan krijgen we een traditionele volkdans-show met zang erbij. Dat is geweldig. We denken van te voren dat we er met 10 man zullen zitten, want er staan nauwelijks auto’s geparkeerd, maar niets is minder waar. Het zit helemaal vol en wel voornamelijk met Afrikaanse/swazilandse schoolkinderen, allemaal in hetzelfde blauwe uniform. Echt grappig om te zien. Een hele klas vol giechelende bakvissen.

image

 

 

 

 

 

 

Bij de laatste dans worden er mensen van de tribune afgehaald, mij niet gezien hoor. Ik probeer de andere kant op te kijken en warempel het lukt om er onder uit te komen. Daarna nog een prachtig swazisch (hoe zeg je dat eigenlijk) liedje. Dit was echt een succes. Dan krijgen we een rondleiding door een traditioneel huttendorp met een Swazi gids die uitlegt hoe het allemaal te werk gaat. Ook al een schot in de roos. Wij nemen afscheid van David en rijden verder naar Mlilwane Wildlife Sanctuary. Hier kun je niet de big 5 vinden maar het is wel een erg leuk reservaat. Niet zo groot en het leuke is:je mag de auto uit, je kunt er mountainbiken, paardrijden en wandelen. We rijden eerst een stuk met de auto en komen onderweg al van alles tegen. Bij het rest camp gaan we eerst maar eens koffiedrinken en lunchen. Het is immers al 2 uur. Dan besluiten we een wandeling te maken. De Shallows trail en via de Hippo trail terug. Na enkele meters lopen we al bij tegen een groepje zebra’s met een baby aan. Een eindje verder ligt een koedoe is het gras. Dan komen we bij de hippo pool. Geen hippo te zien, maar wel een flinke krokodil. En wij mogen hier zo maar lopen? Vreemd eigenlijk, ook die hippo’s zijn toch geen lieverdjes als je die tegenkomt. We lopen toch maar snel door. Dan bestaat er twijfel bij het volgen van de bordje. Op een driesprong staat een bordje, maar het is niet duidelijk welk pad we moeten volgen. Op gegeven moment komen we bij een soort manege en er is nog nergens geen restcamp te zien. Niet leuk zo laat op de middag. Gelukkig zien we een auto van het park rijden en vragen de weg. Het blijkt niet ver weg meer te zijn. We komen inderdaad op een camp maar met allemaal rieten hutjes. Dit lijkt niet op het camp waar onze auto staat. Als we het camp gepasseerd zijn, zien we eindelijk het restaurant. Dan kan ik weer opgelucht ademhalen. We vinden het mooi voor vandaag en rijden weer richting Mvubu Falls Lodge. Het is in tegenstelling tot vanochtend weer druk met mensen op straat, dus opletten geblazen. Af en toe vraag je je wel af hoe het mogelijk is. Kleine mopjes van 6 die gewoon langs de snelweg lopen. Doodeng toch?
Er staat geen enkele auto bij de lodge als we terugkomen. Zitten we vanavond met zijn 2en in het restaurant?

We zijn inderdaad met zijn 2en maar gelukkig ook de eigenaresse zelf met haar moeder en broer, toch iets gezelliger.
Ik was nog iets vergeten over de traditional village. De gids vertelde ons dat het hoofd van het dorp voor hij op jacht ging ,marihuana zat te roken in een daarvoor bestemde hut, hij vergeleek het met een coffeeshop in Amsterdam. Dus zelfs dat is al tot in Swaziland doorgedrongen. We zeiden maar niet dat we Nederlanders waren.

8-7-2016 St Lucia

We rijden weer een beetje bijtijds weg vandaag. 9 uur, nette tijd toch?
Ik heb van huis wat extra t-shirts meegenomen die ik niet meer draag en vraag aan de eigenaresse of het niet genant is die weg te geven, want op zich zijn de mensen hier keurig gekleed. Zij weet zeker dat ze dat heel erg waarderen. Dus ik zoek het kamermeisje op en vraag of ze interesse heeft. Yes,yes very much, thank you so much. Nou die zijn dus weer helemaal goed terecht gekomen. Ze is wel wat forser als ik, dus ik wens haar succes met zichzelf erin te persen, maar dat is haar probleem.
Ook onze auto wordt weer driftig gepoetst door de nachtwaker. Dat is nu wel nodig na het gamereservaat van gisteren. Hij zit helemaal onder het rode zand. We geven hem het dubbele van gisteren en hij is zo blij dat hij salueert voor ons. Hij vraagt of we de auto kunnen openen zodat hij de binnenkant van de deuren ook nog kan doen. En dat voor 1,20.
Met een glimmende auto rijden we richting grens, nog een pittig stukje rijden. We zien armoedige dorpjes met dezelfde hutjes als in het traditioneel dorp gisteren, dus ze worden nog volop bewoond. We passeren Manzini, een hectische drukke stad. Langs de weg lopen uiteraard ook weer vele koeien en dat kan erg gevaarlijk zijn, want zonder pardon stappen ze de weg op, net als jij passeert. Dit keer zijn er ook ezels van de partij. Op gegeven moment waarschuw ik Ton dat er weer wat op de weg loopt. Is het een bok? Oh nee het zijn maar wat apen. Zijn we al zo gewend aan geraakt na een weekje Afrika.
Bij de grens krijgen we dezelfde ceremonie weer. Je krijgt een briefje bij de slagboom. Kantoortje binnen en stempel halen bij loket a, maar ook nog een bij loket b in het kader van de werkverschaffing. Dan naar de grenswacht, briefje inleveren. Dan heb je Swaziland verlaten. Vervolgens hetzelfde om Zuid-Afrika weer binnen te komen. Het gaat wel allemaal redelijk snel hoor.
Na de grens krijgen we meteen een groot bord waarop staat dat er wilde dieren over kunnen steken. We rijden de eerste kilometers door een natuurreservaat. En warempel na enkele honderden meters zien we al een grote groep giraffen. Welkom terug in safariland. Het unieke hiervan is dat ze liggen. Ik geloof niet dat ik vaak liggende giraffen gezien heb, dus even een kleine stop en een plaatje schieten. De weg is verder, lang en druk. Het is 5 uur en 15 minuten rijden zonder stop, alleen bij de grens even eruit, vanaf Mvubu Falls Lodge naar Umlilo Lodge.
Het lijkt wel of we in een soort jungle terecht zijn gekomen. De kamers hebben overkappingen van takken en er is heeeeel veel tropische beplanting in het complex. Ziet er weer geweldig uit. De kamer is ook lekker ruim. Het bevalt me nu al. De jongeman benadrukt nog een keer dat de hippo’s ’s avonds uit de rivier richting dorpje komen om gras te eten. Als je afstand houdt is er niets aan de hand zegt hij. We gaan het meemaken. Zeker weten dat ik afstand houd.

image

 

 

 

 

 

 

Er is hier heel veel te doen, een ding is zeker, we komen nu al weer tijd te kort.
Volgende keer maar 6 weken boeken.
We gaan even lekker wandelen, tot straks

De weg naar het strand is verder als we gedacht hadden. Ik wil wel voor zonsondergang terug zijn. Het is zeker 2,5 km. En daar is ie dan de Indische oceaan, een prachtig strand erbij met duinen. En een waarschuwingsbord dat zwemmen gevaarlijk kan zijn vanwege haaien. Nu waren we dat toch niet van plan. We knippen een paar foto’s en draaien weer om, ik heb geen zin om direct een nijlpaard in de ogen te kijken, ik heb op de weg hier naartoe al 5 koppen boven het water uit zien komen. Of een luipaard, ja die lopen hier dus ook vrij rond. De weg heen en terug is langs bossen en we zien weer van alles, veel apen natuurlijk, een soort mooie kalkoenen, prachtige vogels die op een toekan lijken, maar dan iets kleiner, een groep mangoes,erg grappig zijn die. Ik kende ze niet, maar heb de foto aan de eigenaar van het restaurant laten zien waar we eten. Net tegen zonsondergang zijn we weer in het dorp en zoeken een eettent. De keuze valt op Barraca, een portugese tent. Ik heb heerlijk gegeten daar, maar de rekening valt gelijk 1,5 keer zo hoog uit. Nog niet duur, maar we zijn duidelijk in een meer op het westen lijkende gedeelte. Ook veel meer blanken hier. Waren we de afgelopen week vaak de enige witbollen, nu vallen we niet meer op

9-7-2016 Imfolozi Game reserve

We slapen uit vandaag tot kwart voor 8. En dat vanaf 10 uur gisterenavond. Schijnbaar hebben we het nodig.
We hebben gisterenavond nog even het grasveld voor de Lodge gecheckt en warempel. We staan oog in oog met minstens 4 nijlpaarden. Oog in oog is een beetje overdreven, maar als we terugkomen van onze wandeling, staat er een wel op de rand van het gras te grazen. Er zit alleen een weg tussen de lodge en het nijlpaard. Ik voel me toch niet 100% safe hier. Er komt zelfs een safaribus langs die met grote lampen op de nijlpaarden schijnen. Ze eten onverstoorbaar door. Ik ben toch blij als ik meteen de goede code intoets van het toegangshek en de deur openklikt.

Bij het ontbijt maken we kennis met de eigenaar. Gisteren ontving zijn zoon ons.
Hij komt met een schaal oliebollen aan, net als we onze omelet achter de kiezen hebben. Ik mag er echt niet aan denken en Ton ook niet. Ik ga me niet ziek eten. Een beetje vinnig pakt hij de schaal weer weg.Misschien zijn ze wel speciaal voor ons gemaakt, heel sneu.

Vandaag hebben we de laatste kans een big five park te bezoeken en die pakken we. Na een uurtje rijden, we ontkomen onderweg 2 politiecontroles, zijn we er dan. Weer een hele registratie staat ons te wachten, paspoort erbij, autonummerbord, telefoonnummer etc. Tja er zal maar iets gebeuren!!
Het eerste gedeelte is een verharde weg en dat rijdt super. We beginnen met een groep giraffen, kudde buffels die lui tegen de grond aanliggen, zebra’s en gnoes die liefdevol naast elkaar staan de grazen. Dan steken we de rivier over. Die is helaas helemaal uitgedroogd. Een eenzame olifant staat in het midden van de rivierbedding zich te wassen met het laatste beetje water. Dat levert wel een mooi plaatje op. Ik zie dan eindelijk 2 neushoorns, wel van de achterkant. Ton vindt het niet nodig zijn camera hiervoor te pakken, die komen straks nog wel beter in beeld is zijn motto. Wel stopt hij 100 meter later uitgebreid voor een Nyala.(een soort hert met streepjes op de rug).
We zijn inmiddels op het onverharde gedeelte aangekomen en dat is eigenlijk niet te doen met een gewone auto. Dan zie ik weer een neushoorn in de bosjes liggen, bijna onzichtbaar met die schutkleur. Je oog moet er maar net op vallen. Even verder weer 2 van die kolossen, maar ook alleen met hun dikke kont in beeld. Op de picknickplaats gaan we er even uit, alleen er valt weinig te picknicken. We hebben bewust alleen drinken meegenomen. Omdat we elke ochtend al uitgebreid ontbijten en dan ’s avonds weer. Maar als ik al die mensen aan de braai (bbq) zie, begint mijn maag ook wel weer te knorren, maar helaas.
We volgen we route verder, maar we zien niets meer, behalve de mooie impala’s maar die hebben we inmiddels al duizenden gezien. We beginnen dat gehobbel ook behoorlijk beu te worden. En ineens zijn ze daar dan speciaal voor Ton. 2 neushoorns, waarvan een helemaal goed te poseren ligt voor de filmcamera.

image

 

 

 

 

 

 

Wow wat zijn ze imposant en log. We pakken de verrekijker erbij en zien van dichtbij dat er een hele zwerm vliegen rond zijn hoorn zit. Dat moet vervelend zijn. Tegelijkertijd steekt er aan de andere kant een giraf met zijn lange nek boven de boomtoppen uit. Het laatste wat we zien zijn 3 olifanten die vlak voor onze auto de weg oversteken. We geven ze maar voorrang. De conclusie is dat we op de verharde weg veel meer gezien hebben als in de echte bush. Mocht ik hier nogmaals komen, dan hadden we alleen het verharde gedeelte afgereden en waren we vervolgens naar Hluhluwe gereden ( een park verder) waar ook een lange verharde weg doorheen loopt.
De auto rammelt aan alle kanten als we het park verlaten, er is van alles losgetrild. Gek genoeg verdwijnen de irritante bijgeluiden weer gedurende de route. Hoe verder we bij St Lucia komen, hoe grijzer de lucht wordt. En daar is ie dan ineens, onze eerste plensbui is Afrika. Voor ons jammer, voor hen een zegen denk ik.
Zometeen eens op tripadvisor een lekker restaurantje zoeken, want honger hebben we nu wel.

10-7-2016 Umhlanga Rocks

We aten gisterenavond bij de nr 1 van tripadvisor : Braza. We gaan voor de Espetada.
En iedereen kijkt op als de ober met de borden langskomt. Een stellage boven een bord en aan die stellage hangt een spies met vlees. Wij zijn de allereerste klanten van Tina, het meisje dat ons bedient. De baas vraagt ons begrip voor haar eventuele onkunde, maar ze doet het erg goed, ze blijft maar vragen of alles naar wens is. Als we na afloop een flinke fooi geven, is ze super blij. “My first tip” zegt ze en ze glundert.
Ook hier ligt de prijs weer fors hoger in vergelijking met afgelopen week.

Vannacht worden we wakker van de regen op de overkapping. De houten overkapping is aan de bovenkant afgedekt met golfplaten en dat klinkt lekker door. Het drupt ook nog goed door als de regen al lang gestopt is, vanwege de tropische beplanting die er bovenuit groeit.
We willen aanvankelijk de ochtend nog in St Lucia doorbrengen, maar vanwege de regen worden de plannen heel snel gewijzigd. In Umhlanga schijnt de zon volop, dus op naar Umhlanga.
Het klopt wat weeronline zegt, na 100 km breekt de hemel open en het zonnetje komt weer door. Niet 100% strak blauw maar we tekenen ervoor.
Veel te vroeg komen we aan in Umbrella tree. Oma laat ons binnen en begint gelijk een enorm verhaal af te steken over haar tijd in Nederland, er komt geen eind aan. De kamer is romantisch, met veel kussentjes, in de kleuren mintgroen en wit. Balkonnetje met zeezicht.
Alweer de bekende regel: houd de deur dicht voor de apen, want ze zitten zo binnen en dat wil je niet, geloof me!
Zometeen gaan we eens downhill lopen naar de boulevard. De eigenaresse kijkt ons met grote ogen aan als we vragen hoe we moeten lopen. Lopen? Wil je trainen of zo? Ja, wij willen wat beweging na al die dagen in de auto. Het blijkt al snel dat wij de enige blanken zijn die lopen hier, en het is makkelijk te doen. Nu weten we ook meteen hoe het is om langs de grote weg te lopen, maar hier is gelukkig wel een stoep.

image

 

 

 

 

 

 

Oh heerlijk die oceaan, het is zalig weer, hoge golven maar op de boulevard vrijwel windstil. Schitterend uitzicht op de vele zeecontainers en in de verte de skyline van Durban. We lopen een heel stuk over de boulevard maar uiteraard kiezen we de verkeerde kant, waar geen terrasjes zijn. Dan maar weer terug en de andere kant op en ja hoor, bingo. Een Italiaan is het eerste waar we tegen aan lopen, La Spiaggia. We zitten op de eerste rang voor oceaanzicht, zwemmende mensen, surfers, kanoërs.
Eerst een cappuccino en daarna maar meteen een hapje eten. Dat gaat er wel in.
Kost weer weinig hier.
Vandaag dus niets spannend beleefd maar wel een heerlijke middag aan de Indische oceaan vertoefd en de terugweg upphill is maar 20 minuutjes, waar hebben we het over?

11-07-2016 Drakensbergen

Ja hoor, het is weer zover, we zijn op vakantie en ik krijg weer last van een kies. Gelukkig heb ik nog een penicilline kuur van 2 jaar geleden bij me en daar ben ik maar mee gestart, want vliegen met een ontstoken wortel schijnt niet fijn ze zijn.
Het eerste gedeelte is een drukke snelweg met file, richting Durban. De file blijkt later te zijn ontstaan ten gevolge van een ongeval. Als we eenmaal op de n3 zitten, rijdt het lekker door tot Howick. Hier moeten we af richting Underberg. 120 km rechtdoor over een zeer goede weg. Gaandeweg wordt de natuur steeds mooier, fenomenaal. Na 3 uur rijden is daar dan eindelijk de afslag naar de Sani Valley lodge. Een zandweg. Het valt mee, na 500 meter zien de de gate al. Schone schijn helaas. De gate is alleen voor registratie van het kenteken, daarna nog 4 km dirt road, en hij is behoorlijk dirt. Op gegeven moment rijden we over een soort dijk die maar net één auto breed is. Ik ben blij als we die gehad hebben. Eindelijk zien we de receptie dan. We worden ontvangen met sherry of water. Nou laten we het maar bij water houden. Vervolgens moeten we achter iemand aanrijden over weer een hobbelweg en daar is dan een grote houten lodge, bestaande uit 3 vakantiehuizen. Het ziet er geweldig uit. In de slaapkamer is een enorm hoekraam van de grond tot het planfond met fantastisch uitzicht over het meer. Ook in de woonkamer een grote schuifpui met hetzelfde uitzicht. Plotsklaps komen we er achter dat we iets te eten in hadden moeten slaan. We zitten hier aan het einde van de wereld met voor ieder een lunchreep en een klein zakje chips. Dat is de lunch dan voor de komende 2 dagen, want terugrijden naar Underberg is niet echt fijn. Gelukkig hebben we ontbijt en het diner er nog op de valreep bijbesteld. Dat wordt vanavond tussen 18.00 en 18.45 bij de lodge afgeleverd. We gaan de omgeving verkennen.
Er is een boothuis waar we morgenvroeg ontbijt krijgen en waar een wifi-ontvangst is.

image

 

 

 

 

 

 

Bij de receptie kopen we nougat, het enige eetbare wat ze hier verkopen. Dan krijgt Ton het goede idee te gaan roeien. Het is heerlijk op het heldere meer. Raar dat het hier vannacht 6 graden vriest en we nu in een t-shirtje op het meer zitten. Als we weer terug zijn bij ons stulpje, gaat er net een gezellig dikke zulu mama ons huisje binnen. Ze komt de tafel voor ons dekken met zelfs een kaarsje erbij en ons bed openslaan en de elektrische deken aanzetten, wat een verwennerij. Laat de kou maar komen. Ze brengt ook melk, jippie, ik ga meteen koffie zetten.
We zitten lekker nog even buiten in het zonnetje aan de koffie met onze blik op drinkende zebra’s 100 meter van ons vandaan, wat een enorm idyllische plek. De herten komen ook uit alle hoeken en gaten tevoorschijn.
Als de zon achter de berg wegzakt, koelt het ook gelijk flink af.
Om 18.30 staat de lieve zulu mama weer voor de deur met het eten. Ze zet het in een soort warmhoudoven, waar ook de borden al staan.
Het is een chicken pie met zo’n lekker korstje erop en een groenteschotel. Er is ook een heerlijk toetje bij. We smullen ervan en daarna lekker achter de open haard die inmiddels brand.

12-07-2016 Sani Valley

We slapen als roosjes in ons luxe voorverwarmde bed onder het dikke donzen dekbed. ’s morgens om half 7 doe ik alle rolgordijnen open om te genieten van het uitzicht door de panoramaramen vanuit ons warme bedje.
Het is verbaaswekkend hoe snel het hier weer opwarmt na een nacht met 5 graden vorst. Om kwart voor negen zit ik alweer heerlijk in het ochtendzonnetje, weliswaar met een vestje, maar dat is ook al snel overbodig. Het ontbijt in het boothuis smaakt ook prima. Net als in Amerika ook nergens vers brood, maar sneetjes casino die getoast moeten worden. Rond 11 uur starten we onze trail naar de lookout. We hebben alleen een foto, met de gsm gemaakt, van een getekend kaartje, dus hopelijk komen we aan. Onderweg worden we aan alle kanten bekeken door de reebokken en de zebra’s. Ze staan ons echt na te staren of ze nog nooit een mens gezien hebben. Er bestaat op gegeven moment twijfel of we nu links of rechtsaf moeten. Maar dan zie ik tegen de helling een voormalige linnen overkapping, die nu aan flarden gescheurd is door de wind, met een bankje eronder. Dat is vast de lookout, dus we gaan die richting op. Onderweg horen we de bavianen schreeuwen en ik zie ze ook in de verte door de verrekijker. Ze zien ons ook!! Willen wij die tegenkomen? Misschien toch liever niet. Maar ze zijn ver van ons af, dus we lopen onverstoorbaar verder.
De uitzichten onderweg zijn weergaloos mooi. We genieten even boven op het bankje, maar hier waait het best frisjes en we hebben geen vesten bij ons. Op ons gemak lopen we terug naar beneden. Onderweg komen we nog een groepje zebra’s tegen die ontzettend fotogeniek zijn. Ik schiet nog een paar prachtige plaatjes (denk ik)
Nu zitten we te genieten op ons overdekte terras. Er komen letterlijk “vreemde vogels” langs, die ook even vastleggen op film en foto.

image

 

 

 

 

 

 

Een andere dagbesteding had de Sani Pass kunnen zijn. Schijnt geweldig mooi te zijn. Je vertrekt ’s morgens met een 4×4 landrover de berg op. Het laatste stuk is erg steil, een pad vol grove stenen, heel veel bochten. De pas eindigt in Lesotho. Boven op de berg is een bar waar je kan lunchen, daarna bezoek je nog een traditioneel Lesotho’s dorp. Aanvankelijk wilden wij dit ook doen, maar toen we hier aankwamen wisten we het zeker. We willen een dag van dit mooie plekje genieten op ons gemak, wat wandelen, wat waterfietsen. Dus eigenlijk weer een dag te kort geboekt.
Maar alles zien gaat toch niet, dus keuzes maken hoort er ook bij.
Het waterfietsen gaat niet door. Als ik één been in dat ding zet, zie ik het al, er zit een gaatje in en er stroom al meteen water binnen . Dat feest gaat dus niet door, het is maar 21 graden. Dan nog maar een wandelingetje en op de terugweg langs de receptie om alvast te betalen, want morgen moeten we weer vroeg uit de veren. We moeten 3,5 uur rijden, de auto met kras inleveren en de vlucht naar Kaapstad halen.
Als we weer op het zonnedek zitten wordt het een drukte van belang voor de deur. Minstens 15 reebokken en 2 zebra’s, het komt allemaal bij ons op visite. Zo leuk dit.
We zullen het morgen missen als we weer in de grote stad zitten.
Thuisbezorgd.nl staat om 18.15 voor de deur met kip piri piri en boboti, daarbij een ondefenieerbaar maar lekker toetje.
Het smaakt weer voortreffelijk

13-07-2015 Kaapstad

Vanochtend is behoorlijk stressvol voor mij. Ton maakt zich uiteraard nergens druk over. Om half 6 gaat de wekker. Ik heb slecht geslapen. De kies speelde vannacht weer op en ik hoor van allerlei vreemde geluiden. Net of er iemand op ons terras liep.
Dan blijkt de auto helemaal dichtgevroren te zijn. Iets waarvoor ik Ton diverse keren gewaarschuwd heb, om de auto onder de carport te parkeren, een werkje van 2 minuten. Nee hoor, dat was niet nodig.
Dus 15 minuten later is de auto eindelijk ontdooit met de verwarming en de blower op maximale stand. We kunnen eindelijk in het pikkedonker vertrekken. Het onverharde pad lijkt eindeloos lang. Alles lijkt trouwens eindeloos lang, ik ben bang voor welk oponthoud dan ook. Aanvankelijk zou de vlucht namelijk 3 uur later zijn, maar is op het laatste moment vervroegd. De route is wel mooi met de opkomende zon. De hemel kleurt helemaal roze. In het dal hangen enorme mistflarden, erg mooi om te zien, maar niet als je er doorheen rijdt en dat is onvermijdelijk. Dan komt de zon op. Die schijnt onverbiddelijk pal in onze ogen. Dit levert ook gevaarlijke situaties op, waarbij je af en toe helemaal verblind bent. Gelukkig geen files bij Durban. Op de valreep vinden we nog een tank en dan op naar Bidvest, de autoverhuurder. We laten de kras zien, maar ze gaan er heel soepeltjes mee om. We moeten een formulier invullen waarin vermeld staat dat wij het niet zelf gedaan hebben en we kunnen gaan. Ook bij de incheckbalies is het niet druk. Dus uiteindelijk hebben we nog ruim de tijd en kan de stress langzaam zakken. Dat leverde weer een: zie je wel? van Ton op. Een flinke kop cappuccino en een sandwich helpen daar ook aan mee. Onze brunch van vandaag.
We vliegen precies op tijd met Mango airlines, de Afrikaanse Ryanair. Dat wil zeggen als sardientjes in een blikje. Gelukkig is de vliegtijd maar 2 uur.
Als we aangekomen zijn, de bagage en de auto hebben gaan we richting Maartens Guesthouse. De weg is goed te doen, eerste stuk snelweg, daarna door het drukke centrum maar wel alsmaar rechtdoor. Maarten heeft zijn guesthouse aan het einde van een steile weg tegen Signal Hill aan. We worden hartelijk ontvangen en aangezien hij ook al gehoord heeft wat ons overkomen is met ons pasje, (weet heel Zuid-afrika het al soms) krijgen we de allermooiste kamer met een groot balkon met zeezicht, om het een beetje goed te maken. Zoals ik het nu kan overzien is er maar een nadeel en dat zijn de bouwwerkzaamheden naast de deur, wat een takkeherrie. Zeker in vergelijking met Drakensbergen de afgelopen dagen. Zoals je uit de naam al kunt concluderen, is Maarten een Nederlander. Een rasechte Tilburger. Lekker Nederlands babbelen dus.
Op zijn aanrader eten we bij La Perla, op loopafstand, aan de oceaan. Wel weer steil naar beneden. Het eten is superlekker hier. Ook weer duurder hier, maar het schijnt een betere Italiaan te zijn en dan is 36 euro voor 2 voorgerechten, 2 hoofdgerechten en 2 drankjes nog niet veel. De zon zakt in de zee terwijl wij zitten te eten en de lucht kleurt prachtig roze, zo mooi!!! Kwijl kwijl.

image

 

 

 

 

 

 

De terugweg is zweterig. Het is namelijk 26 graden vandaag in Kaapstad terwijl het hartje winter is.

 

14-07-2016 Kaapstad

Kaapstad is omgeven door een dichte mist als we vanochtend wakker worden. Oh jee, hopelijk blijft dat niet zo, anders wordt het weinig zien vandaag. Ook Maarten heeft weer een heerlijk ontbijtje en na het ontbijt krijgen we een uitgebreide uitleg over de to do’s en not to do’s. Nu nog even wachten of de zon door gaat breken. In ieder geval gaan we met de hop on hop off bus mee. De zon breekt gelukkig al door zodra we bij de bus zijn. Onze eerste stop is V&A Waterfront. Lijkt sterk op Fishermans Wharf in San Francisco inclusief zeehonden. Prachtig uitzicht vanaf hier op de tafelberg. Mooie winkelcentra, gewoon relaxed om te flaneren hier. De lucht is wel strakblauw nu en ik zie de bus staan. Is dit niet een unieke kans om als een speer naar de Tafelberg te gaan? We spurten (op onze manier) naar de bus, komen langs Bo-Kaap (dat bewaren we voor morgen) en opeens staan we dan aan de voet van de beroemde Tafelberg. Heel handig, de kaartjes kun je al in de bus kopen, en dat bespaart ons een ellenlange rij. Wij passeren dus gniffelend de rij en kunnen meteen met de eerstvolgende cabine naar boven. Die cabine draait om zijn as tijdens de korte rit naar boven. En ineens staan we dan boven op de tafelberg. Ongelooflijk dat wij hier echt staan! Het is fabelachtig mooi hier. Het aparte is dat de mist nog gedeeltelijk boven de zee hangt, maar de stad is helemaal helder. Dit uitzicht verandert elk half uur. Lion’s Head lijkt ineens klein. Hout’s Bay dat eerst helder op de foto staat, is na een half uur compleet in de mist verdwenen.

image

 

 

 

 

 

 

De zee is in de mist gehuld, behalve Robben Island. Ik hoop dat de foto’s een beetje gelukt zijn. De enige dieren die hier leven zijn de Dassies, grappige beestjes, soort grote marmotten. We maken een flinke wandeling en blijven maar aan het fotograferen en filmen. Dan is het de hoogste tijd voor koffie. Ton pakt er een muffin bij, ik heb totaal nog geen honger. Ton wil me toch wat laten proeven van zijn worteltjes-muffin en reikt me een stukje aan. Uit het niets is daar een agressieve vogel, die Ton gewoon aanvalt om mijn stukje uit zijn handen te grissen. Jeetje zeg wat een brutaliteit. Ze zitten ook minstens met 6 vogels sterk om ons heen geobsedeerd naar Ton te kijken tot de muffin eindelijk op is.
Dan hebben we alles goed in ons opgenomen en dalen de diepte weer in naar de weg, waar de bus ook alweer klaarstaat. De volgende stop wordt Camps Bay waar een schitterend strand moet zijn. We rijden langs de 12 apostelen naar beneden,19 bergkammen grenzend aan de tafelberg. Niemand weet waarom ze dan de 12 apostelen genoemd worden, maar het zei zo. In Camps Bay is er weinig strand en zee te zien en één van ons of alletwee, we weten het niet meer, krijgt het “excellente” idee om langs de kust naar de volgende bushalte te lopen. Er komt echter geen eind aan de wandeling. Lions Head is ons oriëntatiepunt. Eerst ligt hij ruim voor ons en zodra hij achter ons ligt moeten we er zo’n beetje zijn. We komen er maar niet voorbij. De kust is hier rotsachtig en als er geen mist was geweest, zouden we vast een mooi uitzicht gehad hebben. Nu zien we niet echt veel. Wat hebben we een geluk gehad op de Tafelberg. We upgraden onze ticket voor de bus bij het eindpunt naar 2 dagen. Dat kan en is dan de helft van de dagprijs voor dag 2. Dan strijken we weer bij La Perla neer, ten eerste was het eten er helemaal naar onze zin en ten tweede we hebben geen puf meer om te gaan zoeken. Het smaakt weer overheerlijk vandaag, maar de laatste meters bergopwaarts zijn echt de laatste loodjes van vandaag.
Op ons balkon genieten we van een aparte zonsondergang. Het was een fantastische dag.

15-07-2015 Kaapstad

Vandaag zit er een jong stel aan het ontbijt die ongeveer hetzelfde rondje hebben gemaakt als wij, dus dat wordt een gezellig ontbijtje. Ervaringen uitwisselen over en weer. Ook zij vertrekken zondag weer naar Nederland.
Na het ontbijt hijsen we ons in de regenjassen, want het is zwaarbewolkt en fris. We gaan ons rondje Waterfront afmaken. Ziet er niet zo aangenaam uit als gisteren. Dan maar de shoppingmalls in.Het punt is dat ik zo moe word van dat geslenter en Ton wil na de koffie nog een rondje. Meestal is het andersom😉. We zien nog een paar knapperds van zeehonden liggen.

image

 

 

 

 

 

 

Enfin, de elektronikawinkels die Ton zoekt, zijn nergens te bekennen(gelukkig) dus nu is hij ook zo klaar. We nemen de bus naar Bo-Kaap. Een schilderachtig stukje Kaapstad aan de voet van de Seinheuvel, vroeger ook wel de Maleisische wijk genoemd. Hier wonen de afstammelingen van de slaven die door de Nederlanders en Engelsen ingevoerd werden destijds. Ze kwamen echt niet alleen uit Maleisië, maar ook van Java en andere delen van Afrika. Wat is er nu zo schilderachtig dan.Nou, al de huisjes hebben hele felle kleurtjes: gifgroen, zuurstokroze, citroengeel. Je begrijpt wel dat dit een leuk effect geeft. Na een paar straatjes weet je het natuurlijk wel. Door hun afkomst is hier ook 90% moslim.
We lopen weer terug naar de bushalte door de winkelstraten en ik voel me hier niet echt prettig. Er loopt een zwerfster met ons mee en die geeft het niet snel op. Ik wil hier zo snel mogelijk weg.
Als de blauwe buslijn dan eindelijk komt, krijgt Ton een dip. We besluiten de route te volgen en nergens meer uit te stappen tenzij het weer ineens gigantisch omslaat. Dat gebeurt helaas niet. We passeren sloppenwijken en luxe villawijken. Wat een verschil is hier toch. De een komt bijna om van de honger, de ander weet van gekkigheid niet wat hij met zijn geld moet.
Het laatste deel van de route vanaf Houtsbay, is een schitterende route langs de kust. Waarschijnlijk rijden we die zelf ook nog een keer.
Om 16 uur zijn we bij onze halte. Nog een beetje vroeg om te eten. Dan maar de berg op lopen en vanavond zien we wel weer.
Dat we eerst naar het guesthouse zijn gegaan, betekent dat we weer in het donker moeten gaan eten. We gaan eten in Regent Road bij de Griek. Een drukke straat met een groot winkelcentrum. Als we er bijna zijn loopt er een idiote mafkees rond en terwijl we staan te wachten voor het rode licht, gebaart het vrouwtje, voor wie het groen is, vanuit de auto dat we maar snel over moeten steken. Zij wacht wel. Heel attent hoor. Het Grieks smaakt lekker en we worden bediend door een hele aardige jongen. Het is weer spotgoedkoop.
Als we teruglopen is de idioot er nog steeds. Gelukkig lopen er veel mensen op straat maar ik ga nu toch echt snelwandelen hoor. Volgens Ton is de man ladderzat. Ik ben in ieder geval blij als we de hoek om gaan en de man uit beeld en uit mijn gehoor is. Ik ben ook blij als we voor de tweede keer vandaag de top van de Avenue Normandie bereikt hebben

16-07-2016 Kaap de Goede Hoop

Weer een prachtige dag gehad vandaag. Het is gelukkig weer zonnig vandaag. We boffen met het weer hier. Via Chapman’s Peak, een adembenemende route pal langs de kust, waar je bij elke bocht een ander mooi uitzicht hebt, rijden via Noordhoek, Kommetjie, Scarborough naar Table Mountain National Park. Vreemd dat dit ook Table Mountain heet, het is wel plat in het park, misschien daarom. We maken kennis met een nieuw dier op onze reis: de struisvogel. Ook leuk om die langs de weg te zien. En ze doet geen stap opzij als wij vlak voor haar stoppen om haar te begroeten. Overal staan waarschuwingsborden voor de Baboens ofwel bavianen. Het schijnen geen lieverdjes te zijn. Dus ik houd de rits van mijn tas voor de zekerheid maar dicht.
Vanaf de parkeerplaats kun je naar boven lopen, en wij nemen, lui als we zijn, de kabelbaan naar boven. Het uitzicht boven is natuurlijk wel fantastisch. Daarna kunnen we alsnog klimmen naar de vuurtoren. Erg winderig en fris is het daar. Dus we blijven niet echt heel lang. Kijk, we lopen dan wel weer naar beneden, zo zijn we dan ook wel weer. Dan wordt het tijd voor koffie met een muffin. Een beetje argwanend om me heen kijkend eet ik die op. Maar de bavianen zijn vandaag nergens te bekennen.
Waar is dan toch dat bord waar iedereen bij op de foto staat? We hebben geen idee. We rijden speciaal nog langs het infocenter, geen bord te bekennen. Nou dan maar geen foto, als jullie ons niet geloven, jammer dan, wij weten wel beter!!
Dan vervolgen we de schitterende kustweg weer, op zoek naar de pinguins. Maarten heeft ons verteld hoe we entree kunnen omzeilen. Via een ander strandje zijn ze ook te zien zegt hij. We zien er echter maar twee, ik wil er meer zien. Dan toch maar entree betalen. We krijgen waar voor ons geld. We zien er ontzettend veel. Sommige komen zwemmend vanaf de zee aan, de meeste liggen voor pampus op het strand, een aantal zijn nestjes aan het bouwen in de bosjes en waggelen op en neer met takjes. Erg grappig. En een mooie omgeving, ik ga er bijna van kwijlen.

image

 

 

 

 

 

We willen ook nog naar de leuke vissersdorpjes Kalkbay en Muizenberg. Maarten waarschuwde ons dat ze er al 12 jaar met de weg bezig zijn en er altijd opstoppingen zijn. Nou dat klopt als een bus, daar hebben we niet zo’n zin in, dus we draaien om en gaan weer via Noordhoek en de Chapman peak terug. Geen straf overigens. We eten in Camps bay bij Zenzero langs de boulevard, het smaakt prima. Terwijl ik over de zee tuur, weet ik bijna zeker dat ik walvissen zie en Ton ook. Het water spat elke keer enorm omhoog. Als een idioot zoek ik in mijn tas (waar ik nooit iets in kan vinden) naar de verrekijker. Waarschijnlijk lagen er ergens rotsblokken in de zee, waar de golven tegen aanbeuken, maar het waren geen walvissen helaas.
Als we bij de Lodge zijn, zoek ik mijn camera. Nergens te vinden. Misschien nog in de auto dan? Nee ook niet. Hoe kan dat nu? We zoeken met zijn 2en. Ton doorzoekt de auto en mijn tas nog een keer, geen camera. Dan het restaurant maar bellen, ik weet echt niet meer hoe dat heet. Op tripadvisor zoeken dan maar. Ja, volgens mij was het Zenzero, ik herken de foto’s en waag er een telefoontje aan. En ja hoor, de ober heeft het gevonden, ik herinner me jullie nog zegt hij,en hij noemt alles op wat we gegeten hebben. We gaan onmiddellijk de auto in om mijn kostbare bezit op te halen. De ober krijgt een vindersloon en heeft de avond van zijn leven.

17-07-2016 Hermanus

Vandaag hebben we nog een volledige dag want we vliegen pas om 22.55 uur.
Na afscheid genomen te hebben van Maarten en de andere gasten vertrekken we richting Hermanus. Alweer via een prachtige route. Het eerste stuk niet, dan moeten we Kaapstad uit zien te komen en dat lukt ook prima op een zondagochtend.
Bij Somerseth begint zo’n beetje de route van 70 km, bijna geheel pal langs de kust met de mooiste vergezichten. Je wilt bij elke bocht welstoppen , maar dat lukt helaas niet altijd. Bij Betty’s Bay zijn er weer pinguins te zien, maar die hebben we gisteren al genoeg gezien. We rijden dus stug door naar Hermanus, een flinke rit. Als we er eindelijk zijn is er uiteraard geen walvis te bekennen, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet amuseren. Het is een zeer aangename plek om te verblijven. Wel erg Westers. We zoeken een leuk terras en trakteren onszelf op een grote cappuccino met cake erbij. Daarna gaan we een wandeling langs de schitterende kust maken, ondertussen de zee afspeurend, maar helaas. Het zou toch de slagroom op de cake zijn als we er nu een paar zagen, één is al genoeg. Dan ziet Ton in de verte iets, ik pak mijn verrekijker erbij en ja hoor, heel in de verte zie ik telkens een walvis boven komen en weer onder gaan. Maar zo ver weg dat het met het blote ook nauwelijks te zien is. Hier moeten we het mee doen.
Rond half 5 rijden we via dezelfde mooie weg weer terug, onderweg nog een stop. We zien voor de laatste keer de Afrikaanse zon ondergaan. Daarna nog 2 files en rond 7 uur komen we op de luchthaven aan. Nergens een tank te bekennen, dus we leveren de auto zonder benzine in. Dat wordt wel verrekend via de creditcard.
Als we richting luchthaven lopen, komt de man van de autoverhuur ons hollend achterna. Je raadt het nooit. We hadden de filmcamera in de auto laten liggen. Hoe dom kun je zijn om zoiets 2 dagen achter elkaar te doen. Dit is niet de gewone gang van zaken bij ons hoor, al zou je dat haast wel denken. Dat kost ons weer een fooi en terecht natuurlijk. De goede man verdient het voor 100%.
Op de luchthaven begint het lange wachten. En daarna nog 11,5 uur vliegen. Wat zal ik blij zijn als we morgen op Schiphol landen veilig en wel.
We hebben in ieder geval 16 volle dagen genoten van een zeer mooie en afwissende reis in Zuid-Afrika.
Bedankt voor al jullie leuke reacties.

37 gedachten over “Op Safari in Zuid-Afrika

  1. Ine visker

    Oh wat balen zeg! Inderdaad geen leuk begin. Heel snel vergeten dus. Om dat nijlpaard moesten we wel lachen hoor. Je wilde toch wilde dieren zien. Je wordt op je wenken bedient, haha!
    Nee zonder gekheid, lekker genieten!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      De Hippo heeft zich niet laten zien. Hopelijk zien we morgen wel het een en ander aan wilde dieren

      Reageren
  2. Marianne

    Hoi Ine,

    Een goed begin is het halve werk! Maar wel balen van dat “pinnen”
    Nu maar hopen dat het voor de rest probleemloos verloopt.
    En dan die honden ook al niks voor mij en we hebben ze zelf altijd gehad! Maar van die
    blaffers moet er niet aan denken!Nu op naar de wildernis…veel plezier!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Nou die honden waren heel lief, maar als er van die grote honden achter een poort staan te blaffen, lijkt het heel wat.
      Vandaag weer spannend wat ons allemaal te wachten staat

      Reageren
  3. Melanie

    Wat een avonturen al beleefd de eerste dagen! Klinkt geweldig om op safari te gaan en al die dieren te zien, ben benieuwd naar jullie foto’s!

    Geniet er nog van, dat gaat zeker wel lukken als ik dat zo hoor 🙂

    Reageren
  4. Ine visker

    Krijg toch een licht jaloers gevoel over me als ik dit allemaal lees. Wat zullen jullie genieten!
    Je zet het ook wel heel mooi op “papier” Ine. Je krijgt bijna het gevoel of je er bij bent.
    Maak maar heel mooie foto’s want ik ga er nooit komen

    Melanie en Tim jullie kunnen vast voorgenieten zo he.!

    Reageren
      1. Ine

        Inderdaad, bij jullie moet straks toch alles vlekkeloos verlopen. En dat hoop ik ook.

      2. ine Bericht auteur

        Ik schrijf nog meer tips voor jullie op als we ergens tegen aan lopen.

  5. Margaret

    Na een wat minder begin nu toch volop genieten voor jullie. Wat mooi die safari en wat een hoop wildlife hebben Jullie al gezien. Nog een hele mooie vakantie verder. Geniet ervan!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Komt goed, het kan al bijna niet meer stuk, alhoewel we vandaag weer een issue hadden.

      Reageren
  6. Henny

    Hoi Ton en Ine.
    wat een avonturen allemaal al beleeft. Inderdaad heel leuk geschreven.
    Dat zal zeker genieten zijn, zeker zoals jullie verwend worden in de lodges.
    Ben benieuwd naar jullie volgende avonturen. Geniet er nog van.

    Reageren
  7. Marianne

    Mooi dat jullie zoveel dieren in ’t echt zien,en jullie zijn er nog maar zo kort!
    En ontzettend gastvrije mensen daar!
    Probleem twee is de schade aan de auto,dat zijn toch altijd vervelende zaken:kan erover
    meepraten.Nou hoop dat probleem 3 zich niet aandient.Maar geniet er maar goed van dat
    vergoedt heel veel!
    En ben benieuwd naar de foto’s!!
    Groet van hier,nog steeds regen.

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      De schade zal meevallen, heb de reisorganisatie ingeligd. We zijn all risk verzekerd dus alleen administratiekosten waarschijnlijk

      Reageren
  8. Ine

    Hoi Ine en Ton,

    Leuk hoor om jullie zo dagelijks te volgen. Het verbaasd me echter wel dat jij de puf hebt om al die verhalen op te schrijven. Achteraf weet je het natuurlijk allemaal niet meer maar toch.
    Als ik hier een neushoorn tegen zou komen met zijn kont naar me toe dan zou ik ook geen camera pakken hoor. Haha, jullie zijn al verwend!!
    Groetjes van ons.

    Reageren
  9. Jurri

    Wat een belevenis! Mijn complimenten voor het verslag. Tijdens het lezen zie je de dieren voor je. Geweldig. Maar ik lees ook dierennamen waar ik nog nooit van gehoord heb.
    Dat wordt later genieten van de foto’s.
    Nog veel plezier

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Dank je Jurri, ik hoop dat jullie ook een hele fijne vakantie gehad hebben. Die dierennamen had ik uit een boek dat we geleend hadden, wist ik zo ook niet hoor

      Reageren
  10. Jacqueline Sweers

    Ik heb het afgelopen weekend alle verhalen tot nu toe aan één stuk door gelezen,heerlijk gewoon.
    Door de leuke en gedetailleerde manier van schrijven krijg ik echt een beetje het gevoel van ” meereizen”.
    Dat doe je goed Ine!
    Weer een onvergetelijke reis erbij,lijkt me zo….
    En straks de foto’s…….kan haast niet wachten.
    Geniet er nog eventjes van samen,groetjes Jacqueline.

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Dank je wel hoor . Ik heb wel een aantal mooie foto’s ja.
      En zeker een onvergetelijke reis ja.

      Reageren
  11. Marianne

    Een onvergetelijke reis!(in een boel opzichten ook).Jee Ine dat je nu net
    weer een opspelende kies moet hebben! Gelukkig hebben jullie veel te zien en
    inderdaad schrijven doe je er heel goed over!
    Benieuwd naar wat er volgt…
    Groet en plezier erbij!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Ja Marianne, we zijn weer op vakantie en voor of in de vakantie heb ik vaak prijs wat mijn gebit betreft.
      Morgen naar ons laatste adres alweer.

      Reageren
  12. Ine

    Wat een reis zeg! Echt geweldig. Ik kan me voorstellen dat je eigenlijk 6 weken daar moet zijn.
    Jullie hebben toch nog ongeveer een week hé.
    Goede vlucht morgen. Hopelijk hebben jullie goed weer en kun je de tafelberg op met een strak blauwe lucht!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Was het maar waar. Zondagavond vliegen we weer terug. Maandag weer thuis dus nog 4 dagen Kaapstad.
      Ik hoop ook dat we de tafelberg op kunnen, lijkt me prachtig.

      Reageren
  13. Marianne

    Ine,

    Kan me precies voorstellen hoe eea ging,wat Ton en Herman betreft:die hebben hetzelfde:alles zal
    rech kom!En wij maar in de stress of het wel rech zal komen!!
    Dat is wel wat vervelend die herrie naast je deur,zeker vergeleken met het gebied waar jullie
    vandaan komen! Nu maar hopen dat ze niet al te vroeg met hun werk beginnen! Misschien veel weg zijn
    om van alles te zien /doen.Sterkte met de kies.
    Gegroet

    Reageren
  14. ine Bericht auteur

    Marianne, Ze zijn nog niet begonnen met de bouwwerkzaamheden op het moment. Was inderdaad een flinke overgang van complete stilte naar de herrie van een grote stad.
    De penicilline lijkt zijn werk te gaan doen, kiespijn is minder nu.

    Reageren
  15. Ine

    Wat fijn dat jullie de Tafelberg op konden met mooi weer. Heeft mijn duimen toch geholpen.
    Geniet nog lekker van de laatste dagen. Groetjes!

    Reageren
  16. Henny

    Wat een mooie reis weer. Veel meegemaakt en veel gezien. Zo aan de foto’s te zien, heel veel mooie uitzichten.
    Dat wordt weer een heel mooi fotoboek met mooie herinneringen.
    Ben benieuwd naar jullie verhalen.
    ik wens jullie een hele goede reis terug zondag. En geniet er nog van de laatste twee dagen.

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Dat gaan we zeker doen, vandaag al een geweldige dag gehad.
      Waar we morgen weer belanden, weten we nog niet.
      Tot snel.

      Reageren
  17. Marianne

    Goede terugreis !
    En zie nu steeds kleine foto’s bij de
    tekst verschijnen:alvast een leuk voorproefje!
    groetjes

    Reageren

Laat een antwoord achter aan Ine visker Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.