2 juni 2012 Mazzeo

Eindelijk is het dan zover, we vertrekken vandaag naar Sicilië. Om 6 uur loopt de wekker af, de laatste dingen gaan de koffer in en om 7 uur zijn we startklaar om ons naar de luchthaven van Dusseldorf te laten brengen. Ik vind dit zo’n heerlijk vliegveld. Op een of andere manier straalt het rust uit. Bij de incheckbalies van Lufthansa staat een hele lange rij, maar het loopt als een tierelier. Er zijn wel 15 drop off balies open en we staan binnen no time vooraan in de rij. Daarna koffie drinken, ook daar word je meteen geholpen in tegenstelling met Schiphol, waar je in een ellenlange rij staat.

We hebben een heel klein vliegtuig met maar 80 zitplaatsen, maar daar merk je verder helemaal niets van. We hebben wel enorm veel beenruimte, echt klasse die Lufthansa, alleen de broodmaaltijd valt mij erg tegen. Een soort roggebrood met kaas. Nou vind ik roggebrood smerig en kaas ook, dus Ton heeft geluk. Ze komen ook wel 3 keer langs met drinken. Om 13.55 landen we dan op Catania airport, nadat we eerst een rondje rond de Etna gedraaid hebben. Het is heerlijk weer, zonnig en een licht briesje. We zoeken de autoverhuur en na enig heen en weer geloop hebben we ook die weer gevonden. De voorspelde ellenlange rijen waren er niet, we waren zelfs meteen aan de beurt. Eerst probeert de handige man ons nog een verzekering aan te smeren, daarna een duurdere auto, helaas we trappen er niet in. We lopen naar nr 64 waar onze spiksplinternieuwe Fiat Grande Punto staat en controleren of er ook werkelijk geen schade op zit zoals op het formulier staat, mooi wel dus. Een vette beschadiging hebben ze al dan niet bewust over het hoofd gezien, maar ik haal er iemand bij en het wordt netjes aangetekend. Op de valreep heb ik gisteren nog met heel veel strubbelingen de kaart van Italië op de tom tom gezet en daar ben ik vanaf dat we wegrijden al heel erg blij mee.

Als we bij de ingang naar de tolweg komen stuiten we op een probleem. De tolhuisjes zijn zo oud en vergaan, ze lijken ook wel uitgebrand en de slagbomen staan omhoog dus we rijden door. Maar achter ons zien we toch mensen kaartjes uit een automaat halen die wij niet eens gezien hebben, dus we stoppen toch maar om later een vette boete te voorkomen. Ik loop terug en druk op de knop, maar er komt niets uit, schijnbaar alleen als er een auto staat geeft de automaat een kaartje. Wat nu? Ton gaat ook eens kijken, maar de automaat geeft maar een kaartje per auto. Er is wel een zij-ingang die geblokkeerd is met grote plastic blokken. Ton rijdt achteruit terug zodat we weer voor de poortjes uitkomen, en ik versjouw de plastic blokken en zet ze later weer netjes terug. We kunnen nu weer door de tolpoortjes en netjes een kaartje trekken. Ik denk dat er veel mensen om deze domme actie gelachen hebben. Om 4 uur staan we dan geparkeerd aan het strand en zoeken ons appartement. Ik zoek niet lang, maar bel meteen de eigenaar en er komt een mevrouw naar buiten die gebrekkig Engels spreekt en ons naar het appartementencomplex met parkeerplaats leidt. We zijn heel tevreden, grote woonkamer met op het eerste gezicht lekkere fauteuils, grote eethoek, mooie keuken met alles erop en eraan, 2 badkamers, 2 slaapkamers, groot balkon met zeezicht. Casa Poseidone bevalt ons wel. Op het balkon staat een tuinstel met 4 stoelen en kussentjes en 2 heerlijke ligstoelen met dikke kussens. Het strand is voor de deur en er is een hoop leven, dus genoeg te kijken vanaf onze luxe ligstoelen.

Als ik koffie wil gaan zetten, hebben we een klein groot probleem. Er is geen koffiezetapparaat, geen koffiekan, geen los filter. Dit kan dus echt niet, wij moeten koffie hebben. Dat wordt zometeen de eerste opdracht, een zaakje zoeken waar we of oploskoffie, of een filter en een kan kunnen kopen.

Nou helaas, het is niet gelukt. We kunnen wel heel ver wandelen langs de boulevard en er zijn ook legio restaurantjes waar nergens bijna iemand zit, We vinden ook een soort bazaar, maar die is gesloten en een piepkleine supermarkt waar we uit pure wanhoop maar oploskoffie kopen. Hopelijk smaakt het een beetje. Daarna eten we pizza in een soort strandtent waar wel wat leven in de brouwerij is en de pizza smaakt prima, het uitzicht is ook prima, maar het dorpje Letojanni is niet echt sfeervol, een beetje armoedig zelfs. Ons plan om een kop koffie te gaan drinken bij de Copacabana club die tegenover ons appartement ligt, mislukt ook, want die is helaas al gesloten. Dan maar op ons eigen balkon, ook helemaal prima!!

’s avonds hebben we nog 2 keer last van stroomuitval, de 1e keer denken we dat het aan ons ligt en ik zoek een zaklamp die het helaas ook niet doet. Op de tast vindt Ton de stoppenkast en voelt dat alles de goede kant op staat. Opeens is er weer licht, maar niet voor lang. Hetzelfde probleem doet zich even later weer voor, maar ook dat lost zich vanzelf weer op.

3 juni 2012 wandeling naar Taormina

Gisterenavond waren we om 8 uur al gebroken. We hebben het met moeite gered tot half 11, daarna vielen we in diepe slaap tot vanochtend half 7 (Ton ietsje langer), erg vroeg weer wakker dus. Het free internet werkt na 5 minuten al niet meer, dus de komende 4 dagen geen connectie met de wereld buiten Sicilië. Het zonnetje schijnt in ieder geval uitbundig, dus ik ga maar op het terras zitten lezen. Even na achten wandel ik het dorp in om ergens broodjes te scoren. Ik ontdek een kleine minimarkt vlak in de buurt, maar die is niet geopend, dan toch maar naar het al even kleine supermarktje van gisteren. Ze hebben in ieder geval vers brood en eitjes. De oploskoffie smaakt ook beter als verwacht dus rond 9 uur zitten we aan een aangenaam ontbijtje. Ton ontdekte gisteren dat we ook nog een achterbalkon hebben, verstopt achter de gordijnen in de kleine slaapkamer en dat is maar goed ook, want het is nu bloedje heet aan de voorkant, dus we verkassen naar achteren na het ontbijt. Wat een luxe dat dit allemaal kan.

Om half 11 hebben we het plan voor vandaag klaar en sluiten we deur van het appartement achter ons. We gaan een poging doen te wandelen naar Taormina. Ik heb in een laatje een kaartje gevonden van de omgeving en volgens dat kaartje is het mogelijk over het strand een heel eind te wandelen richting Mazzaro, daarna nog een klein stukje weg en in Mazzaro de kabelbaan naar Taormina. Het is echter allemaal niet zo makkelijk als het lijkt. We stuiten op nogal wat obstakels op het strand in de vorm van enorme rotspartijen. Dat wordt klimmen. We geven niet zo snel op, dus klauteren we over de enorme kris kras door elkaar liggende berg van rotsblokken met alle risico’s van dien. Het lukt aardig alleen moeten we op het eind een heel steil stuk af om weer op het volgende strand te komen, maar na enig gepuzzel lukt ook dat. We komen helemaal bezweet op het strand aan en besluiten het eerste beste terras te nemen en ons te verwennen met een dubbele consumptie. Een kop cappuccino omdat we daar zin in hebben, maar ook nog ieder een frisdrank omdat we zo’n dorst hebben. Na een half uurtje is onze dorst gestild en zijn we weer wat afgekoeld. We hebben wat informatie gekregen van de jongen op het terras en kunnen via een trap onder de treinrails door naar de verharde weg. Hij raadt ons aan de bus te nemen, maar wij zijn “die hards”en wandelen gewoon via de verharde weg naar Mazzaro. Onderweg bewonderen we het adembenemende uitzicht op de baai. In Mazzaro lopen we meteen op de kabelbaan af en voor 3 euro zijn we in 5 minuten boven. Taormina is een heel pittoresk stadje en ook nog heel wat groter als we gedacht hadden. Het is wel enorm druk in de smalle winkelstraatjes. Erg gezellig in ieder geval met leuke restaurantjes, we gaan zeker nog een keer terug want alles zien is niet zo’n goed idee in de hitte. Als we weer terug lopen, vind ik het een strak plan om de bus te nemen en als die ook nog klaar staat op het pleintje hoeven we er geen 5 seconden over te twijfelen. Voor 1 euro pp brengt het mini busje ons in 10 minuten naar het appartement. Zelf rijden is duurder en heel wat ongemakkelijker, want parkeren in Taormina lijkt me een ramp.

Op dit moment zitten we aan de koffie en een broodje, de zon is van het terras af en we genieten volop van de koelte en het uitzicht op de eindeloze blauwe zee. Op gegeven moment is het zelfs zo koel dat we de vesten tevoorschijn moeten halen terwijl ze 50 meter verder zitten zweten in de zon, ongelooflijk.

Om half 6 kom ik zowat om van de honger na al die actie van vanochtend, dus we gaan maar weer op pad. Eerst een lange wandeling langs de boulevard totdat we zowat alle restaurantjes gepasseerd zijn. We zoeken er een uit de Capitool gids. Da Peppa. Als we binnenkomen blijken alle tafels gereserveerd te zijn en kunnen we alleen wat drinken, dus we draaien maar weer om naar de uitgang. Dan belanden we naast Ciao Ciao, waar we gisteren gegeten hebben. We krijgen een bakje olijven, 2 bruschetta’s tomaat en ook nog eens korting op de rekening allemaal op kosten van de zaak en ook nog eens een superaardige bediening. Alleen hebben ze helaas maar een beperkte kaart, anders gingen we hier zeker terug morgen. Na het eten hebben we onszelf als toetje een heerlijke Italiaanse ijsco beloofd, die we nuttigen op het centrale dorpsplein alwaar straatartiesten aan het optreden zijn en het een en al leven is. Letojanni is echt niet mooi, maar saai kun je het zeker niet noemen. De boulevard zit ’s avonds vol locals waaronder zowel kinderen als tandeloze oudjes, er wordt in grote getalen geflaneerd en er is genoeg te zien. Na weer een wandeling van een km of 3 zijn we rond 8 uur weer in ons appartement. Dag 2 zit er al weer op, het gaat weer te snel.

4 juni 2012 Etna

Vandaag probeer ik een ander winkeltje uit. Het is niet groter als 5 x 5 en in het midden zit een oude oma die de kassa bedient. Hier hebben ze zo mogelijk nog minder als in het 1e supermarktje, maar wel super lekker brood en veel meer hebben wij toch niet nodig, hooguit wat drinken erbij. Als ik de winkel verlaat wordt er aan alle kanten geroepen. Ik draai me om en het blijkt dat ik mijn bonnetje vergeten ben. Een bonnetje met voor 5 euro boodschappen, daar roepen ze je bij ons niet voor terug.

Om 11 half vertrekken we richting Alcantara kloof, tenminste dat is de bedoeling. Tom tom stuurt ons een afslag verder en daar komen we te laat achter, dus we veranderen de plannen. We zitten nu vlakbij de Noord-Etna route. Dan gaan we die maar rijden. Wat we niet verwachten is dat het een erg groene route is, die ons het eerste gedeelte trakteert op prachtig bloeiende gele bremstruiken gecombineerd met roze valeriaanbloemen, daarna komen we in een mooie bosrijke omgeving. Hier is ook een restaurant waar we een cappuccino nuttigen en een wandelingetje maken door het groene bos. Daarna zien we de lavastromen waar hier en daar wat groen doorheen komt, maar er zijn ook pikzwarte vlakken. De top van de Etna springt er bovenuit met hier en daar nog een dot sneeuw. Jammer genoeg is het bewolkt vandaag. We besluiten ook de mooiere zuid-route te rijden. Dus dat wordt eerst afdalen en daarna weer stijgen naar zo’n 1900 meter. Hier is het echt pas ontzettend mooi. De vulkaan heeft allerlei kleuren. We kunnen ook in wat zijkraters kijken en er om heen wandelen. De ene is wel heel erg steil en dan op dat slibberige as lopen lijkt me geen goed idee. Dus we gaan voor de minder gevaarlijke. Hier is het wel ineens ijskoud, ondanks onze fleece-vesten zijn we behoorlijk aan het vernikkelen hier. Het is inmiddels al ruim 2 uur dus we duiken de eerste de beste tent binnen om te lunchen. Een lekker broodje ham gaat er wel in met een drankje erbij. Uiteraard moeten we hiervoor de hoofdprijs betalen. Maar niet al te diep over nadenken, we zijn op vakantie. Daarna nog een kwartier in de rij voor de wc. Tja, dat heb je als je de topattractie van Sicilië wilt zien. We rijden de zuid-route dalend naar de zee af en komen weer bij de snelweg uit. Het was de moeite waard, maar we hebben wel veel in de auto gezeten vandaag. Vanavond maar eens wat lopen.

We besluiten een strandwandeling te maken met de voetjes in de branding, maar dat lukt niet zomaar. Het strand bestaat uit hele kleine steentjes helemaal achteraan, maar hoe je meer je naar de branding loopt, hoe grover ze worden. Daar komt nog bij dat de zeetemperatuur hier nog niet echt aangenaam is. Dus we lopen door de wegzakkende grove steentjes en het is redelijk zwaar waardoor we het sneller opgeven als de bedoeling is. We eten weer eens bij Ciao Ciao en dit keer wordt het gegrilde zwaardvis. De rekening is aanmerkelijk hoger als de andere dagen, maar het was wel verrukkelijk. En we hadden ook nog een meevallertje, want toen ik toen straks toevallig in de zak van mijn broek een papiertje voelde en het eruit wilde halen, bleek dat het 2 opgevouwen briefjes van 50 waren. Het is een mysterie hoe die daar gekomen zijn. Ik heb al zo zitten denken. Helemaal niet iets voor mij om los papiergeld in een broekzak te doen, erg vreemd!!

5 juni 2012 Alcantara-kloof en Taormina

Strak blauw vandaag en een stevig briesje en daar zijn we best blij mee. Na de bekende riedel van broodjes halen, buiten ontbijten, koffie drinken, zijn we rond half 11 dan toch weer op weg naar de Alcantara kloof. Ditmaal gaan we wel de goede kant op. We rijden door een heel mooi landschap van groene heuvels binnen een half uurtje naar de kloof. Hoe het hier helemaal aan toe gaat, weten we niet, dus het lijkt ons logisch de wandelroute te volgen door het natuurpark. De wandelroute komt langs allerlei uitzichtpunten, maar wij verwachten ook langzaam af te dalen en uiteindelijk beneden in de kloof uit te komen, zoals mijn Capitool reisgids mij beloofde. We hebben mooi uitzichten van boven af op de rivier beneden maar op gegeven moment houdt het pad gewoon op. Dan lopen we noodgedwongen terug naar de uitgang en daar blijkt een lift te zijn naar beneden, hoe bizar, midden in een natuurpark een gebouwtje met 4 liften. Wel makkelijk natuurlijk. Beneden is het best heet en weinig schaduw, waar ik echter naar snak. Ton kan het niet nalaten even door het water naar de overkant te gaan, maar de steentjes doen erg zeer, terwijl de waterschoenen in de auto liggen. Ik ga ook nog even mijn voetjes opfrissen en we bewonderen nog een tijdje het natuurschoon van de hoge steile door het water uitgesleten rotswanden. Het snel stromende riviertje en alle mooie oleanders die prachtig in bloei staan. We lunchen bij het parkje, weer broodjes met alleen maar kaas. Net als gisteren, toen ze ook speciaal voor mij een broodje ham moesten maken. Onder de lunch bespreken we wat we verder gaan doen die dag. We gaan lekker op ons balkon zitten en vroeg in de avond nog een keer naar Taormina en dan daar eten. Het is ook zo heerlijk op ons eigen balkon en het is de laatste middag want morgen gaan we verkassen. Om half 4 heb ik eigenlijk best wel zin in een ijsje en ook Ton lijkt er niet vies van te zijn. Aangezien we nog geen kennis gemaakt hebben met de overburen van de Copacabana club, duiken we daar op het terras. Een temperatuurverschil van zeker 10 graden met ons koele balkon, ongelooflijk. We bestellen een coupe met vers fruit en een bolletje ijs, heel netjes en bijna gezond dus. Het fruit smaakt hier alleen al veel zoeter dan bij ons. Als we af willen rekenen blijkt de rekening ineens wat hoger als wij op de menulijst hebben gezien. Het vrouwtje merkt onze verwarring en vraagt wat er is, dus ik leg uit dat het op de menukaart goedkoper was. Dat komt omdat het daar alleen om vers fruit gaat zegt ze, en jullie wilden er ijs bij. Nou ja dan betalen we maar wat meer, maar dat was ons niet duidelijk. We zijn al bijna bij het appartement als het vrouwtje ons achterna komt: madam,madam, you we’re right, I was wrong, you get you money back. Nou is dat nou geen goede service. Echt lieve mensen hier, heel wat anders als vorig jaar in Como.

Om 5 uur lopen we naar de bushalte om te ontdekken dat de bus pas over een half uur komt. Maar we hebben geluk, na 5 minuten wachten is hij er al, hoezo op schema? Als we in Taormina aankomen, gaan we eerst het oude theater bekijken. Het is erg fotogeniek met tussen 2 bogen in, de Etna op de achtergrond. Een foto die in vele winkels hangt, op placemats gedrukt is, kalenders etc. Ook aan de andere kant van het theater is het uitzicht op Letojanni en Mazzeo wonderbaarlijk. De zon verpest wel wat foto’s want die staat niet altijd aan de goede kant , maar we willen hem ook niet missen bij het schieten van al die plaatjes. Daarna slenteren we nog wat door de gezellige straatjes, ondertussen zoekend naar een leuk restaurantje. Uiteindelijk vinden we er een naar onze keuze en we nemen een Pizza tonijn. We weten nu al dat we terug moeten lopen, maar niet zonder dat we eerst de kabelbaan naar beneden genomen hebben. Daarna zetten we er stevig de pas in en lopen we over de gevaarlijke weg (waar ik me absoluut niet veilig voel) in 35 minuten naar Mazzeo. Dat valt reuze mee.

6 juni 2012 Ortigia en Noto

We hebben vandaag een erg actieve maar zeer mooie dag achter de rug. ’s morgens hebben we nog op het gemakje ontbeten en op het balkon gezeten totdat onze huiseigenares kwam en hartverwarmend afscheid nam van ons, alsof we haar kinderen waren, heel erg lief vrouwtje.

Daarna dan de auto in en de snelweg op richting Syracuse. Syracuse is op zich niet echt interessant maar als je het stadje doorkruist kom je via een brug op schiereiland Ortigia en dat is een schitterend stadje. Eerst lopen we stuk langs het water en haventje. Dan hebben we al een hele wandeling gemaakt want om stress te voorkomen, hebben we de auto voor aan het centrum van Syracuse geparkeerd. We komen in wat achteraf straatjes, erg authentiek maar dit kan toch niet alles zijn. Ton denkt van wel. We lunchen eerst in een binnentuin van een karakteristiek café, een heerlijke bruschetta met tonijn. Dan neem ik het heft in handen en leidt Ton binnen 5 minuten naar een schitterend plein met geweldig mooie gerenoveerde gebouwen, waarvan het mooiste toch wel de dom is. Een stadje om voor om te rijden.

Het is al best laat als we weer bij de auto zijn, maar ik wil toch echt nog naar Noto, we komen hier niet meer langs. Gelukkig is Ton het met me eens en een half uur later parkeren we de auto in het barokke Noto. Het is nog ongeveer 500 meter lopen naar het centrum. We lopen zoals in veel van deze stadjes via een poort het oude centrum binnen. Daarna volgt het ene mooie gebouw/kerk/paleis na het andere. Onze mond valt bijna open van verbazing. We blijven weer knippen en filmen met onze camera’s. Eigenlijk is de hoofdstraat het allermooiste, maar we doen ook nog een paar achterafstraatjes. Noto is echt nog mooier dan Ortigia.

Daarna wordt het toch echt tijd voor het hotel. Het landschap is hier niet speciaal, maar we hebben het laatste deel van de route wel een schitterend stuk pal langs zee gereden. Eenmaal aangekomen bij het hotel is het nog even zoeken naar een parkeerplaats, maar we vinden er een zowat pal voor de deur, is dat even boffen. Nu nog hopen dat we er morgen ook nog uit kunnen, want ze parkeren hier soms echt kop aan staart.

Ook het hotel Miramare bevalt ons uitermate. Hypermoderne ruime kamers en het ziet er zeer goed onderhouden en netjes uit. Als we de deuren openen komen we op een groot terras met voor elke kamer 2 zitstoelen en 2 ligstoelen, oké niet verkeerd. En dan heb ik het nog niet over het uitzicht gehad, in één woord fenomenaal. Ik verheug me alweer op de komende 2 dagen!!

’s avonds lopen we het dorpje in om te eten. Eerst maar weer eens een wandeling (ik heb de blaren op mijn voeten) langs de boulevard. Dat is fijn dat we dat hier ook kunnen en het is een zandstrand hier dus misschien nog wel een strandwandeling morgen, wie weet. Het dorpje is niet echt gezellig, restaurantjes zijn ook pas laat open dus we belanden bij het hotel-restaurant. We eten kip, salade en frietjes en het smaakt prima. Nog even op het terras wat lezen en dan het lekkere bedje in.

7 juni 2012 Ragusa Ibli

Wakker worden in Hotel Miramare is bijna een feestje voor mij, zelfs om 7 uur ’s morgens. Ik wil meteen naar buiten, genieten van het prachtige uitzicht. Zelfs Ton staat meteen op. Om half 9 gaan we eens kijken of er wat te ontbijten valt. Ik loop het restaurant binnen, maar de vriendelijke receptionist komt me achterna om te vertellen dat het ontbijt niet in het restaurant is maar in een soort koffieshop om de hoek. Er staan 5 tafeltjes buiten en je kunt binnen zitten. Wij gaan natuurlijk lekker buiten zitten. Er is meer dan voldoende, maar toch een ander soort ontbijt als ik verwacht in dit hotel. Het bestaat hoofdzakelijk uit zoetigheden, 4 soorten taart, zoete croissantjes. De piepkleine broodjes zijn maar bijzaak. De Cappuccino is overheerlijk, evenals de rest trouwens, alleen een beetje zoetig. Na het ontbijt gaan we nog even buiten zitten genieten en rond 10 uur trekken we de hotelslippers aan en gaan een fijne strandwandeling maken. Heerlijk is dat hier. Fijne zandstranden, dat loopt heel wat fijner dan die steentjes bij Mazzeo, en langzaam aflopend zeewater. Het water is weldadig voor mijn enorme blaren. We genieten echt enorm hier.

Daarna weer even op het terras zitten en om 12 uur rijden we richting Ragusa. Het vervelende hier is dat alles slecht aangegeven wordt en het ontzettend rommelig is in de steden, zeker om te rijden. Als we vlakbij het centrum een grote parkeerplaats zien, zetten we daar de auto neer. Ik zie een bordje: Ragusa Ibla en daar moeten we zijn, dat is de oude stad. Maar die weg lijkt helemaal naar een industrieterrein te gaan, dat gaan we niet lopen. Dus maar weer terug naar de auto en inderdaad de weg eindigt op een industrieterrein en de bordjes zijn spoorloos verdwenen. Dan maar de stad in tot we weer bordjes zien. Uiteindelijk vinden we ze weer en vooraan het stadje is ook een parkeerplaats. Maar waar is het centrum, weer geen enkel bordje en Ton denkt dat het links is en ik denk rechts. Ik krijg mijn zin en dat is maar goed ook, anders waren we een hele steile weg op naar boven gelopen voor niets. Het stadje is mooi, maar het doet op sommige stukken ook erg armoedig aan en rommelig. Natuurlijk is er weer een schitterende Basiliek op een mooi plein en daar drinken we koffie voor een spotprijsje en dat op een toplocatie pal voor de Duomo di S.Giorgio. Er is een hoop drukte op het plein en we komen er snel achter dat ze hier een film aan het opnemen zijn, dus terwijl we onze koffie drinken zijn we ondertussen aan het kijken hoe het allemaal gaat. Heel erg hectisch, wat komt daar nog een hoop bij kijken voor zo’n klein stukje film van een paar seconden: een man rijdt naar de trap bij de Basiliek en loopt daar de trappen op, een andere man staat daar te vegen. Dat was het dan, en als wij de rest van het stadje bekijken, ergens spaghetti/risotto eten en terugkomen, zijn ze nog steeds bezig. Er staan wel 6 grote vrachtauto’s van de filmploeg en een aantal campers.

Het stadje was erg mooi, maar niet zo mooi als die van gisteren. Er staan er nog 2 op mijn lijstje: Modica en Scicli. Scicli is niet meer als een stipje op de kaart, dus we kiezen dat uit, want we zijn die grote steden een beetje beu. Uiteindelijk komen we toch dwars door Modica en dat doet ook mooi aan, maar het lijkt wel allemaal een beetje op elkaar. Tom tom is helemaal de weg kwijt er stuurt ons de vreemdste kanten op. Soms is dat ding handig, soms een bron van ergernis. We komen toch wel in Scicli, maar dat stipje ziet er ook weer uit als een best grote hectische stad, we hebben er geen zin meer in en rijden rechtstreeks naar het hotel, waar we lekker gaan genieten van ons mooie uitzicht.

Vandaag geen avondmaal want we hebben vanmiddag al warm gegeten in Ragusa, maar wel een avondwandeling. Eerst even de plaatselijke winkels bekijken, maar echt veel te winkelen valt er niet helaas. Gelukkig vinden we wel een supermarkt voor wat frisdrankjes, want dorstig zijn we met deze warmte. Daarna een heerlijke Italiaanse ijsco en vervolgens een wandeling langs de boulevard van 45 minuten. Om 20.30 zijn we weer bij het hotel.

8 juni 2012 Agrigento

Vandaag gaan we weer eens verhuizen voor 1 nachtje. We gaan richting Agrigento om aldaar de Vallei der tempels te bezoeken. Het weer is deze week heel stabiel en daar zijn wij erg blij mee. Het is meestal heel aangenaam van temperatuur, al kan er een groot verschil zijn tussen plaatsjes in de zon of in de schaduw, dat is wel opmerkelijk.

Van hieraf is het wel weer 2,5 uur rijden richting Agrigento. Het is een eindeloze en saaie weg. Onderweg zien we duizenden kassen waar de heerlijke tomaatjes gekweekt worden. Voor de rest is alles dor en droog. Ik zou hier niet willen logeren. Om half een komen we aan bij Hotel Colleverde Park, het laatste stukje is weer lekker hectisch en druk. Het hotel is gelukkig snel gevonden, alleen is onze kamer nog niet klaar. Het is echt een heel sfeervol hotel, zeer mooi ingericht, dit keer niet modern maar meer klassiek. De receptionist verwijst ons naar de mooie tuin en inderdaad hij heeft helemaal gelijk, de tuin is supermooi en er zijn verschillende zitjes in de schaduw onder een prieeltje waar het heerlijk koel is en waar we uitzicht hebben op de tempels. Zo die hebben we ook weer gezien, haha. Het was eigenlijk de bedoeling er vanmiddag heen te gaan maar de warmte doet ons besluiten dat dit niet verstandig is. We bellen collega Bram, die met zijn vrouw Lian op dit moment ook op Sicilië is en hier maar 7 km vandaan logeren en we maken een afspraak om vanavond samen te eten en ervaringen uit te wisselen, gezellig. Daarna gaan we lunchen tegenover het hotel en als we terugkomen is onze kamer ook klaar. We moeten de lift nemen naar de 3e etage en vanaf daar met een smal wenteltrapje naar de 4e etage waar maar 2 kamers zijn. Wij hebben de beloofde kamer gekregen met een fantastisch groot terras met alweer uitzicht op de tempels, de omgeving en de zee. De kamer is klein maar zeer smaakvol ingericht.Rond half 4 gaan we vlug nog even naar het archeologisch museum. Mooi museum maar al het bekende wat we al vele malen in de Griekse musea bekeken hebben, komt ook hier weer terug. Toch blijft het fascinerend wat ze al die duizenden jaren geleden al voor moois en knaps konden maken. Om kwart over 5 haasten we ons naar het hotel om ons vlug nog even op te frissen voordat Bram en Lian arriveren. Als ze er zijn gaan we gezellig in de tropische tuin zitten en er valt heel wat bij te babbelen over onze reiservaringen van de afgelopen week. Maar als verrassing krijgen we nog een echt Siciliaans optreden van een groep dansers en musici die ons trakteren op een onvervalst stukje traditionele muziek en dans. Hartstikke leuk, wat een toeval. Daarna wordt het toch echt tijd om aan tafel te gaan en we besluiten dit in ons hotel te doen. Het wordt een leuke avond met lekker eten.

Voor ze naar huis gaan bekijken we vanaf het terras nog even de verlichte tempels en als wij op onze kamer zijn, gaan wij dit nog even doen vanaf het dakterras. Wat een leuk hotel met speciaal uitzicht.

9 juni 2012 Balestrate

Na een lekker en goed verzorgd ontbijt, en nog even van het dakterras genoten te hebben, vertrekken we dan om 10 uur richting Balestrate. Wij cultuurbarbaren hebben besloten dat we de tempels wel voldoende bekeken hebben van een afstandje en niet perse het bloedhete terrein op hoeven om daar 4 km te lopen en dan nog alleen maar een rondje om de tempels, want erin mag je niet eens. Plus dat er nog een tempel op het programma staat volgende week.

Gisteren hebben we een mailtje gehad van Op Sicilie met het verzoek of we voor 4 uur aan willen komen, ivm de voetbal waarschijnlijk. Wij willen nog wel een paar stops maken onderweg, Ten eerste heb ik ergens foto’s gezien van de Scala di Turchei, wat me erg mooi lijkt. Een strand met witte rotswanden. Dat staat nergens op de kaart en ik ga er al van uit dat we het toch wel niet zullen vinden. Opeens zie ik op de hoofdweg een bordje, maar te laat. Ton kan niet meer stoppen en draaien lukt ook niet op de drukke weg. Even later zie ik er weer een, weer net te laat. Maar de 3e keer zijn we op tijd en na een paar minuten hebben we het dan gevonden. Het is inderdaad erg apart, mooi contrast ook die azuurblauwe zee met op de achtergrond de spierwitte wanden. We zien echter geen enkele mogelijkheid via de steile wanden naar beneden te komen, alhoewel er wel mensen genoeg op het strand zijn. We besluiten het bij een blik van bovenaf te laten en rijden verder. De volgende stop is Capo Bianco, ik verwacht een soort gelijk strand, maar dit is minder spectaculair, maar toch ook wel mooi. Hier maken we kennis met een typische Siciliaanse lekkernij: de Arancini. Lekker!!! Een gefrituurde bal, ter grote van een oliebol, maar dan gevuld met rijst en een soort ragout, doperwten en tomatensaus. Nou jammer dat we dat niet eerder ontdekt hebben.

Na onze 2e stop rijden we in één keer door naar Balestrate. Het landschap is hier aanmerkelijk mooier, het wordt meer bergachtig en groener. Om half 2 stoppen we bij benzinestation Ena, waar we afgesproken hebben met Laura en Martijn. Binnen een paar minuten zijn ze er en na een korte kennismaking begeleiden ze ons naar Appartamento Mandarino. We komen binnen in een enorme hal met een marmeren trap naar boven en daar zie ik allemaal deuren. Ik verwacht dat achter een van de deuren ons appartement verborgen is. Tot mijn grote verbazing behoort die enorme hal en al die deuren allemaal bij het appartement, het is gigantisch!!! Een enorme woonkamer, een eveneens zeer grote woonkeuken, 3 slaapkamers, 2 badkamers,3 balkons en een dakterras. We kunnen hier makkelijk met zijn 6en in. Het uitzicht is prachtig over de Golf van Castellammare. Jammer genoeg is het bewolkt als we aankomen en er staat een stevig warm windje een nasleep van de Sirocco die gisteren over deze streek woei. Meestal volgt er daarna een buitje van 1 uur zegt Martijn en dan trekt het weer open. Laura en Martijn geven ons een rondleiding en leggen van alles uit over het huis, ze hebben een fles wijn voor ons klaargezet en we krijgen een OpSicilie card, waarmee we in vele restaurants en winkels met korting kunnen kopen. Dan vertrekken ze weer en wij slepen de koffers naar boven en gaan uitpakken en koffiezetten, dat kan ook weer. Een bakkie Douwe Egberts smaakt ook wel weer.

Ton wil natuurlijk de voetbal zien, dus ik bedenk dat ik voor vanavond beter iets kant en klaars in de supermarkt kan halen zodat we dat bij de tv op kunnen eten. Terwijl Ton in gevecht is met de satelliet/tv etc etc om de juiste zender te vinden wandel ik het dorp in. Ik heb best snel het centrum gevonden en ook een redelijk grote supermarkt. Dus ik koop minestrone soep en 2 pizza’s. Beetje afgezaagd maar ik kan niet echt iets anders vinden. Dan loop ik terug zoals ik gekomen ben, alleen het laatste stukje denk ik af te kunnen snijden, mooi niet dus. Ik raak hopeloos verdwaald in die laatste paar vierkante meters en die wirwar van straatjes. Het is ook nog heel steil hier en bloedheet omdat het erg vochtig is. Ik zie me hier al uren lopen dolen. Ton heeft zijn telefoon nooit aan en ik weet het adres niet eens. Gelukkig heb ik nog vlug een foto genomen van een straatnaam in het begin van de route, dus in geval van nood!! Maar het is niet nodig, ik vind het op eigen kracht, volgende keer neem ik de tom tom mee.

Na de teleurstellende wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Denemarken, maken we nog een wandeling naar het dorp. Je bent er zo, want we dalen flink af. Het is geen knus stadje, maar wel levendig, er zijn een hoop restaurantjes, barretjes en winkeltjes, een dorpsplein zoals gewoonlijk met een kerk. En het centrum ligt zowat aan zee, een eindje verder begint het lange zandstrand dat verder doorloopt als onze conditie reikt. Het is wel leuk om tussen de Sicilianen te wonen en het dorpse leven mee te kunnen maken, in ieder geval zijn het hele lieve aardige mensen die je graag behulpzaam zijn.

10 juni 2012 Scopello en Castellammare del Golfo

We hebben heerlijk geslapen vannacht en het zonnetje schijnt weer uitbundig vandaag. Het uitzicht is dan weer veel mooier, jammer dat er op de voorgrond een paar bouwvallen staan, maar ook dat is Sicilie. Ik heb gisteren al ontbijtspullen gekocht want ik weet niet of hier winkels open zijn op zondag. In ieder geval moet ik na de luxe van 3 dagen een hotel weer zelf aan de slag met koffie zetten, eitjes koken, helemaal niet erg overigens, ik doe het graag.

Ton komt op het vreselijke idee om een strandwandeling te gaan maken. Normaal vind ik dit heerlijk, maar nu zie ik vanaf het balkon om 8 uur al auto’s in rijen naar het strand gaan en zo te zien ligt het daar behoorlijk vol en de zee is heel dichtbij, maar het strand is al gauw nog een klein half uur lopen in de brandende zon. Maar goed ik wil niet flauw doen dus we gaan naar het strand. Het is precies of nog erger als ik me voorgesteld heb. Een strandwandeling is niet te doen, de auto’s staan rijen dik, 3 dubbel geparkeerd en het is gigantisch druk op het strand, in de zee, zo ver als je kijken, kilometers lang. We gaan toch maar even onder een boom in het zand zitten, lekker mensen kijken. Er lopen zoals gewoonlijk een hoop negers over het strand die hun koopwaar van de hand willen doen, sommige lijken net wandelende kledingkasten, of speelgoedwinkels, je lacht je rot.

De terugweg is een lange stijgende weg en we zien er vreselijk tegenop, maar gek genoeg valt het reuze mee. Onderweg komen we nog langs een heel leuk winkeltje met allerlei verse produkten en delicatessen(Bonta Piu). Daar kopen we nog het een en ander en met de”Op Sicilie” card krijgen we nog een bakje Ricotta, vers gemaakt, cadeau. Morgen ga ik daar zeker terug voor de broodjes.

Helemaal bezweet, het loopt in stralen van mijn gezicht, komen we in het gekoelde appartement aan..We hangen de komende uren hier op het balkon of op de bank. Dan wordt het tijd voor wat actie. We rijden als 1e naar de Tonnara van Scopello. Het is prachtig. De oude tonijnfabriek is een monumentaal gebouw dat aan de zee ligt. Het mooie ervan is de ligging. Enorme rotspartijen in het heldere zeewater, een lust om te zien. Er is een groot terras waarop tuinstoelen staan, en daar gaan wij ook een tijdje zitten genieten van het uitzicht. We rijden daarna nog een klein stukje verder maar de weg houdt op bij een groot natuurreservaat Zingaro. Dit is iets voor een ander keer om te wandelen. We draaien om en rijden door het prachtige landschap naar Castellammare del Golfo, een gezellig en fotogeniek vissersplaatsje, Om te voorkomen dat we ons vastrijden in de steile smalle straatjes parkeren we de auto ietsje buiten het centrum, we zien de haven al liggen. Nog 900 meter lopen volgens tomtom. Die 900 meter gaan wel steil naar beneden en we verheugen ons alweer een keer op de terugweg. Het haventje is inderdaad de place to be. Een en al leven en na een rondje erom heen gaan we in restaurant La Cambusa zitten. Als voorgerecht nemen we een bruschetta tomaat, waarop een olijfolie/knoflook mengsel gegoten is. Smaakt heerlijk die warme Bruschetta. Als hoofdgerecht hebben we Farfalle met zalm in een zalig tomaten/roomsausje.

Ik zweer het je, die Italianen flaneren hier gewoon in de auto. We zitten nl aan de haven, waar de weg 300 meter verder doodloopt bij het kasteel en terwijl we daar zitten, rijdt er continue een hele stoet auto’s heen en weer. Ze rijden richting kasteel, draaien daar en rijden stapvoets weer terug, dit kan geen toeval meer zijn, want zo toeristisch is het hier niet. Volgens mij hebben ze gewoon zin om langs die haven te gaan, maar niet om te lopen, dus nemen ze hun auto maar mee.

Daarna nog even die berg op sjouwen en ook dat lukt weer. Iets voor half 9 zitten we op het balkon om de zonsondergang te bewonderen. Heel mooi!!

11 juni 2012 Cefalu en Caccamo

’s morgens brood gehaald bij Bonta Piu, het piepkleine winkeltje waar we gisteren de Ricotta kregen. Erg lieve mensen, dus daar blijf ik mijn boodschapjes doen. Het is ook heerlijk brood en het kost bijna niets.

Rond half 11 rijden we naar Cefalu, een middeleeuws stadje. We moeten minstens 1,5 uur rijden, dus een pittige tocht. Gelukkig is het bijna allemaal via de snelweg, alleen bij Palermo wordt de snelweg onderbroken en dat stagneert dan ook meteen. Het uitzicht onderweg is geweldig op het ruige gebergte en de blauwe middellandse zee, dus die 1,5 uur zijn zo voorbij. Na een rondje Cefalu hebben we eindelijk de auto ergens geparkeerd, natuurlijk weer veel te ver van het centrum. Dat blijkt later als we vlakbij het centrum een parkeerplaats zien met nog vele vrije plaatsen. Vanaf het strand zien we het dorpje al liggen, heel fotogeniek weer. Eerst de blauwe zee, dan de oude vissershuisjes aan het strand, daarna het dorpje, trapsgewijs tegen de rotswand gebouwd met de Basiliek die er boven uit springt en op de achtergrond een enorme rots. Dit vraagt er gewoon om, om gefotografeerd te worden, zeg nou zelf! Daarna lopen we het stadje in, echt leuk met van die hoge smalle straatjes met gezellige winkeltjes, leuke doorkijkjes, pleintjes. We drinken ergens cappuccino aan de toog, de ober maakt er 2 hartjes van cacao op, hoe romantisch. Trouwens hartstikke goedkoop allemaal. Daarna gaan we winkelen, souvenirs kopen, babbelen met de verkoper over de EK voetbal, de Basiliek bekijken en als laatste heerlijk eten in een restaurantje met een charmant balkonnetje boven de zee waar 2 tafeltjes staan, één ervan is voor ons. Ze hebben zo’n lekkere gerechten dat ik bijna geen keuze kan maken. Maar uiteindelijk wordt het de Risotto met appel, spekjes en een soort kool, smaakt heerlijk. Als toetje een keer de echte italiaanse Tiramisu. Dan lopen we langzaam terug naar de auto. Ik wil echter nog een plaatsje bekijken: Caccamo.

Hiervoor moeten we na ongeveer 30 km de snelweg weer af, de bergen in. Een schitterende route met vele haarspeldbochten. Na een kilometer of 10 zijn we er dan. Het 1e wat we van het dorpje zien is een prachtig Normandisch kasteel, heel mooi gerenoveerd met echte kantelen. Verder is Caccamo een klein dorpje met maar 8700 inwoners, maar het is wel gezegend met maar liefst 46 kerken. Overal waar je loopt zie je kerkjes, De meesten zijn vervallen en niet meer in gebruik. Vanuit Caccamo heb je ook uitzicht op een groot (kunstmatig) meer.

Dan wordt het weer tijd de terugweg te aanvaarden. De route is weer prachtig, alleen in Palermo is het weer eens een chaos, en dit is dit nog maar de rondweg erom heen, laat staan hoe het in het centrum zal zijn. Mensen wisselen van baan zonder te kijken of het kan. Soms rijd je ineens met zijn 4en naast elkaar op een tweebaans weg, het kan allemaal hier.Scootertjes scheuren er nog links en rechts tussendoor. Bij de stoplichten komen er ineens 10 illegalen op je auto af om je ramen ongevraagd te zemen, terwijl het stoplicht op groen springt, zijn zij je ramen aan het doen. Geen richting aangeven, dat doet hier niemand. Daar komt nog bij dat de invoegstroken hier zeer kort zijn, dus als er toevallig een vrachtauto uit een invoegstrook komt, die gooit zijn bak zo voor je op de weg, zorg maar dat je uitwijkt of keihard remt als dat niet gaat. Gelukkig heeft Ton er geen problemen mee en het gaat ook goed, maar toch ben ik blij als we dit weer gehad hebben. Om 6 uur zijn we weer veilig in Balestrate en op ons balkon is het ook weer fijn

12 juni 2012 Erice

Het waait als een gek vandaag en dat is misschien maar goed ook, want anders zou het wel eens een hete dag kunnen worden. We willen vandaag Trapani en Erice bezoeken. We moeten naar Trapani rijden en van daaruit kun je met een kabelbaan naar Erice dat boven op een rots ligt. Dat lijkt ons wel leuk. Als we op de parkeerplaats aan komen in het hectische Trapani, komt er eerst al zo’n zogenaamde parkeerhulp naar ons toe. Die verwacht 1 euro voor de “hulp”. Nou vooruit dan maar, hij kijkt wel beteuterd dat het maar 1 euro is, maar meer krijgt hij niet. Het schijnt hier normaal te zijn volgens aanwijzingen in het appartement, maar ik vind het een stel nietsnutten en oplichters, maar ik vind het ook wel fijn als onze auto straks nog heel is.Hij wijst ons de weg naar de Funivia, en het ziet er maar stilletjes uit daar. Er staat ook een teleurgesteld Duits koppel. De Funivia is gesloten vanwege de wind. Er staat wel een taxibus klaar die ons voor 6 euro pp enkele reis naar boven wil brengen. Doei, voor die 24 euro rijden we zelf wel. Dus we vergeten Trapani even, lijkt ons toch veel te rommelig en hectisch, en we pakken de auto weer, ditmaal richting Erice. Een steile slingerweg van ca 10 km met de meest schitterende vergezichten op Trapani, de zoutpannen van Marsala, de eilandjes Isola di Lévanzo en Favignana en aan de andere kant San Vito lo Capo, een enorme kaap die de zee in steekt, met daaronder schitterende stranden.

Als we boven aankomen, staat er weer een soort “parkeerwachter”compleet met geldtasje om zijn nek. Hij leidt ons naar een parkeerplek en de rekening hiervoor bedraagt 3 euro. Op dat moment denken wij nog (naïef dat we zijn) dat het officieel is, want er staan een hoop wagens en campers. Als we later het stadje in lopen, komen we erachter dat we flink opgelicht zijn. Er zijn vlak voor de stadspoort tientallen lege parkeerplaatsen, kosteloos. Dit is de maffia in het klein zeg ik tegen Ton.

Dan door de stadspoort Erice in. Erice is een middeleeuws stadje, gelegen op de 750 meter hoge Monte San Giuliano berg, omgeven door dikke muren met hier en daar een stadspoort om je toegang te geven tot het stadje. Een schattig stadje, met mooie geplaveide straatjes, natuurstenen huisjes met versierde portalen, pleintjes en tal van kerken en natuurlijk een Castello, je waant je helemaal in de middeleeuwen. Eerst drinken we een Latte Macchiato op een leuke piazza, daarna verkennen we de rest van het stadje wat toch nog veel groter is als we dachten. Opeens staan we in de Giardini del Balio een mooi park van waaruit je alweer die schitterende vergezichten hebt. Dan komen we bij het goed onderhouden Castello Peopli e Venere. Eigenlijk zie ik 2 kastelen, vlakbij elkaar en nog een kleintje dat heel mooi is, maar verwaarloosd, in de diepte. Het zal wel allemaal bij elkaar horen. Het kleintje is de Toretta Peopoli. Dat dit allemaal door de Normandiers gebouwd is en al zo oud is, vind ik ook altijd erg fascinerend. Ze moesten eens weten dat het nu nog steeds een toeristische trekpleister is. Het onderste deel van de muur is zelfs al gebouwd door de feniciers, nog wat jaartjes verder terug in het verleden. Het is overigens een heerlijke bosrijke omgeving hier, dus last van de warmte hebben we niet.

Als we uitgekeken zijn, kunnen we nog net voor de sluitingstijd bij een bakkertje binnen met allerlei lekkers in de vitrine. We kiezen ieder 2 lekkere koeken, gebakjes, wat het ook moge zijn. We hebben geen idee. Als we dezelfde weg terug willen nemen, heb ik toch even het gevoel dat ik deze weg niet herken, maar als we de stadspoort zien, zijn we gerustgesteld. Buiten de stadspoort eten we onze lekkernijen op en onze drankjes gaan er ook wel in. Dan lopen we naar de auto, het 1e deel lijkt de goede weg te zijn, maar als we de bocht omgaan en onze auto verwachten te zien, zijn we diep teleurgesteld. Geen auto en ook de omgeving is heel anders. We gaan maar weer op een bankje zitten en bestuderen het kaartje in de Capitool gids. Schijnbaar zijn er 2 poorten vlakbij elkaar en we hebben de verkeerde genomen, dus dat wordt nog een extra wandeling naar de auto. De Maffiosi is spoorloos verdwenen met zijn dagopbrengst van de domme toeristen. We rijden binnendoor naar Balestrate en daar krijgen we spijt van. Halverwege komen er 4 grote vrachtauto’s de weg op en die blijven voor ons rijden op de slingerweg, dus de rit verloopt tergend langzaam.

We eten vanavond in Balestrate en wel bij Oltremare, een restaurant van 2 jonge broers dat in 2011 pas geopend is en nu al behoorlijk veel aanzien heeft in de omgeving. De jongeman vraagt meteen of wij via Laura en Martijn komen en dat moeten we beamen. Dan krijgen we als welkomstgerecht een schaal vol Siciliaanse voorgerechtjes, heerlijk gewoon. Vraag me niet wat het allemaal was, ik heb het wel gevraagd maar ik ben het al weer kwijt. Daarna gaan wij voor de Sukiyaki, niet direct italiaans maar wel overheerlijk. Het vreemde is wel dat als je hier een hoofdgerecht besteld, je ook alleen dat krijgt, er worden geen groentes of aardappelgerechten/rijst bij geserveerd. Maar wij hadden eigenlijk al genoeg aan het voorgerecht, dus we vinden het wel prima zo. Daarna weet ik niet hoe snel ik af moet rekenen, want de bediening is superaardig, het eten overheerlijk, maar het is bloed en bloedheet op het terras en ik moet gewoon wat frisse lucht. Op het balkon is het nu heerlijk, de zon is net onder en er is helaas alweer een dag voorbij.

13 juni 2012 Corleone

Vandaag wordt het tijd om het stadje Corleone te gaan bezoeken uit alle maffiaseries die we bekeken hebben. Zo is het idee uiteindelijk ontstaan om ook maar eens naar Sicilië te gaan. Waarschijnlijk is er niet veel te beleven, maar we willen gewoon een keer een kijkje nemen in het plaatsje waar de beroemde maffiabazen opgegroeid zijn.

Om half 11 rijden we aan. Ik kan je zeggen, alleen al de route is een bezoek aan Corleone waard. Een verbazingwekkend schitterende route. Vergezichten waar je “U” tegen zegt. Goudgele korenvelden, gele bloemenvelden, ruige rotsgebergtes, groene wijnranken, smaragdgroene meren. Ik zal vast nog wel iets vergeten zijn, maar de tocht duurde ons nog te kort, terwijl we met stops om te fotograferen toch zeker 1,5 uur onderweg waren. Corleone valt ons ook zeker niet tegen, niet echt een mooie stad te noemen, maar het echte Siciliaanse leven is hier wel te vinden. Er is ook eigenlijk wel het een en ander te zien aan kerken, panoramisch uitkijkpunt, waterval, rotskerk, musea. Bij Ton is echter na bijna 2 weken de energie een beetje op en ik schik me er maar in om enkele bezienswaardigheden te laten vallen, zoals de waterval en de rotskerk. We gaan op een heerlijk koel terrasje zitten en bestellen 2 koffie, 2 overheerlijke belegde broodjes en later nog 2 flinke ijsco’s (de lekkerste die ik op heb op Sicilië). De rekening bedraagt 9,50. Echt uiterst goedkoop naar onze mening. Op het terras zoeken we een andere terugweg uit, die zo mogelijk nog veel mooier is. Het liefst zou ik elke minuut even uitstappen maar dan zouden we nooit thuiskomen, dus heb ik iets nieuws uitgevonden: foto’s maken door de voorruit van de auto en ze zien er best goed uit.
Onderweg maken we een foutje, we programmeren de tomtom, niet in de gaten hebbend dat die geprogrammeerd staat op de snelste route en die gaat via Palermo. Maar ditmaal is het nog redelijk rustig.

Onderweg worden we nog aangevallen door een zwerm van het één of ander, geen idee wat. Ton denkt vogels, ik denk insecten, maar binnen 1 seconde zit de hele auto onder een of andere plakzooi. Ton zet meteen de ruitensproeier er op, maar dat mag al niet meer baten, en die is trouwens ook alweer bijna leeg zoals we gewend zijn in huurauto’s. Thuis in Balestrate maken we de auto maar meteen een beetje schoon.

Ton is weer een uurtje in de weer geweest met de TV, maar hij heeft het voor elkaar. Schijnbaar was de satelliet tv niet geinstalleerd en nu dus wel, dus hij is klaar voor de wedstrijd. De tv moet zelfs aanblijven als we gaan eten, zo bang is hij dat de zender weer weg is, haha.

We gaan eerst maar even kijken waar de bus komt in het dorp. We hebben het snel gevonden en besluiten meteen maar wat geld te pinnen. Dat lukt niet één, twee, drie. 2 van mijn pasjes worden geweigerd, dan maar met de creditcard en dat lukt gelukkig, anders was het hier armoe troef geworden. Daarna eten we bij Pizza Piazza, spotgoedkoop een heerlijke pizza, we krijgen zelfs hapjes vooraf en dat voor 18,50 inclusief drankjes. Daarna als een speer naar huis, we zijn klaar voor de wedstrijd, maar ik houd mijn hart vast.

14 juni 2012 Palermo

Ik zei wel eens tegen Ton in deze vakantie:Palermo hoeft voor mij niet, maar toch kunnen we niet van Sicilie vertrekken voor we er minstens één dag geweest zijn. Dan zullen we ons altijd af blijven vragen: hoe zou het daar zijn?

Dat weten we inmiddels. We vertrokken vanochtend om 9.45 uur met de Russo bus richting Palermo, lekker relaxed en voor weinig geld. Voor Ton ook fijn om een keer niet te hoeven rijden. Rond 11 uur zijn we er dan.We worden overigens afgezet bij Giardino Garibaldi, hier staan enorme reuze ficussen, waarvan de wortels boven de grond groeien, zeer apart soort. Eigenlijk heb ik het zo gepland dat we met de hop on, hop off bus alles gaan bekijken, maar die is net weg en om daar nou een half uur te wachten. Enfin, dan lopen we maar vast en we zien wel waar we uit komen. We beginnen op de Corso Vittorio Emanuele, een weg die langs de vele bezienswaardigheden komt. Het eerste mooie wat we zien is de Fontana Pretoria, een echte Italiaanse fontein met veel mooie beelden. Om de fontein staan ook wat mooie gebouwen, maar allemaal in de steigers, zoals vele mooie gebouwen merken we later, we zijn een paar jaar te vroeg. Al snel na de fontein zien we een mooie kerk, hé aan de overkant dezelfde kerk, en aan die kant ook al. Een blik op de plattegrond doet me vermoeden dat we bij de Quattro Canti zijn. Dit is in 1600 gebouwd, toen de stad in vier delen opgesplitst werd op dit punt. Op elke hoek een eigen kerk dus, mooi, maar fotograferen of filmen in Palermo is een echte kunst. De auto’s flitsen aan de lopende band voorbij, inclusief vele bussen, nog meer scooters. Op de smalle stoepjes loop je regelmatig een hele buslading toeristen tegemoet, die ook nog menen dat ze voorrang hebben omdat ze met een groep zijn, nou wij wachten wel geduldig hoor. Dan word je continue lastig gevallen door koetsiers, die je een peperduur ritje willen verkopen en zo te merken niet genoeg klandizie hebben. En daar tussendoor wil jij met je camera af en toe een opname maken. Ach uiteindelijk lukt het wel. Het wordt tijd voor koffie. We gaan zitten op de Plaza Bologni, die ook helemaal open ligt. We bestellen 2 cappuccino en de man vraagt of we er iets bij willen. Nee dat willen we niet. Toch krijgen we de koffie met 2 kleine lekkernijen. We eten het op, het ziet er heerlijk uit. We zien wel wat de rekening brengt. Dat valt reuze mee, we hoeven alleen de koffie af te rekenen. Dan is de schitterende Cathedraal aan de beurt. Dit is denk ik wel het hoogtepunt van Palermo. Heel mooi aan de buitenkant, aan de binnenkant ook mooi maar eenvoudig. Vervolgens lopen we naar de Piazza della Vittoria, helaas ook hier staat een hek omheen evenals om de Piazza dei parlamento. Wat jammer nu, gaan ze heel Palermo tegelijk renoveren of zo? We lopen onder een prachtige poort door die tot het Palazzo dei Normanni behoort denk ik. Bij dat paleis kun je tevens de Capella Palatina bezichtigen en dat is wel zo’n schitterend kapelletje helemaal bekleed met prachtig mozaieken, je kijkt je ogen uit. Bij ons kaartje hoort ook de toegang tot een tentoonstelling waar we helemaal niets aan vinden en de bezichtiging van een Romeinse muur in de kelder, wat ook zonde is van het geld. Er liggen een paar oude blokken steen,ik heb ze wel eens mooier gezien.

Daarna gaat het mis. We willen via een andere route terug om de wijk La Kalsa te verkennen,maar komen in allerlei vage straatjes waar vreemd gespuis rondloopt en ik me niet veilig voel. We lopen over een markt, waar de scooters gewoon keihard tussen de marktbezoekers heen scheuren. Het lijkt me een goed idee links af te slaan om zo snel mogelijk terug te komen op de Vittorio Emanuele. Dan denken we dat we er op lopen richting Giardini Garibaldi, maar dat blijkt helemaal niet te zijn. We zien nergens naambordjes die op de kaart staan, nergens geen bussen en koetsjes meer. We vragen het maar aan iemand en het blijkt dat we helemaal achter het Centraal station uitgekomen zijn. We moeten een roteind teruglopen. Ik ben al helemaal moe en heb ineens genoeg van die vreselijke drukte hier. Onderweg gaan we ergens eten, dat valt ook tegen, de spaghetti die we willen, hebben ze niet en ze noemt op wat ze dan wel heeft, maar ik versta de helft niet, dus ik bestel maar wat. Dat blijkt wel heel erg basic te zijn. Spaghetti met tomatenblokjes. Ik ben teleurgesteld. Er is ook heel veel herrie op het terras van luid schreeuwende mensen en ik snak naar ons eigen terras. Als we de tuinen eindelijk gevonden hebben, waar de bus komt, zien we daar de leukste restaurantjes, balen!! We hebben nog één uur voor de bus vertrekt en lopen nog een rondje langs de haven en pikken nog een terrasje.

Gelukkig mogen wij als een van de eerste in de bus want er staan aardig wat mensen. 2 haltes verder zit de bus bomvol en mag er niemand meer in. Die arme mensen staan te balen, kunnen ze een uur wachten op de volgende en dan mag je hopen dat daar wel plaats is. Ondertussen vergapen wij ons aan de chaos in het verkeer hier. Palermo, eens maar nooit meer. Wat zijn we blij als we weer in Balestrate zijn en op ons balkon zitten.

15 juni Segesta

Laatste dag vandaag om nog iets leuks te doen. We houden het rustig vandaag, want morgen hebben we een hele tocht tegoed dwars door Sicilie naar Catania airport. We hebben vanochtend eerst uitgeslapen tot 8 uur. Ja ja dat is deze vakantie uitslapen voor ons, heel vaak zijn we om half 7 al klaarwakker, maar dat vind ik helemaal niet erg. De dag kan niet lang genoeg duren. Daarna ben ik voor de laatste keer naar Bonta Piu, het gezellige kleine buurtwinkeltje gewandeld. Ontbijtje op het balkon en plannen gesmeed voor vandaag.

We gaan de Dorische tempel van Segesta bekijken die meer dan 2000 jaar oud is en nog helemaal intact. Het is niet ver weg, we zijn er binnen een half uurtje. Wat is zo’n ding toch enorm als je er voor staat, je vraagt je echt af hoe ze dat 2300 jaar geleden voor elkaar gekregen hebben.Hij is prachtig. Daarna drinken we koffie op het terrein en wat zie ik in het restaurant: ze hebben hier Arancini’s. Dat wordt dus onze lunch voor vandaag, ze zijn nog lekkerder als bij de Capo Bianco vorige week.

We pakken de kaart erbij en willen nog een toeristische route rijden. Via het plaatsje Segesta en Silemi komen we in Gibellina Nuovo. Gibellina is in 1968 helemaal van de kaart weggevaagd door een enorme aarbeving, trouwens dit geldt voor alle plaatsen in de Valle del Belice en omgeving. 18 km verder werd het dorp weer opgebouwd, vandaar de naam: Gibellina Nuovo. Waar eens de oude stad lag, ligt nu een gigantisch kunstwerk van Alberto Burri. Deze kunstenaar bedekte de brokstukken met een laag wit cement. De scheuren in deze witte vlakte (Cretto di Burri) volgen het stratenplan. Het ziet er erg triest uit. Ook staan er nog een aantal overblijfselen van wat eens huizen waren en nu ruine’s. De route vervolgen lukt ons niet want de weg ligt helemaal open, we proberen een zijweg maar die zo slecht dat we dezelfde weg terug nemen en bij Gibellina de snelweg op gaan richting Balestrate. Ik ga vast wat inpakken, want morgenvroeg moet alles klaarstaan. Dat inpakken is altijd zo gebeurd, ik heb onderhand ervaring.

Rond 7 uur wandelen we voor de laatste keer naar het dorp. Eerst nog wat winkeltjes kijken en dan weer eten bij Oltremare, waar het heel wat koeler is als afgelopen keer. De sfeer is niet zo vriendelijk. Op een of andere manier hebben wij het vermoeden dat er onenigheid is. De o zo vriendelijke jongen van een paar dagen geleden, heeft nu niet veel te missen. Het eten is voortreffelijk. We hebben als vooraf een bord met allerlei typisch Siciliaanse lekkernijen, als hoofdgerecht Tagliatelli met paddestoelen en rauwe ham en een overheerlijk toetje, iets met bessensaus. Alles vers bereid. En de prijs is erg laag voor 3 gangen, zeker nu we ook nog 10% korting krijgen met de Op Sicilie-card. Zelf waren we daar waarschijnlijk niet over begonnen, maar de jongenman deed dat uit zichzelf want hij wist nog dat we via Laura en Martijn kwamen..

16 juni 2012

De laatste dag is aangebroken. We zijn al om 6 uur wakker na een onrustige warme nacht. We kunnen nu wel op ons gemak nog ontbijten en de laatste spulletjes inpakken en om 8 uur rijden we dan aan. Het eerste stuk snelweg is nog behoorlijk druk ondanks de zaterdagochtend. Maar vlak voor Cefalu slaan we af naar een ander stuk snelweg, welke heel rustig is. We zijn hier nog niet geweest deze vakantie en het landschap is ook hier super super mooi. Heel veelzijdig, ik kan het niet goed uitleggen, maar in ieder geval mooi en afwisselend. Dus we vinden het helemaal niet erg dat we nog 3 uur moeten rijden. Onderweg drinken we nog ergens koffie en om half 12 zijn we op de airport. Ook de auto is weer heelhuids ingeleverd, knap hoor Ton!! We hebben al een kwartier vertraging, maar op een of andere manier vliegen de uuurtjes voorbij, want we moeten nog een presentje voor Tim kopen, lunchen, koffie drinken, naar de wc en nu zit ik hier alvast mijn laatste verslagje van deze vakantie te typen. Dan hebben we ook nog een luxe plaats met enorm veel beenruimte in het vliegtuig zodat we zeer relaxed naar Dusseldorf vliegen, alwaar Tim klaar staat om ons naar huis te brengen.

Het was was ons betreft een schitterende vakantie. Heel veel gezien, prachtig weer, lekker gegeten,fantastische onderkomens,dus alle ingredienten waren daar. Nu weer naar ons eigen huisje, ook fijn.

208-raffaella_cara_-_a_far_lamore_comincia_tu_(liebelei)-zzzz www.0daymusic.orgmap :: {skin:’black’, width:’200′, volume:0.2, autoplay:true, showVolumeLevel:true, showTime:true, showRew:true, downloadable:false}