Fietsen langs de Moezel 2017

april 2017

img_0230

Sinds we E-bikes hebben, is fietsen een belangrijke bezigheid geworden in onze vrije tijd. Als het een beetje weer is, rijden we mooie routes in de omgeving. Nu willen we onze blik gaan verruimen en een keer gaan fietsen in het mooie moezelland. Het is inmiddels 40 jaar geleden dat we er geweest zijn. Hopelijk werkt het weer een beetje mee, anders zou het nog kunnen dat deze vakantie geannuleerd wordt, want fietsen in de regen is niet fijn.

De eerste 3 nachten verblijven we romantische stadje Traben Trarbach in Penthouse in Palais Mosel.

img_0228

 

 

 

 

 

 

De volgende 3  nachten logeren we in Ferienwohnung Lastro in het toeristische Cochem.

img_0229

 

 

 

 

 

We hopen flink wat kilometers te maken over de Moselradweg en ondertussen mooie stadjes te bekijken.

wordt vervolgd….

Zaterdag 1 april

Nee, geen grap. We gaan echt naar de moezel vandaag. In 3 uurtjes rijden we erheen. Onderweg in de mooie Ardennen regent het weer eens flink. Na de Ardennen klaart het al snel op en opeens rijden we dan langs de lieflijke moezel met schattige dorpjes langs de oever. Mijn plan is om vandaag eerst naar Trier te gaan en daarna naar het appartement. Ton vindt het helaas geen goed idee om een volgepakte auto ergens neer te zetten, dus dag Trier, mijn plannetje valt al in duigen.
Traben Trarbach is ook een heel gezellig plaatsje en het appartement is snel gevonden, 2 supermarkten en een bakkerij voor de deur, wel zo handig. Vanaf 2 uur kunnen we de sleutel pas ontvangen, dus we gaan eerst ergens koffie drinken in een Conditorei. Bij het zien van de overheerlijke taarten in de vitrine, loopt het water uit je mond, maar we kunnen het (nog) weerstaan en bestellen een kop overheerlijke goulashsoep als lunch. Dat gaat er wel in.
Uiteraard is Ton weer een belangrijke stekker om zijn telefoon op te laden vergeten en we moeten op zoek naar een nieuwe. Die hebben ze niet in dit kleine dorpje, hij heeft zijn hoop als laatste op de Aldi gevestigd, maar ik weet al 100% zeker dat ze hem daar ook niet hebben en dat klopt uiteraard. Is Aldi niet een supermarkt?
Dan is het twee uur en lopen we drie keer om het appartementen gebouw heen om te kijken waar we dan de sleutel kunnen halen. Niente. We komen in een fietsenkelder, een parkeergarage, maar nergens kan iemand ons helpen. Uiteindelijk komen we een jong stelletje tegen dat ook naar de penthouses gaat en we vragen waar hun de sleutel gehaald hebben. Ergens langs de moezel, de man geeft ons het adres. Het lijkt me verstandiger om even te bellen en ja hoor, het stelletje had gelijk. Ik zei dat het nergens op de reservering staat en behoorlijk verwarrend is, maar volgens mevrouw staat het er wel op. Echt niet!!! De man die ons de sleutel geeft, zegt dat we moeten klagen bij booking.com. Het is hun schuld. Nou ja, we hebben de sleutel en klimmen weer omhoog richting appartement, auto in de parkeergarage en naar boven maar. De binnenkomst in het riante appartement maakt veel goed. Een luxe royale woonkamer, een gigantisch balkon met moezelzicht. Alles zit er op en er aan. Alleen de bedden moet ik zelf opmaken en als ik ergens een hekel aan heb…..is het aan bedden opmaken als je aankomt op je vakantieadres. Maar het is nu eenmaal niet anders, ik moet aan de bak.

We zijn net terug van onze eerste fietstocht van 44 km. We zijn naar Zell gefietst, een bekend wijndorp van de Schwarze Katz wijn. De heenweg ging als een speer. Prachtige fietspaden, super rustig. Je hoort alleen de vogeltjes fluiten en je ziet af en toe een boot langsvaren. Weinig verkeer, weinig fietsers. Wat een verschil met onze fietstochten in Nederland. Oh ja en wat zo prachtig is, overal staan de bomen weelderig in de bloesem. Op de heuvels zie je ze in alle kleuren, vooral wit, maar ook roze en er tussendoor de gele brem. In Zell duiken we op het terras bij de eerste de beste Italiaan. Wie had dat durven hopen, op 1 april buiten eten. De pizza calzone smaakt opperbest. Met een volle maag, tegen de straffe wind terugfietsen gaat ook redelijk, maar dan zijn we toch blij er te zijn.

Zondag 2 april.

Om 8 uur sta ik al in de rij bij het bakkertje en we ontbijten vroeg voor de zondag.
Het is vandaag weer een zonnige dag. ’s Morgens vroeg nog heel erg fris, maar om 10 uur al warm genoeg om een wandeling te maken. Een foto/video wandeling rondom het dorpje. Traben Trarbach is fotogeniek genoeg. Oa een prachtige brugpoort,het keizerlijke postkantoor, raadhuis en nog vele prachtige jugendstil villa’s. En niet te vergeten, de mooie ligging aan de rivier, omgeven door de heuvels.
Dan zie ik een zeer steil bospaadje omhoog gaan, dat een enorme aantrekkingskracht op mij uitoefent. Het gaat naar een oude ruïne. Zullen we? Durven we het aan? We zien wel tot waar we komen. Het steile pad gaat op gegeven moment over in vermoeiende lange trappen. Dan komen we met een behoorlijke hartslag aan bij de ruïne van Grevenburg. Natuurlijk is het uitzicht hier fantastisch. Vroeger woonden hier de graven van Sponheim, nu rest er alleen nog de voorgevel van het Kommandantenhaus. Er staat een schattig Hans en Grietje huisje achter de ruïne met een leuk terrasje. Uiteraard hadden wij op deze onvoorbereide wandeling geen water bij ons, dus we nemen plaats en bestellen een heerlijk en koel glas fris. Er liggen ook nog overblijfselen van kasematten en een kanon.
De terugweg is simpel maar wel zwaar voor de knieen. Met trillende benen zijn we om 12 uur weer bij het appartement. We installeren ons even op het terras in het zonnetje.

Om half 2 voelen we ons wel weer fit genoeg om de fietsen uit de garage te halen en richting Bernkastel-Kues te rijden. Onderweg nog ergens een stop omdat Ton zijn nieuwe speeltje uit wil proberen: een drone. Ik installeer me op een bankje en laat het maar over me heen komen. Het lijkt net een grote hommel die boven je hoofd aan het zoemen is. Na een half uurtje opnamen gemaakt te hebben, kunnen we weer verder. En om 3 uur arriveren we dan in het zeer toeristische stadje. Hoezo druk? Ik ben blij dat we met de fiets zijn, want de auto’s krioelen om elkaar heen om de laatste parkeerplaats te bemachtigen. Het stadje is wel schitterend met al die leuke vakwerkhuisjes en gezellig ook. We nemen een lekkere ijsco en terwijl we die verorberen, bewonderen we het prachtige marktplein. Dan nog even 25 km terug. Met onderweg alweer een stop voor drone opnamen, redden we dat conditioneel prima, alleen onze zitvlakken vinden al dat gefiets niet zo leuk en laten dat merken ook. Eenmaal weer in Traben Trarbach vinden we nog een terras met de laatste zonnestralen van deze dag en we besluiten alletwee dat we voor een schnitzel gaan. Die zijn helaas uitverkocht. Wat is dat nu? Dan wordt het maar een Strammer max met salade.
Smaakt ook prima, alleen we vinden de rekening achteraf erg gepeperd voor een simpele omelet. We fietsen vlug naar huis, de zon is onder en het wordt echt fris.
De teller van de gefietste kilometers staat op 94.

3 April Trier

We boffen toch zo enorm met het weer, ook vandaag weer perfect weer. Dit keer gaan we dan echt naar Trier. Om 10 uur rijden we weg. Na ongeveer 1 uurtje rijden, staan we geparkeerd onder het Mercure hotel tegenover de Porta Nigra. Oorspronkelijk was dit de meest noordelijke poort van Trier, gebouwd van lichte zandstenen, die nu zwart uitgeslagen zijn. Een van de best bewaard gebleven stadpoorten uit de oudheid. Bij de ernaast gelegen toeristen-info halen we meteen een stadplattegrond op. Dan lopen we wat gerichter. Van Porta Nigra gaan we richting hauptmarkt. Een van de mooiste stadspleinen van de Eifel.Tussendoor wippen we nog even de Saturn binnen, de Duitse mediamarkt, want Ton is weer eens een essentiële stekker vergeten om zijn gsm op te laden en hij wil een groter geheugenkaartje voor zijn speeltje, de hommel. Vanaf de hauptmarkt komen we op een ander prachtig plein, de Domfreihof, waaraan de dom van Trier gelegen is. We bekijken de dom ook van binnen, die is mooi, maar we hebben wel eens mooiere gezien. Dan wordt het tijd voor lunch.
Er zit een gezellig binnenplaatsje aan het plein en hier strijken we neer. De Domherrensuppe is goed gevuld en smaakt erg goed. Ze zijn hier wel royaal met het zout, ik heb de rest van de dag flinke dorst. Terwijl we op de soep wachten, bestuderen we de kaart en zien nog een mooi stukje. Achter de Konstatintin Basiliek is een leuk parkje met alweer een mooi paleis met een weelderige voorgevel. Aan het einde van het parkje zijn de Kaiserthermen. Er is ook nog ergens een oude Romeinse brug en Ton vindt dat we die ook gezien moeten hebben voor we Trier verlaten. Achteraf blijkt het een deceptie. De brug is lang niet zo mooi als die we vorig jaar in Salamanca gezien hebben en was de omweg van 2,5 km niet waard. Moe in de benen komen we weer terug bij de auto. Trier is zeker wel de moeite waard. Thuis is het tijd voor het terras en een onvervalste deutsche streusel. Toen we in onze verkeringstijd voor de 1e keer kampeerden aan de Sauer, op de grens van Duitsland en Luxemburg was deze lekkernij bijna elke ochtend ons ontbijt en wat zie ik vanochtend liggen bij de bakker?? Juist ja, een pudding gevulde streusel. Dat smaakt als vanouds. Nostalgie!

Om half 5 stappen we weer op het fietsje want er moeten nog drone opnamen van het stadje gemaakt worden. Ik eis dat er wel een bankje moet zijn. Ik geniet dan wel mee vanaf het bankje. Er worden vanaf 2 kanten vanaf de brug opnames gemaakt en daarna zoeken we een restaurantje. Dat valt weer niet mee. Er is veel dicht op maandag. We vinden nog een pizzeria, waar we overigens niet bepaald een “warm” welkom krijgen. Ik kan niet zeggen dat de mensen hier overlopen van vriendelijkheid en het seizoen moet nog beginnen. Was gisteren al zo en nu weer. Een personeelslid zit te eten en de ander is met zijn telefoon aan het spelen en er kan amper goedendag af. Ik speel al met de gedachten om mijn biezen te pakken, als er beweging in de tent komt. Het eten smaakt redelijk, maar meer was het ook niet.
De dag is weer voorbij gevlogen helaas.
Morgen moeten we helaas dit mooie penthouse verlaten. Het is ons hier enorm goed bevallen.

4 April. Naar Cochem

We doen het vanochtend op het gemakje. We hoeven er pas om 11 uur uit en kunnen vanaf 12 uur in Cochem terecht. Komt perfect uit. Met weemoed nemen we afscheid van ons penthouse. Beter kan echt niet. De route naar Cochem langs de moezel is erg mooi. Ik zie al een leuke bezienswaardigheid om naar toe te fietsen.
Om 12 uur zijn we er en begint het gezoek weer. De navigatie zegt dat we rechts moeten zijn. In de moezel zeker, dat is het enige wat rechts ligt. We vinden onze parkeerplaats vrij snel, nr 40. Dan nog ergens een sleutelkastje zoeken, code ingeven en we kunnen naar boven. Alles oogt heel anders. Het gebouw, de entree, de lift, zelfs de mensen die we tegenkomen. Tja wat zal ik zeggen van het appartement. Misschien zijn wij verwende krengen, maar het valt erg tegen. Het belangrijkste is dat het superschoon is. Het krijgt een 9,2 op zoover, maar dan krijgt traben-trarbach een 30 om een idee te geven. Het is piepklein,er passen net twee fauteuils in en een eetkamertafeltje van 80 x 80. Keuken uit het jaar kruik, zonder afwasmachine en weinig serviesgoed, dus dat wordt vaak afwassen. Slaapkamer is oke, maar staat wel in open verbinding met de woonkamer. Je kijkt vanuit je bed tegen de achterkant van de tv. Badkamer ook erg krap en eveneens uit het jaar kruik. Klein balkonnetje met geen zicht op de moezel maar tegen een bergwand, terwijl de foto’s je anders deden geloven. Wel lekker groen dus en veel fluitende vogeltjes.

We hadden het beter andersom kunnen hebben, maar je moet het positief bekijken. Als we naar buiten lopen, kijken we prachtig op het kasteel van Cochem. Het komt vast wel goed.
Ana komt langs na een half uurtje om ons wegwijs te maken, heel aardig vrouwtje.

In de middag fietsen we richting Beilstein. Dat is niet echt ver. Maar wel een bezoekje waard. Een klein schattig dorpje met overblijfselen uit de middeleeuwen. Het marktpleintje is al verschillende keren decor geweest voor films. Boven het stadje uit prijkt de ruïne van Metternich met een ongewone vijfhoekige wachttoren. Na een ronde te voet door het dorpje en een steile klim naar de ruïne, hebben we wel een terrasje verdiend vinden we. Het wordt een cappuccino en een versgebakken wafel met warme kersen, jam jam. Daarna fietsen we door naar Senheim. Hier hebben we 40’jaar geleden gelogeerd bij Elfie. Ik weet nog precies in welke straat het was, maar het kleine pensionnetje kunnen we nergens vinden, jammer. Inmiddels is de middag alweer zo ver gevorderd dat we maar terugfietsen. Het is een prachtige route weer, midden tussen de rose en witte bloesembomen, zo mooi!
Tegen de tijd dat we weer in Cochem zijn, is het al zowat etenstijd. Na de teleurstellingen van de afgelopen dagen wat restaurants betreft, raadpleeg ik tripadvisor nog even. Het wordt Dazert, aan de moezelpromenade. Heel gezellig met een buitenbar, maar wij gaan binnen zitten. Helemaal alleen met zijn 2en zitten we in het restaurant. Maar dat doet niets af aan de smaak. Het is te merken dat dit een beter restaurant is. We smullen heerlijk. Daarna nog een rondje Cochem. In elk restaurant zit maar één stelletje geloof ik. Er zijn er ook veel gesloten. Het toeristische Cochem oogt een beetje uitgestorven. Het seizoen is duidelijk nog niet begonnen.
We wandelen langs de moezel terug naar ons kotje.

5 april

Ach, het appartementje begint best te wennen. De overgang was gewoon te groot. En Ana heeft zo haar best gedaan om het gezellig te maken, dat het bijna genant is dat ik ga klagen.
We hebben het uiteindelijk ook warm gekregen.
Ik moet nu ’s morgens heel wat verder lopen voor de broodjes, maar dat is wel gezellig zo’n ochtendwandelingetje. Dat is altijd mijn ding in de vakantie.
We gaan eerst weer wat drone-opnames maken aan de overkant van de moezel. Nu is het licht nog mooi en de hemel blauw. Het is alweer heerlijk weer namelijk. Ietsje frisser misschien maar beslist goed fietsweer. Dus na de opnames fietsen we richting Koblenz. De natuur is hier wel mooi, maar het pad ligt het eerste stuk pal langs de weg, alleen door een witte streep gescheiden en als je ziet hoe hard de auto’s hier langs scheuren, dan snap je dat ik me niet echt safe voel. Gelukkig is dat probleem enkele kilometers verder opgelost. We rijden nog steeds langs een drukke weg helaas, maar iets veiliger. Ergens langs het fietspad is iemand aan het snoeien en al het afval ligt op het fietspad. We moeten er overheen fietsen. Ton krijgt een takje tussen zijn voorspatbord en dat breekt af. Vorige jaar op de Veluwe ook al en nu weer. Gelukkig blijft het nog een beetje hangen en is verder fietsen goed mogelijk.Na 20 km zien we een hotel restaurant en het is tijd voor koffie. Iedereen binnen zit al te eten en warempel, het is alweer half één, dus bestellen wij ook maar meteen een Strammer Max. Die smaakt veel beter als die in Traben Trarbach afgelopen zondag, is veel goedkoper en er zit veel meer bij. Als onze buikjes gevuld zijn, buigen we ons over de fietskaart. We willen nog verder naar Alken en daar de brug oversteken. Maar halverwege de route naar Alken is Ton zijn accu half leeg en we besluiten geen risico’s te nemen en terug te gaan. Want zonder accu fietsen op een elektrische fiets, voelt als fietsen met de rem erop. Ook dat heeft Ton vorig jaar op de Veluwe ervaren.
Ik wil wel niet meer langs die drukke weg en weer bekijken we de kaart of we ook via de andere kant terug kunnen. Dat is mogelijk via een gedeeltelijk onverhard pad. We wagen het erop. Het blijkt een succes, een prachtige route over een bospad in een natuurgebied pal langs de moezel. Geen autoverkeer, alleen af en toe een voetganger of medefietser. Het pad is wel 7,5 km lang en als het weer overgaat in de verharde weg, staan er pal langs de moezel een aantal bankjes. Hier gaan we even genieten van het uitzicht op het plaatsje Klotten aan de overkant en de mooie natuur er om heen. Even later zijn alle bankjes bezet door de fietsers en wandelaars die we onderweg gepasseerd zijn.
Weer bijna 50 km erbij. Gisteren hadden we 44 op de teller.

’s avonds gaan we met de fiets naar het stadje. Niet dat het zo ver is, maar ik loop liever daar wat rond.
Ik geloof dat we wel drie keer rondlopen voor we een restaurantje hebben. We zitten al geinstalleerd in de Bistro am Markt, als de vrouw zegt dat de keuken om 5 uur al dicht was. Had ze dat niet eerder kunnen zeggen ipv een spelletje te spelen op haar laptop.
Eindelijk vinden we aan de Moselpromenade een heel gezellig iets, waar ook veel mensen zitten. Het smaakt ook nog heerlijk en een zeer vriendelijk meisje in de bediening. We hebben al besloten hier morgen weer te gaan.
Waarschijnlijk is het morgen te fris om te fietsen. Ze voorspellen droog maar met 8 graden. Dus ik ga maar eens op zoek naar een mogelijk alternatief.

6 April Monreal en Mayen

Vandaag wijken we vanwege de lage temperatuur uit naar de auto. Onderweg halen de zelfs een minimum temperatuurw van 3,5 graad. Wat een verschil met de 20 van een paar dagen terug. Ik heb gisteren een mooi plaatsje gevonden op een half uurtje rijden van Cochem: Monreal. Het is een snoepje van een plaatsje met rood-witte vakwerkhuisjes, schots en scheef aan elkaar gebouwd. Midden door het plaatsje stroomt een lieflijk beekje, de Elz. Zo jammer dat het grauw en grijs is. Natuurlijk is dit kleine plaatsje zo bekeken, dus rijden we verder naar een iets grotere plaats: Mayen. Gewoon een beetje shoppen en wat sightseeing. Mayen is niet echt een topbezienswaardigheid maar wel aardig voor weer een uurtje of wat. Kopje koffie mag natuurlijk niet ontbreken.
Onderweg terug naar Cochem stijgt de temperatuur zowaar naar 11 en het zonnetje probeert door te komen.

’s Middags klaart het wonderbaarlijk op en we gaan het fietsje weer op. Voor de laatste keer, snik. Wat ons betreft krijgt zo’n vakantie zeker een vervolg, het is goed bevallen. We hebben gedeeltelijk dezelfde route als dinsdag, want je kunt aan zo’n rivier maar 2 kanten op, links of rechts. We gaan dus voor de tweede keer naar rechts, maar de afwisseling is dat we dit keer aan de andere kant van de rivier fietsen. Het is weer heerlijk in het zonnetje en de route is prachtig. De terugweg is met ietsje meer tegenwind en gedeeltelijk schaduw, dus wat frisser ook. We hebben er toch weer 37 bij. In totaal hebben we nu 225 km opzitten. Dat is mooi voor onze eerste fietsvakantie.

We eten weer bij de Cochemer Weinstube. Het is er koud binnen, we eten met jas aan, evenals de andere gasten. We zijn eigenlijk knettergek, maar hebben geen zin om weer heel Cochem af te zoeken naar een restaurant.
Onze vakantie begon zomers maar eindigt winters. De zon schijnt nog steeds,maar het is winters koud.

6 gedachten over “Fietsen langs de Moezel 2017

  1. Marianne

    Ha Ine,
    Zie jullie voorjaar???bestemming staan:iets heel anders!
    Heb geregeld gekeken en nu wordt dat beloond!
    Leuk,maar inderdaad moet het weer wel meezitten:dus nu nog niet.
    Ben benieuwd en niet zo heel ver weg.

    Reageren
  2. ine Bericht auteur

    Hoi Marianne,

    Als het weer tegenzit, zou het zo maar weer kunnen veranderen in een last minute stedentrip.
    We wachten maar af.

    Reageren
    1. Hennie Offermans

      Hallo Marianne,

      Ik zie dat jullie langs de Moezel gaan fietsen. Wat leuk. Wij fietsen ook heel veel. We hebben onderandere de Tien meren tocht gefietst in Oostenrijk, deze was prachtig. Deze was wel zwaar, maar we hadden toen nog geen e-bike. We hebben ook om de Bodenzee gefietst en van Rothenburg naar Regensburg en nog diverse andere. Je moet natuurlijk wel het weer mee hebben. Ik vind het heerlijk je ziet zo heel veel.
      Ik hoop dat jullie mooi weer krijgen. Heel veel plezier. Ben benieuwd hoe het jullie is bevallen.
      Groetjes,
      Hennie

      Reageren
  3. Marianne

    Zie dat er een reactie is:proberen maar weer.
    Jullie boffen maar, hier althans zon!
    Ja als je veel steden bezoekt aanvalt het een weer in het niet bij
    het andere, maar toch wel de moeite waard, maar anders.
    Nou genieten de komende dagen!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      hier tot nu toe ook alleen maar zon, fantastisch.
      Vandaag naar Cochem. Ik zie dat het daar 4 graden koeler is als hier.
      Zo vreemd, zo ver is het nl niet. We zullen zien.

      Reageren

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.