Carribean & Midden Amerika cruise 2017

mei 2017

2017 wordt weer een superspannend jaar. Aangezien we 40 jaar getrouwd zijn in december, willen we samen met onze kinderen een speciale reis gaan maken. Na verhitte discussies waar allerlei verschillende bestemmingen naar voren kwamen, zijn we er eindelijk uit. Het wordt een cruise.

We vliegen hiervoor naar Miami, een paar dagen voor aanvang van de Cruise, zodat we nog iets meepikken van de sfeer daar.

Wij vertrekken 3 dagen voor de kids en verblijven na aankomst in Sheraton Miami Airport voor 1 nachtje. De volgende ochtend halen we de huurauto en rijden we naar de Florida Keys. We zullen 2  nachten logeren in Oceans Edge, Key West

Daarna pikken we de kinderen op bij de airport en gaan we naar Miami.

Daar verblijven we 2 nachten in The Langford hotel

img_0220

Na 2 dagen schepen we in op een van de nieuwste cruiseschepen van Norwegian.

img_0218img_0219

Het schip telt maar liefst 20 verdiepingen. We hebben 3 balkonhutten naast elkaar.

Na 2 zeedagen, komen we aan op het eiland St Thomas, een van de Amerikaanse Virgin Islands.

 

Een dagje erna doen we Tortola aan, die deel uitmaakt van de Britse Maagdeneilanden

img_0222

Dan weer een zeedag, waar we ons ongetwijfeld ook prima zullen vermaken.

Vervolgens zullen we aanmeren op de Bahama’s bij het plaatsje Nassau

img_0224

Daarna varen we terug naar Miami, waar we nog een dagje zullen verblijven alvorens terug te vliegen naar Nederland.

Hopelijk kijken we dan terug op een fantastische reis.

29 mei Dusseldorf-Parijs-Miami

Het overnachtingshotel vlakbij Dusseldorf Airport is uitermate goed bevallen. We hebben zo’n Park,Sleep & Fly arragement. De auto staat veilig in de ruime parkeergarage. De kamer blijkt een executive variant te zijn met schitterend uitzicht, op de 15e verdieping, gratis minibar. Het bed is 2 meter breed.

De taxi naar de airport staat de volgende ochtend om 6 uur al klaar en Dusseldorf Airport voldoet weer aan de verwachtingen. Drop off binnen 2 minuten. Bij de douane staan ze onderhand op ons te wachten. Deze airport straalt gewoon rust uit in tegenstelling tot Schiphol. Nu is het natuurlijk nog wel heel erg vroeg. 

Strikt op tijd vertrekt het kleine HOP! Vliegtuig van Air France, waar we heel veel beenruimte hebben en in een vloek en een zucht zijn we in Parijs. Nu weer 3 uur volmaken voor we verder kunnen naar Miami. 

Waarom hebben we in godsnaam geen cruise vanaf Rotterdam geboekt, vraag ik me af na 4 uur vliegen. Ik ben het al helemaal beu, de stoel zit klote, ik krijg pijn in mijn rug en we moeten nog 5 uur.
Air France doet net of het nacht is, de lichten gaan uit en we krijgen ook niets meer te eten. We zijn uitgehongerd aan het eind van de reis. Gelukkig komt er op de valreep nog een snackje. De tweede helft gaat trouwens wel ineens sneller. Precies op tijd landen we in Miami. De rijen bij de douane zijn minimaal en zeer acceptabel, ook de koffers zijn er veel sneller als we op Schiphol gewend zijn. Op naar de hotelshuttle. Daar gaat het natuurlijk mis. Shuttles in alle mogelijke vormen en van alle hotels maar niet van het Sheraton. Na twee telefoontjes en de belofte dat hij echt zo komt, wachten we maar weer geduldig af in de broeierige hitte. Dan zien we hem, maar hij scheurt ons onverbiddelijk voorbij, zit ook mudvol zie ik, dus weer wachten. Bij de volgende ronde, zijn wij de laatste twee die er nog inpassen en hebben andere mensen pech. Het Sheraton is een redelijk hotel, maar niet te vergelijken met de luxe Van de Valk van de afgelopen nacht.
Eerst maar eens goed slapen. Morgen ziet alles er waarschijnlijk heel anders uit.

30 mei Miami- Key West

Na een teleurstellende aankomst in de zweterige hitte van Miami, na een vermoeide vlucht en het lange wachten op een shuttle, ziet de dag er vandaag zeker rooskleuriger uit. Om 3.30 ben ik klaarwakker, nee he? Ton is ook van de partij maar gelukkig slapen we beiden in tot 6.30 en daar zijn we zeer tevreden mee.
Het ontbijt is erg goed met veel vers fruit, verse jus, goede koffie. Ook dat doet wonderen. We nestelen ons in de heerlijke stoelen van de hoteltuin met zwembad,aan het water met aan de overkant een grote golfbaan en dat bevalt uitermate goed. Zo goed dat we de ereaders gaan halen en besluiten nog even te relaxen hier. We worden hier ook al gewaarschuwd niet op de stenen bij het water te klimmen vanwege de aanwezigheid van alligators en giftige slangen. We zien alleen maar onschuldige vogeltjes. Het is zeker warm, maar er staat nu een heerlijk briesje en daardoor is het goed uit te houden.

Rond de klok van 10 lopen we naar Alamo om de auto te halen. We zijn meteen aan de beurt en voor we het weten zitten we in de auto met de tomtom en rijden de parkeergarage uit. Maar dan….1 uur ellende en gesteggel over en weer. De tomtom kent de wegen niet en wij ook niet. Er wordt nergens aangegeven: Florida keys o.i.d. Alleen South, North etc. We weten ook wel dat we naar het zuiden moeten, maar niet of we South 358 of South 569 moeten hebben en telkens komen we verkeerd uit. Niemand weet hoe maar ineens zitten we toch op de 1 naar de Keys. Dat was even puffen. Het is een eindeloze lange maar schitterende weg. Soms heb je geen idee dat je dwars door de oceaan over een tientallen eilandjes rijdt die via een weg van 166 mile lang met de nodige bruggen met elkaar verbonden zijn. Maar soms heb je prachtige vergezichten en heb je aan twee kanten de smaragdgroene oceaan.
Onderweg maken we een stop bij the Waffles. Dat lijkt ons wel lekker. Waarschijnlijk zijn ze ooit gespecialiseeerd geweest in wafels, blijkt uit de oude foto’s aan de muur, maar nu is het hoofdzakelijk fastfood wat de menukaart biedt. Ze hebben gelukkig ook nog een wafel in de aanbieding en vers sinaasappelsap. Het smaakt prima.
De volgende stop is Robbies in Islamorada, een tip van een kennis. Het is een prachtig plekje waar vele pelikanen en grote vissen (tarpons) vechten om de kleine visjes die je er kunt voeren. De Tarpons zijn echt supergroot, sommige zeker 1.50. Je kunt de vissen zo ook zien, maar achter een touw zwemmen de echte grote. Dan willen ze wel 2 dollar entree en voor nog een 3.70 krijg je er een emmertje vis bij. We vinden het wel amusant en doen het. Dat emmertje is natuurlijk zo leeg, maar Ton geniet van de enorme joekels van vissen die om het eten vechten.Hopelijk is het op de film goed terug te zien.
Dan rijden we in een ruk naar Oceans edge bij Key West. Een geweldig hotel, pas nieuw, in Caribische sfeer gebouwd. Prachtige kamer, helemaal in smaakvol blauw wit ingericht. Het eerste wat ik doe is mijn badpak aan en een duik nemen. Het interesseert me niet eens wat de eventuele temperatuur is, als ik maar afkoel. Maar als ik in het zwembad plons, merk ik dat ik helemaal niet afkoel. Het water is minstens 30 graden, te warm voor mij. Ton heeft er wel oren naar en gaat zich ook omkleden, wat een uniek gebeuren is, maar water van 30 graden dat klinkt als muziek in zijn oren.
Na het zwemmen en douchen besluiten we lekker op het complex te eten in het knusse restaurant. Na het eten nog een kleine wandeling langs het water, een uurtje balkon zitten en dan hebben we het toch weer mooie een hele dag gered zonder echt veel last te hebben van een jetlag.

31 mei Key West

We slapen als roosjes in onze met air conditioning gekoelde kamer. We hebben nauwelijks last van een jetlag. Elke morgen wel even wakker rond 5 uur, maar daarna slapen we probleemloos verder tot een uurtje of 7.
Het ontbijt is uiteraard buiten, we hebben geen idee of het inclusief is of niet maar de prijs staat wel op de reservering: 15 dollar pppn. Als we aan ons tafeltje zitten, krijgen we een menukaart met prijzen waar je niet vrolijk van wordt, hoezo 15 dollar? Het wordt ietsje meer denk ik. De mediumeieren waarom we vragen zijn zo zacht dat het eigeel er snotterig uitloopt als je het doorsnijdt. De rekening bedraagt na afloop 52 dollar. Zo’n duur ontbijt heb ik nog niet eerder gehad geloof ik. En niet zo lekker als het gratis ontbijt in Miami.
We hebben een ontzettend luie dag vandaag. Het is hier zo warm, dat je het niet op kunt brengen iets te ondernemen, dus we nestelen ons op de ligbedden bij een van de 6 zwembadjes. Ereader mee, ipad mee en relaxen maar. Als het te heet wordt, koelen we even af in het water. Die afkoeling is meestal maar van korte duur, maar ach dan dompelen we maar een keer extra.

Rond 4 uur rijden we naar het stadje Key West. Van te voren heb ik al het adres van een parkeergarage ingetoetst en warempel we rijden er probleemloos heen. Ton ziet al meteen een openluchtrestaurant met overkapping en zwembad. Ik vind het er niet zo gezellig uit zien, maar na nog eens 200 meter in de moordende hitte gelopen te hebben, weten we niet hoe snel we in het restaurant moeten komen. Het is niet hoogstaand wat ze bieden, maar ach het voldoet en we hebben er live muziek bij. Daarna proberen we toch de beroemde Duvalstreet te vinden en ook dat lukt . Key West doet erg Caribisch aan. Vele houten huizen met porches, enorme tropische planten. Duvalstreet is gezellig en een en al leven, her en der muziek. We lopen nog even naar Sunset point, ook een soort toeristentrap. Je kunt hier de zonsondergang zien en ondertussen wat eten en drinken, ziet er gezellig uit. Key West is een gezellig stadje en types dat je hier rond ziet lopen. Trouwens in het restaurant liepen gewoon de hanen en kippen binnen om te kijken of er nog wat te bietsen viel en op straat kwam je ze ook overal tegen, heel apart.
Als we weer terug zijn in het hotel weten we niet hoe snel we de badkleding aan moeten doen en weer in het zwembad moeten plonsen, zo bezweet zijn we weer.
Dit keer geeft het echt verkoeling.

Yes morgen komen de kids!!!

1 juni Key West- Miami

Vandaag nog een dagje genieten van de Keys en dan de auto weer inleveren en zien dat we in het hotel komen en de kids opwachten.
Eerst nog even een peperduur ontbijt nuttigen. Daar ga ik toch echt iets van zeggen.
We nemen nog een kop koffie op ons balkon, maken nog een kleine wandeling en dan checken we uit. Na mijn opmerking over het ontbijt, krijgen we 50 dollar korting, goede service. Daar kunnen we straks in Miami toch mooi weer een taxi voor nemen.
Onderweg hebben we een kleine stop op een van de vele bruggen en daarna rijden we naar sombrero beach in Marathon. Als we ons geinstalleerd hebben, begint het ineens te regenen. We maken ons snel uit de voeten en vluchten naar een van de overdekte picknickplaatsen samen met vele andere badgasten. De bui trekt snel over en we settelen ons onder een dikke boom om niet levend te verbranden. Zelfs onder de boom is het zweten geblazen, af en toe worden we getrakteerd op een koel briesje. Wat een feest!!! Het strand is echt mooi met wit zand en palmbomen en een lauwe zee. Er zitten ook een aantal flinke leguanen. Een zie je amper omdat hij dezelfde kleuren heeft als het gras waarop hij loopt. De andere twee zijn gifgroen, dus die vallen iets meer op.
We kunnen de Keys niet verlaten zonder de befaamde Key Lemon Pie geproefd te hebben. Ik heb op internet al opgezocht waar we hiervoor moeten zijn, bij Midway in Islamorada.
Hoe kunnen we dit ooit vinden? Islamorada is niet bepaald een van de kleinste eilanden. Dit laatste zeg ik net tegen Ton en één seconde erna zie ik het ineens. Ton die ook zin heeft in de lemon pie denk ik, reageert verrassend snel. Midway is nog net open, dus we hebben geluk. Het smaakt echt verrukkelijk, ook de soepkom cappuccino is goed van smaak. Het is ook een schattig klein coffeeshopje in alle kleuren van de regenboog, zeer aardig personeel. Zelfs de wc is prachtig beschilderd. Ik moet me inhouden om niet met de camera terug te gaan om een foto te maken, maar dat staat best wel stom toch?
Dan wordt het tijd voor de laatste 2,5 uur naar Miami Airport.
Dat verloopt als een sneltrein via de tolweg die we nu hebben. Wel erg hectisch de laatste kilometers met 10 banen naast elkaar en dan de linkse baan moeten kiezen en dan weer de rechtse. We zien ook geen tank meer dus we betalen extra bij het inleveren van de auto. We vinden meteen een taxi en in 20 minuten staan we voor het hotel. We kiezen de mooiste kamer, sorry kids.
We gaan vrijwel meteen naar de happy hour en genieten op het dakterras van een cocktail en een biertje. Het is nu bewolkt, het waait lekker op de 12e verdieping en de ventilator boven ons helpt ook al mee dat ik na de cocktail niet te erg ga zweten.
Om 21.15 rijdt de taxi dan eindelijk voor en we zijn compleet voor de cruise. Ze hebben zelfs nog energie om wat met ons te drinken en een rondje te lopen. Daarna vlug naar bed.

2 juni Miami

Vanochtend om 8.15 zijn we allemaal wakker en hebben we honger, dus op naar het restaurant, één deurtje verder, voor het gratis ontbijt. Dat is een tegenvaller, we mogen maar kiezen uit minicroissantjes of minichocoladebroodjes. Koffie en sterk verdund sinaasappelsap. Dit moet weer aangevuld worden uiteraard, want we lusten wel een lekkere omelet en sommige onder ons een versgebakken wafel.
Terwijl we aan het ontbijt zitten, lijkt het wel nacht buiten en valt het er met bakken uit.
Daarom nuttigen we ons ontbijt op ons gemakje en maken plannen voor de dag, voor zover mogelijk met dit weer.
Ten eerste gaan we de nacht na de cruise in dit zelfde hotel annuleren. Te weinig faciliteiten hier. We boeken een nieuw hotel op Miami Beach met zwembad en een keer een ander gebied.
Om 11 uur vertrekken we ondanks dat er nog een bui valt. Daardoor is de temperatuur ineens wel aangenaam. We gaan wat rondjes maken met de Metromover, een automatisch rijdende cabine die op een hoog liggend baantje door de stad gaat. Zo krijgen we een mooie indruk. Door de regen oogt alles erg triest. Bij een eindhalte stappen we uit om nog een eind te lopen naar de Wynnwood walls. Een wijk wat ons een beetje doet denken aan Strijp S, maar dan groter. En hele mooie muren met graffiti voorstellingen. Ook veel trendy maar alternatieve cafe’s. In een daarvan strijken we neer. We drinken onze biologische Natural juices op. Ton heeft zin in Ice tea, maar dat blijkt gewone koude thee te zijn. Dat valt hem wat tegen, wij hebben lol. We bekijken de mooie afbeeldingen op de muren en nemen weer een leuk cafeetje, voor een snackje ditmaal. We zien op tegen de terugweg, de hitte vloert ons. Gelukkig gaat de zon weer weg en dat maakt het lopen een stuk makkelijker. Zelfs Tim moet toegeven dat het hier bloedheet is.
Onderweg naar huis gaan Wouter,Nora,Tim en Melanie nog even shoppen en wij halen wat fris omdat we uitgedroogd zijn. Ik wijs een soort Fanta aan en even later blijkt dat ik dezelfde vieze koude thee als Ton gekocht heb. Wie het laatst lacht….nu Ton in ieder geval.
Om half 6 wandelen we weer richting Bayside Marketplace. We vinden Hard Rock cafe meteen en iedereen heeft het naar zijn zin en vindt het een leuk plekje , dus een geslaagde avond. Na afloop wandelen we door de Bayside en het is een heel gezellig stukje Miami met vele restaurantjes en winkeltjes aan het water. Om 20.30 komen we lichtelijk uitgeput aan bij het hotel van al nieuwe indrukken en het vele lopen.

 

3 juni Norwegian Escape

Nadat iedereen van een goede nachtrust genoten heeft en een ontbijt achter de kiezen heeft, checken we uit en laten we de koffers opslaan in het hotel. We besluiten nog even naar Bayside Marketplace te lopen omdat dat gezellig was en dichtbij. Helaas valt het er weer met bakken uit. Het hotel verstrekt ons paraplu’s en zodra het iets minder regent, lopen we aan. We shoppen wat, ik smeer Ton nog 2 t-shirts aan, want je kunt er niet genoeg hebben met dit zweterig weer. Netjes voor tijd zijn we terug voor de taxi. We kunnen zelfs nog even relaxen in de mooie lobby, die we 2 dagen gemist hebben. Hadden ze dat niet even kunnen melden dat die verstopt lag op de 2e verdieping.
Met moeite krijgen we ons allemaal in de taxi gepropt, 7 personen en 6 koffers. Dan hoort de chauffeur dat we “maar” naar de cruiseterminal moeten. Hij voert een stukje drama op of de wereld vergaat. Daar gaat zijn kostbare rit, maar daar weet hij wel een oplossing voor. Hij zet zijn meter gewoon niet aan en vraagt gewoon de hoofdprijs voor de korte rit. Verstand maar even op nul zetten dan.
Daar staan we dan voor het enorme schip. Het is een drukte van heb ik jou daar. We kunnen de koffers meteen op de stoep, waar we uitstappen,laten staan, ze worden gelabeld en we worden vriendelijk gevraagd een fooi te geven voor de moeite. Je wordt hier arm aan de fooien. Dan komt er een enorme rij voor de security. Het gaat acceptabel snel. Daarna de volgende rij om in te checken. Het lijkt gewoon net een vliegreis. Alleen gaan er in een vliegtuig maar 400 mensen en op dit schip 4000.
Met Melanies paspoort blijkt iets niet goed te zijn, ze zijn de Esta stempel vergeten. Ze nemen haar paspoort mee voor een check. Natuurlijk is alles in orde en we kunnen naar de volgende post. We zijn nu in het bezit een heuse boordpas en deze moet bij de volgende post nog even gescand worden. Weer is de arme Melanie de klos. Bij haar floept er een foto van iemand anders op het scherm. Gelukkig is ook dat probleem snel opgelost en yes, we kunnen aan boord.
Eerst maar even de hut opzoeken. Die valt zeker niet tegen. Een ruim bed, zelfs een bank, koffiezetmogelijkheden, een leuk balkon, kleine douche maar alles is aanwezig.
Dan moet er snel gegeten worden, want na het eten is de veiligheidsinstructie, die verplicht is voor iedereen en dan gaat alles dicht. We eten in the Garden Restaurant, een buffetrestaurant waar ieder van ons iets van zijn gading kan vinden. Daarna gaan we meteen door naar onze sectie voor de veiligheidsinstructie. Stelt niet veel voor, maar je pasje wordt gescand en als je niet komt, moet je de volgende dag alsnog.
Daarna zijn de koffers gearriveerd en ik sla aan het uitpakken. Ik ben nog bezig als Tim al via het balkon roept dat we moeten reserveren voor de supperclub. Diner met optreden van een band. Hoho mag ik ook nog even rust. Maar als we eenmaal zitten in de Supperclub, blijkt het fantastisch te zijn. De 4 jongens zingen fantastisch, het restaurant is sfeervol en het eten echt culinair. Na het eten gaan we door naar het Escape theater alwaar presentatie is van het programma van komende week. We maken kennis met Tyler de cruise director, wat een figuur. Verder zien we korte stukjes van de shows en het ziet er leuk uit. Daarna splitsen we op en wij belanden met een lekkere cocktail in de Pianobar, een soort crazy piano’s. Je kunt verzoekjes indienen en de mannen spelen en zingen alles. Ook Tyler schuift aan en blijkt leuk te kunnen drummen. We hebben de grootste lol met al die maffe Amerikanen. Om 10 uur heb ik het gehad en we trekken ons terug in onze stateroom, zoals ze de hut met een chique woord noemen.

4 juni Zeedag 1

Het is vreemd om wakker te worden met alleen maar oceaan om je heen. Om 6 uur zit ik al in mijn nachtpon op het balkon te genieten. Iedereen is vroeg en we ontbijten boven bij het zwembad in een openlucht cafe. De keuze is niet uitgebreid maar meer dan voldoende voor ons. De ober komt bij ons aan de tafel praten en zegt jaloers te zijn op onze neuzen (hij is zelf aziaat). In zijn land laten ze plastische chirurgie doen om neuzen zoals wij te krijgen. Dan begint hij ons toe te zingen met een hoge stem. Erg leuk. Na het eten splitsen we weer op. Er wordt gezwommen en geklommen. Wij gaan zelf op ontdekking in het schip, nemen ergens koffie en er blijkt net een Triviant spel te beginnen. We kijken toe en proberen ook wat vragen te beantwoorden, gewoon voor de fun.
Om 1 uur hebben we lunch samen in Savor. Echt niet normaal, hoe heerlijk het allemaal is, of we in een chique restaurant zitten.
Er wordt Deal or no Deal gespeeld, uiteraard is Tyler de quizmaster. We kijken het van een afstand af. Wat zijn die Amerikanen toch anders dan wij. Ze gaan helemaal mee in het spel en juichen en joelen bij alles wat onze Tyler zegt, de kwast.
We lezen wat op een ligbedje. En er moet weer vroeg gegeten worden want we hebben kaartjes voor de show van half 8. Die is erg leuk.
Als we de show verlaten is het weer een drukte van belang. Tyler is weer iets aan het presenteren in het Atrium. We kijken even maar ik begin al een beetje genoeg te krijgen van Tyler, hij is heel erg gelukkig met zichzelf en krijgt graag aandacht. We gaan nog wat drinken in de bierbar en om half 11 houden we het voor gezien voor vandaag.

5 juni Zeedag 2

Tim en Melanie slapen uit vandaag, wij ontbijten met Wouter en Nora in the Garden Cafe. Het is een buffetrestaurant, dus erg onrustig, maar ze hebben wel ontzettend veel keuze. T en M gaan klimmen vandaag en wij gaan hiervan opnames maken. We gaan midgetgolf spelen. De kinderen gaan zwemmen en wij nemen ook een ligbedje, zwemmen is hier onmogelijk vind ik. Klein zwembad waar het krioelt van de mensen, niet mijn ding. We vermaken ons gedurende de dag door wat op het dek te wandelen, te shoppen, op het balkonnetje wat lezen, ijsje halen ergens.
’s avonds eten we weer bij Manhattan met live muziek, dit keer hoeven we niet naar een show en hebben we wat meer tijd. Daarna zoeken we een rustig plekje op het dek, waar we een spelletje spelen met zijn 6en.

6 juni St.Thomas

Om 6 uur gaat de telefoon al: Wouter, heel enthousiast. Er is land in zicht, en een mooie zonsopkomst boven een eilandje. Langzaam varen we St Thomas binnen, het ziet er prachtig uit. We eten vlug wat bij het buffet. Er is geen tijd vandaag. Om kwart voor 9 staan de dan aan wal in St Thomas. We shoppen een beetje en dan gaan we naar de afgesproken plaats. Waarvoor? Wij hebben geen idee, de kinderen hebben vandaag een verrassingsuitje voor ons geregeld. Als de man arriveert en met de uitleg start, wordt het ons al snel duidelijk dat we gaan snorkelen, iets wat Ton en ik nog nooit gedaan hebben. Maar eerst een kleine eilandrondrit waar we op diverse punten stoppen voor een fotomoment. Wat een uitzichten zeg, schitterend. Er worden familiefoto’s gemaakt door onze gidsen en we rijden naar de eerste niet toeristische snorkelplek. Een echt Caribisch strand zoals je ziet op de plaatjes, smaragdgroen zeewater, wit zand, geweldig. Ton en ik krijgen een iets langere intro als de rest en dan kunnen we het water in. Het is niet echt moeilijk en ik peddel al snel de zee in. Ton heeft iets langer nodig om de ademhaling onder de knie te krijgen, maar dat lukt ook vrij snel. Het is zo mooi op de zeebodem, we zien allerlei felgekleurde vissen die je normaal alleen in een aquarium ziet. Het rif is ook mooi, prachtige planten. Ton ziet al snel een pijlstaartrog. Wij helaas niet, ik zie wel een enorme Tarpon van wel 1,50 .
Het is echt heel leuk. Na de eerste snorkelsessie lunchen we op het strand in een Caribische tent, ook weer super.
Dan rijden we naar snorkelplek twee. Ook een nog niet ontdekte plek, dus heerlijk rustig. Hier zwemmen we tussen de enorme zeeschildpadden, geweldig. Maar ik zie ook diverse pijlstaartroggen en een is enorm, een gespikkelde, veel groter als de rest en een pijlstaart van wel 1.50. We denken allemaal aan Steve Irwin, maar zolang je ze lekker met rust laat kan er weinig gebeuren.
Rond 3.15 zijn we weer op het schip, een ervaring rijker. Het was een super dag.
We komen er wel achter dat we allemaal enorm verbrand zijn, ondanks het smeren met factor 50. Morgen kom ik de zon niet in.
’s Avonds eten we bij la Taste. Echt geweldig dat eten hier, onvoorstelbaar.
Daarna gaan Ton en ik even op het dek zitten. Er blijkt een film te draaien op een enorm scherm, heel uniek, midden op de open zee film kijken.
Om 9 uur is er een voorstelling van een jongleur. Ook weer niet normaal hoe je verwend wordt hier. Je wordt zelfs bedient in je stoel in het theater. De show is erg leuk. De man brengt het op een zeer komische manier en we lachen wat af.
Daarna duiken we ons bed in. Morgen Tortola, wat zal dat weer brengen.

7 juni Tortola

Als we de volgende morgen wakker worden, zijn we al bijna in de haven van Tortola. Weer een mooi groen eiland in de Caribische zee.
We ontbijten koninklijk bij Savor.  Buitengewoon wat  je allemaal kunt bestellen. Ik houd het beschaafd bij een fruitsalade en een yoghurtje. De rest gaat weer helemaal los.
Dat betekent dat we ons moeten haasten om om 10 voor negen bij het ophaalpunt te zijn van de excursie. We nemen plaats in de open safaribus met ongeveer 16 mensen, heel beschaafd, niet echt massaal dus. Kortom gezegd rijden we het hele eiland rond met onderweg diverse fotomomenten en korte stops. In een klein haventje zien we een vissende pelikaan, die telkens de lucht in vliegt en naar beneden duikt om vis te vangen, heel mooi.
Na een half uur vertrekken we weer. Dezelfde Amerikaanse vrouwen die bij aanvang van de excursie een kwartier te laat waren, zijn nu weer te laat. Wij kunnen het niet nalaten om luid en duidelijk: hè hè te zeggen als ze eindelijk instappen. Tortola blijkt veel groter te zijn dan St Thomas en misschien ook wel mooier. Er liggen namelijk heel veel eilandjes om heen, wat prachtige uitzichten oplevert. Ze rijden hier links, evenals op St Thomas en ook af en toe als idioten. Ik houd soms mijn hart vast. De weggetjes zijn slecht en zeer steil. Soms denk ik halen we dat wel? Maar het gaat allemaal goed. De laatste stop is een schitterend Bounty strand, niet toeristisch met natuurlijke schaduw. We krijgen hier allemaal een drankje en een flesje water. Ik plons snel in de zee en daar knap je ontzettend van op zeg. De anderen volgen ook snel behalve Ton. Die gaat onder een boom liggen. Om kwart voor twee zijn we terug bij het schip. Ik haal wat snacks in het Garden restaurant en eet die op het balkon op onder het genot van het mooie uitzicht op Tortola. Nog even goed genieten, zometeen vertrekt het schip weer.
Stipt om 3 uur gaan de trossen weer los. Het eerste uur is echt supermooi. Allemaal mooie groene kleine eilandjes in de grote oceaan, daarna gaan we de open zee op.
Vanavond hebben we tickets voor de stand up comedian Dean Edwards.
Elke avond krijgen we het programma voor de volgende dag, je kunt al dan niet kaartjes boeken bij de infobalie, soms is het namelijk niet nodig. Ook via de interactieve tv en via screens her en der op het schip kun je reserveren: shows, restaurants etc. Omdat wij een Ultimate Beverage Package hebben gekregen bij de boeking, kunnen we bijna alles drinken wat we willen, behalve aparte koffies en verse sapjes en drankjes boven de 15 dollar. De jeugd vindt dit natuurlijk geweldig en proberen allerlei luxe drankjes uit. Ik heb ook al diverse cocktails geprobeerd. Als we dit zelf hadden moeten betalen, was het bijna niet te doen geweest zo duur zijn de drankjes. Verder kun je in het Garden Restaurant en de Ierse pub de hele dag terecht voor snacks en limonades, gewone koffie, water, ijs, ijsjes wat dat betreft is het een paradijs hier.  Ook de kamer wordt wel twee keer per dag gecontroleerd. Is er een handdoek gebruikt, ’s avonds hangt er alweer een schone, prullenbakken worden twee keer per dag geledigd, koffie op de kamer wordt aangevuld. De service is super de super hier. Zelfs het servet wordt ’s avonds bij het eten op je schoot gelegd.
Ton en ik eten samen vanavond in the Manhattan. We worden onder de maaltijd verrast met een geweldig optreden van 7 motown zangers en zangeressen. Het duurt niet echt lang maar het is hartstikke goed. Daarna gaan we naar de comedyclub waar 2 cabaretiers optreden. Een man en een vrouw. De vrouw doet het aardig maar de man is echt erg grappig. We lachen wat af. Om 21.30 uur is er een 70s party op het bovendek, liedjes uit onze tijd. Iedereen is aan het dansen en Ton vindt dat wij dat ook moeten doen. Hoe vaak krijg je de kans om boven op een schip midden op de oceaan te dansen zegt hij. Tja dat is waar, vooruit dan maar. Tim en Melanie zijn ook van de partij gelukkig. We maken nog een praatje met wat Amerikanen. Dan is het alweer bedtijd.

8 juni Zeedag

Wat zullen we vandaag weer eens gaan doen na het uitgebreide verwenontbijt? Eerst even op het bovendek kijken. Daarna wat shoppen. Je denkt dat dat vast heel duur is, maar ze hebben ook bijna elke dag wel uitverkopen. Soms van horloges, armbanden en kettingen. Dan weer t-shirts en hoeden. De prijzen vallen we erg mee. We boeken ook een excursie voor de Bahama’s morgen. We kijken naar Tim die een pokertoernooi speelt. En voor je het weet is het weer ineens 12 uur.
De lunch slaan we over, want Wouter en Nora hebben ons uitgenodigd om in een specialiteiten restaurant Teppanyaki te gaan eten. Voor de specialiteiten restaurants geldt een extra toeslag. Volgens Wouter word je dan helemaal in de watten gelegd.
We lezen ’s middags wat op ons balkon. Hier ben ik ook zo blij mee. We zitten er best vaak. Regelmatig al om 7 uur ’s morgens.
Helaas blijkt de Teppanyaka vol te zitten, evenals alle andere specialiteiten restaurants. Iedereen bulkt hier blijkbaar van het geld, want alle dure excursies van 200 dollar per persoon zijn er ook uitgevlogen.
Bij de Ierse Pub eten we ook gezellig en lekker, geen probleem.
Daarna begint de show The Bradpack. Een soort Grease-achtig verhaal. Best wel leuk, maar geen topper. Het volgende optreden van de Blue Bands is alweer gaande in het Atrium. Wij gaan even naar het bovendek en nestelen ons in een grote fauteuil daar.
We drinken ook nog wat met Tim en Melanie in de Skyline bar waar ook weer een live optreden is van een goede band. Daarna is er nog een cabaretier in de comedyclub. Ik val bijna in slaap want ik versta er bijna niets van en de cocktail begint te werken. Vlug naar bed daarna.

9 juni Bahama’s Nassau

Vanochtend wordt ik wakker van hevig onweer. Hoor ik dat nu goed?
Ja we zitten midden in een onweersbui. Het klaart snel daarna wel weer op en ik zie ook al eilanden in de verte. Ik kijk even op tv, waar we de route kunnen volgen,en ja hoor, dat zijn al Bahama eilanden, Bridge Point zie ik ergens staan. Over dik 3 uur zijn we er.
We gaan weer snorkelen vandaag. Iedereen vond dat zo leuk.
Na het ontbijt koop ik alweer een leuke ketting tijdens de sale op dek 8.
En we zien de Bahama’s ook steeds dichterbij komen. Duidelijk meer het toeristische gedeelte, ik zie namelijk torenflats. En andere cruiseschepen. Er zijn al 3 cruiseschepen aangemeerd. Tot nog toe waren we telkens de enige in de andere havens.
We komen in de stromende regen Nassau binnen, maar ook nu klaart het weer snel op. Het zijn maar tropische buien van korte duur.
Om kwart voor 1 spreken we af om van boord te gaan, als de grote massa hopelijk al weg is.
Het is weer erg warm, vanwege het hoge vochtgehalte in de lucht hier. Wij vinden Nassau niet echt uitstraling hebben. Heel veel dezelfde souvenirswinkels of peperdure juweliers en andere merkwinkels. Verpest door het toerisme zullen we maar zeggen.
Om 14.20 start onze excursie naar Athol island. Onze beloofde catamaran blijkt een gewone boot, gelukkig wel met schaduw. Na een 20 minuten varen komen we bij de Athol aan. Daar gaan we dan weer,met de instructie nog vers in het geheugen gelukkig. Het is weer schitterend, een prachtig koraalrif en heel veel vissen, die ook vlakbij komen, heel onwerkelijk om hier tussendoor te zwemmen. We mogen 1 uurtje in het water blijven en dan varen we weer terug langs de huizen van de rijken. We zien de suite die Michael Jackson had in een superdeluxe hotel. Het huis waar Elvis ooit bivakkeerde en dat nu van Lisa Marie is, het huis van Tiger Woods. Dan vaart hij nog een rondje om onze boot heen en zet ons weer achter de douane af. Moeten we vandaag voor de tweede keer door de douane. Tegen de tijd dat we weer aan boord zijn, is het alweer etenstijd. De laatste keer eten bij Savor. De ober herkent Tim van gisterenavond uit de bar, toen Tim er een liquor 43 bestelde voor Ton. Daar kan hij een heel lekker drankje van maken , gemixt met ijs zegt hij en na het eten komt hij met de drankjes aan voor ons speciaal gemaakt. Het smaakt heerlijk.
Dan moeten we weer opschieten voor de show van de Company men. Een geweldig optreden van de 4 jongens. Cruisedirector Tyler komt ook even afscheid nemen en benadrukt nog eens hoeveel mensen er voor ons bezig zijn achter de coulissen. Op gegeven moment komen er een groot aantal het toneel op, de kapitein en andere crewleden, de kamermeisjes, koks, obers. Als wij het theater verlaten, staan ze allemaal op een rij om ons goedendag te zeggen, erg speciaal.
We gaan nog even een rondje schip doen en dan snel het koffertje pakken. Volgens Tim moeten we tussen 8 en 8.45 van boord. Dat is best vroeg.

10-06-2017 Miami Beach

We worden wakker in Miami. Het schip ligt al in de haven.
Vlug snel een hapje eten want tussen 8 en 8.45 worden we geacht het schip al te verlaten. Dat verloopt iets sneller als erop gaan, maar wel weer paspoortcontrole.
Eenmaal aan wal, moeten we een taxi zoeken. Er staan flink wat taxi’s klaar en we vinden snel een grote voor 6 personen. De prijs valt mee 22 dollar met zijn 6en.
Tja na 1 week moeten we ineens weer van alles betalen ipv ons boordpasje te tonen.
Urbanica the Meridian hotel bevalt direct uitermate goed. Blij dat we voor de cruise ons hotel nog omgeboekt hebben. De kamers zijn uiteraard nog niet klaar om 9 uur ’s morgens. Er wordt ons koffie aangeboden (smerige expresso). Later blijkt hij op de rekening te staan. Tenminste er is een ondefinieerbaar bedrag van mijn creditcard afgehaald. Verder is het een heerlijk hotel hoor met veel buitenruimtes, overdekte buitenlounge, hele moderne trendy inrichting. Er is pas één kamer klaar, van Tim en Melanie die een gratis upgrade hebben. Dus daar kunnen we onze badkleding aandoen. Vlak voor we willen vetrekken, blijkt onze kamer ook klaar te zijn met eveneens een upgrade zeggen ze, maar volgens mij hadden wij al een superior room. Het is een ruime kamer met balkon. Hier had ik het wel wat langer uitgehouden hoor.
We nemen 6 gratis, maar brakke hotelfietsen en fietsen richting strand. Het is weer flink heet. Wel heel speciaal om met zijn 6en op Ocean Drive in South Beach te fietsen. Er loopt een lang fiets/wandelpad langs het strand tussen palmbomen, Lummus Park genaamd. Ongeveer bij het einde vinden we een hotel met bar waar het goed toeven is en we hebben allemaal dorst. We vermaken ons prima hier de komende 2 uur. Er is een zwembad waar we gebruik van mogen maken en dat doen we maar al te graag, een tafeltennistafel en nog wat ander vermaak.
Ieder twee consumpties en een lunch: 180 dollar. Niet echt goedkoop,keiduur eigenlijk, ik ben blij dat ik hier maar kort ben.
Daarna fietsen Ton en ik terug naar het hotel. Wij willen even uit de zon, de koelte in. De jongelui gaan naar het strand en wij vermaken ons prima bij het hotel.
Rond 7 uur wandelen we weer richting Ocean Drive om een restaurant te zoeken. Die zijn echt schreeuwend duur hier, we krijgen nota bene advies van een ober die voor zijn eigen restaurant staat. Op het laatst komt hij erachter dat we misschien ook wel in zijn eigen restaurant kunnen eten en laat ons de menukaart zien. Ik vind dit ook best prijzig en we lopen door. Al snel ziet Wouter iets wat betaalbaar is, niet het meest chique maar helemaal prima voor ons. Wouter en Nora trakteren vanavond, leuk!
Na het eten wil Ton nog even op het strand kijken. Het is heerlijk nu en we maken nog leuke en romantische foto’s. Via een kleine omweg komen we weer bij het hotel aan. We gaan nog even in de lounge zitten, maar niemand brengt ons een cocktail vanavond en er is ook geen show, Cruisedirector Tyler verwelkomt ons ook niet deze avond. Ondanks dat we weer aan wal zijn, voelen we af toe het schip nog bewegen.
We blikken terug op een onvergetelijke vakantie in ieder geval.

11 juni Miami Beach- Dusseldorf

Het duurt lang van half 7, de tijd dat we wakker worden, tot 9 uur. Dan hebben we afgesproken te gaan ontbijten. Ik stel Ton voor om naar het strand te fietsen. Nu is het nog wat minder warm en lekker rustig, maar hij geeft geen sjoege.
Wouter wil niet ontbijten in het hotel, dus lopen we naar Oceans drive waar we ontbijten bij The Local House. Uiteraard weer peperduur. De mensen moeten hier toch veel verdienen, en aan de auto’s die hier rijden te zien, doen ze dat ook. Je kijkt je ogen uit.
Ik wil van alles, maar als we teruglopen naar het hotel blijkt alweer zo heet, dat we in de airconditioned openlucht lounge belanden. Daar is het nog maar het beste.
Je kunt er zwemmen in het kleine zwembad en lekker zitten op een bank of diepe fauteuil.
Het wordt een beetje een hangdag vandaag. Om 1 uur moeten we de kamer verlaten. We spelen ergens een spelletje Machiavelli. Om 4 uur komt de taxi en die brengt ons in recordtempo naar Miami Airport. De koffers droppen gaat ook als een speer. Dan gaan we eten, een verlate lunch. Tim en Melanie trakteren deze keer, heel leuk. Ik probeer nog een cadeau te vinden voor mijn grote zus die bijna jarig is, maar ik zie niets leuks.
We kijken foto’s bij de gate en voor we het weten moeten we al boarden. Als we in de rij staan, zien we ergens een tas staan en waarschuwen de crew. De eigenaar is snel gevonden. 1 minuut later zien we ergens een smartphone liggen en weer moeten we de grondstewardess erbij roepen. Gaat lekker met al die vergeetachtige mensen.
De vlucht gaat als een speer voorbij vind ik. Om 10 uur arriveren we in Parijs.
Dan nog even wachten op onze verbinding naar Dusseldorf. En de vakantie is ten einde en we houden er een supermooie herinnering aan over. Het was echt speciaal.

5 gedachten over “Carribean & Midden Amerika cruise 2017

  1. Marianne

    Hoi Ine,
    Zit net te kijken of er een nieuwe bestemming op staat en….ja ,nu dat wordt wat!!
    Vooral omdat er stond:na verhitte discussie! Ja je moet wat doen om iedereen op
    1 lijn te krijgen?!Dat zal in december zijn? Zie nu al uit naar verslag en foto’s, heel
    nieuwsgierig.Leuk hoor!

    Reageren
    1. ine Bericht auteur

      Inderdaad, het duurde even voordat we een reis gevonden hadden, die iedereen geweldig leek.
      Het is gelukt, en ik ben ook heel nieuwsgierig wat ik kan verwachten. We hebben er allemaal erg veel zin in.

      Reageren
  2. Tim

    Leuke verslagen. Zo’n zwembad van 30 graden lijkt ons ook wel wat! The Keys klinkt ook schitterend, ben benieuwd naar de foto’s.

    We komen eraaaaaaaan! Zorg dat jullie klaar staan 😉

    Reageren
  3. Roos

    Hallo Ton en Ine en de kids
    Wat een leuk verslag is het geworden!! heb het in een ruk uitgelezen. Zal zeker een onvergetelijke herinnering zijn waar jullie nog vaak aan zullen terugdenken. Hier was het in de tussentijd errug stil zonder jullie contact. Lieve groetjes uit Eijs en tot snel

    Reageren

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.