Droompark de Zanding

5 juni aankomst park en regen

In plaats van een mooie rondreis door Oost-Europa en een bruiloft in Hongarije, zitten we in deze coronatijd in een huisje op de Veluwe. Kan ook heel leuk zijn en we hebben er erg veel zin in tot we de weersvoorspelling zien voor “onze” week. Het is gewoon bijna gemeen van de weergoden. Het is al 8 weken mooi weer, op een uitzondering na en als wij gaan, voorspellen ze de hele week kou,wind en regen. Alles waar ik een hekel aan heb in mijn vakantie, maar wie niet en wat doe je eraan?

In de stromende regen rijden we op vrijdag 5 juni richting Otterlo. In een vloek en een zucht zijn we er. Het huis is nog niet helemaal klaar en we drinken koffie in het Italiaanse restaurant op het park. Helemaal coronaproof gemaakt,dus ongezellig met maar een paar tafeltjes in de grote ruimte. Het huis is boven verwachting. Ruim en heel gezellig ingericht, maar bovenal is de ligging aan het meer geweldig.

Terwijl ik de spullen installeer, houdt Ton zich al met zijn hengels bezig. Er staat gelijk een buurman in de tuin om een praatje te maken. 

We maken een wandeling door het bos naar Otterlo. Dat is niet echt ver, 15 tot 20 minuutjes lopen. Otterlo heeft diverse restaurants maar voor de winkels moet je er niet zijn. Een kleine Spar en een ouderwets warenhuis die van alles en nog wat verkopen. Tja, wat heb je eigenlijk meer nodig in de vakantie. 

Na het eten schijnt het zonnetje ineens volop en is het strakblauw. Met een vest nestel ik me in een zonnig hoekje op het terras. Ton praat ondertussen vrolijk door met diverse buurmannen en een vis hapt ondertussen in het aas waarin de angel verborgen zit. De vis raakt in paniek en zwemt als een razende weg. Langzaam zien we de hengel van Ton in het meer verdwijnen. Als Ton dit bemerkt, rent hij het taludje af en stapt zo met schoenen en al het meer in om zijn hengel te redden. Seconden later ligt hij languit in het meer. Wat gaat hij in godsnaam doen, is mijn gedachte. Met een kletsnatte spijkerbroek probeert hij de vis binnen te halen, maar dat mislukt helaas voor Ton en tot opluchting van de vis. Nou we zijn 2 uur hier en Ton heeft het voor elkaar zijn wandelschoenen al door en door nat te hebben. Zijn spijkerbroek, 2 vesten. Als dit de trend zet voor de rest van de week!!

De avond verloopt verder rustig.

6 juni fietsen, wandelen en familiebezoek

Ik heb slecht geslapen. Het dekbed is veel te warm en zonder is het te koud. Dat dekbed gaat eruit komende nacht, we gaan wel onder de hoes slapen.Ik rijd naar Harskamp naar een grote supermarkt. Dit ligt maar 5 kilometer verderop.

Als ik thuis kom, heeft Ton dan toch echt een mooie vis gevangen. De buurman heeft hem geholpen met het schepnet. Soms kan een praatgrage buurman zijn voordelen hebben.

Wouter,Nora en kleine Olivia komen vanmiddag.

Voor ze komen, maken we nog een prachtig fietstocht door de Planken Wambuis, een schitterend en afwisselend natuurgebied met heide, stuifzand en bossen. Het is nog heerlijk rustig op zaterdagochtend en het is fijn fietsen op de mooie paden. Alleen voetgangers en fietsen, wat zalig.

Als we terug zijn, arriveren onze gasten ook al snel en brengen stromende regen mee. Ze moeten zelfs even in de auto wachten, want het valt er met bakken uit.

We rijden dan maar met de auto naar ons huisje om Nora en Olivia en de spullen uit te laden. Helaas moet Wouter daarna weer terug want parkeerplaats is er echt maar voor één auto in het smalle straatje. Na de koffie klaart het alweer snel op en maken we een mooie wandeling. De wandeling die ik in mijn hoofd had mislukt want de kaart is niet echt duidelijk. Uiteindelijk komen we in het dorp uit, waar we maar meteen de lunch gebruiken. Olivia vindt het ook heel gezellig om een dagje uit te zijn en speelt volop en is ook erg lief terwijl wij lunchen. Op de terugweg valt ze in slaap en wij doen nog een grappig spelletje. Daarna brengen we hen weer naar de parking. Het was een gezellige middag.

Ik denk dat ik vannacht wel beter slaap.

7 juni. Kootwijkerzand

Zon, regenbuien, wind en fris. Dat is het weerbeeld van vandaag. We doen alles op ons gemakje. Om 11 uur wordt er nog een bui verwacht zegt buienradar en daarna moet het zo’n beetje droog blijven. Dus als we ons goed inpakken, zit er wel weer een fietstocht in.

Buienradar klopt in ieder geval voor geen meter. We hebben nl. onderweg 2 keer een bui gehad en onze fietstocht moesten we inkorten zodat we net voor de volgende bui binnen waren. De tocht zelf was weer erg mooi, dwars door het kootwijkerzand, een van de grootste stuifzandgebieden van West-Europa. We fietsen ook langs radio Kootwijk en in een van de oude gebouwen bevindt zich een cafe met terras. Niet echt sfeervol, maar wel lekker in het zonnetje, dat dan nog schijnt. De corona regels worden hier strikt nageleefd. Beter als bij ons valt ons op. 

We vragen ons af wat Radio Kootwijk eigenlijk voor iets is. Allemaal oude betonnen gebouwen met torens en een dorpje er omheen. Het blijkt dus gebouwd te zijn aan het begin van de 20e eeuw voor contact tussen Nederland en de kolonie in Nederlands-Indie. We hadden werkelijk geen idee. Het kostte schijnbaar 33 gulden om 3 minuten te kunnen bellen via deze verbinding met familie in het verre Azië. Een ongelooflijk hoog bedrag voor die tijd.

We zijn wel erg blij dat we deze vakantie weer gebruik kunnen maken van terrasjes en restaurants. Niets zo fijn als halverwege een fietstocht een bakkie doen. En als ze dan ook nog verse appeltaart hebben……

Dan krijgen we te maken met neerslag. Een paar buien op ons dak, daar zaten we echt op te wachten. We moeten de route inkorten helaas. Al met al hebben we toch 40 km gefietst.

We besluiten uit te gaan eten bij de Waldhoorn in het dorp. Na een telefoontje blijkt er zelfs binnen nog plaats te zijn. De meeste mensen willen buiten op het verwarmde terras, maar wij willen zeker zijn van een warm plekje en wagen het erop. We wandelen via de bosroute naar het dorp. De wind is gaan liggen en het is heerlijk wandelweer.

Bij het restaurant aangekomen, moeten we ons buiten melden en handen ontsmetten, dan wordt de temp opgenomen. We worden goedgekeurd en mogen naar binnen in het sfeervolle restaurant waar ze mooie muziek hebben, vriendelijk personeel en lekker eten. Dus onze avond is geslaagd en tevreden lopen we terug naar onze strandvilla. Het weer is ineens helemaal opgeklaard en Ton gooit zijn hengeltjes nog even uit.

8 juni  Fietsen

Vanochtend is het eigenlijk heel lekker weer. De wind is wat gaan liggen en het zonnetje komt regelmatig door. Ik fiets naar het bakkertje voor verse broodjes en na het ontbijt ga ik even naast Ton aan het water zitten. En eindelijk kan hij dan ook het bewijs leveren van iets wat ik als visserslatijn interpreteerde. Hij zag enorme karpers langszwemmen, ik dacht ja ja. Nu heb ik ze zelf gezien, echt joekels. Maar helaas voor hem blijft het bij vlak langs zijn dobber zwemmen. Ze trappen er niet in. Het zijn er van het slimmere soort.

Om 12 uur stappen we op de fiets. Ik heb twee routes gepland een kortere van 33 km. En een van 50 km. In Lunteren beslissen we pas. Onderweg blijven we niet geheel buienvrij. Ik krijg wat van dat weer deze week. Als we rond 1 uur in Lunteren aankomen, blijken er veel restaurantjes dicht te zijn op de maandag. Ton heeft echter zo’n enorme honger dat hij niet kan wachten tot het volgende dorpje. Hoezo honger? denk ik dan, na een uitgebreid ontbijt.

Op de valreep zie ik ergens stoelen buiten staan en een bord: Open.

We gaan naar binnen en tijdens de stap over de drempel gaan we direct dertig jaar terug in de tijd. Een ouderwets donkerbruin cafe met tafelkleedjes. Achter de bar zitten een aantal mannen uit het dorp en iedereen kijkt ons aan of we regelrecht van Mars komen. Een ding is zeker, er komen hier weinig gasten behalve de stamgasten.

De eigenaresse is erg aardig en dat doet ons besluiten te blijven en Tons hongerklop niet te vergeten. Ton neemt de dagsoep , maar ik ben niet verzot op champignonsoep. We nemen alle twee een broodje verder. Het is spotgoedkoop allemaal en we besluiten, nu we opnieuw energie hebben voor de lange route te gaan. Echt heel aangenaam fietsen is het niet met de buien tussendoor, maar wel mooi. Via de Ginkelse heide en Planken Wambuis rijden we weer naar Otterlo.

Een schitterend gebied, maar door de regen is het genieten toch duidelijk minder.

Onderweg passeren we een jeep en er wordt flink getoeterd. We passeren twee wandelaars die geïrriteerd omkijken naar ons, omdat ze denken dat wij zo luid toeteren. Ik zeg nog: dat zijn wij niet hoor. Enkele seconden later hoor ik hen roepen: jullie zijn iets verloren, vandaar dat getoeter. Ik fiets terug en een alleraardigste militair overhandigt me mijn zonnebril op sterkte die ik tijdens de bui in mijn jaszak gedaan heb en die er kennelijk uitgevallen is. Het toeteren was dus zeer goed bedoeld en ik ben er erg blij mee.

‘s Avonds eten we een broodje in het huisje. De lunch ligt nog zwaar op de maag dus even geen zin in een restaurant.

9 juni Nationaal Park de Hoge Veluwe.

Thuis heb ik al kaartjes besteld online, want ik vind dat een bezoekje aan het park de hoge Veluwe er wel bij hoort als je bijna aan de ingang van het park zit.

• 

Vanwege Corona is er alleen eenrichtingsverkeer mogelijk. Dat is heel fijn als je fietst, geen tegenliggers, je hoeft niet achter elkaar te gaan fietsen. Het heeft echter ook een nadeel. Wil je gericht ergens heen fietsen, dan is dat minder handig, je fietst kilometers om. Nu is dat geen straf in dit mooie natuurgebied. In ons geval resulteerde het in 3 keer hetzelfde rondje in het noordelijke stuk en het zuidelijke gedeelte hebben we niet gezien. Volgens Ton lijkt het toch allemaal op elkaar. Eerst fietsen we naar jachtslot Hubertus. We hebben oud brood bij voor de karpers. De bankjes zijn helaas allemaal bezet en er zijn er ook een aantal weggehaald. We besluiten een wandeling te gaan maken. Als we terugkomen staan onze fietsen niet meer bij het hegje waar we ze neergezet hebben. We staan verbaasd en enigszins onnozel om ons heen te kijken. Hoe kan dat? Een medewerker ziet onze vragende blik en vraagt of hij kan helpen. We vertellen hem dat we onze fietsen hier tegen de heg geplaatst hebben. Hij weet de oplossing. Er is nog exact zo’n ingang een paar honderd meter verder. En ja hoor, daar staan onze stalen rossen. Pffff, gelukkig.

Nou, even kijken of er nu een bankje vrij is, ja. Maar er zitten ook 2 vissers en die weten ons te vertellen dat de karpers met lunchpauze zijn. Goed idee overigens dat van die lunchpauze. We fietsen naar Hoenderloo om te lunchen, maar dat kan alleen met een enorme omweg vanwege het eenrichtingsverkeer. Als we er eindelijk zijn, hebben we ook flinke honger. Van overvolle restaurants is hier absoluut geen sprake.

Tot nu toe hebben we overal meteen plaats. Ik ga voor de tomatensoep met brood. Ton voor de omelet, zijn favoriete lunchgerecht. De soep valt een beetje tegen, zit niets in aan balletjes of vlees terwijl ze mij een maaltijdsoep beloofde.

Met gevulde buikjes vervolgen we onze route. Het was heerlijk fietsen daar, helaas geen wild gezien. 

10 juni Tim,Melanie en Nina

Vanochtend fiets ik bijtijds naar de supermarkt en het bakkertje want we krijgen bezoek. Rond 11.45 halen we hen op bij de parking. We besluiten eerst te lunchen voor we iets ondernemen. Het is de hele dag droog vandaag, jaja.
We gaan de wandeling maken die we met Wouter en Nora pas te laat vonden. Tim heeft zijn twijfels of dit met de wandelwagen kan. Het kon en de wandeling was prachtig, maar af en toe heftige stukken met de kinderwagen en Nina heeft de hele wandeling geslapen terwijl ze door rul zand ging en over smalle paadjes met dikke boomstammen, waarbij we de wagen regelmatig moesten tillen.

Het was niet bepaald een lichte wandeling. Daarna slaapt Nina verder op het terras en wij lessen onze vreselijke dorst.

Melanie heeft nog 1 wens voor het eten: naar een pannenkoekenrestaurant. Nu dacht ik daar struikel je over op de Veluwe, maar nee dus. Ik moet nog overleg plegen met kennissen die op de veluwe een chalet hebben en we moeten er een half uur voor rijden. Dan belanden we bij de Panoramahoeve in Bennekom. Mooi gelegen in de bossen. We hebben een kamer voor onszelf alleen en dat is fijn met Nina. Als ze haar buikje vol heeft, kan ze lekker rondkruipen hier en dat vindt ze zeer interessant.

Als we weer thuis zijn en Tim en Melanie richting Best rijden, schijnt de zon volop en sluiten we de dag af met een kop koffie in de zon. Zo kan het dus ook zijn hier, veel beter als wind en regen.

11 juni zandsculpturen in Garderen

Ja hoor, vanochtend om half 9 word ik met regen wakker. Dat wordt broodjes halen in de parkwinkel. De rest van de ochtend blijft het stevig door regenen dus we moeten ons binnen vermaken. Ton’s visvoer staat nog buiten bij zijn hengel en daar weten moeder waterhoen met haar 3 baby’s wel raad mee. Ze hebben een culinair diner vandaag. Het is tot de laatste kruimel verorberd.

Om half 1 is het dan eindelijk droog en we stappen op de fiets richting Garderen, toeristische route uiteraard. Wat moeten wij in Garderen? Nou ik kreeg een goede tip dat het zandsculpturenfestival echt een must is.  Het is een kleine 20 km fietsen en we komen rond lunchtijd aan, en er is een heel gezellig restaurant bij, de Rozentuin, dus 1 en 1= 2 . En even later zitten wij aan een tafeltje in de serre een smakelijke lunch te nuttigen. De kaarten voor het festival moeten online besteld worden en je krijgt een tijdvak van 1 uur. Binnen dat uur moet je naar binnen en je mag dan 3 uur binnen blijven. Wij denken dat we aan een half uur genoeg hebben voor die paar sculptuurtjes maar dat is echt verkeerd gedacht. Het zijn er ontzettend veel en het thema is 75 jaar bevrijding. Zo ontzettend mooi gemaakt en opgezet. Je hebt eerst een gedeelte binnen, dan loop je door een mooi aangelegde bloementuin met sculpturen, dan weer binnen, en weer naar buiten. Echt prachtig. Zijn 9 euro zeker waard. Dan komen we weer in een hal en mogen we een soort kwis doen. Elk zandbeeld stelt een stadsnaam voor. En als je alles goed hebt, komt er een slagzin uit. We kunnen het raadsel niet oplossen helaas. Al met al zijn we zeker 2 uur bezig geweest. Na afloop kun je nog door de beeldentuin lopen en al dan niet een souveniertje kopen, wij dus niet.

Dan fietsen we via een andere, langere route terug en we zijn afgebrand als we bij het huisje aankomen. Maar het zonnetje schijnt en het ziet er heel wat gezelliger uit als met die grijze luchten. Het is zeker 10 graden warmer als toen we aankwamen.

12 juni Wolfheze

Vandaag een prachtige dag. Laatste keer naar het bakkertje fietsen. Op ons gemakje ontbijten en aan het water zitten. Om 12 uur moeten we het huis uit en rijden we richting Wolfheze, waar onze overburen een chaletje hebben. We gaan samen een fietstocht maken om de vakantie af te sluiten. Vanavond weer in ons eigen bedje, ook fijn.