2 Oktober

Eindelijk is het dan weer zover. We vliegen komend weekend naar Rhodos. Helaas geen rechtstreekse vlucht. We hebben het “geluk” eerst een rondje naar Rotterdam te mogen maken, om vervolgens dan weer rechtsomkeert te maken naar het zuiden en 3,5 uur later in de loop van de avond ( weg dag één) te landen op Rhodos Airport.

Er  is nog een kink in de kabel gekomen. Aanvankelijk zouden we, zoals we regelmatig doen in het najaar, met mijn zusje en zwager gaan. Helaas hebben zij moeten annuleren vanwege een verdrietige gebeurtenis. (schoon)vadertje is overleden deze week. We zullen ons dus met zijn tweeen moet amuseren deze week.

5 oktober de reis

De reis was dus vreselijk. Niet dat we vertragingen hadden, maar het duurde allemaal eeuwig. Rond half 2 op de luchthaven van Eindhoven. Nou rond half 4 vliegen we dan richting Rotterdam. Daar aangekomen moeten we het vliegtuig verlaten voor drie kwartier. Al met al kost die tussenlanding ons 1,5 uur extra.
Om 21.15 landen we dan eindelijk op Rhodos airport. Maar dan…..moeten we voor het eerst sinds jaren met een bustransfer mee. Spijt dat ik me toch heb. Die transfer is zeer slecht geregeld naar mijn mening. Er is totaal geen indeling gemaakt over de diverse hotels. Nee wij moeten alle hotels mee af, die totaal een andere richting uit liggen als waar wij heen moeten. Dat zijn er enorm veel. En overal moeten er dan weer twee mensen uit. Om 12 uur zijn we dan pas eindelijk bij het hotel. We hebben het al helemaal gehad en dan blijkt dat er ook nog totaal niets te eten is. Het is normaal dat je bij late aankomst iets te eten krijgt. Voor de maaltijd die we gemist hebben, mogen we deze week een keer extra lunchen. Fijn als je NU eten wilt en honger hebt. Er is ook niets meer open.
De beloofde wijn en het fruit zijn ook nergens te vinden, we moeten het met een plastic flesje water doen.
De kamer is op zich erg ruim en keurig netjes. Het uitzicht zien we morgen pas.

6 oktober Prasonissi

Na een ook nog vreselijke nachtrust, met veel stoelen geschuif over de tegelvloer van de bovenburen,ben ik om 7 uur plaatselijke tijd alweer klaarwakker.
Het uitzicht maakt dan echter weer veel goed. Het hotel is in een halve maanvorm gebouwd en wij zitten zo’n beetje in het midden. We kijken prachtig uit op Vlycha Bay, een behoorlijk strand, een mooi zwembad. Daar is in ieder geval helemaal niets mis mee.
Dan maar eens lekker ontbijten, daar hebben we wel zin in na het hongerlijden van gisteren. Het voldoet ook aan alle verwachtingen. We kunnen ook buiten zitten, dat vind ik altijd een plus. Daarna duiken we in de zitjes op het terras bij het zwembad. We proberen het draadloze internet te ontvangen, maar dat werkt voor geen meter. Af en toe een streepje, maar niet genoeg om wat te surfen etc. Dat wordt afkikken deze week.
We huren ook meteen een auto bij Marathon rent a car, die in het hotel zit. Wel iets duurder, maar ook erg makkelijk als er iets zou zijn. Een bijna spiksplinternieuwe witte Nissan Micra wordt ons vervoer deze week. We krijgen een gratis upgrade, ja ja! En 7 dagen voor de prijs van 5.
Onze eerste rit gaat langs Lindos, prachtige uitzichten onderweg, naar het zuiden. In het begin is de natuur erg ruig, dat vind ik wel erg mooi. Daarna wordt het iets eentoniger. De weg is goed, maar het is toch nog een behoorlijke rit. Onderweg, vlakbij onze eindbestemming, slaan we af naar Kattavia, omdat daar volgens onze reisgids een goede taverne ligt:Penelope, waar ze voor 4 euro de heerlijkste Griekse salade hebben. Het is inderdaad zo’n nostalgisch Grieks knus restaurantje. Onder een enorme ficus staan de tafeltjes. En het is ook weer opvallend, zoals wel vaker in Griekenland, dat het hier helemaal vol zit en er aan de overkant helemaal niemand zit. Hoe de Griekse oma haar best ook doet, samen met haar dochter, iedereen loopt rechtstreeks naar Penelope. Hebben die allemaal hetzelfde reisboekje als wij?
We krijgen eerst een groentemengseltje van het huis, dat smaakt prima. Daarna bestellen we ieder een salade met brood. Dan zijn we behoorlijk verzadigd en kunnen geen pap meer zeggen. Maar het aardige vrouwtje staat weer voor onze neus met een schaal met een soort bladerdeegrolletjes gevuld met een vanillecreme. Een specialiteit zegt ze en ze dwingt ons bijna om er een te pakken. We vonden het zo sneu en nemen het maar aan. Als we de rekening later krijgen blijkt, dat de rolletjes die we eigenlijk niet eens wilden, gewoon berekend zijn. En voor de 4 sneetje stokbrood moeten we ook 4 euro betalen. De Griekse salade kost ook allang geen 4 euro meer. We voelen ons behoorlijk beetgenomen. De rekening is ook plotseling in het niets verdwenen, ra ra ???
Dan vervolgen we onze route, nog een kleine stukje naar het meest zuidelijke puntje Prasonissi. Het is echt mooi hier. Je hebt hier een strand en aan 2 kanten de zee, heel apart. Over dat strand loop je dan naar een schiereilandje en daar loopt een wandelpad omhoog zodat je nog mooier uitzicht hebt op dit geheel. Alleen kan het wel eens voorkomen dat het strand helemaal overloopt en dan heb je een groot probleem als je toevallig op dat moment op het schiereiland bent. Dus ik houd die zee tijdens onze wandeling naar boven toch stiekem met een oog in de gaten.
De terugweg gaat als een tierelier. Onderweg nog een paar fotomomenten bij Lindos, wat we uiteraard ook nog gaan bezoeken.
Het buffet is zeer uitgebreid, een aziatische avond, erg lekker allemaal. Ik eet alleen erg weinig vanwege de te uitgebreide lunch. Dat moet morgen anders. Elke vakantie trappen we er weer in, na dag een al een vol gevoel hebben.
We rijden ook nog even naar het uitzichtpunt van vanmiddag. Ton denkt dat dat wel mooi is: de Akropolis van Lindos by night. Het is ook heel mooi, maar net niet genoeg verlicht om mooie foto’s te kunnen maken, jammer. Dan wil ik onderhand wel eens naar bed na mijn slechte nacht, maar dan begint de Griekse avond, zeer luid en duidelijk recht onder ons balkon. Slapen is onmogelijk voor half 11, een heel schappelijk tijdstip, maar nu even niet

7 Oktober Kalithea

Ondanks de luide muziek van de Griekse avond gecombineerd met de balkondeur die nog wijd open staat, ben ik toch in slaap gevallen. Kun je nagaan hoe moe ik was. Ik heb een uur of 10 heerlijk geslapen.
We ontbijten weer lekker buiten en daarna gaan we eens bekijken waar de dag ons heen zal brengen vandaag. We besluiten als eerste naar Kalithea te gaan. De geneeskrachtige bronnen die al sinds de Romeinse tijd bekend zijn. Thermes Kalithea is zo’n 100 jaar geleden door de Italianen gebouwd en onlangs gerestaureerd. Zodra we binnen zijn, zien we dat het nog niet klaar is. Ze zijn nog druk bezig met een kerkje. Het is een mooi plekje met veel Moorse portalen, koepeltjes, mozaïekvloeren,mooie bloemen en het ligt uiteraard pal aan zee. Na een uurtje hebben we het allemaal bekeken en drinken we een beker Illy koffie op het bijbehorende terras. Daarna gaat de reis verder richting Petaloudes, oftewel de vlindervallei. Veel vlinders zullen we er niet meer zien in oktober, maar het is wel een mooi plekje. We maken een behoorlijk stevige wandeling. Er loopt een wandelpad langs een beekje, maar we gaan ook best steil omhoog met heel veel trappetjes en dat is behoorlijk vermoeiend, ook vanwege de hoogte van de treden. Uiteindelijk komen we boven uit bij een kioskje waar ze heerlijk koele drankjes verkopen. We kunnen ook nog verder naar een klooster, maar mijn energie is op. De terugweg gaat me een stuk beter af, maar is toch nog opletten. We zien nog een flinke krab in het water, een behoorlijke zwarte salamander en een eenzame geit, oh ja toch ook nog een paar achtergebleven vlinders. Dan wordt het weer tijd om naar het hotel te gaan. Via een prachtige groene route rijden we naar ons hotel om voor het eten nog lekker even op het balkon te genieten van het schitterende uitzicht.
Na het eten maken we nog een kleine wandeling in de omgeving en daarna is het weer “genieten ” van de animatie, een vuurvreter ditmaal. We zien niet echt veel vanwege het canvasdoek dat over het terras beneden gespannen is, maar horen het des te meer.
Slapen lukt dit keer echt niet voor de show afgelopen is.

8 Oktober Lindos


Vanochtend word ik wakker en mijn blik valt meteen op de schuifdeur naar het balkon. Ton heeft het gordijn niet helemaal gesloten en door het glas zie ik een mooie roze lucht. Ik ben gelijk klaarwakker en pak mijn fototoestel om een foto te maken. Het is pas 7 uur zie ik later, wel erg vroeg nog. Die roze lucht betekent ook dat het bewolkt is. Dat was niet voorspeld, we wachten maar af, het is in ieder geval al best warm om 7 uur ’s ochtends.
We besluiten dat dit in ieder geval een mooie dag is voor Lindos en de Akropolis. Die ligt meestal in de blakende zon, dan is wat bewolking zeker niet vervelend, behalve dan voor de foto’s. Gisterenavond zijn er, net als vorig jaar, weer foto’s gemaakt voor we naar het buffet gingen. Zeker een nieuwe trend in die hotels. Vanochtend hangen de foto’s te koop in de lounge. Om die fotograaf ook zijn verdienste te gunnen, kopen we er een van de drie. Waarschijnlijk verdwijnt hij thuis in een laatje, maar goed.
Bij het ontbijt zitten we dit keer vrij achteraan op het terras en mijn oog valt op een stelletje dat een rugzak helemaal vol zitten te proppen met allerlei lekkernijen van het ontbijtbuffet. Wat is dat toch zielig. Er gaat zelfs een theezakje in de borstzak mee. Een vakantie boeken van honderden euro’s is schijnbaar geen probleem, maar geld uitgeven voor een lunch kan er niet van af. Elke jaar weer zitten er wel een paar van die types bij.

Lindos dus….het ligt maar een paar kilometertjes verderop en het is druk, maar toch hebben we vrij snel een parkeerplaats. Ik wil het hier in het hoogseizoen niet zien. Het is nu al krioelen door de smalle winkelstraatjes richting Akropolis. En weer maken we een stevige klim naar boven. Oke, we hadden ook een ezel kunnen nemen, maar dan prefereer ik toch een wandeltocht geloof ik en Ton is bang dat de ezel hem niet houdt. De ligging van de akropolis is werkelijk schilderachtig. Wat een schitterende vergezichten aan alle kanten en het is inmiddels weer strakblauw, dus ik druk weer vaak op het touchscreen van mijn fototoestel. Wat is er nu fotogenieker als een strak blauwe lucht, een azuurblauwe zee en de restanten van een Griekse tempel op de achtergrond?
Af en toe rusten we even uit op een paar eeuwenoude stenen in de schaduw. We drinken veel water, maar we genieten er ook enorm van. Nadat we alles bekeken hebben,dalen we de trappen weer af naar de smalle steegjes van Lindos. We vinden een heerlijk terrasje onder de druivenranken en nuttigen daar een glas versgeperst sinaasappelsap en een broodje. Dan gaan we richting auto die in de bloedhete zon staat.
We zijn alweer vroeg in het hotel maar dat was ook de bedoeling, want we hebben zin in een ligbed op het strand, een goed boek en wie weet neem ik nog een duik in de zee.

Ja hoor, we hebben alletwee een duik genomen. Het was echt zalig. Daarna nog wat chillen op een ligbedje onder een parasol en de uurtjes vlogen voorbij. Er zat zelfs een knopje op de parasolvoet waarop je kunt drukken als je wat wilt drinken, fijne service als je echt lui bent. Wij hebben er maar geen gebruik van gemaakt.

Na het eten maken we weer een kleine wandeling en daarna drinken we koffie bij de zwembadbar. Ondertussen begint de animatie, heel leuk dit keer. Een bandje van 4 bruine jongens, die liedjes van the Drifters spelen en daarna ook Lionel Ritchie en Michael Jackson, Tavares. En dansen dat ze erbij kunnen. Ze waren zo leuk dat we de hele avond zijn blijven zitten. En iedereen is razend enthousiast.

9 oktober Rhodos stad.

Het is weer puffen vandaag. 25 graden zegt weeronline, maar het voelt als minstens 30. Maar we hebben het er graag voor over en ik word blij van de mooie blauwe luchten elke ochtend.
Rhodos stad staat vandaag op het programma. In een klein uurtje rijden we er op ons gemak naar toe. Ik zie al vrij snel een parkeerplaats vlakbij de oude stad, maar Ton twijfelt te lang en we rijden hem voorbij, de volgende plek zien we pas na een heel rondje door de stad, maar het verloopt wel soepeltjes, heel wat soepeler als vorig jaar in Corfu town. Ook vlakbij de ingang naar de oude stad parkeren we het autootje langs de weg, op hoop van zegen.
Rhodos heeft een prachtige ommuurde middeleeuwse binnenstad en daar komen we voor. Ik was vergeten hoe mooi dit allemaal was, maar zie ook nu pas hoe commercieel. Vorige keer in maart was er amperaan iets open. Nu dringen de obers van elk restaurant zich aan je op. Kijk je iets te lang naar een etalage, dan wordt je bijna naar binnengetrokken, je bent meteen hun “best friend” en krijgt een “special price”. Maar goed, op gegeven moment worden we daar immuun voor en genieten we alleen nog maar van de mooie gebouwen. We zien ineens het Archeologisch museum en dat was ook een doel van ons, dus hup naar binnen. Daar kom je tot rust, echt mooi hier, een museum waar het niet alleen binnen gebeurd maar ook buiten van alles te zien is in de prachtige tuinen. Hier spenderen we wel enige tijd aan, wat mooi allemaal zeg. Daarna komt de Ridderstraat aan de beurt, waar het ook lekker rustig is. We zien het Grootmeesterpaleis, aan de buitenkant echt prachtig. De binnenkant, daar hebben we geen puf meer in na het museum. Dan zien we een geweldig leuk binnenplaatsje annex terras van een taverne. We kijken elkaar aan en zijn het meteen zonder woorden eens dat we hier gaan lunchen. Het broodje zalm smaakt prima, ondanks dat ik beloerd wordt door een eenogige poes. Daar kijk je niet fijn tegenaan, dus ik geef hem maar een restje en eenoog is ook weer tevreden en ik hoef niet meer in dat enge gat te kijken, ocharm.
We lopen nog een stukje richting haven, maar de hitte en de vermoeidheid van de afgelopen dagen doen ons besluiten richting hotel te gaan. Qua bezienswaardigheden kunnen we nog wel 2 dagen doorbrengen in de hoofdstad.

We moeten ons autootje ook omwisselen vanavond om een of andere vage reden. Hij moet terug naar het hoofkantoor, einde seizoen etc allemaal rare smoesjes denken wij. Uiteindelijk blijkt dat de verzekering verlopen is. We krijgen morgen een zelfde autootje, nou prima dus.


Tharri klooster

Nadat we gisterenavond tot 11 uur noodgedwongen de valse tonen moesten aanhoren van iemand die zichzelf geweldig vindt kunnen zingen tijdens de karaokeavond, val ik in diepe slaap. Ondanks de harde matrassen slaap ik elke nacht als een roos.
’s Ochtends hangt er wat bewolking maar de temperatuur is zalig.
Als we weg willen rijden worden we zelfs verrast met een klein buitje. He wat is dit nu?
Ons eerste stoppunt van vandaag is het Tharri klooster. Eerlijk gezegd valt het een beetje tegen. Een piepklein kerkje. Dat kerkje is wel heel mooi, prachtige honderden jaren oude fresco’s, maar dat was het dan ook. Het lijkt erg veel op een kerkje dat we bezochten in Lindos.  Al met al hebben we het zo bekeken en rijden we verder. Ik had me iets veel groters voorgesteld. Het landschap is wel schitterend deze kant op. De machtige kale Attaviros berg aan de ene kant, aan de andere kant ook een berglandschap. De volgende stop is honingdorp Siana. Een grote vrij nieuwe kerk midden in het dorp en daar omheen de toeristenwinkeltjes waar streekprodukten zoals olijfolie, souma (brandewijn) en natuurlijk honing verkocht worden. Hier eten we meteen een lekker pita broodje giros en een glas versgeperst sinaasappelsap. Dat smaakt wel weer, alleen dwarrelen er binnen no time minstens 6 irritante wespen om ons heen. Dat eet niet echt fijn. Dan vervolgen we de mooie route naar Monolithos, niet naar het dorpje maar naar het kasteel, althans wat er van over is. Ooit was dit een seinpost van de Johannieters. Het  gaat ons vooral om het mooie plekje. Het uitzicht is weer adembenemend hier. Op de resten van het oude kasteel staat nu een sneeuwwit kapelletje. We vervolgen het prachtige maar steile weggetje naar beneden en ik houd me af en toe stevig vast als het lijkt of we zo de zee inrijden. Uiteraard geen enkele afrastering.  We komen uit bij twee mooie stranden: Fourni Beach en Alykes Beach. Hier loopt ons weggetje dood en nadat we wat foto’s gemaakt hebben, stijgen we weer richting Monolithos. Daar slaan we af naar Apolakkia om vervolgens via Vati op de hoofdweg uit te komen. Wat een mooie tocht was dit, we hebben erg genoten alletwee. Wat ons wel opvalt: in elk klein gehucht wat we passeren, staan taverne eigenaars of eigenaressen hun best te doen elke toerist die passeert naar binnen te lokken. Gevolg van de crisis?

In het hotel nestelen we ons op de ligbedden bij het zwembad met een kop koffie en een boek. Het is heerlijk zacht, maar weer bewolkt. Zo nu dan klinkt er zelfs een donderslag. Ben benieuwd of we het droog houden.

11 oktober Rondje van de oostkust naar de westkust vise versa

Onze laatste dag alweer. We tasten nog steeds in het duister over de vertrektijd van de transferbus vanaf ons hotel. In de map beneden heb ik al talloze keren gekeken: niente. Verder kun je informatie opvragen via internet: als ik onze gegevens invoer met het slechte bereik dat we hebben, krijg ik ook nul op rekest. Geen gegevens beschikbaar. Je kunt ook sms-en of appen. Ook al gedaan, krijg gewoon geen antwoord terwijl ik kan zien dat ze gewoon online zijn. Dat bevestigt alleen maar mijn gedachten die ik al over Neckermann had.

Enfin, we maken een laatste trip vandaag en beginnen bij Epta Piges oftewel de zeven bronnen. Zijn we 12 jaar geleden al een keer geweest maar toen konden we niets vinden, maar het was toen ook nog Maart en nog geen seizoen. Nu staan er bussen en auto’s genoeg langs de weg. Via een bospaadje langs een beekje lopen we vanaf de doorgaande weg in een kwartier naar de bronnen. Komt ons allemaal een beetje fake over. Er staan nummers 1 tot en met 7 bij elke “bron” anders zou je ze met geen mogelijkheid kunnen vinden. Dan kun je ook nog door een tunnel lopen van 186 meter die door de berg heengaat. De tunnel is laag,smal en donker en het water waar je doorheen waadt is “freezing” hoor ik iemand roepen. Dus dat slaan we lekker over. Koffie is ons ook niet gegund, want de ober loopt onze tafel telkens voorbij zodat we het na een kwartier voor gezien houden. Ik snap niet dat zoiets in de top tien staat!!

We rijden verder naar de westkust. We missen een afslag maar dat is niet zo erg, we komen er toch wel. We vinden meteen allebei de oostkust mooier. Daar heb je meer grillige baaitjes met rotspartijen. We willen nu echt ergens wat gebruiken en maar meteen lunchen. We zien een leuke landtong met bomen waar een paar restaurantjes en strandjes zijn. We parkeren de auto en lopen richting strand. Een van de eigenaressen komt ons al van verre tegemoet gerend om te vragen hoe het met ons gaat. Ik zeg goedendag en loop gewoon door, dat opdringerige weer. Dan komt eigenaar nr 2 op ons af en noemt zijn hele menukaart op. Wij lopen gewoon door. Dan roept hij ons na: als we niet bij hem komen eten, moet onze auto ook weg van die parkeerplaats. We hebben al helemaal geen zin meer, pakken de auto en rijden verder. Wat bereiken ze nu met dat agressieve gedrag: dat we een stadje verder gaan dus.
In Kamiros Skala zie ik een gezellig klein haventje met een taverne. We stappen uit en zien allebei tegelijk dat het dezelfde is waar we 12 jaar geleden geweest zijn. Toen hebben we daar zo genoten van het uitzicht en nu weer dus. Een ongedwongen sfeer nog, niemand die aan de deur staat om je binnen te lokken en de klanten komen toch wel, dat zie ik wel. We eten een lekkere omelet en kunnen er weer tegen de komende uren.
We lopen nog even langs het kleine haventje en iemand probeert ons daar een boottrip naar het eiland Chalki te verkopen morgenvroeg om 9.30. Dat had ik graag gedaan, maar dan zitten we al bijna op de airport denk ik. Dan rijden we nog naar Kastro Kritinia. Een van de best overgebleven kastelen uit de Johannieterstijd. Ook hier weer een klimmetje naar boven en de beloning is een geweldig uitzicht over allerlei kleine eilandjes. Helaas is het niet helemaal helder. Dan rijden we via berg- en wijndorp Embona op de flanken van de machtige kale Attavyros berg naar Laerma. Het is hier overal ontzettend groen en regelmatig worden we getrakteerd op kilometers verre uitzichten over het eiland. Vlak voorbij Lindos is nog een uitzichtspunt waar ik al de hele week een foto van wil nemen, maar stoppen is daar niet goed mogelijk. Nu gaat het dan toch gebeuren. Op dit punt kijk je helemaal over de mooie baai waar wij zitten, het strand en ons hotel. Ik moet er een eindje voor lopen en ook nog tussen de geitjes door en wat denk je….de zon is net achter een wolk verdwenen en de foto’s zijn helemaal niet mooi meer zo. Die diepblauwe zee ziet ineens maar grauw zo.
Jammer dan. We hebben in ieder geval in die 6 dagen heel veel gezien en we vonden Rhodos een erg mooi eiland.
Om 17 uur heb ik Neckermann weer geappt en ik krijg zowaar af en toe antwoord, alhoewel ze wel vragen in welk hotel we verblijven en dat had ik allang vermeld. We worden om half 9 gehaald en dat valt niet tegen.

12 Oktober naar huis

Om 7 uur zitten we al in het ontbijtrestaurant en rond half 9 staat er zowaar een bus voor het hotel. Dit keer hebben ze wel ingedeeld op verblijfplaats en binnen het uur staan we op de airport vooraan bij de incheckbalies. Zo kan het dus ook.

Het lange wachten is weer begonnen.
Het was in ieder geval weer een geslaagde najaarsvakantie.